<img src="https://images.aposto.com/2025/2/0/1741532238578.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.39" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; Hackman ve Arakawa'nın ölümü: Aktör Gene Hackman ve eşi piyanist Betsy Arakawa'nın ölümünü araştıran yetkililer, 65 yaşındaki Arakawa'nın muhtemelen 11 Şubat'ta kemirgenlerden bulaşan hantavirüs nedeniyle öldüğünü, ileri derece Alzheimer teşhisi olan 95 yaşındaki Hackman'ın ise ondan 1 hafta sonra bakımsız kalmasına bağlanan kalp rahatsızlığıyla hayatını kaybettiğini belirledi.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ayrıntılar: İkilinin cansız bedenleri, Santa Fe, New Mexico'daki evlerinde, ayrı odalarda 26 Şubat'ta bulunmuştu. Yetkililer, Alzheimer nedeniyle Hackman'ın, eşinin öldüğünün farkında olmayabileceğini belirtti.</li></ul>

Canlı Gündem

Yerli üretim Togg’un ardından geçen yıl Çin merkezli BYD de Türkiye’de 2026 yılından itibaren elektrikli otomobil üreteceğini duyurmuştu. Şimdi bu ikiliye güçlü bir rakip geldi. Hyundai Motor Türkiye, 2026 yılının ikinci yarısında elektrikli bir modelini İzmit’teki fabrikasında üretmeye başlayacağını açıkladı. Bu sürpriz karar, otomotiv sektöründe şaşkınlık yarattı.&nbsp;Yeni ekosistemde yerli Togg’a,&nbsp;iki güçlü marka rakip olacak. 2026 yılından itibaren bu ilginç rekabete tanıklık etmeye başlayacağız.&nbsp;Öte yandan: Tofaş ve Oyak Renault, elektrikli otomobil üretim planlarına ilişkin henüz bir açıklama yapmadı. Güney Kore merkezli Hyundai, Togg’dan sonra Türkiye’de elektrikli otomobil üretimi yapan ikinci marka oldu.Esasında Türkiye’de 1997 yılından bu yana üretim yapan Hyundai, güçlü bir geçmişe sahip. Şirket, gelecek yıldan itibaren Türkiye’de ürettiği modellere bir elektrikli otomobil de ekleyecek. Araç segmenti ve üretim adedi ise henüz bilinmiyor.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İzmit fabrikasının temelleri 1995'te atıldı</h2>Türkiye’deki tüketiciler, Hyundai ile ilk kez 1990 yılında tanıştı. 1995 yılında ise İzmit fabrikasının temelleri atıldı ve şirket, 1997 yılının Temmuz ayında üretim faaliyetlerine başladı. Kocaeli’deki Alikahya Organize Sanayi bölgesinde 1000 dönümlük bir alan üzerine kurulan fabrika, tam 28 yıldır kesintisiz olarak üretim yapıyor.&nbsp;Fabrika, ilk ihracatını da Starex modeliyle 2002 yılında yaptı. Markanın ilk ithal ettiği modeller olan Excel, Elantra, Sonata ve Scoupe ise 1990’lı yıllarda Türkiye’deki tüketicilerin favorileri arasına girmeyi başardı. Şirket, daha sonra otomotiv tarihine adını altın harflerle kazıyan Accent, Santa Fe ve Tucson gibi modellerle de tüketicilerin gönlünde taht kurdu.&nbsp;İzmit’teki fabrika da Accent, H100, Starex, Matrix, i10, i20 ve Bayon modellerinin üretimini yaptı. Hatta üretimdeki kalite,&nbsp;beş yıldızla taçlandırıldı. Fabrikada üretilen i20 N modeli de bu topraklarda üretilen en hızlı ve en güçlü model unvanını kazandı. Dünya Ralli Şampiyonası’nda (WRC) yarışan i20 WRC’nin gövdesi de yine bu fabrikada üretiliyor.Önemli ayrıntı: Hyundai, Türkiye’deki ilk elektrikli otomobil modelini 2022 yılında tüketicilerle buluşturdu. Şirket, bu yıl ürün gamında 5 farklı elektrikli modele yer verecek. Ayrıca yakın zamanda Hyundai Assan’ın ticari ünvanını “Hyundai Motor Türkiye Otomotiv AŞ” olarak değiştirmesi nedeniyle de İzmit’teki fabrikada üretilen tüm araçlarda artık Türkiye ibaresi yer alacak. Böylece ülkenin üretim gücü, tüm Avrupa’ya duyurulacak.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Hyundai Motor Türkiye’nin üretim kapasitesi ne?</h2>Türkiye’de 35 yıldır faaliyet gösteren Hyundai, ülkemizde üretime 1997 yılında başladı. İlk etapta 50 bin adetlik bir kapasiteyle H100 panelvan ve Accent modelin üretimlerini hayata geçiren şirket, 5 yıl boyunca iç pazara üretim yaptı. Araçların Türkiye’deki tüketiciler tarafından çok beğenilmesiyle birlikte üretim gücünü kanıtlayan fabrika, 2002 yılında Starex modeliyle de ilk ihracatını hayata geçirerek Avrupa pazarına açıldı.&nbsp;İzmit’teki fabrika, 2007 yılında Matrix modeliyle beraber üretim kapasitesini 100 bin adede çıkardı. Bu modelle beraber Accent ve Starex’in üretimleri de devam etti. 2012’de alınan yatırım kararıyla beraber kapasiteyi artırmak için yapılan çalışmalar hızlandırıldı ve 2014 yılında üretim kapasitesi 200 bin adede ulaştı. 2024 yılında ise kapasite 245 bin adede çıkarıldı. Bu üretim rakamıyla beraber şirket, geçen yıl 204 binden fazla araç ihraç etti.Robotik üretim: Fabrika, 2024 yılında 245 bin adetlik üretim kapasitesine ulaşabilmek için üç vardiya hâlinde çalıştı ve otomasyon sistemlerinden de yararlandı. Fabrikanın içinde şu anda 223 adet robot görev alıyor. Bu robotlar boya, press, kaynak ve gövde montaj hattında çalışıyor. Robotlarla beraber çalışan kişi sayısı ise 2 bin 500 civarında.&nbsp;Ek olarak şirket, yan sanayi, tedarik zinciri ve üçüncü parti kurumlarla beraber toplamda 20 bin kişilik bir aileye sahip. 28 yılda 3 milyondan fazla araç üreten marka, bu üretimin 2,5 milyon adedini 40’ın üzerinde ülkeye ihraç etti.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İzmit fabrikası, Güney Kore dışındaki ilk fabrikaydı</h2>Hyundai’nin Güney Kore dışındaki ilk fabrikası olan İzmit fabrikası, 245 bin adetlik üretim kapasitesiyle bugün 40’tan fazla ülkeye ihracat yaparken iç pazarda da etkin bir rol oynuyor. 2024 yılında üretilen 245 bin aracın 204 bini yurt dışına ihraç edildi. Gelir ise 2,4 milyar dolar olarak kayıtlara geçti. i10, i20 ve Bayon modellerini üreten fabrikanın yerlilik oranı ise açıklanan son rakamlara göre %55.&nbsp;Şu anda 184 ülkede 6 bin 200’den fazla satış noktası bulunan Hyundai, her yıl dünya genelinde 5,5 milyon adet araç üretiyor. Güney Kore ve Çin’deki fabrikalar, bu adetlere ulaşılmasında önemli bir rol oynuyor. Türkiye ve Çek Cumhuriyeti’ndeki fabrikalar ise Avrupa bölgesinin ihtiyaçlarını karşılıyor. Hyundai, 2030 stratejisi kapsamında her yıl 5,5 milyon adet elektrikli araç satmak için dört yeni fabrika hizmete açmayı ve üretim kapasitesini artırmayı hedefliyor.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Heyecan verici gelişmeler yaşanıyor</h2>Diğer yandan Türkiye’deki elektrikli araç pazarında da heyecan verici gelişmeler yaşanıyor. Bundan 4 yıl önce elektrikli otomobillerin toplam satışlardaki payı, %1’in altındaydı. 2024’ün Aralık ayında ise Türkiye’de 21 bin 598 adet elektrikli otomobil satıldı. Böylece yıllık satışlar 100 binin üzerine çıkarak yerli elektrikli otomobil pazarında yeni bir rekor kırıldı. Ayrıca elektrikli araçların toplam satışlardaki payı, %10,1’e çıktı. Satışlarda yıllık bazda %52’lik bir artış yaşandı.&nbsp;Hyundai de özellikle elektrikli araç pazarında oldukça yüksek bir marka bilinirliğine sahip ve geçen yıl 5 bine yakın elektrikli araç satışı yaptı. 2025 yılında ürün gamına eklenecek Inster, Ioniq 9 ve makyajlı Ioniq 6’nın da şirketin elektrikli araç satışlarını artırmasına katkı sağlaması bekleniyor.&nbsp;

Pareto Mobilite

Hyundai, 2026 yılında İzmit’teki fabrikasında elektrikli otomobil üretmeye başlayacağını açıkladı. 1997’den bu yana İzmit’te üretim yapan şirket, Togg’dan sonra Türkiye’de elektrikli araç üreten ikinci marka olacak. 

Hyundai, Türkiye’de elektrikli otomobil üretecek: Togg’a bir rakip daha geliyor

<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp;&nbsp; Hyundai, geçen yıl tanıttığı Santa Fe modelini Türkiye’de 3 milyon 995 bin liradan başlayan fiyatlarla satışa sundu. 7 kişilik oturma kapasitesi bulunan araç, 0’dan saatte 100 kilometre hıza 9,8 saniyede çıkıyor. 1,6 litrelik bir motorla gelen 4x4 model, 100 kilometrede ortalama 7,3 litre yakıt tüketiyor.&nbsp;

🎬 Sundance Film Festivali yeni evini arıyor.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden? Yıllardır Utah’taki Park City’de düzenlenen festivalin kentteki kontratı 2026’daki festivalle sona erecek. Festival konukları, son yıllarda bu küçük kentin altyapısının böylesine büyük bir etkinliği kaldıramadığından şikayetçi.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Aday kentler:&nbsp;Sundance Enstitüsü, 2027 yılından itibaren festival için altı aday belirledi: Atlanta (Georgia), Cincinnati (Ohio), Boulder (Colorado), Louisville (Kentucky), Santa Fe (New Mexico) ve festivalin şu anki evi Park City ile Salt Lake City (Utah).</li></ul>

Aposto Gündem

İrem SavaşYolculuk, Beirut’un müziği için en belirleyici kavramlardan biri. Coğrafya atlası gibi şarkı isimleri, ilk albümün belki de fitilini ateşleyen kaçma arzusu ve ne aradığını bilmeden bulma hevesi, Zach Condon’la diyar diyar dünya şehirleri… Son albüm Artifacts de hem bu kişisel seyahatlerin hem de bir grup olarak Beirut’un yolculuğunun bir retrospektifini sunuyor. Hayranlarıyla iletişim kurmak hiçbir zaman Beirut’un güçlü karnı olmadı. Her albümden sonra ortadan kaybolup birkaç sene sonra karabatak gibi bambaşka bir yerden yeni bir hikayeyle çıkmak gibi bir alışkanlık edinen grup, hemen her albüm öncesinde de grubu albüme getiren süreci özetleyip aradan geçen süreyi telafi etti. Her albüme etki eden illa ki birkaç yeni şehir, bir enstrüman, bir yolculuk ve en nihayetinde bir hikayesi var Zach Condon’ın. İlk albümleri Gulag Orkestar için bu hikaye, 14-15 yaşlarında, kalıbına dar gelen, uyku problemleriyle baş etmeye çalışan Santa Fe’li bir ergenin, çalıştığı sinemada, Emir Kusturica filmlerinin salondan taşan müziklerinin peşine düşmesiyle başlıyor. Sonrasında ise aile evindeki küçük odasına kapanarak yazdığı albümle sonuçlanıyor. Onu takip eden The&nbsp;Flying Club Cup&nbsp;ise belki de biraz klişe olarak, farklı dünyaları keşfetmek isteyen hemen her huzursuz ve hevesli Amerikalı gencin rüyası ve ilk durağı Paris sokaklarına, Jacques Brel ve Fransız şansonuna bir iade-i ziyaret. Bir sonraki albüm The Rip Tide içinse hikaye bu sefer farklı bir hal alıyor ve yolculuk fiili olduğu kadar zihinsel de bir ilerlemeyi ya da yer değiştirmeyi karşılıyor. Flying Club Cup turnesi, fiziksel ve zihinsel olarak zorlayıcı hatta tüketici bir tecrübe halini alıyor Condon için. Daha fazla devam edemeyeceğini düşünürken bir de üzerine bir sörf kazası sonucu kulak zarının delinmesi eklenince gittiği doktorda ses tellerinin de, kendi ifadesiyle, ayvayı yemiş olduğunu öğreniyor ve sakat bir kulak, iltihaplı ses telleri ve turne esnasında kırılmış bir trompetle öylece kalakalıyor. Tüm bunlara alkol bağımlılığı, boşanma ve depresyon da eşlik ediyor. Buradan çıkışı da kendisini bir kulübeye kapatıp yeni bir albüm yazmakta buluyor ve bu hikayenin sonu da The Rip Tide’a çıkıyor. Turnenin ardından yine bir süre sırra kadem basan Condon, aradan geçen birkaç yıl sonra kafasını bu defa çok tanıdık bir yerden, İstanbul’dan çıkarıyor. Gezi Park’ına destek vermek için attığı post’la İstanbul’da olduğunu öğrendiğimiz Condon için bu durumun, sıradan bir seyahatten çok daha uzun olduğunu öğrenmemiz yine 4. Albümü No No No çıkmadan önce anlattığı hikayesi aracılığıyla oluyor. Ortadan kaybolduğu süreçte zamanını İstanbul ile New York arasında böldüğünü ve senenin neredeyse yarısını Fenerbahçe’de, Kadıköy’de geçirmeye başladığını öğreniyoruz. Nitekim albümdeki şarkılardan biri de o dönemki semtine yazdığı Fener. Ancak Condon’ın İstanbul’daki ikameti de kalıcı olmuyor. Bir sonraki albüm Gallipoli’den önce bu defa da Berlin’e yerleştiğini ilan ediyor. Albüm içinse bambaşka bir yolculuk söz konusu. Grup olarak İtalyan kasabalarına yaptıkları araba yolculuğu albüme genel havasını verirken bir diğer hikaye de albümün ana karakterini oluşturan, Condon’ın eski yatak odasından çıkıp Berlin’e varan farfisa orgunun kıtalararası yolculuğu. Ancak albümün turuna henüz başlayan grup için işler bir kez daha ters gidiyor ve Zach Condon’ın eski belası ses teli problemleri yeniden baş gösterdiği için henüz sadece birkaç konser verebilmiş grup kalan bütün konserleri iptal edip tekrar kendi kabuğuna çekiliyor. Ta ki geçtiğimiz yaz, Condon’ın şifresini unutmuş olduğunu düşündürten Instagram hesabından boy göstermesine kadar kendilerinden haber alınamıyor.Artifacts&nbsp;ise Beirut’un şu ana kadar hiç yapmadığı bir iş, bir toplama albüm. Hayallerinden birinin uzun kış yaşanan, izole bir yerde bir kulübeye kapanıp da albüm kaydetmek olduğundan bahseden Condon, bunu Artifacts’te gerçekleştirmiş gözüküyor. Geçtiğimiz kışın büyük bir bölümünü kuzey Norveç’te, denize nazır bir kulübeye kapanıp albüm kaydetmekle geçirirken bir yandan da Berlin’deki evine döndüğünde eski arşivleri kurcalamaya başlıyor. Böylece eski EP’leri, B-side’ları, daha önce stüdyo kaydı alınmamış şarkıları da derleyip toparlamaya başlıyor. Bunun neticesinde de toplam dört yüzden oluşan ve her biri aslında kendi içinde bir derleme olan çifte uzunçalar ortaya çıkıyor: “Lon Gisland, Transatlantique, O Leãozinho”, “The Misfits”, “New Directions and Early Works”, “B-Sides”.Albümü dinlemeye başlayanlar ilk yüzde tanıdık, hatta belki de Beirut’un en bilindik şarkılarıyla karşılaşacaklardır. Ardından daha önce canlı çaldıkları ancak stüdyo kaydı olmayan şarkılar, Zach Condon’ın daha 14 yaşındayken yazdıkları, Beirut öncesi işleri, albümlere girememiş B-side’lar… Yeniden düzenlenip albüme eklenen parçalarla ilgili büyük sürprizler yok. Özüne dokunmadan kayıtlar daha temiz hale getirilip bir araya toplanıyor. Albümün daha önce duymadığımız bölümü içinse Condon, yine son 20 senede anlattığı hikayeyi toparlıyor. Pek hazzetmediği elektronik gitara bir alternatif olduğunu düşündüğü ve erken dönem işlerinde de sıklıkla duyduğumuz synthesizer’lar yine yoğun bir şekilde kendini hissettiriyor. Uzun yollar, okyanuslar aşıp gelen farfisa da yine albümün temel enstrümanlarından. Albümle ilgili belirtmek gereken bir diğer unsursa, son iki albümde beraber çalıştıkları indie müziğin kalesi 4AD yerine bu iki albüm dışında, ilk albümden beri beraber çalıştıkları Pompeii Records’a geri dönmeleri.Albümden sonra yaptığı açıklamayla bu albümün de bir turnesi olmayacağını belirtiyor Condon. Yine yaptığı gibi başından itibaren onu bu kararı almaya getiren sebepleri açıkça sayarak. Nitekim ses telleri ve psikolojik durumunun hala bir turneyi kaldırabilecek kadar güçlü olmadığını açık yüreklilikle paylaşmaktan geri durmuyor. Ancak farklı vasıtalarla da olsa canlı şovlardan uzak kalmayacağının da sözünü veriyor. En heyecanla beklediğimiz ihtimallerden biri de daha önce defalarca birlikte çalıştıkları Fransız müzik bloğu La Blogotheque ile olası yeni bir işbirliği ki kendisi de bu ihtimalin varlığını açıkça söyleyip heyecanımızı harlıyor.Gurubun kaderinin, hikayesinin belirlenmesinde belki de en önemli rolü oynayan yolculuk, bu albümde somut bir hale de bürünüyor. Dünyadaki yerini arayan huzursuz bir Santa Fe’li çocuğun New York’ta, Paris’te, İstanbul’da Berlin’de kendine aradığı evlerin, son yirmi senede geçtiği durakların bir özeti. Tek lokmada yutup bir oturuşta hazmetmek için zor bir albüm olsa da Condon’ın hikayeyi böldüğü şekliyle, parça parça dinleyip Beirut’un yolculuğuna bir şekilde eşlik edebilmek eşsiz bir deneyim.

Santa Fe ile ilgili hikayeler