<img src="https://images.aposto.com/2024/11/0/1734834358417.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; Dennis Morris retrospektifi:&nbsp;Bob Marley’nin en ünlü fotoğraflarını çeken fotoğraf sanatçısı Dennis Morris'in Fransa’daki ilk retrospektifi Maison Européenne de la Photographie’de ziyaretçilerle buluşacak.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ayrıntılar:&nbsp;MEP, Music + Life ile Morris'in Londra'daki gençlik yıllarından fotoğrafların yanı sıra Bob Marley ve Sex Pistols'ın bilinen karelerinden oluşan bir koleksiyon sunacak. 5 Şubat-18 Mayıs 2025 arasında ziyaret edilebilecek serginin biletleri 13 avro. </li></ul>

Aposto Seyahat

Big beat, breakbeat ve tekno gibi janrları yeraltının raver dans kültürüyle bir araya getiren efsanevi grup The Prodigy, 2013 yılında gelmeyeyazdığı İstanbul'u yeniden rotasına koydu.1990 yılında Liam Howlett, Keith Flint&nbsp;ve Sharky'yle bir üçlü olarak kurulan gruba 1991 yılında Maxim bir MC olarak katılmış; Sharky'nin aynı yıl içinde verdiği ayrılık kararıyla The Prodigy'nin çekirdek kadrosu son şeklini almıştı. En verimli ve üretken oldukları 1990'lı yılların sonuna değin Experience (1992), Music for the Jilted Generation (1994) ve The Fat of the Land (1997) albümlerini yayımlayan grup, onları evrensel bir fenemone dönüştüren ve aralarında Firestarter'ın da olduğu birçok klasik şarkılarını o dönemde çıkarmıştı.<img src="https://images.aposto.com/2023/4/5/1683908897941.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.93" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">The Prodigy'in ilk İstanbul konserinin bir posteriTürkiye'ye ise ilk defa ünlerinin zirvesinde oldukları 17 Nisan 1997 yılında, ardından 3 Ekim 2004'te ve son olarak 2009 yılında rock 'n' coke&nbsp;festivaliyle gelen The Prodigy, 29 Haziran 2013'te vermeyi planladıkları İstanbul konserlerini iptal etmişti.&nbsp;Geçen zamanda grubun punk yüzü olan, âdeta Sex Pistols'ün Johnny Rotten'ının dans pistindeki bir versiyonu gibi görünen dansçı ve vokalist Keith Flint'in 2019 yılındaki intiharı, son albümleri No Tourist'ten (2018) sonra The Prodigy'nin geleceğini belirsiz bir duruma sokmuştu. Flint'in ölümünden sonra ve COVID-19 pandemisinin etkisiyle konserlerine ara veren grup, en son 2019 yılında çıktıkları sahnelerine 2022 yılında, The Fat of the Land'in&nbsp;25. yıl dönümü vesilesiyle yeniden çıkmıştı.&nbsp;Artık Liam Howlett ve Maxim'den oluşan bir ikili olan The Prodigy, canlı müziğe geri dönüşlerinden bir yıl sonra direksiyonu İstanbul'a kıracak. Grubun yeni İstanbul konseri 23 Temmuz akşamı KüçükÇiftlik Park'ta gerçekleşecek. Etkinliğin biletleri de 15 Mayıs saat 12.00'den itibaren Mobilet üzerinden satışa çıkacak.

Duende

Grubun yeni İstanbul konseri 23 Temmuz akşamı KüçükÇiftlik Park'ta gerçekleşecek.

🎫  The Prodigy yıllar sonra İstanbul'da

Albüm: Iggy Pop, Every LoserSüre:&nbsp;36 dakikaPlak şirketi: Gold Tooth RecordsYayın tarihi: 6 Ocak 2023Kartonet:&nbsp;Punk rock’ın müziğin öncü figürlerinden, The Stooges’la çıkardığı üç albümle rock 'n roll’un “anti” kimliğini somutlaştıran Iggy Pop, yeni bir stüdyo albümüyle karşımızda. 1970’lerin ikinci yarısından sonra atıldığı solo kariyerine 20’dan fazla albüm sığdıran, 2000’li yılların ikinci yarısıyla rock’ın dışına çıkan janrlarla da deneyler yapmaya başlayan Iggy Pop, Every Loser’la zamanı hiç olmadığı kadar geri sardı.&nbsp;36 dakikaya sıkışan patlayıcı, direkt ve yüksek vuruşlu şarkılar, Iggy Pop’un Free albümündeki spoken word mırıldanmalarını tiz çığlıklara dönüştüren vokallere ve erken The Stooges’ı andıran lo-fi garaj rock prodüksiyonlara sahip. Bunlar, Iggy Pop'un dinleyicilere Every Loser albümüyle 50 yılı aşkın kariyerinin tüm duraklarına uğrayan bir zaman yolculuğu hazırlamasını sağladı.&nbsp;Iggy Pop’a bu yolculukta gitarlarda Chad Smith, Josh Klinghoffer (Red Hot Chili Peppers) ve Duff McKagan (Guns n’ Roses), davullarda Taylor Hawkins, albümün yapımcılığında ise Andrew Watt eşlik etti. Albümün bir sulu boya çiziktirmesi olan, kalın kenarlı bir çerçeve içinden geçen yassı bir tren yolunu resmeden kapağı ise eski bir Black Flag üyesi olan Raymond Pettibon’a ait.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/0/4/1673530124478.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Iggy Pop, Every LoserNeden dinleyelim?&nbsp;The Stooges’la 1969, Fun House ve Raw Power gibi proto-punk öncü işlere imza atan; solo kariyerinin başında David Bowie işbirlikleriyle uluslararası bir yıldıza dönüşen Iggy Pop, kariyerinin son 40 yılında müziği etrafında ve sahne üstünde şekillendirdiği ayrıksı bir kişiselliğe sahip. Sex Pistols’tan Sonic Youth’a birçok punk ve noise rock grubu, bu ayrıksı rock kahramanından da ilhamla rock 'n roll’a gürültü ve kaosun primal enerjisini kazandırırdı. Iggy Pop ise hemen hemen tüm solo üretimleriyle erken kariyerinin büyülü sesiyle bir kovalamacayla girişti; onun hayaleti peşinde "The Stooges-mış" gibi işlerle uzun ve heyecansız bir tekrara düştü.&nbsp;Zira 1980 tarihli Soldier albümünden başlayarak 2016 yılının Post Pop Depression’ına kadar yayınladığı 10’un üzerinde albüm, erken Iggy Pop’un ses geleneğinin ortalama bir taklidi olmaktan fazlasını elde edememişti. Yaratıcı kadrosunda Queens of the Stone Age’den Josh Homme ve Dean Fertita, Arctic Monkeys’ten de Matt Helders’ı barından Post Pop Depression albümü, öncesinde rock’tan uzaklaşarak chanson, kabare ve cazla deneyler yapan Iggy Pop’un özlerine görkemli bir dönüşüydü. 2019’daki Free albümü ise Iggy Pop’un rock enstrümantasyonunu yeniden terk ettiği; ambient ile spoken word, cazla poetry arasında salındığı karanlık olduğu kadar dingin bir dinleme deneyimiydi.&nbsp;Every Loser, Post Pop Depression’ı yakınsayan öze dönüş sesleriyle doluyken, The Stooges’ın "banger" formüllerinin alelade kullanıldığı ve Iggy Pop’un söz yazarlığının karalamaca notlardan ötesine geçmediği bir akışa sahip. Bu akışın ses manzarasına hakim olan “paketlenmiş” garaj rock, Every Loser’ı nostaljinin getirdiği heyecanla doldursa da albümü müzikal anlamda yolu, teması ve vizyonu olmayan bir karmaya da dönüştürdü. Albümün new wave tınıları (Strung Out Johnny ve Comments) ve Pop’un “perde arası” spoken word’leri (The News For Andy ve My Animus) Every Loser’ın garaj ses estetiğini çeşitlendirse de; şarkıları bütünle bir araya gelmeyen, yalnızca tekil olarak öne çıkan üretimler olarak sınırlanmaktan kurtaramadı.&nbsp;Iggy Pop’un kötü bir taklidi gibi çınlayan, yeni bir ses ve vizyon vadetmeyen Every Loser, “The Stooges nostaljisi” yaşamak isteyenler için ideal bir tarif olabilir. Bu grubun dışında kalanlar ve ilk defa Iggy Pop’a şans verecek olanlar, müzisyenle bu albüm aracılığıyla tanışmak istemeyebilir.&nbsp;Benzer işler:&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">New Order - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/6NTrwu1XJ56jBPx7HMksbZ?si=99SEnxmtRF2liApynAwcnQ" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Power Corruption and Lies</a></li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Greenhornes - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4NrdlpNTAeRwF5SrarP2vk?si=gtZEsxk3Tt-jrrLHHtSKTA" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dual Mono</a></li></ul>

Iggy Pop, heyecansız bir garaj/punk rock nostaljisinin çelmesine takıldığı "mış gibi" bir albümle geri döndü.

Acıklı bir rock 'n roll nostaljisi

• The Official Charts şirketi, Birleşik Krallık'ın 2022 yılı albüm ve tekli plak satış sonuçlarını açıkladı. 5.5 milyon plak satışıyla 2022, 1990 yılından bu yana en yüksek plak satışının gerçekleştiği yıl oldu.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kimler var?&nbsp;Albüm plak satışını listesine ilk 10'dan giren isimlerin tepesinde Midnights&nbsp;albümüyle Taylor Swift yer alırken, Swift'i Harry's House albümüyle Harry Styles ve The Car albümüyle Arctic Monkeys takip etti. Diğer taraftan, bu sene yeniden yayımlanan Sex Pistols'ün God Save The Queen&nbsp;şarkısı, bu sene en çok satın alınan tekli plağı oldu.</li></ul>

Aposto Gündem

1970’lerde derme çatma mahallelerle dolu, işsizlikle kavrulan endüstriyel bir çöl olan Manchester, bugün dünyanın müzik ve kültür merkezlerinden birine dönüştüyse bunun mimarlarından biri, Factory Records’ın arkasındaki isim Tony Wilson.1976-1977 arasında yerel televizyon kanalı Granada Television’da hazırlayıp sunduğu&nbsp;So It Goes&nbsp;programında, ilk defa televizyona çıkan Sex Pistols’tan Patti Smith’e, The Clash’ten programın iptal edilmesine neden olan Iggy Pop’a dönemin yeni ve heyecan verici sanatçılarını konuk eden Wilson, 1978’de adı Andy Warhol’un New York’taki stüdyosundan ilhamla konan “Factory” başlıklı kulüp geceleri düzenlemeye başlıyor. Ünü hızla yayılan bu gecelerde, dönemin yeni hareketlenen post punk sahnesinden isimler çalıyor.Kanla yazılan sözleşme: Factory, 1979 başında aktör Alan Erasmus’un ortaklığı ve Tony Wilson’ın annesinden kalan mirasla bir plak şirketine evriliyor ve yayımladığı ilk EP A Factory Sample'da çiçeği burnunda ekip Joy Division, The Durutti Column, John Dowie ve Cabaret Voltaire’in şarkılarına yer veriyor. Aynı yıl Factory etiketiyle yayımlanan ilk albüm ise, Joy Division’ın efsanevi albümü&nbsp;Unknown Pleasures. Kendileriyle ilgilenen başka plak şirketlerini reddederek Factory saflarına katılan Joy Division, Tony Wilson’ı kendi kanıyla bir sözleşme yazmaya zorluyor. Wilson’ın ve Factory’nin sanatçılara yaklaşımını özetleyen sözleşmede sadece şunlar yazıyor: “Her şey müzisyenlere ait, hiçbir şey şirketin değil. Tüm gruplarımız, çekip gitmekte özgür.”&nbsp;Bu yaklaşım, 90’larda iflas eden şirketin başka şirketler tarafından satın alınmamasının sebebi; çünkü albümlerin hakları sanatçılara ait.Joy Division solisti Ian Curtis’in intiharından birkaç ay sonra yayımlanan&nbsp;Love Will Tear Us Apart&nbsp;single’ı ve grubun ikinci albümü Closer, listelerin üst sıralarına tırmanıyor. Bu trajedinin içinden yeni bir ses doğuyor: New Order.Madchester’ın harman olduğu yer: The Haçienda!&nbsp;1982’de New Order ve Factory Records iş birliğiyle açılan gece kulübü The Haçienda,&nbsp;acid house&nbsp;ve alternatif rock’ı bünyesinde eriten ve bolca saykedeliyle besleyen&nbsp;“Madchester”&nbsp;akımının itici gücü oluyor. New Order, The Stone Roses, The Smiths, Happy Mondays gibi isimlerin yanında Madonna’nın Birleşik Krallık’taki ilk televizyon performansına da ev sahipliği yapan kulüp, yüksek işletme giderleri ve dönemin MDMA furyasının yarattığı sorunlar nedeniyle 1997’de, arkasında müthiş bir müzik kültürü bırakarak kapanıyor.Sattıkça zarar eden&nbsp;single’lar ve bitmeyen albümler: Factory Records’un benzersiz kimliği, çatısı altında yer alan sanatçıların sound’u kadar, şirketin tüm görsel işlerinde göze çarpan, Manchester’ın endüstriyel atmosferinden ilham alan tasarım anlayışından da kaynaklanıyor. Factory’nin kulüp gecelerinden itibaren her adımında emeği olan sanat yönetmeni ve grafik tasarımcı&nbsp;Peter Saville, 1983’te çıkan New Order single’ı Blue Monday için disket şeklinde bir kapak tasarımı hazırlıyor. Factory, single’ın çok satmayacağını düşünerek kapağın üretim maliyetini göz ardı ediyor. Satılan her kopyada şirketi 5 peni zarara sokan&nbsp;Blue Monday'in uluslararası bir hit olması, Factory için sarsıcı bir sürpriz.1985’te şirketin aile fotoğrafına dâhil olan Happy Mondays, başarılı single&nbsp;ve albümlerle yüzleri güldürüyor. Grup Madchester sahnesine yön veren üç albümden sonra, 1992’de yeni albümünü kaydetmek üzere Barbados’a gidiyor. Solist Shaun Ryder’ın eroin bulamayacağı bir yer olduğu için tercih edilen Barbados macerası, grubun kokain bağımlısı olmasıyla kontrolden çıkıyor. Uyuşturucu almak için kayıt stüdyosunun eşyalarını satmaya başlayan ekip, Manchester’a döndüğünde ellerinde söz yazılmamış bir dizi şarkı var. Böyle bir sürecin ardından yayımlanan Yes Please!&nbsp;Happy Mondays’in kariyerine ölümcül bir darbe vurduğu gibi, prodüksiyon masraflarıyla Factory Records’ı iflasa sürüklüyor. Albüm çıktıktan iki ay sonra, şirket iflas ettiğini açıklıyor.Mr. Manchester’ın vedası:&nbsp;Müzikten para kazanamamasıyla ünlü olduğunu söyleyen Tony Wilson, 10 Ağustos 2007’de, bir süredir tedavi gördüğü kanser nedeniyle hayatını kaybetti. Wilson’ın tabutu da, etkinlik afişlerinden albümlere, kulüplerden sanat eserlerine Factory üretimi her şey gibi numaralandırıldı: FAC501.Daha derine: Michael Winterbottom’ın Manchester’ın renkli müzik sahnesini konu edinen filmi 24 Hour Party People, Factory Records ve Tony Wilson’ı odağına alıyor.

Kısa bir özet: Kanla yazılan sözleşmeler, efsane albümler, zarar eden albümler, tarih yazan ve yok olan bir şirket

Factory Records: Para kazanmadı, tarih yazdı

Bazı aşk hikayeleri mutlu değil ve bazı ilişkiler de iki taraf için de yıkıcı. Bunun müzik dünyasındaki en ünlü örneği ise Sex Pistols’ın basçısı Sid Vicious ve Nancy Spungen’in hikayesi… Bu hikaye 1986'da Alex Cox tarafından sinemaya uyarlanmış ve iki ikonik karaktere Garry Oldman ve Chloe Webb can vermişti. İlk olarak “Love Kills” ismi verilmiş olan, daha sonra “Sid and Nancy” isminde karar kılınarak piyasaya sürülen film, ayrıntılarıyla bu ilişkiyi ve 70’lerin sonlarındaki punk sahnesini ele alıyor.Nancy, çocukluk ve gençlik yıllarında akıl hastalıklarıyla mücadele etmiş özgür ruhlu bir genç kadın, 17 yaşında New York’a kaçmasıyla müzik dünyasıyla ilişkisine başlıyor. New York punk sahnesinin en tanındık groupielerinden biri olarak tanındıktan sonra 1976 yılında Sex Pistols’ın “Anarchy in the U.K.” albümünün yayınlanmasından hemen ardından Londra’ya taşınıyor. Londra’da "aşırı yüksek sesli bir Amerikalı" olarak tanınıp çok sevilmezken, içe dönüklüğü sebebiyle aslında o sahneye hiçbir zaman tam olarak entegre olamayan Sid Vicious’la yollarının kesişmesi ve aşık olmaları kaçınılmaz oluyor.Bir yıldan biraz daha uzun süren ilişkileri boyunca birbirlerine karşılıklı bağımlı hale gelirken, aşırı uyuşturucu tüketimi ve toksik davranışları sebebiyle hem kendilerine hem kariyerlerine hem de çevrelerine zarar verdikleri ilişkileri birçok ünlü ismin hayatında yeri olan Hotel Chelsea’de trajik bir şekilde Nancy’nin öldürücü bir bıçak darbesi almasıyla sonlanıyor. Sid’in birkaç ay sonra aşırı doz uyuşturucudan ölmesiyle birlikte yargılanması sonuçlanamasa da, Nancy’nin ölümüne aralarında geçen bir tartışma sonucu Sid’in sebep olduğu düşünülüyor.Gary Oldman ve Chloe Webb, ilk görüşte aşkın, sıkıntılı ruh sağlığı ve bağımlılık sonucu toksik bir ilişkiye dönüşüşünü kusursuz performanslarıyla canlandırırken ilk sahnesinden itibaren seyirciyi o zamanlara ışınlıyor ve ikiliyi o zamanlarda takip eden biri olma şansı veriyor. Olay akışında her ne kadar bazı kronolojik hatalar yapılmış olsa da "Sid and Nancy" punk sevenlerin ve biyografik filmlere ilgisi olanların mutlaka izlemesi gereken bir yapım.

Sex Pistols ile ilgili hikayeler