29 Aralık’ta, 100 yaşında ölen eski ABD Başkanı Jimmy Carter’ın 1977-1981 arasındaki 4 yıllık görev süresi bir hayli hareketliydi. 1973’teki birinci petrol krizinin sarstığı siyasi zeminde görev yapmaya çalışan Carter, 1979’da ikinci petrol krizi, Sovyetlerin Afganistan’ı işgali, İran İslam Devrimi, Doğu Asya’da artan askerî gerilimler gibi önemli meselelerle karşı karşıya kaldı. Tüm bu hayhuy içinde 1981’de başkanlığı Cumhuriyetçi Ronald Reagan’a kaptıran Carter’ın 1980’de verdiği bir karar spor tarihinde de önemli bir yer etti.ABD, o yıl SSCB’nin İslamcı milis grupların baskısı altındaki müttefik hükümetini korumak üzere Afganistan’a girmesine tepki olarak 1980 Moskova Olimpiyat Oyunları’nı boykot etme kararı almıştı. ABD’yle birlikte aralarında Kanada, Batı Almanya, Japonya, İsrail, Suudi Arabistan, Pinochet yönetimindeki Şili’nin de olduğu 60’tan fazla ülke boykota katıldı. Oyunlara katılma hakkı elde eden 474 sporcunun fikrinin pek de önemsenmediği bu politik hamle, birçok sporcunun olimpiyat hayallerinin sonu oldu. Bu 474 sporcudan 227’si bir daha olimpiyat oyunlarında mücadele etme şansı yakalayamadı. Güreşçi Jeff Blatnick, onlardan biri değildi, 1984 Los Angeles’ta altın madalya kazanacaktı ama yıllar sonra bir uçak seyahati sırasında rastladığı Carter’ın ona 1980 boykotu için “O hatalı bir karardı” itirafında bulunduğunu da tüm dünyaya söyleyen o olacaktı.Carter’ın boykot hamlesi, 27 Aralık 1979’da SSCB askerlerinin Afganistan’a girmesinden bir hafta sonra kamuoyuna duyuruldu. Ulusa seslenen ABD Başkanı, bir dizi yaptırımın yanı sıra Moskova 1980’e de katılmayacaklarını açıkladı. Bu açıklama, Şubat 1980’de New York, Lake Placid’de düzenlenecek olan Kış Olimpiyat Oyunları’nı daha da ilginç hâle getirdi. ABD’de bir spor müsabakasından çok daha farklı medyatik-kültürel karşılıkları olan “Miracle on Ice”, “Buzdaki Mucize” namlı buz hokeyi maçı da burada oynandı. ABD’nin üniversite öğrencilerinden oluşan takımının, SSCB’nin son 4 olimpiyat oyunlarının altın madalyalı, yenilmez armadasını final raundunun ilk ayağında mağlup etmesi politik atmosferin etkisiyle devasa bir olaya dönüşmüştü. ABD’li hokeyciler, Finlandiya’yı da mağlup ederek altın madalyayı boyunlarına takarken belki de “rakibi sahada yenmenin” etkisine dair Jimmy Carter’a da bir mesaj göndermişti. Ama bu hamlenin politik gücüne dair inancını koruyan Carter, geri adım atmadı.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Muhammed Ali'nin imajı sarsıldı</h2>1970’lerin ikinci yarısıyla birlikte Washington’la buzları eriten efsane boksör Muhammed Ali’yi dahi “boykotu büyütmek üzere” Afrika’ya gönderen Carter, Ali’nin Afrika’nın birçok ülkesinden ret yemesine ve “Başkanın kuklası” olarak nitelenerek karizmasının çizilmesine neden oldu.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bilgi notu: Muhammed Ali, Kenya, Liberya ve Senegal başkanlarını ikna etmeyi başarmıştı. Ama Nijerya ve Tanzanya'nın liderleri kendisiyle görüşmeyi dahi reddetti. Tanzanya lideri Julius Nyerere, Carter'ın kendilerine "basit bir sporcuyu" göndermesini politik kabalık olarak tanımladı. Tanzanya'daki basın toplantısında Ali'ye açıkça "Beyaz Saray'ın kuklası" olup olmadığı soruldu. Ali bir anda Afrika'ya karşı "beyazların işbirlikçisi Uncle Tom'a" dönüşmüştü.</li></ul>Blatnick’e itirafının dışında Carter’ın yüzücü Jesse Vassallo’ya da pişmanlığını dile getirdiği bir anekdotu mevcut. Vassallo, eski başkanın kendisine “Moskova’da yarışsaydın kazanabilir miydin” diye sorduğunu, “2 altın bir gümüş kazanırdım” yanıtını aldıktan sonra kendisine kederli kederli baktığını açıklamıştı.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Spor değil politika sahası algısı güçlendi</h2>2021’de Jimmy Carter’ın biyografisini kaleme alan Kai Bird, boykot kararının daha ılımlı olan Dışişleri Bakanı Cyrus Vance’la rekabet hâlindeki ulusal güvenlik danışmanı Zbigniew Brzezinski’nin ürünü olduğunu yazar. Brzezinski, Carter’a “Carter Doktrini”ni kabul ettirerek kendisi için önemli bir zafer kazandı ama bunun ne Carter’a, ne ABD politikasına, ne spora faydası oldu.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Dahası: Boykot kararıyla NBC de yayın hakları için 85 milyon dolar ödediği Moskova 1980’i yayınlamadı.</li></ul>1980 boykotu, olimpiyat oyunlarının tüm dünya için bir festival olduğu şeklindeki algının zayıflamasına neden oldu. 1976 Montreal’in Afrika ülkeleri tarafından boykot edilmesi sonrası (Afganistan, Arnavutluk, Burma, Irak, Guyana, Sri Lanka ve Suriye diğer boykotçulardı), 1980 Moskova da geniş bir boykotla zayıflatılmıştı. SSCB’nin uzun tartışmalar sonucunda misillemede karar kılması ve 1984 Los Angeles’ı boykot etmesiyle üst üste 3 olimpiyat oyunları da spordan çok politikanın, dostça rekabetten çok siyasi husumetin öne çıktığı organizasyonlar olarak tarihe geçti.

Punto 

29 Aralık'ta, 100 yaşında hayatını kaybeden eski ABD Başkanı Jimmy Carter, spor tarihinin en geniş Olimpiyat Oyunları boykotlarından birinin de baş aktörüydü. Carter, birçok sporcunun Olimpiyat hayallerini söndüren bu hamlesinden derin pişmanlık duydu.

Carter’ın pişmanlığı: 1980 Moskova boykotu

<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; Eski ABD başkanı öldü: 39. ABD Başkanı, 1977-1981 arası görev yapan Jimmy Carter, 100 yaşında hayatını kaybetti.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Dahası: Watergate Skandalı'nın etkilerinin sürdüğü bir dönemde başkanlığa seçilen Demokrat Partili Carter, görev süresi boyunca petrol krizi, SSCB'nin Afganistan'ı işgali ve İran İslam Devrimi gibi önemli olaylarla karşı karşıya kaldı. 1981 seçimlerini Ronald Reagan'a kaybeden Carter, 1982'de kurduğu sivil toplum kuruluşu The Carter Center'daki çalışmalarıyla 2002'de Nobel Barış Ödülü'ne layık görüldü.</li></ul>

Aposto Gündem

Spektrum&nbsp;is a weekly politics publication focusing on Turkey, city agendas and international policy.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">On January 24, 1980, the economic reform program prepared by Turgut Özal, then-Undersecretary of the Prime Ministry, and adopted by the Nationalist Front government headed by Süleyman Demirel, was a public announcement of a structural transformation that went down in history as the ‘January 24 Decisions’.Neoliberalism instead of the import-substitution systemThe import-substitution system, which had offered a development strategy to developing countries, particularly in Latin America, since the 1960s, was implemented in Turkey for about 20 years. However, it collapsed after a major currency crisis. Turgut Özal, who wanted to implement in Turkey the neoliberal economic policies pioneered by Ronald Reagan in the US and Margaret Thatcher in the UK in line with the global economic and political system, implemented a radical economic reform package which was prepared in this direction.The new political order and ideological doctrine created by the military coup of September 12, 1980, together with the restructuring of the economy in line with neoliberal reforms, created a new political-economic order that is still valid in 2022. One of the most prominent features of this new system, which has many goals and consequences, such as the systematic contraction of workers' rights, the suppression of trade union activities, the continuous growth of capital at the expense of labour, and the domination of labour, and the reduction of real wages, has been the redefinition of the duties and responsibilities of the state.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#effe75" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#effe75 !important;color:#090909 !important" href="https://aposto.com/n/spectrum" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(239, 254, 117) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Subscribe</a>

Aposto Digest

On January 24, 1980, the economic reform program prepared by Turgut Özal, then-Undersecretary of the Prime Ministry, and adopted by the Nationalist Front government headed by Süleyman Demirel, was a public announcement of a structural transformation that went down in history as the ‘January 24 Decisions’.Neoliberalism instead of the import-substitution systemThe import-substitution system, which had offered a development strategy to developing countries, particularly in Latin America, since the 1960s, was implemented in Turkey for about 20 years. However, it collapsed after a major currency crisis. Turgut Özal, who wanted to implement in Turkey the neoliberal economic policies pioneered by Ronald Reagan in the US and Margaret Thatcher in the UK in line with the global economic and political system, implemented a radical economic reform package which was prepared in this direction.<img src="https://images.aposto.com/2022/11/0/1670149773990.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">AAThe new political order and ideological doctrine created by the military coup of September 12, 1980, together with the restructuring of the economy in line with neoliberal reforms, created a new political-economic order that is still valid in 2022. One of the most prominent features of this new system, which has many goals and consequences, such as the systematic contraction of workers' rights, the suppression of trade union activities, the continuous growth of capital at the expense of labour, and the domination of labour, and the reduction of real wages, has been the redefinition of the duties and responsibilities of the state.Since 1980, the state apparatus, which was supposed to serve as a mediator, arbitrator, and bridge between workers and employers, or between the constitution and citizens, has allied with capital in almost every field against workers, citizens, and disadvantaged segments of society, while all institutions and law regulating the economy, politics, and social life have been designed by this job description.Patching instead of reformingIn this period, when we are about to enter the 100th anniversary of the Republic, the opposition parties that want to overthrow the authoritarian AKP government, which has been in power for 20 years, and rebuild a ‘democratic-secular-egalitarian’ Turkey have failed to produce a vision that would radically change the dominant ideology and political-economic order established in 1980, even though they have produced policies to reorganise the economy, politics and social life and prepared a constitutional amendment package for a radical reform, especially the opposition alliance. This blockage is most prominent in economic policies.<img src="https://images.aposto.com/2022/11/0/1670149810539.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.77" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">HabertürkThe policies proposed by the opposition parties to get out of the economic crisis, which has been going on since 2018, but has been dragging the middle and lower classes of society towards the hunger line since last year, do not fundamentally change the system. No reform package would reorganise the distribution of both income and wealth, revive the collapsing welfare state, and act as a mediator/arbitrator between labour and capital rather than siding with capital against labour. The economic reform packages and crisis exit prescriptions proposed by the CHP, İYİP, and DEVA Party do not propose a new economic model, but emphasise the idea that the current system is not working due to the wrong policies of the government and that the system can be put back on track with the right policies proposed by them.For example, Ali Babacan, the leader of the DEVA Party, states that during his ministerial term there was a large inflow of foreign resources into Turkey, but as a result of the authoritarianism of the government and the elimination of the rule of law, the inflow of foreign resources stopped and outflows began. While this proposition is partially true, Babacan's proposals for solutions and reforms for the Turkish economy do not go beyond suggesting that once his party comes to power, capital inflows to Turkey will increase again and per capita income will rise.Likewise, CHP leader Kemal Kılıçdaroğlu thinks that he can solve Turkey's chronic unemployment problem by ‘appointing a university graduate assistant to every muhtar’ or finding the solution to Turkey's low savings rate or current account deficit problems by attracting foreign investors from London to Turkey.These examples demonstrate that the opposition parties that want to overthrow the AKP government, which has ruled Turkey for 20 years, and build a new Turkey are unable to move even one step away from the dominant political-economic order and ideological domination that was put in place in 1980 and which experienced both its peak and collapse with the AKP. Created 42 years ago, we have repeatedly experienced that it is not possible to make a fundamental reform and create a new political, social and political-economic order with the existing institutions that regulate economic life in Turkey, one of the most advanced countries in the world in terms of income inequality, in a vicious and narrow political arena whose borders have been narrowed day by day during the AKP rule.Lessons to take from the Swedish modelPrevious experience shows how difficult it is to make a fundamental reform, build consensus among social actors, and create a new balance between capital and labour. But there are many examples to show that these are not impossible. In this sense, the political and economic transformations that took place in Sweden from the 1920s to the 1990s, even though the country is socially, politically, geographically, and economically very different from Turkey, will give us an idea of how it is possible to build a new system.The egalitarian and inclusive economic model created in Sweden, which has one of the strongest welfare systems in the world, is based on a long-standing state-capital-labour coalition. The state, which plays the role of mediator/arbitrator between capital and labour, is also the guarantor of the Swedish welfare model.The SDP (Social Democratic Party), which wanted to find a solution to the economic crisis of the late 1920s and to create an economic model targeting full employment, organised public hearings, and forums across the country to ensure that the ideas on which this new model was based were accepted by the society as well as politicians and bureaucrats. In this economic model, which emphasised full employment, strong social welfare mechanisms, and capital incentives; the state, which acted as a mediator between workers and employers, also reformed institutions and created new ones by this economic and political order.The point to highlight here is that, to fix the old system that was in a crisis, first of all, an idea to implement a new system should be put forward, and forums, meetings, and open sessions should be organised to ensure that it is accepted by all components of society, and then the existing institutions should be reformed according to the new order. To carry out a fundamental reform, it is necessary, first of all, to generate the ideas on which a new system is to be built, and for this to be accepted and adopted by society.Another important role of the state was to formalise and protect the informal agreement between workers and employers in the new economic model. In the economic order created with the goal of stable economic growth for employers and full employment for the working class, institutions were structured in line with these objectives. After about 20 years of institutional transformation and establishment of order, by the 1950s, the institutions that created the welfare state model in Sweden were in a stable state of functioning. The Swedish model of social democracy was based on the ideas of full employment, equality, and welfare.‘Without these ideas, the construction of such an institutional order would have been impossible.’ says Prof. Mark Blythe, who has done important work in the field of political economy, about the social democracy implemented in Sweden. Today, we see that the CHP claims to create an ‘equal and just economic order’ by emphasising its social democratic identity. However, the implementation of social democracy in Turkey can only be achieved if the existing institutions and the political and economic system undergo a radical change and the idea of social democracy is embraced by social actors. Therefore, it does not seem possible to change the current economic system based on deep inequalities by making small changes to the existing system or adding new ones to the existing institutions.<img src="https://images.aposto.com/2022/11/0/1670149857879.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sverige RadioIn the 1970s, as the working class demanded greater rights and employers saw their profits decline, the social democratic system that had been established in Sweden in the 1930s began to slowly break down. Although major developments in the global economy, particularly the oil crisis, had an impact on the Swedish economy, it was the breakdown of the consensus between workers and employers that started the transformation of the system. While the employers had reached a consensus among themselves to change the existing system, in 1976, a pro-capitalist centre-right coalition came to power by overthrowing the Social Democratic Party. Under normal circumstances, the centre-right coalition was expected to make a radical transformation of the economy, taking into account the demands of the owners of capital.In a political and economic system in which the institutional structure established in the 1930s was functional, the right-wing parties failed to implement the reforms expected of them and faced a strong reaction from the owners of capital. The prime minister of the time is quoted as saying ‘Because we are still bound by the ideas of the working class.’ when asked, ‘Why do we still produce policies in favour of the working class despite having a pro-capitalist government?’. To overcome this intellectual and institutional entrapment, employers pursue long-term policies, creating a new economic model that will produce results in favor of capital through think tanks and sharing it with the public, while at the same time carrying out promotional activities with large advertising budgets so that the ideas of the new model are accepted by both politicians and society. They fund academia in the same way, constantly funding studies on the effects and benefits of neoliberal policies. As a result, both the establishment and the transformation of social democracy in Sweden are only possible if strong ideas about a new economic order are created and accepted by society, politics, and economic actors.Being able to go beyond the current boundariesIn the 2023 general elections, we see that the opposition alliance, which set out with the goal of rebuilding a democratic Turkey, could not go beyond the political and economic boundaries established in the 1980s, which are still dominant today. In an economic order where social income inequality is increasing day by day, the establishment of a system based on social democracy, as the CHP claims, can only be possible by producing a new idea, reaching a consensus between workers, employers, and the state, and reforming the entire institutional structure according to this new consensus.We can say that the same change is valid for the constitutional amendment package. The constitutional amendment package, which was prepared only by reaching a consensus among the party staff, will not be more than a small patch on the existing system unless it reflects a social demand and a social consensus is reached. If we want to redraw the boundaries of politics and build a new economic model based on equality, prosperity, and production, we need to come up with a strong and new idea to build these elements upon.

Spektrum

The only way out of the crisis is to go beyond small packages of improvements and try to change the role of the state.

Political economy, social democracy and the power of ideas

24 Ocak 1980'de, dönemin Başbakanlık Müsteşarı Turgut Özal tarafından hazırlanan ve Süleyman Demirel başbakanlığındaki Milliyetçi Cephe hükümeti tarafından kabul edilen ekonomik reform programı, tarihe "24 Ocak Kararları" olarak geçen yapısal bir dönüşümün kamuoyuna ilanı niteliğindeydi.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İthal-ikameci sistem yerine neoliberalizm</h2>1960'lardan beri başta Latin Amerika olmak üzere gelişmekte olan ülkelere bir kalkınma stratejisi öneren&nbsp;ithal-ikameci sistem Türkiye'de yaklaşık 20 yıl süreyle uygulanmış ancak büyük bir döviz krizinin ardından çöküşe geçmişti. Yine küresel ekonomik ve siyasi sisteme uyumlu bir şekilde ABD'de Ronald Reagan, Birleşik Krallık'ta da Margaret Thatcher'ın öncüleri olduğu neoliberal ekonomi politikalarını Türkiye'de hayata geçirmek isteyen Turgut Özal, bu doğrultuda hazırlanan köklü bir ekonomik reform paketini uygulamaya koydu.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1669745337393.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Özal - Thatcher" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">AAArdından, 12 Eylül 1980 askerî darbesiyle birlikte yaratılan yeni siyasi düzen ve ideolojik doktrin, ekonominin de neoliberal reformlara uygun bir şekilde yeniden yapılandırılmasıyla birlikte 2022'de dahi hâlâ geçerliliğini koruyan yeni bir politik-ekonomi düzeni yarattı. İşçi haklarının sistematik şekilde daraltılması, sendikal faaliyetlerin baskılanması, sermayenin emek aleyhine sürekli olarak büyümesi ve emeği tahakküm altına alması, reel ücretlerin düşürülmesi gibi birçok hedefi ve sonucu olan bu yeni sistemin geçmiş dönemlere göre öne çıkan en büyük özelliklerinden biri devletin görev ve sorumluluklarının yeniden tanımlanması oldu.İşçi ve işveren arasında veya anayasa ile vatandaşlar arasında bir arabulucu, hakem, köprü görevini yerine getirmesi gereken devlet aygıtı 1980'den beri hemen hemen her alanda işçinin, vatandaşın ve toplumun dezavantajlı kesimlerinin karşısında sermaye ile bir ittifaka girerken ekonomiyi, siyaseti ve toplumsal hayatı düzenleyen tüm kurum ve yasalar da bu görev tanımına uygun şekilde dizayn edildi.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Reform yerine yama yapmak</h2>Cumhuriyetin 100. yılına gireceğimiz bu dönemde, 20 yıldır devam eden otoriter AK Parti iktidarını devirmek ve "demokratik-laik-eşitlikçi" bir Türkiye'yi yeniden inşa etmek isteyen muhalefet partileri, başta Altılı Masa olmak üzere, her ne kadar ekonomiyi, siyaseti ve toplumsal hayatı yeniden düzenleyecek politikalar üretseler ve köklü bir reform için anayasa değişikliği paketi hazırlasalar da 1980'de kurulan hâkim ideolojiyi ve politik-ekonomi düzenini kökten değiştirecek bir vizyon üretemedi. Bu tıkanıklık en çok ekonomi politikalarında ön plana çıkıyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1669745385354.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="altılı masa" ratio="1.77" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Habertürk2018'den beri devam eden ancak son bir yıldır toplumun orta ve alt sınıflarını açlık sınırına doğru sürükleyen ekonomik krizden çıkmak için muhalefet partileri tarafından önerilen politikaları temelde sistemi değiştirmiyor. Ortada hem gelir hem de servet dağılımını yeniden düzenleyecek, çökmekte olan refah devletini tekrar hayata geçirecek ve sermayenin yanında emeğe karşı olmaktansa emek ve sermaye arasında bir arabulucu/hakem olarak görev yapacak bir reform paketi yok. Başta CHP, İYİ Parti ve DEVA Partisi tarafından önerilen ekonomik reform paketleri ve krizden çıkış reçetelerinin yeni bir ekonomik model önermediğini ancak mevcut sistemin iktidarın yanlış politikaları yüzünden işlemediği, kendileri tarafından önerilen doğru politikalarla sistemin tekrar rayına oturtulabileceği fikrini ön plana çıkardığını görüyoruz.Örnek vermek gerekirse, DEVA Partisi lideri Ali Babacan, kendi bakanlığı döneminde Türkiye'ye yüksek miktarda yabancı kaynak girişi yapıldığını ancak iktidarın otoriterleşmesi ve hukuk devletinin ortadan kaldırılması neticesinde yabancı kaynak girişinin durduğunu ve çıkışların başladığını ifade ediyor. Bu önerme kısmen doğru olmakla birlikte Babacan'ın Türkiye ekonomisine dair çözüm ve reform önerileri partisinin iktidara gelmesiyle birlikte Türkiye'ye sermaye girişinin yeniden artacağı ve kişi başına düşen milli gelirin yükseleceği önermelerinin ötesine gitmiyor.Keza, CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu da Türkiye'nin kronik işsizlik sorununa "Her muhtarın yanına üniversite mezunu bir yardımcı atayarak" çözüm getirebileceğini düşünüyor veya Türkiye'deki düşük tasarruf oranları veya cari açık problemlerine çareyi Londra'daki yabancı yatırımcıları Türkiye'ye çekmekte buluyor.Bu örnekler bizlere gösteriyor ki 20 yıldır Türkiye'yi yöneten AK Parti iktidarını devirip yeni bir Türkiye inşa etmek isteyen muhalefet partileri aslında 1980'de hayata geçirilen ve AK Parti ile hem zirvesini hem de çöküşü yaşayan hakim politik-ekonomi düzeninin ve ideolojik tahakkümün bir adım bile dışına çıkamıyor. 42 yıl önce oluşturulan ve AK Parti iktidarı sürecinde sınırları her geçen gün daraltılan kısır ve dar bir siyasi arenada, gelir eşitsizliği sıralamasında dünyanın en ileri ülkelerinden biri olan Türkiye'de ekonomik hayatı düzenleyen mevcut kurumlarla köklü bir reform yapmanın ve yeni bir siyasi, sosyal, politik-ekonomi düzeni yaratmanın mümkün olmadığını bugüne kadarki süreçte defalarca kez deneyimledik.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İsveç modelinden çıkarılabilecek dersler</h2>Köklü bir reform yapmanın, toplumsal aktörler arasında mutabakat sağlamanın ve sermaye ile emek arasında yeni bir denge yaratmanın ne kadar zor olduğu geçmiş tecrübelere bakılınca ortaya çıkıyor ancak bunların imkânsız olmadığına dair de birçok örnek göstermek mümkün. Bu anlamda, sosyal, siyasi, coğrafi ve ekonomik olarak Türkiye'den çok farklı bir ülke olsa da İsveç'te 1920'lerden 1990'lara kadar yaşanan siyasi ve ekonomik dönüşümler bizlere yeni bir sistem inşa etmenin nasıl mümkün olabileceği üzerine fikir verecektir.Dünyanın en güçlü refah sistemlerinden birine sahip olan İsveç'te yaratılan eşitlikçi ve kapsayıcı ekonomi modeli, uzun yıllara dayanan bir devlet-sermaye-emek koalisyonuna dayanıyor. Sermaye ile emek arasında bir arabulucu/hakem rolüne sahip olan devlet, İsveç'te hayata geçirilen refah modelinin teminatı rolünü de üstleniyor.1920’lerin sonlarında yaşanan ekonomik krize karşı çözüm üretmek ve tam istihdamın hedeflendiği bir ekonomik model yaratmak isteyen Sosyal Demokrat Parti bu yeni modelin dayandığı fikirlerin hem toplum hem de siyasetçiler ve bürokratlar nezdinde kabul edilmesini sağlamak için ülke genelinde açık oturumlar ve forumlar düzenledi. Tam istihdam, güçlü sosyal yardım mekanizmaları ve sermaye teşviklerinin ön plana çıktığı bu ekonomik modelde işçi ve işveren arasında bir arabulucu olarak görev yapan devlet aynı zamanda kurumları da bu ekonomik ve siyasi düzene uygun şekilde reforme etti ve yeni kurumlar oluşturdu.Burada vurgulanması gereken nokta krize giren eski sistemi düzeltmek için öncelikle yeni bir sistemi hayata geçirecek bir fikrin oraya atılması, bunun toplumun tüm bileşenleri tarafından kabul edilmesi için forumlar, toplantılar ve açık oturumlar düzenlenmesi ardından da mevcut kurumların yeni düzene göre reforme edilmesidir. Köklü bir reform yapabilmek için gerekli olan öncelikle yeni bir sistemin üzerine yaratılacağı fikirlerin üretilmesi ve bunun da toplumda kabul görmesi ve benimsenmesidir.Devletin bir diğer önemli rolü ise yeni ekonomik modelde işçi ve işverenler arasında yapılan gayri resmî mutabakatın resmîleştirilmesi ve korunmasıydı. İşverenler için istikrarlı ekonomik büyüme, işçi sınıfı için de tam istihdam hedefiyle yaratılan ekonomik düzende kurumlar da bu amaçlar doğrultusunda yapılandırıldı. Yaklaşık 20 yıl süreden kurumsal dönüşüm ve düzenin yerleşmesi sürecinin ardından 1950'lere gelindiğinde İsveç'te refah devleti modelini yaratan kurumlar istikrarlı bir şekilde işlevlerini yerine getirir durumdaydı. İsveç'teki sosyal demokrasi modelinin temelinde tam istihdam, eşitlik ve refah fikirleri yer alıyordu.Politik ekonomi alanında önemli çalışmalar yapan Prof. Mark Blythe, İsveç’te hayata geçirilen sosyal demokrasiye dair "Modelin arkasındaki fikirler olmasa, böylesi bir kurumsal yapı asla hayata geçirilemezdi." diyor. Bugün CHP’nin de sosyal demokrat kimliğini ön plana çıkararak "eşit ve adil bir ekonomik düzen" yaratma iddiasında olduğunu görüyoruz. Oysa Türkiye'de sosyal demokrasinin hayata geçirilmesi ancak mevcut kurumların, siyasi ve ekonomik sistemin köklü bir değişimden geçmesi ve sosyal demokrasi fikrinin toplumsal aktörler tarafından benimsenmesiyle hayata geçirilebilir. Dolayısıyla, mevcut sistemde küçük değişiklikler yaparak veya hâlihazırdaki kurumlara yenilerini ekleyerek içinde bulunduğumuz derin eşitsizliklere dayanan ekonomik sistemin değiştirilmesi pek mümkün görünmüyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1669745569928.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="İsveç sosyal demokrasi miting" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sverige Radio1970’lere gelindiğinde işçi sınıfının daha geniş haklar talep etmesi ve işverenlerin de mevcut düzendeki kâr oranlarının düşmesiyle birlikte İsveç’te 1930’larda hayata geçirilen sosyal demokrasi düzeni yavaş yavaş bozulmaya başladı. Başta petrol krizi olmak üzere küresel ekonomide yaşanan büyük gelişmelerin İsveç ekonomisinde etkileri olsa da sistemin dönüşümünü başlatan asıl olay işçi ve işveren arasındaki mutabakatın bozulmasıydı. İşverenler mevcut sistemi değiştirmek konusunda kendi aralarında bir mutabakata varmışken 1976 yılında sermaye yanlısı merkez-sağ koalisyon Sosyal Demokrat Parti’yi devirerek iktidara geldi. Normal koşullar altında, merkez-sağ koalisyonun sermaye sahiplerinin taleplerini dikkate alarak ekonomide köklü bir dönüşüm yapması bekleniyordu.1930’larda oluşturulan kurumsal yapının işlevsel olduğu bir siyasi ve ekonomik sistemde sağ partiler kendilerinden beklenen reformları hayata geçiremedi ve sermaye sahiplerinin de yoğun tepkisiyle karşılaştı. "Sermaye yanlısı bir hükümetimiz olmasına rağmen neden hâlâ işçi sınıfı lehine politikalar üretiyoruz?" sorusuna dönemin başbakanının "Çünkü hâlâ işçi sınıfının fikirlerine mahkumuz" dediği aktarılıyor. Bu fikri ve kurumsal sıkışmışlığı aşmak için işverenler uzun vadeli politikalar izleyerek düşünce kuruluşları aracılığıyla sermayenin lehine sonuçlar üretecek yeni bir ekonomi modeli yaratıyor ve bunu kamuoyuyla paylaşıyor, aynı zamanda yeni modele dair fikirlerin hem siyasetçiler hem de toplumda kabul görmesi için büyük reklam bütçeleri ile tanıtım faaliyetleri yürütüyorlar. Akademiye de aynı şekilde kaynak aktararak sürekli olarak neoliberal politikaların etkileri ve faydaları üzerine yapılan çalışmaları fonluyorlar. Sonuç olarak İsveç’te hem sosyal demokrasinin kurulması hem de dönüştürülmesi ancak yeni bir ekonomik düzene dair güçlü fikirlerin yaratılarak toplum, siyaset ve ekonomik aktörler tarafından kabul edilmesiyle mümkün oluyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Hakim sınırların dışına çıkabilmek</h2>2023 genel seçimlerinde demokratik bir Türkiye’yi yeniden inşa etme hedefiyle yola çıkan Altılı Masa'nın hem siyasi hem de ekonomik olarak 1980'lerde oluşturulan ve bugün hala hâkim olan siyasi sınırların dışına çıkamadığını görüyoruz. Toplumsal gelir eşitsizliğinin her geçen gün arttığı bir ekonomik düzende CHP’nin iddia ettiği gibi sosyal demokrasiye dayanan bir sistemin kurulması ancak yeni bir fikrin üretilmesi, toplumda kabul görerek işçi-işveren-devlet arasında bir mutabakata ulaşılması ve tüm kurumsal yapının bu yeni mutabakata göre reforme edilmesi ile mümkün olabilir.Aynı değişimin anayasa değişikliği paketi için de geçerli olduğunu söyleyebiliriz. Yapım aşamasında sadece parti kurmayları arasında bir mutabakat sağlanarak hazırlanan anayasa değişikliği paketi, toplumsal bir talebi yansıtmadığı ve toplumsal bir mutabakata varılamadığı sürece mevcut sisteme yapılan küçük bir yama olmaktan öteye gidemeyecektir. Siyasetin sınırlarını yeniden çizmek ve eşitlik-refah-üretime dayanan yeni bir ekonomik modeli inşa etmek istiyorsak öncelikle bunların üzerine kurulacağı güçlü ve yeni bir fikir üretmemiz gerekiyor.

Krizden ancak küçük iyileştirme paketlerinden öteye gidip devletin rolünü değiştirme çabasına girerek çıkılabilir. 

Politik ekonomi, sosyal demokrasi ve fikirlerin gücü

<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://phys.org/news/2022-08-limited-nuclear-war-starve-millions.html" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Küçük ölçekli bir nükleer savaş bile milyonlarca insanı gıdadan mahrum bırakabilir</a></h3>Nükleer silahlı güçler arasındaki çatışmalar, dünyanın birçok yerinde devam eden bir endişe kaynağı. Bu çatışmalardan birisi nükleer savaş seviyesine tırmanacak olursa, dünyadaki gıda arz talep dengesinin nasıl etkileneceği, küresel gıda üretimi ve ticareti üzerindeki etkilerin nasıl olacağı, cevabı henüz tam bilinmeyen sorular arasında. Bir nükleer savaş sadece günler veya haftalar sürse de, Dünya'nın iklimi üzerindeki etkileri on yıldan fazla sürebilir.&nbsp;Nature Food adlı bilimsel dergide yayımlanan <a fr-original-style="" href="https://www.nature.com/articles/s43016-022-00573-0" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yeni bir çalışmada</a>, olası bir nükleer savaşın gıda sistemlerini ve buna bağlı olarak gıda güvenliğini nasıl etkileyeceği araştırıldı.Çalışmada altı farklı nükleer savaş modellenip etkileri incelendi:<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bu savaşlardan en küçüğü Hindistan ve Pakistan arasında gerçekleşecek ve büyüklük olarak küresel cephanenin yüzde üçünden azının kullanıldığı bir çatışmaydı.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Modellenen savaşların en büyüğü ise Rusya ve ABD arasında gerçekleşecek ve dünyadaki nükleer silahların yüzde 90'ının patlatıldığı küresel bir nükleer soykırımdı.</li></ul>Çalışmanın sonuçlarına göre,<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Küçük ölçekte bir savaştan sonra, küresel gıda üretiminin ilk beş yılda yüzde yedi oranında azalacağı tahmin ediliyor. Bu kulağa önemsiz gibi gelse de, kayıtların başladığı 1961'den bu yana gıda üretiminde kaydedilen en büyük düşüşün neredeyse iki katı büyüklüğünde bir düşüşe eşdeğer. Böylesine ufak ölçekte savaştan sonra bile 250 milyondan fazla insanın gıdadan mahrum kalacağı tahmin ediliyor.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Büyük ölçekte olacak bir savaşın sonuçları ise korkunç düzeylerde. Küresel bir nükleer savaş, beş milyardan fazla insanı aç bırakarak medeniyeti tehdit eden ciddiyete ulaşabilir.</li></ul>Çalışmanın net sonuçlarından birisi ise, etkileri sadece savaşan ülkelerle sınırlı bir nükleer savaşın mümkün olmadığı yönünde. ABD Başkanı Ronald Reagan ve Sovyet Genel Sekreteri Mihail Gorbaçov'un 1985 yılında söylediği gibi, "Nükleer bir savaş kazanılamaz ve asla yapılmamalıdır."<img src="https://images.aposto.com/2022/7/5/1661496112758.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://www.cell.com/one-earth/fulltext/S2590-3322(22)00371-2?_returnURL=https%3A%2F%2Flinkinghub.elsevier.com%2Fretrieve%2Fpii%2FS2590332222003712%3Fshowall%3Dtrue" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">İki derecelik ısınmada buğday fiyatlarının artacağı tahmin ediliyor</a></h3>Şu anki yaşam tarzımızla gittiğimiz yer 3 dereceye yakın bir ısınma olsa da; Paris Anlaşması kapsamında verilen tüm sözler tutulursa, 2 derecenin altına kalma olasılığımız hala var.&nbsp;Öte yandan, güvenli sayılabilecek olan 2 derece bile birçok felaketi beraberinde getirecek. Yağışlar, kuraklık ve sıcaklık değişimlerinden en çok etkilenecek olan alanlardan biri gıda sistemlerimiz.&nbsp;Dünyada en temel gıdalardan biri olan buğdayın iklim değişikliğinden nasıl etkileneceği, gıda krizi bağlamında cevaplanması gereken önemli sorulardan birisi.&nbsp;Bugüne kadar yapılan birçok çalışmada, iklimin buğday verimi üzerindeki etkileri araştırıldı. Ancak 2 derecelik bir ısınmanın küresel buğday tüketicilerine ve çiftçilere neler getireceği henüz bilinmeyen konulardan birisi. One Earth adlı bilimsel dergide yayımlanan <a fr-original-style="" href="https://www.cell.com/one-earth/fulltext/S2590-3322(22)00371-2?_returnURL=https%3A%2F%2Flinkinghub.elsevier.com%2Fretrieve%2Fpii%2FS2590332222003712%3Fshowall%3Dtrue" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yeni bir çalışmaya</a> göre,<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">İki derecelik bir ısınma buğday fiyatlarının daha hızlı artmasına sebep olacak.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Küresel olarak buğday veriminde genel bir artış olsa da, verim artışı tüm dünyada eşit şekilde gerçekleşmeyecek.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Buğday verimindeki en çok artış net buğday ihracatı yapılan bölgelerde gerçekleşirken, toplamda buğdayı ithal etmesi gereken ülkelerde buğday veriminin düşeceği tahmin ediliyor.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bunun sonucunda gelişmiş ekonomilerde çiftçilerin karlılığının düşmeyeceği hatta artabileceği tahmin ediliyor.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Buğday ithal eden ülkelerdeki çiftçiler için ekonomik kayıplar kaçınılmaz olacak. Beraberinde gelen küresel eşitsizlik, gereken önlemler alınmazsa gıda krizini daha da derinleştirebilir.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Gelişmekte olan ülkelerde koruma politikalarının hayata geçirilmesi, tarımsal ticaretin serbestleştirilmesi ve &nbsp;küresel gıda güvenliği açısından alınması gereken önlemler arasında.</li></ul>

Dünyahali

Neler oluyor?

Haberler

Her yeni yılın 24 Nisan’ın da devlet başkanlarının yaptıkları açıklamalar, Türkiye ile ilişkilerinde önemli bir faktör olarak karşımıza çıkıyor. ABD ve Türkiye ilişkileri açısından da önem arz eden günlerden biri olan 24 Nisan’ı ABD Başkanı Joe Biden’ın nasıl yorumlayacağı merak konusuydu. Nitekim Biden, geçtiğimiz Cumartesi günü Osmanlı İmparatorluğu tarafından Ermenilere yönelik olarak gerçekleştirilen faaliyetleri “soykırım” olarak nitelendirdi. Şu anki asıl soru bu durum Türkiye-ABD ilişkilerine nasıl yansıyacak? <a fr-original-style="" href="https://tr.euronews.com/2021/04/24/biden-n-ermeni-soyk-r-m-n-resmen-tan-mas-n-n-turkiye-icin-sonuclar-ne-olur" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-27T09:57:44.141Z_sm.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a> On yıllardır ABD başkanları, 24 Nisan 1915’te gerçekleşen olayları bir soykırım eylemi olarak adlandırmaktan kaçındı. 1981 yılında aynı sözcüğü kullanan eski ABD Başkanı Ronald Reagan’dan bu yana olayları “soykırım” olarak adlandıran ilk ABD başkanı Biden oldu. Ancak Reagan bu açıklamayı 24 Nisan gününe özel olarak yapmamıştı, Yahudi soykırımı kurbanlarının unutulmaması için kurulan Holokost Müzesi'nin açılışı vesilesiyle yaptığı konuşmasında Ermenilerin de soykırıma maruz kaldıklarını dile getirmişti.<a fr-original-style="" href="https://avim.org.tr/en/Yorum/ARE-ARMENIAN-CLAIMS-SUBJECT-TO-ABUSE" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Reagan’dan Biden’a kadar olan dönem boyunca diğer Başkanlar, 24 Nisan olaylarını soykırım olarak adlandırmak yerine ‘korkunç katliam’, ‘büyük felaket’ gibi kavramları tercih etmişti.&nbsp;</a>Reagan soykırım kavramını kullandığında Türkiye tarafından ciddi bir tepki almıştı. Yıllar sonra tekrar aynı suçlamalar ile karşı karşıya kalan Türkiye’nin ABD’ye tepkisi ne yönde olacak ? <img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-27T09:56:48.024Z_sm.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><a href="#_ftnref1" name="_ftn1" target="_blank" title="" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a> <a fr-original-style="" href="https://www.diken.com.tr/1920lerden-beri-gundemde-ermeni-soykirimi-icin-hangi-abd-baskani-ne-dedi/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Türkiye, Osmanlı Devleti döneminde 1915 yılında Ermenilere uygulanan zorunlu tehcir sırasındaki ölümlerin soykırım olarak tanımlanamayacağını savunuyor.&nbsp;</a>Türkiye, 24 Nisan olaylarını araştırmak üzere tarafsız bir Tarih Komisyonu kurulması önerisini defalarca dile getirse de bu öneri Ermenistan ve Ermeni Diasporası tarafından kabul görmüyor. Olayların 106. yılında hala tam olarak gerçeklerin ortaya konulamadığı ve Ermenilerin bunu araştırmaya pek yanaşmadığı göze alındığında, <a fr-original-style="" href="https://avim.org.tr/tr/Analiz/24-NISAN-ONCESINDE-SASSOUNIAN-SORUNSALI-ABD-CIFTE-STANDART-UYGULUYOR" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">1915 olaylarının, kimlik bunalımının üstesinden gelememiş ve bu durumun sorumluluğunu günümüz Türkiye’sine yüklemeye çalışan Ermeni Diasporasının bir ürünü olduğunu söylemek yanlış olmayacaktır</a>. Ayrıca dünya siyasetinde söz sahibi olan kimi devlet başkanlarının 24 Nisan’ı resmi bir anma günü olarak ilan etmeleri Ermenilerin bu bunalımını destekleyici niteliktedir.Türkiye, Birinci Dünya Savaşı döneminde gerçekleşen olaylar sırasında Osmanlı topraklarında çok sayıda Ermeni ve Osmanlı'nın öldüğünü kabul ediyor ancak bu ölümlerin Ermenilere yönelik olarak sistematik bir şekilde düzenlendiğini ve bir soykırım amacı taşıdığını reddediyor. Soykırım ithamlarında bulunan ABD Başkanı, Türkiye’nin Tarih Komisyonu kurulmasına dair önerisinden ve davasını kanıtlama girişimlerinden habersiz olsa gerek gerçekleri sorgulamadan 24 Nisan’ı soykırım olarak ilân etme yoluna gitti. Ancak Biden’ın bu açıklamasının Türkiye’de şaşkınlıkla karşılandığını söyleyemeyiz. Çünkü <a fr-original-style="" href="https://www.bbc.com/news/world-us-canada-56874811" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">2019’un sonlarında</a> <a fr-original-style="" href="https://www.bbc.com/news/world-us-canada-56874811" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">ABD Kongresi'nin üst kanadını oluşturan Senato üyeleri “Ermeni soykırımının ABD hükümeti adına tanındığını” söyledikleri bir kararı kabul ettiğinde, Biden daha ABD Başkan adayı iken bu tanımaya destek sözü vermişti.</a> <a fr-original-style="" href="#_ftn3" name="_ftnref3" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank" title=""></a><a fr-original-style="" href="https://www.reuters.com/world/middle-east/turkey-says-it-will-respond-time-outrageous-us-genocide-statement-2021-04-25/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-27T09:57:52.414Z_sm.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Ronald Reagan ile ilgili hikayeler