<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">İngiltere merkezli Charter Brands, Noble Coyote mezcal'ı piyasaya sürmek için Türkiye'den Future Wine &amp; Spirits&nbsp;ile işbirliği yaptı.<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nedir?&nbsp;Noble Coyote, Meksika'nın Oaxaca kentindeki San Luis Amatlán, Matalan ve San Pablo Villa de Mitla köylerinde dört farklı agave türü kullanılarak üretiliyor.</li></ul></li></ul>

apéro

<img src="https://images.aposto.com/2023/3/0/1682832260856.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.40" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Öneri programımız kapsamında bir arkadaşını bültenimize abone yapan herkese bir aylık MUBI üyeliği hediye ediyoruz. <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/bu-hafta-ne-izlesem" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bu bağlantıdan</a> abone olduğuna emin olduktan sonra arkadaşınızın bilgilerini flashland@outlook.com'a gönderin ve üyelik kazanın.4 Mayıs: Gösterildiği yıl Avusturya’yı Oscar’da temsil eden <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/revanche" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Rövanş / Revanche</a>, âşık olduğu kadınla birlikte güneye kaçmayı planlayan ancak yaşadıkları korkunç olaydan sonra intikam peşine düşen eski mahkûm Alex’in hikâyesi.5 Mayıs:&nbsp;İsmet Kurtuluş&nbsp;ve Kaan Arıcı’nın geçtiğimiz ay İstanbul Film Festivali’nin Antidepresan bölümünde gösterilen filmi <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/donadona" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Donadona</a>, seyircisiz kalan tiyatrocu arkadaşların yaşadıklarını anlatıyor.6 Mayıs: İran’dan bir seri katil öyküsü anlatan Ali Abbasi filmi <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/holy-spider" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Kutsal Örümcek / Holy Spider</a>, kutsal şehir Meşhed'i sokak kadınlarından temizlemeyi kendine görev edinen bir adamı konu ediyor. Cannes’da En İyi Kadın Oyuncu ödülü kazanmıştı.7 Mayıs: <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/the-wailing" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Kara Büyü / Gokseong</a> bir kez daha gösterime giriyor.8 Mayıs:&nbsp;Luchino Visconti klasiği <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/bellissima" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Güzeller Güzeli / Bellissima</a>, kızını aktris yapmaya çalışan alt sınıftan bir kadının mücadelesini anlatıyor.9 Mayıs:&nbsp;Oaxaca kıyısındaki küçük bir köyde yaşayan Marisol’ün hayali bir nefsi müdafaa grubuna katılmak ve özgürce yaşamaktır ancak çevresindeki iki erkek, sevgilisi Mundo ve şiddet yanlısı kuzeni Mauro ona geçit vermez. Meksika yapımı <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/kokoloko" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Kokoloko</a>, Tribeca’da ödüllendirilmişti.10 Mayıs: Kırklı yaşlarının başlarında olmalarına rağmen huzurevinde yaşayan ikiz kardeşler Tayfun ve Taykan Baykan’ın müzik tutkusunu ele alan kısa belgesel <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/glassy-stares" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Donuk Bakışlar</a>’ın yönetmeni Rıdvan Karaman.

Bu Hafta Ne İzlesem?

Oaxaca yolunda otobüsteyiz. Yol arkadaşım Burak’la yaptığımız yolculuğu sorguluyoruz. Ölüler Günü ile ilgili “Kesin abartılan, sosyal medyanın şişirdiği bir etkinlik.” diye aramızda konuşuyoruz.Pek umutsuzca Oaxaca’ya varıp kalacağımız yere yerleşiyoruz. İlk işimiz kendimizi şehrin sarı sokaklarına atmak oluyor. Yürüdükçe ön yargılı davrandığımız şehirle aramız düzeliyor. Ölüler Günü’ne rengârenk süslerle hazırlanmış şehir kısa sürede sempatimizi kazanıyor. Bir ara sokaktan çıkarken yüzleri kuru kafa makyajlı ufak çocuklardan oluşan bir kortej önümüzü kesiyor. Yüzlerce çocuk özel kıyafetler ve makyajlarla merkeze doğru yürüyorlar. O anda 31 Ekim tarihinin çocuk ruhlara ait olduğunu öğreniyoruz. Öncelik bu pagan geleneğinde olması gerektiği gibi çocukların olmuş. Masumun önceliği elinden alınmamış.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1667230153908.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.80" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Öğleden sonra sokak sokak gezip makyaj yaptırmak için bir güzellik salonu buluyoruz. Kadınlarla dolu bu salonda meraklı bakışlar altında yüzlerimiz boyanıyor. Hâlâ gece karşılaşacaklarımızla ilgili şüphelerimiz var. Cadılar Bayramı kutlamalarının farklı bir versiyonu ile karşılaşacağımızı tahmin ediyoruz. Ancak şehrin bizi soktuğu ruh hâli bizi bu güzellik salonuna sürüklüyor. Yüzümüzde renkli kuru kafa makyajlarıyla gün battıktan sonra şehrin dev mezarlığı Xoxo’nun yolunu tutuyoruz. Mezarlığın girişine kurulan dev sahnede büyük bir orkestra klasik müzik çalıyor. Mezarlığın çevresindeki sokaklar yemek ve içki tezgâhlarıyla dolmuş. Büyük kalabalık yüzünden yollar tıkalı.Mezarlığa girer girmez sanki bir film setine düşüyoruz. Mumlarla aydınlatılan kabirler sarı kadife çiçekleri, ufak fenerler, yemekler, içkiler ve renkli kağıtlarla süslenmiş. Başlarında duran insanlar bir şeyler yiyip içiyor. Burak ile mezarlığın farklı noktalarını dolaşmak için ayrılıyoruz. Kısa süre sonra bir kabir önünde duruyorum. Bir anne ve oğlu oturuyor. Mezarda yatanın çocuğun babası, kadının ise kocası olduğunu öğreniyorum. Beni evlerine gelmiş bir misafir gibi ağırlıyorlar. Yiyecek bir şeyler ikram edildikten sonra bir anda mezcal&nbsp;şişesi çıkıyor ve bir shot bardağı doldurulup bana ikram ediliyor. Bu ikramı reddetmek kabalık. Bir dikişte ev yapımı mezcal'i&nbsp;mideme indiriyorum. “Ölmüşlerinin canına değsin” lafının İspanyolcası nedir acaba diye geçiriyorum içimden.Bir süre muhabbet ettikten sonra o kabirden ayrılıp dolanmaya devam ediyorum. Kendimi başka bir kabirde buluyorum. Kovboy şapkalı bir erkek epey düzgün bir İngilizce ile beni mezar başına davet ediyor. Karısı ve kızıyla mezarı süslemiş, oturuyorlar. Annesinin orada yattığını öğreniyorum. Her yıl Ölüler Günü için Amerika’da yaşadığı Denver’dan Oaxaca’ya geldiğini söylüyor. “İnsan son nefesini verdiğinde değil; sevdikleri tarafından unutulduğunda ölür.”&nbsp;diyerek aslında tüm Ölüler Günü felsefesini tek cümlede özetliyor. Sürekli boşalan bardağım bu defa viski ile dolduruluyor. Bir yandan telefondan yaptığı çalma listesinden annesinin sevdiği şarkıları çalıyor.İnanışa göre Ölüler Günü hayatını kaybedip diğer dünyaya geçenlerin dünyaya geri döndüğü bir süreç. Hazırlanan altar'lara fotoğrafları konan kayıplar hatırlandıklarını görüp dünyayı ziyaret ediyorlar. Bu ziyaret nedeniyle de onları unutmayanlar ölülerin sevdikleri yemek ve içkileri mezarlarına getiriyorlar. Mezarlıkta dolaşırken karşılaştığım, kocasının mezarı başında ateş yakıp üstüne yerleştirdiği kazanda kocasının en sevdiği yemeği yapıp insanlara dağıtan teyze bunun en canlı örneği oluyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1667230210324.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.80" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yürümeye devam ettikçe mezarlar başında müzik çalan bando ekipleriyle karşılaşıyorum. Ölülerin yakınları bu ekiplere onların sevdiği şarkıları çaldırıyor. Ölülerin ziyaretlerinin mutlu geçmesi için her şey düşünülmüş. Mezarlıkta adeta yok yok. Bir anda kulağıma uzaklardan tanıdık bir melodi geliyor. Yıllardır dinlediğim geleneksel bir Meksika şarkısı olan La Llorona bu. Mezarlar arasından geçerek sese doğru ilerliyorum. Bir genç annesinin mezarının başında akordeonla bu harika eseri çalıp söylüyor. Yanında ise diğer akrabaları var. Hep beraber bu hüzünlü şarkıyı dinliyoruz. Mumlarla aydınlanan ortama derin bir huzur hakim. Şarkı bitiyor, yeni bir şarkı başlıyor. Sanki bir mezarda değil de bir barda samimi bir ortamda bulunuyoruz. Bir süre sonra çocuğun babası olduğunu öğrendiğim bir erkekle tanışıyorum. Çat pat konuşarak anlaşıp birbirimize şakalar yapıyoruz. La Llorona’yı çok sevdiğimi ve duyduğuma ne kadar mutlu olduğumu anlatıyorum. Gülüyor. Oğluna seslenip tekrar çalmasını istiyor. Bu anma gecesine katılıp onların kültürüne dahil olma çabalarım hoşlarına gitmiş olacak ki hemen klanlarına dahil oluyorum. Bir anda elime mezcal shot'lar tutuşturuluyor. Hep beraber erkek ve çevresindeki arkadaşları ile içmeye başlıyoruz. Bu esnada yakından geçen Burak’a seslenip onu da klana katıyoruz. Hep beraber içip, sevdiğimiz şarkıları dinleyip bu ailenin acısını paylaşıyoruz.Burak ile bir ara göz göze gelip tüm önyargılarımıza gülmeye başlıyoruz. Bu defa hiç beklemediğimiz, gerçeküstü bir filmin içine düştüğümüzü fark ediyoruz. Bardağımı boş gördükçe sürekli yeni içki dolduruyor. Gecenin sonuna kadar oğluna herhâlde 17 defa La Llorona çaldırıyor. Kaybettiklerim aklıma geliyor. Kafamı göğe kaldırıyor ve el sallıyorum. Bizi gittikleri yerden izleyip mutlu olanları unutmadığımı bir şekilde göstermek için aklıma gelen yol bu. Aklıma sorular geliyor: Ölüm denen mevzuya ölen kişinin daha yaşayabileceklerini düşünüp mü üzülüyoruz yoksa ölen kişiyle yaşayabileceklerimizi mi düşünüp üzülüyoruz? Eğer birincisiyse ona yapacak bir şey yok. Ancak ikincisiyse,&nbsp;neden erteliyoruz?<img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1667230249057.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.81" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Mezarlıkta Kerimcan ve tanıştığı aile

Ruta

Yüzleri kuru kafa makyajlı ufak çocuklardan oluşan bir kortej önümüzü kesiyor... Oaxaca'da Ölüler Günü'ndeyiz!

🪦 Mezarlıkta Mezcal

<img src="https://images.aposto.com/2022/2/6/1646498090851.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.64" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: Kerimcan Akduman<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Haftalık seyahat ve kültür yayını Soli'de sınırların duvarlarla değil umutlarla çizildiği yerlerde geziniyor, daha önce gitmediğimiz mahallelerde oralı oluyoruz. Her hafta bir mahallede, bir mahallelinin peşine düşüyoruz — müdavimi olduğu yerlerin, uğramadan geçmediği dükkânların; gün batımı seyir noktasının, hoşsohbet esnafın, sürprizli sokakların hikâyelerini dinliyoruz.Bu hafta Taner’le Primavera zamanında Barselona’ya; Esra’yla ikonik mavi trenle Sri Lanka yolculuğuna; Utku’yla İzlanda'ya; Gül’le Oaxaca, Meksika’ya; Kerimcan’la Peru’nun manzaralarına; Anıl’la ilk kez keşfeceğimiz Algarve bölgesine; Naz’la Adana’ya Protakal Çiçeği Festivali vaktinde, Murat Can’la Bükreş sokaklarına gittik. Sıradaki İstikametlerimize aldık, hepsini.&nbsp;Haftaya Urla’da buluşmak üzere!

Soli

<h3>Bu alanda ziyadesiyle teknoloji tabanlı şirketlere yer verdikten sonra tüketici odaklı perakende gıda ürünü satan bir girişime yer vermenin zamanı geldi. Zeytinyağı bazlı acı soslar, acılı reçeller ve kuruyemiş karışımları yapan <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNzMxMjg5ZTAwMTZmMDAwODgxMzAzOCZ1c2VyPTVmMmVhMmM5ZTdlMDFiMDAwN2U3ZDk2OCZhdXRob3I9NWYyZWEyYzllN2UwMWIwMDA3ZTdkOTY3JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbnN0YWdyYW0uY29tJTI1MkZndXplbGFuaWxhcmR1a2thbiUyNTJG"">Güzel Anılar Dükkânı</a>’nın kurucusu Selen Bayrak ile sohbet ettik.&nbsp;</h3><figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-09-29T13:38:39.848Z.jpeg" alt="Selen BayrakFotoğraf: Sıla Eser"><figcaption>Selen Bayrak Fotoğraf: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNzMxMjg5ZTAwMTZmMDAwODgxMzAzOCZ1c2VyPTVmMmVhMmM5ZTdlMDFiMDAwN2U3ZDk2OCZhdXRob3I9NWYyZWEyYzllN2UwMWIwMDA3ZTdkOTY3JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbnN0YWdyYW0uY29tJTI1MkZzaWxhZXMlMjUyRiUyNTNGaGwlMjUzRGVu"">Sıla Eser</a></figcaption></figure>Güzel Anılar Dükkânı’nın kurucusu, reklamcılık kariyerinde dört nala giderken bu koşudan soğumuş ve çekilmiş Selen Bayrak. İşini bıraktığında kafe açma hayallerini erteleyip bir süre Meksika’da yaşamaya karar vermiş. Arkadaşının balayından sonra övmesi üzerine pılısını pırtısını toplayıp resif ve resort cenneti Cozumel’e taşınan Bayrak, adanın Maya asıllı yerli halkı ve turistlerin uğrak noktaları arasında bir hayat sürmüş. Yerli halkın evlerinde Cozumel’in analarının eli değmiş yemeklerini yerken sos kültürünün zenginliğini fark eden Bayrak, Türkiye’ye dönünce hemen acı sos markasını kurmamış. Hatta acıyı meslek edinmek aklında yokmuş bile denebilir.&nbsp;Bir arkadaşının dükkân açılışı vesilesiyle düzenlenen kermeste Meksika’dan damak hatırasında kalan soslardan yapıp götürdüğünde, hazırladığı dokuz adet kavanozla başlayan hafta sonu 54 kavanozla kapanınca "reklamcı" zihni burada bir fırsat görmüş. Türkiye’nin acı sos piyasasına dair içgörüsüyle izinlerini almış ve Acılaaarrrr! isminde acı sos serisiyle piyasaya atılmış. Bu serinin ilk sosları Zipolite, Oaxaca ve Salsa Maça’nın dışında mevsimsel ürünlerle Salsa Verde, Chipotle Domates, Acılı Çilek Chipotle ve Acılı Ayva Marmelatı da bazen raflarda yerini alıyor. Mevsimsellik vurgusu dışında, mutfağına giren ürünler coğrafya dersi gibi; Antakya’dan zeytinyağı, Bilecik ve Antep’ten biberler, Osmaniye’den fıstık ve daha niceleri.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-09-29T13:38:52.852Z.jpeg"><figcaption>Güzel Anılar Dükkânı Fotoğraf: Sıla Eser</figcaption></figure>Bu işe başladığında sadece "anti-butik" markaların olduğu acı sos sektörüne girdiğinden beri büyük markalarda Meksika acılarına ilginin arttığını belirten Bayrak’ın, "Büyüyeyim, büyük patron, milyarder, para babası, fabrikalar sahibi olayım." gibi emelleri yok. Fıstıkları gibi kendi yağında kavrulan birinin rahatlığında, çocukken komşudan gelen kısırı eleştiren birinin ağız tadı ve damak zevki doğrultusunda butik ürünleriyle Güzel Anılar Dükkânı, tanımasanız da bir arkadaş işletmesi gibi. Hoşsohbet birinden sos almak, bu lezzeti başkalarıyla paylaşmanın verdiği zevkle Güzel Anılar Dükkânı’nın acı sosları, güzel anılar gibi güzel, güzel acılar gibi acı.&nbsp;Satışlarının çoğunu çevrim içi gerçekleştiren Güzel Anılar Dükkânı, uğramak isteyenleri de Cihangir’de Süngü Sokak ve Türkgücü Caddesi kesişimindeki yeni dükkânında sosları, reçelleri, fıstıkları ve anılarıyla bekler.&nbsp;

Acıların güzel anılar yarattığı dükkân

Kendi yağında kavrulan girişim: Güzel Anılar Dükkânı

<h2>Yancılar</h2>• Kuruyemişler: Kuruyemişlerin bu dağılımda yancı olmasının sebebi, iyi kuruyemişin memlekette bolluğundan tavsiyeye ihtiyaç duymaması. Biraz alışılmışın dışına çıkmak isteyenler çiğ kaju alıp çeşitli baharatlarla ve az sıvı yağla kajuları ovup fırında kavurabilirler. Mevsiminde taze Antep fıstığı veya taze badem de yine fark yaratmak için aranjmana dâhil edilebilir.• Acılar: Acının şarküteride bahsi az geçer ama kaşıkların dâhil olduğu daha kapsamlı bir düzende acı severleri görmezden gelmek şarküterinin paylaşımcı ruhuna uymaz. Hem renkleri hem kasede parçalı oturuşlarıyla acı sos önerimiz <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNTBkZmQ0Nzc4YzdlMDAwODQ2OTgyNiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuaW5zdGFncmFtLmNvbSUyNTJGZ3V6ZWxhbmlsYXJkdWtrYW4lMjUyRg=="">Güzel Anılar Dükkanı</a>’nın Oaxaca’sı. İçindeki yer fıstığıyla ekmek üstü robiola’ya çok uyacak bir kıtırlığı ve içindeki turna yemişinin verdiği hafif bir tatlılığı var. Kaşık kaşık yenebilecek ama acısıyla dizgini elinde tutan bir lezzet.&nbsp;• Cips alternatifleri: Henüz barların kullanmaya başlamadığı ama eminim yakında keşfedecekleri kuru biber kızartması, hem yemesi grissini misali zevkli hem de baskın olmayan tadıyla harika bir eşlikçi. Cipse göre de daha sağlıklı ve özgün bir tat.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-09-03T19:43:05.923Z.jpeg" alt="şarküteri tahtası"><figcaption>Apéro Şarküteri Tahtası İllüstrasyon: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNTBkZmQ0Nzc4YzdlMDAwODQ2OTgyNiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZpbnN0YWdyYW0uY29tJTI1MkZndW5nb3JjZW5rJTI1M0ZpZ3NoaWQlMjUzRGFjM2twdWExYmJ6cQ=="">Cenk Güngör</a></figcaption></figure>

Oaxaca ile ilgili hikayeler