Yayın hayatına 2011 yılında başlayan İngiliz antoloji dizisi Black Mirror, yaklaşık iki yıllık bir aranın ardından 10 Nisan’da yedinci sezonuyla geri dönerek yeniden izleyicisiyle buluştu. İlk sezonlarında büyük övgülerle karşılaşan, fakat özellikle Channel 4’dan Netflix’e transfer olduğu 2016 yılından sonraki sezonlarda karmaşık eleştiriler alan dizi, bu sezon da gelişen teknolojilerin insan doğası üzerindeki potansiyel etkilerini mercek altına alıyor. Adında sürekli bakmakta olduğumuz ekranlara gönderme yapan Black Mirror, kurduğu distopya ile adeta teknofobinin kültürel sembollerinden biri hâline gelmiş durumda.Cristin Milioti, Harriet Walter, Emma Corrin, Awkwafina ve Will Poulter gibi popüler isimlerin yer aldığı yeni sezon, özellikle “Sıradan İnsanlar” ve "Bête Noire" adlı ilk ve ikinci bölümüyle insanın teknolojiye ilişkin umut ve korkularını derinlemesine işliyor. Bu bölümler, yalnızca distopik bir geleceği değil, bu geleceği şekillendiren duygusal ve psikolojik çelişkileri de odağına alıyor. Zira tüm bu karanlık senaryoların kökeninde umut ve korku arasında sıkışan modern insanın teknolojiyi nasıl algıladığına dair çok temel bir çatışma yatıyor.&nbsp;Perde arkası: Dizinin distopik bakış açısı, yalnızca ekranların büyüsüne kapılan bir toplumun karanlık yansımasından ibaret değil… Aslında, Black Mirror'ın bakış açısının ardında çok daha temel bir mesele yatıyor: Teknolojiyi nasıl algılıyoruz ve ona nasıl tepki veriyoruz?Yüzyıllardır her yeni teknoloji, insanı aynı derecede hayranlık ve korku içinde bırakıyor. Teknofobi, özellikle karmaşık teknolojilere karşı duyulan korku ve nefretle karakterize olurken bu duyguları çoğu zaman komplo teorileri de takip ediyor. Teknooptimizm ise gelişen teknolojilerin, medeniyetin ve insanlığın ilerlemesinin temel taşı olacağını vurguluyor.&nbsp;Rakamlar: Her kuşak, kendi döneminin teknolojisine korku ya da hayranlıkla bakıyor. Fakat teknooptimizm, çok daha fazla gençlikle ilişkilendiriliyor.&nbsp;Axios ve Momentive’in 2022 yılında yaptığı <a fr-original-style="" href="https://www.axios.com/2022/04/05/axios-momentive-poll-young-people-are-the-biggest-techno-optimists" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bir çevrimiçi anket</a>, genç yetişkinlerin büyük bir çoğunluğunun teknooptimist olduğunu gösteriyor.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ankete göre ABD’deki genç yetişkinlerin %25’i kriptoya yatırım yapıyor ve %70’i maddi koşulları el verirse elektrikli otomobil kullanabileceğini söylüyor. 18-24 yaş arasındaki gençlerin yarısından fazlası, drone’ların evine teslimat yapmasını istediğini ifade ederken Z kuşağının %67’si akıllı bir şehirde yaşamak, %63’ü ise akıllı ev cihazları kullanmak istiyor.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ayrıca 18-24 yaş arası gençlerin %82’si kamusal alanlarda elektrikli scooter, bisiklet ve kaykay kullanımına izin verilmesi gerektiğini ifade ediyor.&nbsp;</li></ul>Bu iyimser yaklaşım, yaş grubu büyüdükçe bir endişe ve tepkiye doğru kayıyor. Örneğin drone teslimatı seçeneği, şehir merkezinden uzakta yaşayan yaşlı bir birey için çok daha işlevsel olabilecekken bu yaş grubu, bu tip bir teslimat seçeneğine çok daha çekimser yaklaşıyor. Gelişen teknolojilere ayak uydurmakta yaşanan zorlanmanın yarattığı bilgi eksikliği, daha büyük yetişkinlerde bir belirsizlik hissiyatı ve dolayısıyla korkuya yol açıyor.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Genel eğilim dönem dönem değişiklik gösteriyor</h2>Genel eğilim, her zaman dönemin koşullarına göre değişiklik gösteriyor. 2000’lerin başında internetin yükselişine yönelik duyulan yaygın heyecanı bir hatırlayın. Bu yıllarda internet, bir özgürlük vaadiydi. İnternetin getirdiği dijital devrim, bilgiye erişimdeki sınıfsal farkı silerek eşitlik getirecekti ve herkes kendi sesini duyurabilir hâle gelecekti. Fakat 20 yıl kadar kısa bir süre içinde patlak veren sosyal medya skandalları, veri hırsızlıkları, algoritmik manipülasyonlar ve gözetim pratikleri, bu iyimser bakış açısının yerini fobiye bırakmasına yol açtı.&nbsp;Facebook’un yarattığı ilk heyecan da bu süreç ile paralellik göstermişti. Başlangıçta kişilerin eski arkadaşlarıyla bağlantı kurmalarına, sosyalleşmelerine ve özgürce kendilerini ifade etmelerine olanak tanımayı vadeden platforma yönelik yaygın heyecan; Cambridge Analytica skandalı, algoritmaların kutuplaştırıcı doğası, benlik algısının erozyona uğraması ve ekran bağımlılığının yaygınlaşmasıyla birlikte yerini büyük bir öfkeye bıraktı.&nbsp;Önemli ayrıntı: Son 20 yılın en önemli teknolojik gelişmelerine duyulan heyecanı takip eden hayal kırıklıkları, bugünkü yaygın teknofobinin de tohumlarını attı. İkili bakış açısı, özellikle 2022 yılında ChatGPT’nin kullanıma sunulmasının ardından yapay zeka alanında da kendini göstermeye başladı.&nbsp;“Yapay zeka işimizi elimizden alacak”, “Sosyal becerilerimiz kısıtlanacak” ve “Zihin tembelliği başlayacak” temalı teknofobik anlatılar, sık sık gündeme gelirken yapay zekanın insanlığın en büyük problemlerine çözüm üreteceği ve insanı çok daha verimli bir varlık hâline getireceğine dair iyimser yaklaşımlar da azımsanmayacak kadar sık bir biçimde gündemde kendine yer buluyor. Bir yandan “Dünya çok kötü bir yere gidiyor” derken diğer yandan her gün ChatGPT’ye başvuran insan, bu distopyalar ve ütopyaların arasında sıkışıp kalıyor.&nbsp;Bu anlatılar, yapay zeka özelinde çok daha yaygın olsa da sosyal medya ve uzay gibi alanlar da benzer şekilde ikili anlatılara sahne oluyor. Bu sıkışmışlığın yarattığı gerilim, günün sonunda kara aynada bir çatlağa neden oluyor.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İki yaklaşım da aynı duygudan besleniyor&nbsp;</h2>Diğer yandan teknofobi de teknooptimizm de büyük oranda aynı duygudan besleniyor. İkisinin de temelinde bir belirsizlik hissiyatı yatıyor. Bu belirsizlik, bir tarafın karamsar senaryolar yaratmasına, diğerinin ise körü körüne umut pompalamasına yol açıyor. Fakat temelde iki taraf da geleceğe yönelik belirsizlik ve kontrolü kaybetme korkusuyla başa çıkmaya çalışıyor.&nbsp;Bu ikircikli durum, insanlığın teknolojiye bakış açısını belirlerken rasyonel değil, duygusal olarak konumlandığını&nbsp;da ortaya koyuyor. Çünkü teknoloji korkusu, esasında kim olmak istediğimize dair bir şeyler de söylüyor. Bu yansıtma hâlinin özünde kritik bir soru yatıyor: Belirsiz bir gelecekte kendimizi nasıl görmek istiyoruz? Kontrol sahibi mi? Vizyoner mi? Ya da bir kurban gibi mi?&nbsp;Arka plan: Teknolojinin bizden daha akıllı, daha hızlı ve daha etkili olabileceği fikriyle her geçen gün biraz daha fazla yüzleşiyoruz. Bu yüzleşme, kendi yeterliliğimizi, irademizi ve geleceğimizi nasıl tanımlamak istediğimizle ilgili ipuçları da doğuruyor.&nbsp;Kimi zaman teknolojiye hakim olan birey figürüyle özdeşleşiyor, bu güçle dünyayı daha iyi bir yer hâline getirebileceğimize inanıyoruz. Kimi zaman ise algoritmaların elinde edilgenleşen, tercihlerine hükmedilemeyen, sistemin kurbanı olan ve yönlendirilen bir varlık gibi hissediyoruz. Böylece teknolojiyle ilgili tutumumuz teknik bir tavırdan çok, bir kimlik tercihi&nbsp;hâline geliyor.&nbsp;Bu durum, teknolojiye dair tüm umut ve korkuların aslında oldukça kişisel bir temele&nbsp;dayalı olduğunu da ortaya koyuyor. Zira teknolojinin sınırlarını çoğu zaman rasyonel gerçeklerle değil, duygusal argümanlarla tanımlıyoruz.&nbsp;Ek olarak: Teknofobiye neden olan belirsizlik ve güvensizlik duygusu, aslında teknolojiye değil, insan doğasına duyulan bir güvensizlikten tetikleniyor. İnternet ve sosyal medya gibi başlangıçta büyük heyecan yaratan araçların neden olduğu hayal kırıklıkları, “İnsanlık bunu da mahveder” düşüncesinin yeni teknolojilere sirayet etmesine neden oluyor.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Dünya: Çatışmalar diyarı&nbsp;</h2>Teknofobi ile teknooptimizm arasındaki gerilim, esasında yeni bir konsept değil. Sağ ile sol, kaosla düzen veya muhafaza etmekle yeniliğe açmak arasında görülen gerilim kadar eski bir çatışma… İnsanlık tarihi boyunca var olan bu çatışmanın adına bugün "yapay zeka" ya da "sosyal medya" diyoruz. Tam olarak bu yüzden 1990'larda televizyon "çocukların beynini yıkarken" bugün TikTok, bu görevi "aptal kutusundan" devralıyor.&nbsp;Perspektif:&nbsp;Fakat tarihsel anlatılar da açıkça gösteriyor ki spektrumun iki tarafında duran hiçbir uç, insanlığı daha ileri taşımıyor. Teknofobi ve teknooptimizmin arasındaki çatışmada bir uç korkuya yaslanırken diğeri umuda dayanıyor. Fakat aşırı korku, inovasyonu önleme potansiyeli taşırken aşırı iyimserlik de gerçek tehlikelerin görülmesini engellemeye yönelik bir risk doğuruyor.&nbsp;Spektrumun ortasında bir yerde bir denge kurabilmek&nbsp;ise hem sağduyuyu hem yaratıcılığı korumak için en makul yol gibi görünüyor. Zira gerçek ilerleme, yalnızca eleştirel fakat umutlu kalabilen bir bakış açısıyla mümkün hâle geliyor.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Editörün önerisi: <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/black-mirror-teknolojinin-tum-karanligiyla-geri-dondu" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Black Mirror, teknolojinin tüm karanlığıyla geri döndü</a> | Quando İçgörü, Çiğdem Öztabak</li></ul>

Quando İçgörü

Teknofobinin kültürel sembollerinden biri hâline gelen Black Mirror, iki yıllık bir aranın ardından yedinci sezonuyla geri döndü. Dizinin dönüşüyle yeniden gündeme gelen teknolojik distopyalar ise aslında yüzyıllardır devam eden bir çatışmayı tekrar açığa çıkarıyor: Umutla korku arasında sıkışmış bir gelecek tahayyülü.

Korku ve umut arasında sıkışmak: Kara aynamız neden çatladı? 

Charlie Brooker’ın 2011 yılında Britanya’daki Channel 4 için geliştirdiği antoloji dizi Black Mirror,&nbsp;teknolojinin doğurduğu sorunlardan yola çıkarak tekno-kabuslar tasvir etmeye başlamıştı.&nbsp;Kaçırılan Britanya prensesininin öldürülmesini engellemek için canlı yayında bir domuzla seks yapması talep edilen bir başbakanın onuru ile görevi arasında kaldığı The National Anthem&nbsp;bölümü önce Britanya’da, ardından tüm dünyada ses getirerek seriyi popülerleştirmişti.&nbsp;Sosyal medyanın ödüllendirme mekanizmaları, canlı yayımlanan yetenek yarışmaları (Fifteen Million Merits), kişisel tarihi kayıt altına alma (The Entire History of You), yapay zeka (Be Right Back), sosyal medya linçleri (White Bear) ve anime karakterler (The Waldo Moment) gibi teknolojilerin ya da teknoloji uzantılarının ele alındığı ilk iki sezonun ve üç öykünün içe içe geçtiği bir özel bölümün (White Christmas)&nbsp;ardından seriyi Netflix satın almıştı.&nbsp;Platform; 2016, 2017, 2019 ve 2023’te çıkan dört sezon ve 20 bölümün yanı sıra interaktif bir Black Mirror&nbsp;bölümü olan Bandersnatch’i de yayımladı.<img src="https://images.aposto.com/2025/3/5/1744985670388.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Black Mirror: Eulogy | Kaynak: NetflixBlack Mirror: 7. sezonBlack Mirror’ın altı yeni bölümden oluşan yedinci sezonu, 10 Nisan’da Netflix’te yayımlandı:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Common People’da (yön. Ally Pankiw) öğretmen eşi Amanda bir kaza geçirdikten sonra onun hayatta kalması için her bedeli ödemeye hazır olan Mike, komadaki hastaların beynine yerleştirilen bir çiple onları hayata döndüren Rivermind servisinden haberdar oluyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bête Noire’da (yön. Toby Haynes) bir çikolata üreticisinin ürün geliştirme departmanında çalışan Maria, lise arkadaşı Verity’nin aynı şirkette işe girmesinden sonra onunla ilgili tuhaf bir şeyler olduğuna dair şüpheleri güçlendikçe kendi aklından şüphe etmeye başlıyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Hotel Reverie’de (yön. Haolu Wang) Hollywood yıldızı Brandy, yapay zeka temelli bir prodüksiyon teknolojisi sayesinde, klasik Hollywood filmi Hotel Reverie’nin yeniden çevriminde yıllar öncesinin yıldız oyuncusuyla spot ışığını paylaşıyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Plaything’de (yön. David Slade) cinayet şüphesiyle tutuklanan Cameron’ın dijital yaşam formlarına ev sahipliği yapan, 90’lardan kalma retro bir simülasyon oyunuyla bağlantısı olduğu ortaya çıkıyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Eulogy’de (yön. Chris Barrett ve Luke Taylor) onlarca yıldır görmediği eski kız arkadaşı Carol’ın ölümünün ardından ailesinin iletişime geçtiği Phillip, yeni bir teknoloji yardımıyla geçmişten kalan fotoğrafların içine girip anılarını ve Carol’ın yüzünü anımsamaya çalışıyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">USS Callister: Into Infinity’de&nbsp;(yön. Toby Haynes) dördüncü sezondaki orijinal bölüm USS Callister’ın finalinde sanal bir evrende mahsur kalan uzay gemisi mürettebatı, milyonlarca oyuncunun tehdit ve saldırılarına karşı hayatta kalmaya çalışıyor.</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2025/3/5/1744985604003.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Black Mirror: Bête Noire | Kaynak: NetflixÖnceki sezonla arasına dört yılın, hatta bir pandeminin girdiği bir önceki sezonun bende ve birçok izleyicide yarattığı hayal kırıklığını tekno-distopya türünden korku hikayelerine göz kırpan bölümlerine, gelecek ve günümüz kadar geçmişe yönelik kurmaca hikayeler denemesine ve dolayısıyla kendi kurduğu anlatıya, kendi mirasına ihanet&nbsp;etmesine bağlamıştım.&nbsp;Yeni sezon bölümlerin özetlerini okuduğumda da, ilk bölümleri izlediğimde de eski sezonlardaki Black Mirror&nbsp;hissinin geri geldiğini, dizinin direksiyon hakimiyetini yeniden kazandığını, önceki ihanetinden vazgeçtiğini düşündüm. Yeni sezonda bölümler yeniden, sadece teknolojiyi ve teknolojinin olası etkilerini merkezine alan fikirlerden besleniyor. Teknolojiye güvenen karakterler beklenmedik etkilerden kendilerini korumakta zorlanıyor, karanlık ya da dönüştürücü ama daima umulmadık köşelere sürükleniyor.Black Mirror’ın bu yeni sezonla eski hâline yaklaşması ve bir önceki sezondaki hatalarından vazgeçmiş olması, bölümlerin topyekun yaratcılık, şaşırtıcılık ve ilginçlik açısından eski formuna geri döndüğü anlamına gelmiyor tabii ki. Dizinin, 3’er bölümlük ilk iki sezonunun bünyelerde yarattığı ve yıllardır bıraktığı bütünsel etkiyi yakalaması oldukça zor.&nbsp;İyi bulduğum bölümlerden&nbsp;Bête Noire,&nbsp;hikayenin teknolojiyle ilişkisini anladığımız çözümlenme aşamasına kadar yarattığı gerilimle gaslighting&nbsp;temasını izleyiciye hissettirmeyi de başarıyor. Hotel Reverie&nbsp;ise hem özgünlük hem de yapım kalitesi olarak diğerlerinden katbekat başarılı bir bölüm; belki de hem sinema-teknoloji ilişkisini ele aldığı hem de siyah-beyaz estetiği kuir bir duygusal ilişkiyle harmanladığı için bende daha etkili oldu.&nbsp;Diğer bölümler ise Black Mirror&nbsp;kalıplarına uygun olsa da, beklentileri karşılayamıyor bana kalırsa: Örneğin Common People,&nbsp;bulduğu iki özgün fikri birbirine zımbalama hatasına düşerek ikisinin de etkisini azaltmış; Eulogy&nbsp;ise bulduğu albenili ve özgün fikri sıradan bir ilişki öyküsünün içine tekrarlarla yedirmeye çalıştıkça zayıflamış.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2025/3/5/1744985747974.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Black Mirror: USS Callister: Into Infinity | Kaynak: NetflixBlack Mirror, kendi mirasından besleniyor.Yedinci sezon ve bölümlerini önceki sezon ve bölümlerden farklılaştıran, Black Mirror&nbsp;mirasından ve&nbsp;kendine yönelik referanslardan daha önce hiç olmadığı kadar faydalanabilmesi.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Söz ettiğim miras ve referanslar USS Callister’a gelen, Black Mirror&nbsp;tarihinin ilk devam bölümü USS Callister: Into Infinity&nbsp;ve bir kısmı Bandersnatch&nbsp;ile aynı şirkette geçen Plaything ile sınırlı değil.&nbsp;</li></ul>Common People’da bir derste otonom arılardan söz edilmesi ya da San Junipero&nbsp;bölümünden hatırladığımız The Juniper’ın ziyaret edilmesi ya da Hotel Reverie&nbsp;filminin altıncı sezonun birçok bölümünün merkezinde olan Streamberry platformunda yayımlanacak olması gibi ayrıntılar, dikkatli Black Mirror&nbsp;takipçilerini gülümsetecek easter egg’ler olarak karşımıza çıkıyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2025/3/5/1744985777118.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Black Mirror: Hotel Reverie | Kaynak: Netflixİki yıl önce dizinin altıncı sezon bölümleriyle ilgili yazdığım <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/black-mirror-the-national-anthemden-demon-79a-ne-degisti" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yazıda</a>, günlük hayatımızda kullandığımız bir benzetmeden yola çıkarak “Black Mirror artık ‘Black Mirror bölümü gibi’ değil” ara başlığını kullanmıştım.&nbsp;Söyleyebilirim ki Black Mirror&nbsp;yeniden ‘Black Mirror bölümü gibi’.&nbsp;Öte yandan gerçek hayatın Black Mirror&nbsp;bölümlerine yakınlaştığı&nbsp;bir dünya düzeni için belli ki bu yeterli değil. Bundandır ki dizi, kendine yönelik referanslar ve sürpriz ayrıntılarlaa (hatta ilk kez bir devam bölümüyle) mirasını güçlendirmeye, izleyicisi üzerinde nostalji silahını kullanmaya karar vermiş görünüyor.&nbsp;Umuyorum ki dizi, yaygın akımı gün geçtikçe işgal eden ve değersizleştiren franchise&nbsp;kültürüne doğru yönelmeyi seçip USS Callister&nbsp;gibi sevilen, çok konuşulan, çok tartışılan, çok meme’leştirilen bölümlerin ihtiyacımız olmayan devam bölümlerini çekmek yerine easter egg’lerle gülümsetmekle yetinir ve özgünlüğü önceliklendirir.&nbsp;Çünkü bu yeni sezonda Black Mirror’a yakışan fikirlerin, karanlık sürprizlerin geri gelmesi sevindirici olsa da yeterli değil.

Duende

Altı bölümden oluşan yedinci sezonu Netflix kataloğuna eklenen “Black Mirror”, bir önceki sezondaki hatalarından ders almış görünse ve sürpriz göndermelerle kendi mirasını yaratmaya devam etse de hâlâ gerçek dünyanın karanlığınının gölgesinde kalıyor.

‘Black Mirror’, artık kendi mirasından besleniyor

<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; Russell Brand tecavüzden yargılanacak: İngiliz komedyen ve oyuncu Russell Brand, cinsel saldırı ve taciz suçlamalarıyla mahkemeye sevk edildi.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne olmuştu?&nbsp;2023 yılının Eylül ayında Channel 4 ve Sunday Times, dört kadının sanatçıyla ilgili 1999-2005 yılalrı arasında yaşadıkları cinsel saldırı ve taciz iddialarını yayımlamıştı. Brand, tüm iddiaları rızaya dayalı olduğunu söyleyerek reddetmişti.</li></ul>

Channel ile ilgili hikayeler