Diyarbakır ile ilgili hikayeler

Saraçhane’yi dolduran flamalar altında kendine yer bulamayan, o güne kadar oradaki siyasi görüşlerle aynı odada bile bulunmamış insanlar var. Etiketlenemeyecek bir topluluktan söz ediyoruz. Enver Paşa’nın resmini taşıyanlar, Türk bayraklarıyla gelenler, “Gözaltı mı? Benimki Lancome” ya da “Muhafazakar ailelerin devrimci çocukları” pankartları… Fakat polis müdahaleye başladığında bu biraraya nasıl geldiği sosyolojik izaha muhtaç grup tek vücut oluyor. Başka bir sese, başka kaygılara ve başka tür bir umutsuzluğa sahip olan sokaklardaki insanlara sorduk: “Neden alandasınız?”

Devlet Bahçeli’nin 22 Ekim’de Abdullah Öcalan’ı meclise davet etmesiyle başlayan, 27 Şubat’ta Öcalan’ın örgüte silah bırakması çağrısıyla devam eden sürecin ardından, hem kültürel hem siyasi önem taşıyan ilk Nevruz’un gündemi “demokratik sürecin tamamlanması” talebiydi. Konuşmalara bu kaygı damgasını vurdu, açıklamalarda barışın tesisi için çaba sarfedilmesi gerektiği ifade edildi. Diyarbakır, 21 Mart’ı çekinceli bir umutla kutladı.

O sene ne yaşanırsa yaşansın, Diyarbakır’da her şeyi temize çekmenin en uygun tarihi 21 Mart. Sur dibinde, boş arsalarda, arka bahçelerde ufak ufak yakılan ateşler bazen alanlara taşınır, bazen de büyük çatışmalara... 2025 yılının 21 Mart’ına ise umut, beklenti, kaygı ve şaşkınlık hâkim. Tarih bu sefer farklı yazılıyor ve ülkenin doğusu, batısından gelen haberleri tedirginlikle bekliyor.

DEM Partili İmralı heyeti, Perşembe günü İstanbul Taksim'de "Asrın Çağrısı" ismiyle düzenlenen basın toplantısında Öcalan’ın aylardır yapması beklenen “tarihî çağrısını” açıkladı. "Barış ve Demokratik Toplum Çağrısı" adı verilen açıklamada Öcalan, "Tüm gruplar silah bırakmalı ve PKK kendini feshetmelidir" dedi.