Türkiye Alternatif Rock sahnesinin en enerjik ve üretken isimlerinden The Ringo Jets'in yeni albümü Radio Ringo dün yayımlandı. Prodüktörlüğünü Tarkan Mertoğlu'nun gerçekleştirmesiyle grubun kendi prodüksiyonunu yaptığı ilk albüm olan Radio Ringo, grubun en uzun ve bizce en fazla farklı genre'ya dokunan albümü olma özelliğini de taşıyor. Albümü arka arkaya dinleyip konserlerine gün sayarken The Ringo Jets'e yaratım süreçleri, motivasyon kaynakları, dinledikleri müzisyenler ve daha birçok şey hakkında merak ettiklerimizi sorduk. Keyifli okumalar!Merhabalar, yeni albümünüz Radio Ringo bugün yayınlandı, nasıl hissediyorsunuz? Şu ana kadar çıkan teklilere geri dönüşler nasıl oldu?Teklilere dönüşün güzel olduğunu hissettik. Sonuncusu “Alibi” depremlere denk gelmiş olsa da dinleyicimizle karşılıklı özleşmişiz olduğumuzu farkettik ama asıl heyecanımız müzik üretim ve dinleme alışkanlıklarının bu kadar değiştiği bir dönemde bir albüm, hatta bu albümü plak olarak çıkarabiliyor olmak.Albümün üretim sürecinden biraz bahseder misiniz? Bütün kariyeriniz boyunca yayımladığınız her şarkıda bütün enstrümanların ve hepinizin vokallerinin parlaması, hepinizin ön planda olması gerçekten çok nadir denk gelen bir uyumun sonucu olabilir ancak diye düşünüyoruz, bu yüzden sadece bu albüm özelinde değil, genel olarak yaratım sürecinizi çok merak ediyoruz aslında.Bir araya gelip yoktan birşey yaratmak başlı başına heyecanlı bir şey bize göre. Çocuk gibi meraklı ve iştahlı oluyoruz stüdyoya girdiğimizde. Elimizdeki oyuncakları ortaya döküp nasıl bir film çevireceğiz onun peşine düşüyoruz. Üçümüzün de oyun alanının geniş olması ve yakaladığımız uyum şansımız tabii. Kimsenin "ben önde olayım" gibi bir amacı yok, dolayısıyla şarkılar doğal şekilde kendi sahiplerini buluyor. Bu üretim biçimimiz ve akışımız vokallerin paylaşımında da bir denge sağlıyor.&nbsp;Çıkış albümünüzden beri neredeyse her sene mutlaka bir kayıt yayımladınız, yerli sahnenin en üretken isimlerindensiniz. Bunu neye borçlusunuz, bu kadar sık bir şeyler yaratmak için nasıl motive oluyorsunuz?Çok fazla müzik odaklı yaşıyoruz, başka bir şey yapmayı bilmiyoruz. En iyi yaptığın ve yaparken mutlu olduğun şey için motive olmak zor değil aslında. Plak şirketimiz Ferment de baştan beri üretkenliğimizi destekleyen bir noktada oldu. Kaldı ki sadece müzik değil, belgeseller, filmler de besliyor bizi, imkanlar ve zaman elverse daha da fazla kayıt çıkarırız.Albümlerde müziğiniz dışında öne çıktığını düşündüğümüz bir diğer şey de görselleriniz. Hem kliplerinizde hem albüm kapaklarınızda çok yetenekli sanatçılarla çalıştınız ve çalışmaya devam ediyorsunuz. Bu iş birlikleri nasıl gelişiyor, kayıtlarınızın görsel kimliği nasıl ortaya çıkıyor? Mesela son albümünüzün bir önceki Şehir, Burak Şentürk imzalı harika bir illüstrasyonla çıkmıştı, bu iş birliği nasıl gelişti?Belirli bir görsel zevkimiz var ve ne mutlu ki şimdiye kadar bizi besleyen sanatçılarla çalışma imkanımız olabildi. Burak Şentürk ve menajerimiz Can Sertoğlu liseden beri arkadaşlar, hatta zamanında beraber bir grupları bile varmış, kendisi bize 'Şehir' için Burak'la çalışmayı teklif edince kaçırmadık tabii. Çok severek takip ettiğimiz bir sanatçıyla ortak işimizin olmasından dolayı mutluyuz. Bu arada yine Can’ın önermesiyle tanıştığımız ve Yadigâr EP’den beri çalıştığımız, ‘Radio Ringo’nun da görsel tasarımlarını ve sanat yönetmenliğini üstlenen Tayga Soysaltürk’ün de bahsetmemiz gerekir.The Ringo Jets’in bir dinleyici olarak nasıl olduğunu da çok merak ediyoruz. Bu sıralar neler dinliyorsunuz?Deniz: The Lazy Eyes'ı sevdim son zamanlarda, onları dinliyorum. Yine yakın zamanda Babasad'ı iki kez canlı izleme şansım oldu, çok iyi geldi.Tarkan: Bu aralar Jimi Hendrix, Run DMC, Bad Brains, Curtis Mayfield, Beastie Boys, Yardbirds, Wes Montgomery ve Funkadelic arasında geziniyorum.Lale: RHCP - Return of the Dream Canteen döndürüyorum bu sıralar, bir de 19 yaşlarıma hızlı bir geri dönüş yaptım; Jamiroquai'dan çıkamıyorum, Music of the Mind her yerde eşlik etti bu ara bana.Mor ve Ötesi’ni geçtiğimiz mayıs ayında verdikleri ikonik konserde ön grupları olarak desteklediniz. Konsere katılan ya da katılamayan herkesin bir süreliğine umut dolmasını sağlayan bir etkinlik olmuştu. Bunun parçası olmak sizin için nasıl bir deneyimdi?Stadyumda çalmak tabii her zaman yaşanabilecek bir deneyim değil ama onun dışında dediğiniz gibi o gün farklı bir enerji vardı orada. Hepimiz için zor geçiyor son yıllar. O yüzden o gün o konserin ve kalabalığın başka anlamları vardı ve hissettirdikleri yoğundu gerçekten. Orada olmak güzeldiDaha önce Primavera Sound, Sziget gibi büyük festivallerde sahne aldınız. Radio Ringo ardından da yurt içi ve yurt dışı kapsamlı bir turneye çıkacak mısınız? Yeni konser haberlerinizi ne zaman almayı beklemeliyiz?Belirsizlikler ülkesnde yaşıyoruz, hangi tarihi versek elimizde kalabiliyor ama şu kadarını söyleyebilelim en azından; 2 Mayıs Ankara IF, 3 Mayıs Eskişehir IF konserlerinin yanında, İstanbul'da 6 Mayıs Zorlu PSM konserlerimiz var. Yurt dışı tarihlerini mayıs ayının seyri belirleyecek ama güzel şeyler olacak gibi, hissediyoruz.Son olarak yeni albümün çıkışından sonra ilk konserlerinizin Mayıs'ın ilk haftası gerçekleşeceğini biliyoruz. Öncesinde Radio Ringo’yu yüzlerce kez dinleyeceğimiz kesin, bunun dışında konsere nasıl hazırlanalım?Bizce de Radio Ringo'yu döndüre döndüre dinlemek en iyi ve en keyifli hazırlık olur. Albümde çok şarkı var, hepsini çalmayacağız tabii ki ama birçoğuna yer vereceğiz. Kim hangisini canlı canlı duymak ister onu da merak ediyoruz.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">The Ringo Jets'i <a fr-original-style="" href="https://instagram.com/theringojets?igshid=YmMyMTA2M2Y=" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Instagram</a> ve <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/theringojets?s=21&t=mTMJ2Sx-OD3zSehbxfd2pQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Twitter</a> 'da bulabilir, performanslarını ise aşağıdaki tarihlerde izleyebilirsiniz:<div dir="auto" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">2 Mayıs Salı - IF Performance Hall, Ankara</div><div dir="auto" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">3 Mayıs Çarşamba - IF Performance Hall, Eskişehir</div><div dir="auto" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">6 Mayıs Cumartesi - Zorlu Performans Sanatları Merkezi, İstanbul</div>

Ringo Jets ile dün yayımlanan albümleri Radio Ringo üzerine konuştuk.

The Ringo Jets ile Radio Ringo üzerine

Yıllardır takip ettiğimiz ve her işini merakla beklediğimiz isimlerden Glasxs, geçtiğimiz hafta sözleri İhsan Raif Hanım&nbsp;ve bestesi&nbsp;Kemani Servis Efendi’ye ait olan sanat müziği şaheseri Kimseye Etmem Şikayet'i yorumladığı bir single yayınladı. Aşırı klasikleşmiş ve onlarca sanatçı tarafından yorumlanmış olduğu halde bu parçaya katmayı başardığı bambaşka yorumu dinlerken Glasxs'ın en çok hangi sanatçılardan ve albümlerden etkilendiğini merak ettik. Bu vesileyle kendisini uzun süredir hayata geçirmek istediğimiz formatımızın ilk konuğu olmaya davet ettik ve Glasxs'ı Glasxs yapan beş albümü sorduk. Cevapları için buyurun:<img src="https://images.aposto.com/2023/3/6/1682755388571.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Radiohead - OK ComputerBu albümü ilk kez ne zaman dinlediğini hatırlıyor musun? İlk kez Karma Police klibini izleyip delirdiğimi hatırlıyorum. Sonra tüm o keşif süreci çok heyecanlıydı. Sonra lisede sıra arkadaşım Elif bana OK Computer albümünü hediye etti ve her şey değişti.Bu albüm senin için neden önemli? Bence dünyanın en iyi albümü. Dünyanın en iyi albümleri önemlidir.Bu albümün turnesini/albümden bir şarkıyı canlı dinleme fırsatın oldu mu?&nbsp;Hayatım boyunca Radiohead konseri izlemeye çalıştım, Türkiye’ye gelmemeleri de hiç yardımcı olmuyordu. Defalarca gideceğim diye kafaya koyup türlü şanssızlıklarla gidemedim, mesela birinde turizm şirketi “Pardon biz biletinizi Haziran yerine Temmuz’a ayırtmışız” demişti. Bir tek benim başıma gelen bir şeydir sanırım, ucuz diye turizm şirketi aracılığıyla ayarlamıştım deli miyim neyim. Ama sonunda Lollapalooza Berlin’e Radiohead izlemeye gittik. Kesin bir şey çıkacaktı. Çıktı da. Korkunç bir grip oldum tam o gün. Çok geç gidebildik festival alanına, ne olursa olsun izleyecektim. Üstelik o turnelerinde OK Computer albümünün neredeyse tüm şarkılarını çalıyorlardı. En önden bağıra çağıra izlemem lazımdı. Ama dünya üstünde olabilecek en arka sırada, hatta uzayda yani, hiçbir şey göremeden dinledim. Neredeyse tüm OK Computer’ı çaldılar. Sonra da kalbim kırıldığı için Radiohead’e küstüm. Fanlık bunu gerektirir.Bu albüm hayatında neyi değiştirdi?&nbsp;Bu albüm olmasaydı bambaşka biri olacağıma eminim. Bazı insanlar Radiohead’i depresif bulurken beni hep çok mutlu ediyordu onları dinlemek. Artık o kadar fan olmamak biraz can sıkıcı ama olsun.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/6/1682755357481.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.01" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">The Weeknd - Beauty Behind The MadnessBu albümü ilk kez ne zaman dinlediğini hatırlıyor musun?&nbsp;İlk kez Nükhet Duru sample’ıyla Often şarkısında, nispeten geç bir şekilde keşfettim The Weeknd’i.&nbsp;Bu albüm senin için neden önemli?&nbsp;Bir albüm olarak çok net bir bütünlük içinde Beauty Behind The Madness. Bir ses mühendisi olarak da ilk dinlediğimde kulaklarım şenlenmişti.&nbsp;Bu albümle bütünleşmiş olan bir anın var mı?&nbsp;Patencilik anlarımın en büyük fon müziği oldu albüm. İstanbul’da Caddebostan sahilde kaydığım tüm patenlerin müziği bu albümdü. Özellikle Labrinth düetleri Losers’ta çok ritmik kayılıyor, öneririm!Bu albüm hayatında neyi değiştirdi?&nbsp;O sıralar çok dinlemediğim bir genre’ydı, bakış açımı değiştirdi. Popüler olan bizdendir bence.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/6/1682755776417.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Arctic Monkeys - AMBu albümü ilk kez ne zaman dinlediğini hatırlıyor musun?&nbsp;Çıktığı gün!Bu albüm senin için neden önemli?&nbsp;Yine her şeyiyle harika bir albüm daha. Albüm dinleme deneyiminin daha iyi olduğu çok az albüm vardır belki de.Bu albümün turnesini/albümden bir şarkıyı canlı dinleme fırsatın oldu mu? Arctic Monkeys konserleri pahalı oluyor, gidemedim de gidemedim.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/6/1682755850467.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Lana Del Rey - Born To DieBu albümü ilk kez ne zaman dinlediğini hatırlıyor musun?&nbsp;İlk kez Video Games klibini izleyip ne tuhaf diye düşünmüştüm.Bu albüm senin için neden önemli?&nbsp;Albümü keşfettiğim yıl Londra’ya yüksek lisans için geldiğim yıldı. Tüm yıla yayılan bir fon müziği olmuştu albüm.&nbsp;Bu albüm hayatında neyi değiştirdi?&nbsp;Yaptığım müziğe bakış açımı değiştirdi sanırım, bir de Lana Del Rey hayranı oluverdim.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/6/1682756460421.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">The Cranberries - No Need To ArgueBu albümü ilk kez ne zaman dinlediğini hatırlıyor musun?&nbsp;Ablam albümlerini vermişti ve aklım çıkmıştı.Bu albümle bütünleşmiş olan bir anın var mı?&nbsp;Küçükken gitarla Cranberries çalıp söylerdim, komikti bence, küçük bir Melis, Akdeniz Akşamları tadında Zombie, Animal Instinct çalıyor…Bu albümün turnesini/albümden bir şarkıyı canlı dinleme fırsatın oldu mu?&nbsp;Canlı konser videolarını izliyordum deli gibi. Universal ses logosu aklımdan çıkmaz, universal, uni-universal…Bu albüm hayatında neyi değiştirdi?&nbsp;Bu albüm olmasaydı belki de şarkı söylemeyi ne kadar sevdiğimi farketmezdim. Müzik kariyerim için dönüm noktalarından biridir. Hatta cover yapmayı ne kadar çok sevdiğimi de farkettiren albüm olabilir. Çünkü kendi kendime şarkılara farklı farklı versiyonlarla mırıldanıp Dolorescilik yapıyordum.

Sanatçılara hayatında önemli yeri olan şarkıları sorduğumuz yeni formatımızın ilkini Glasxs ile gerçekleştirdik.

Glasxs ile "Beni Ben Yapan 5 Albüm"

Dubstep, 2010’larda Amerika’ya seyahat edip bugün birçok kişinin aklına gelen agresif dropları ve electro-house/heavy metal sentezi tınılarıyla ünlü olan halini almadan önce 80’lerde Jamaica’nın dans müziği sahnesinde tohumları atılmış ve 90’ların sonunda Güney Londralı DJ’lerin stüdyolarında tekrar hayat bulmuş olan bir genre’ydı. Güney Londra’da 2006’da tam 2-step ve garage gibi genre’ların sıkıcılaşmaya başladığı, Four Tet, Bonobo gibi popüler prodüktörlerin 90'ların yorgun akımlarını sürdürmeye devam ettirdiği ve dubstep’in yeni yeni filizlenmeye başladığı sırada anonim bir sanatçı çıkageliyor. Hala ilk dikkate değer tamamen dubstep albümlerden biri sayılan kendi ismini taşıyan albümüyle Burial, dubstep ve genel olarak elektronik müzik sahnesine yeni ferah bir nefes olarak giriyor. Bu albüm Burial ismini duyurmak için yeterli olsa da başardığı en büyük şey bence takipçisi Untrue’nun elektronik müzik sahnesindeki devrimine yol yapmaktı…Untrue dubstep’in tüm elementlerini taşıyor: üst üste binmiş ritimler, wobbly baslar, karanlık bir hava. Fakat bunun üzerine çok daha fazlasını katıyor, albüm boyunca duyacağınız arka plana karışan, kesilmiş, hızlandırılmış, manipüle edilmiş R&amp;B vokalleri (birkaç yıl kadar sonra Frank Ocean’ın kayıtlarında duyacaklarımızın öncülü), geciken ve düzensiz ritimlerinin (ölçeklendirmesiz bir program kullandığı için) getirdiği kasıtlı işlenmemişlik hissi, bir oyunun giriş sahnesinden, Youtube’da bulunmuş videolara ve filmlerden alınmış kesitlere uzanan ses kalitesini önemsemeyen, pürüzlü, do-it-yourself (James Blake, Mount Kimbie, Grimes gibi isimlere ilham olan) sample’lama stili ve saymakla bitiremeyeceğimiz çok daha fazla yenilikçi müzikal element…2007 yılında -tam olarak on beş yıl önce- yayımlanmasının hemen ardından Untrue büyük bir ilgi topluyor, Mercury Prize’a aday gösteriliyor ve dubstep’in karanlık Londra club’larından, Amerika’da gösterişli festivallerin headline’larına yolculuğu böylece başlamış oluyor. Albümün ilham verdiği sanatçılar ve sonrasında doğurduğu future bass, post-dubstep gibi akımların yanı sıra albümü hala tamamen sindirmenin mümkün olmaması beni bu albüme en çok çeken şeylerden biri. Yıllardır -belki tam olarak 10 yıldır- bu albüme dönüp birkaç ayda bir dinlerim ve hala her seferinde derin bir roman okuyormuşçasına daha önce fark etmediğim yeni ayrıntılar bulmaya devam ediyorum. İnternetin gösterdiği üzere yalnız da değilim, tamamen Burial’ın bu albümde kullandığı sample'lara adanmış onlarca websitesi, YouTube videosu ve Reddit threadi var. Bambaşka yerlerden toplanmış bu sample’lar sanki birini tanımaya başlıyormuşsunuz, her seferinde hakkında yani bir şey öğreniyormuşsunuz ve bu albüm sanki yaşayan bir şeymiş hissi veriyor.Nadiren verdiği röportajlardan birinde Burial bu albümün yağmurda ya da fırtınada olmak gibi bir his vermesini istedim diyor ve bunu gerçekten tam olarak başarıyor, Untrue’yu dinlemek soğuk ve yağmurlu gecenin bir vakti karanlık ve bomboş bir sokakta bir club’a doğru yürürken hissettiğin heyecan ve korkunun mükemmel bir simülasyonu…<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/1C30LhZB9I48LdpVCRRYvq?si=3cvWyg49T9q2WUqcZ-P-fQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(64, 169, 255); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: 0px; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/10/2022-11-05T20:02:04.899Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.59" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

2007'de Londra elektronik sahnesine yeni bir nefes olan Burial'ın efsanevi albümü Untrue'ya saygı duruşundayız.

Çığır açan Untrue on beş yaşında

Otoparkın en üst katının ortasına tek başına park etmiş bir araba. İçinde biri var mı, yoksa terk mi edilmiş? Kim niye bir otoparkın en üst katına kadar çıkar ve oraya park eder ki, belli ki bunun bir hikayesi var.&nbsp;Yıllar boyu severek dinlediğimiz enerji dolu gürültülü çocukların, deri ceketli yağlı saçlı havalı LA delikanlılarına dönüşünü, sonrasında ise durulup kendi dünyasını yaratmaya karar veren olgun yetişkinlere evrilmesini izledik. Bu noktaya kadar değişmeyen tek şey ise Alex Turner’ın söz yazarlığı oldu, bilinç akışı gibi sözlerini, kendi düşünceleri hakkında şüpheye düşüşünü, düşünce akışını kaybedişini ve overthink edişini şarkı sözlerine kaynaştırmasını defalarca deneyimledik. Hatta Tranquility Base Hotel + Casino dinlerken neredeyse zihninin içini dolaştık desem abartı olmaz. Bu albümde anlatıcılığı bize çok tanıdık olan birinin, Alex Turner’ın, bu fotoğraf gibi yakalanmış anları gözlemleyip hikayelerinin peşine düşüşünü dinliyoruz.&nbsp;Tranquility Base Hotel + Casino’nun açtığı yoldan ilerleyen albüm müzikal anlamda öncülünün bir adım ötesine gidiyor olsa da sabit bir konseptin eksikliğinden ötürü mizansen anlamında eksik kalıyor, havada uçuşan düşünceler zaman zaman anlam verilemeyecek kadar dağınık geliyor. Albümün açılış şarkısı melankolik ve nostaljik There’d Better Be A Mirrorball’un bu albüm için yazılan ilk şarkı olduğunu ve albümün hissiyatını belirlediğini söylüyor Alex Turner röportajlarında. Bu bolca yaylılarla desteklenmiş yumuşak şarkıdan sonra hemen çok daha yüksek enerjili funk ilhamlı I Ain't Quite Where I Think I Am’e geçiyoruz. Olmazsa olmaz Matt Helders’ın arka vokallerinin en çok parladığı şarkıda her bir wah riff’i biraz daha enerji pompalamaya çalışırken vokallerin yumuşaklığı bitmeyen bir çatışma içinde. Ardından gelen Sculpture of Anything Goes albümün en tekinsiz şarkısı. Şarkının aranjmanıyla yaratılan karanlık ortam ve yükselip inen enerjisiyle parça neredeyse bir James Bond soundtrack’i olmaya aday. Albümün tam ortasında Body Paint albümün pop’a en yaklaştığı an, tekrar eden akılda kalıcı sözleri ve nakarattaki hook ile albümün hit’i olmaya hazır.Albümle aynı ismi taşıyan şarkıda ise siyah beyaz bir western filmi izliyor gibiyiz, Alex’in falsetto vokalleri şarkının en akılda kalıcı özelliklerinden. Big Ideas albümdeki en samimi neredeyse bir itiraf gibi hissettiren sözlerine sahip, sanki grubun müziği bırakmaya karar verdikleri bir ana özlem gibi duyuluyor. Hello You’nun enerjisi I Ain't Quite Where I Think I Am’in kız kardeşi gibi, bir şekilde bu şarkının da show business'a veda gibi duyulduğu kanısındayım. Kadife takım elbiseli Mr. Schwartz’ın hikayesini dinlerken albümün ilk belirgin gitarını sonunda duyuyoruz, Alex Turner yıllar sonra ilk kez bir kayıtta gitarı parmakla çalıyor. Perfect Sense’te Alex nereden nereye geldiğinin üzerine düşünüyor ve sanki asıl act orkestraymış da grup ona eşlik ediyormuş gibi hissettiren bir albüme yakışan şekilde bolca yaylıyla bezenmiş bir kapanış yapıyor. Şarkının hiçbir fade out olmadan aniden bitişi ve şarkının son dizeleri “When my invincible streak turns onto the final straight/ If that's what it takes to say goodnight/ Then that's what it takes”&nbsp;bir vedaymış gibi hissettiriyor.Birçok hayranının beklediğinin aksine Arctic Monkeys, bu albümle bize ne Whatever People Says I Am, That’s What I Am Not ne de AM zamanlarına bir daha dönmeyeceğini söylüyor. Ve bence bu oldukça anlaşılabilir. Kitlesiyle birlikte olgunlaşan ve değişen bir sound, kırk yaşına merdiven dayayıp hala 17 yaşındaki enerjiye sahipmişçesine rol yapmaktan çok daha doğal bir sonuç. Bu iki albümlük istikrarlı bir şekilde aynı şekilde ilerleyişiyle The Car bize sonrasında neyi beklemememiz gerektiğini söylüyor olsa da neyi beklememiz gerektiğini söylemiyor. Bütün albüm bir kapanış, bir şeyin sonu gibi duyuluyor. Ama neyin sonu geliyor henüz bilmiyoruz…<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2GROf0WKoP5Er2M9RXVNNs?si=BKiR1QYaQdaOZAg0XGUpWA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/9/2022-10-29T12:30:07.769Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.59" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Yeni albümlerinde Arctic Monkeys, yakaladıkları olgun tınıların yolundan devam ediyor.

Bir önceki albümün izinde

Yeah Yeah Yeahs’in dokuz yıl aradan sonra gelen albümü Cool It Down için, haberini aldığımızdan beri çok heyecanlıydık. Heme albüm haberiyle birlikte ilk single Spitting Out Off The Edge Of The World de geldi. Karen O’nun Bowie’ye adadığı ve içinde biraz Bowie taşıdığını düşündüğü Perfume Genius’ın da eşlik ettiği şarkı heyecanımızı zirveye çıkarmışken bir de daha önce bahsettiğimiz üzere grubu <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/i/surpriz-bulten-sonunda-festival" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Primavera Sound</a>’da izleyip yeni şarkıları da duyunca bekleyemez olduk.Her ne kadar sabırsızlıkla geçse de sonunda o gün geldi ve iki hafta kadar önce albüme kavuştuk. Albümün bir saniyesi bile dinleyiciyi hayal kırıklığına uğratmıyor, zaten sadece otuz iki dakika olduğu için hiçbir doldurma parça yok. Oldukça minimalist ve odağı net olan bir albüm. Sözler Karen O’nun her zamanki stilinde, az ve öz. Grubun 2011 albümü It’s Blitz’den beri gitarlar nerede diye soran mutlaka olurdu, bundan yararlanıp grup bu noktada daha önce yakaladığı eskiye dönebilir ve risksiz bir albüm yapabilirdi. Ama 2001’deki albümlerini arayan kitleye oynamanın yerine çok belli bir şekilde daha fazla keyif aldıkları tarafa yönelip bol synthli bir albüm yapmayı tercih etmişler. Eski albümleri arayanlar da artık o yaşta olmadıklarını ve o devirde olmadığımızı, öyle bir albüm yapsalar da aynı hissettirmeyeceğini anlamış ve Yeah Yeah Yeahs'in eski albümlerinin verdiği heyecanı başka şekillerde de ulaştırabildiğini görmüşlerdir.Albüm Spitting Out Off The Edge Of The World ile ihtişamlı bir şekilde başlıyor. Mike Hadreas’ın yumuşak sesiyle Karen O’nun imzası olan güçlü vokallerinin birbirini tamamlayışı oldukça keyifli. Albüm O’nun sürekli tekrar ettiği kelime öbekleriyle neredeyse hipnotize eden Lovebomb ile devam ediyor -Karen O’nun basit bir cümleyi hatta sadece sesleri bambaşka hissettirene kadar tekrar edişini Maps ya da Pin gibi şarkılardan da hatırlayabilirsiniz-. Hemen sonrasında ise albümün ortasındaki dört şarkılık en çok hatırlayacağınız kısmı geliyor. Wolf’un girişinde başlayıp nakaratlarda geri dönen kalp atışlarınızı hızlandırma garantili synth’lerinden mi bahsetmeliyim, gitar isteyenleri sonunda mutlu edecek ve anında 2000’lerin başına ışınlayan aşırı "edgy" Fleez’den mi, yoksa 2020’de Los Angeles’ı ve aslında dünyanın birçok yerini tehdit eden yangınlar üzerine yazdığı Burning’de tüyleri diken diken eden “Whatcha gonna do when you get to the water” kısmından mı bahsetmeliyim bilemiyorum, en iyisi dönüp o aralığı tekrar dinleyin. Arka arkaya gelen bu heyecan verici şarkıların ardından Different Today ve Mars ile duruluyoruz. İlkinde değişimin getirdiği belirsizliğe değinen yumuşak vokalleri ve daha arka planda kalan temiz ve keskin synthleri dinliyoruz. Karen O’nun oğluna yazdığı bir ninni/şiir Mars ile albüm sakince kapanıyor.Bir albümün teması kısmen iklim değişimi olunca karanlık bir albüm beklememek mümkün değil açıkçası, Cool It Down’da da kocaman alevleri ve arkasında bıraktığı karanlığı buluyoruz diyebiliriz. Yeah Yeah Yeahs sekiz şarkılık, akılda kalıcı melodilerle ve sözlerle bezenmiş, bol renkli ve katmanlı, şu ana kadarki en iyi prodüksiyona sahip albümleri Cool It Down ile kısacık bir havai fişek gösterisi ve ardından gelen sessizlik gibi dokuz yıl sonra tekrar hayatımıza girip kayboluyor.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/7ug0WdvzC2sLXTrtHUwNsj?si=tuXMYhBsR8CRBaP9mqINRg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/9/2022-10-22T11:41:56.833Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.59" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Otuz dakikayı sadece birazcık aşan Cool It Down kısacık, gürültülü ve bir o kadar da parlak bir havai fişek gösterisi gibi kalbinizi ağzınıza getirip sona eriyor.

Yeah Yeah Yeahs'in muhteşem dönüşü

Lime Cordiale Avustralya merkezli pop-rock grubu. İki kardeş müzisyene (Oli Leimbach ve Louis Leimbach), pop sevgileri ortak noktasında buluştukları üç diğer arkadaşlarının (Brendan Champion, James Jennings ve Nick Polovineo) katılmasıyla 2009 yılında Sydney’de kurulan grup, ilk birkaç yılını konserler verip keşfedilmeye çalışarak geçiriyor. 2011 yılında bir müzik grubu yarışmasında 70’lerde kurulmuş Avustralyalı grup Icehouse tarafından keşfedilip 2011 turnelerinin ön grubu olma fırsatı yakalıyorlar. Yine aynı sene ilk üç single’larını yayımlıyorlar.Hemen arkasından 2012’de ilk kısa çalarları Faceless Cat bağımsız olarak yayımlanıyor. Bu sırada Avustralya’da ve İngiltere’de kitlesini oluşturmaya devam eden grup 2013’te Avustralya’nın en bilinen kayıt şirketlerinden Chugg ile&nbsp;Falling Up the Stairs ve 2015’te Road to Paradise kısa çalarlarını da yayımlıyor. 2017 yılında artık çok beklenen albümleri geliyor: Permanent Vacation ilk single’ı Temper Temper’ın çıkışından itibaren, Arctic Monkeys, The Kooks, The Parcels gibi isimleri hatırlatan genre'lar arasında gezen sounduyla çok ses getiriyor.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/5YlzKbkGoIIFnBOnYwU3kl?si=RTmYAJylQCylOp-3Gqc1RQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/8/2022-09-30T18:44:25.913Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.59" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>2019’da yeni albümleri hakkında konuşmaya başlayan grup, pandeminin başlamasının ardından albümlerini ertelemeleri yönündeki tavsiyelere rağmen içlerinden geleni yapıp ikinci albümleri 14 Steps To A Better You'yu 2020’nin Temmuz ayında yayınlıyorlar. Çoğu bölgesel olarak tanınan sanatçı için tam tersi davranan Spotify algoritmaları Lime Cordiale’i kolluyor ve albümün Robbery, Money, Inappropriate Behaviour gibi şarkıları global listelere girmeyi başarıyor. Zaten buradan sonra da grubun kitlesi katlanarak artmaya devam ediyor. Bu başarıyı bir de aday oldukları 8 ARIA Ödülü’nden (Avustralya’nın Grammy'si gibi düşünebilirsiniz) En İyi Çıkış kategorisini kazanarak taçlandırıyorlar. İki kardeşin önderliğindeki grup müzikal bir kimliğin yanı sıra görsel bir kimlik yaratmaya da özel bir çaba harcıyor. Grubun kuruluşundan beri bütün görselleri Louis hazırlıyor, ilk olarak tasarruf yapmak için giriştikleri bu iş Louis'in de kendini geliştirmesiyle grubun müziğiyle birlikte gelişen görsel bir kimliğe dönüşüyor.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/537M91OtVxaFAgF4HYcQKY?si=uKrZhwrxSB63AS78pcVr4g" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/8/2022-09-30T18:44:44.381Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.59" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>Lime Cordiale, çok da uzun sayılmayan kariyerlerinde bir sürü iş birliğinde bulunmuş olsa da bunlardan birisi ön plana çıkıyor: tabii ki Cordi Elba’dan bahsediyorum. Grup Avustralya’da bir film çekimi için bulunan Idris Elba’ya bir teklilerinde kendilerine eşlik etmesi teklifinde bulunuyor. Lime Cordiale’in müziğini dinler dinlemez ikna olan aktör/dj/kayıt şirketi sahibi/yürüyen cinsel çekim Idris Elba, sonunda bütün bir kısa çalar olabilecek sayıda şarkıya eşlik etmiş bulunuyor.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/74iCYddbdRJrwHKCAapVmc?si=6uuVk-A9SMWm4wO-FlRXPA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/8/2022-09-30T18:45:38.195Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.59" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>Şu anda grup Kuzey Amerika ve Kanada turnesinin ardından Avrupa turnesinde. Yakın zamanda Türkiye'de de görmeyi beklediğimiz grubun <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/artist/6yrtCy4XJHXM6tczo4RlTs?si=Nsk7waC1R8qQw5YAU417mQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Spotify</a>, <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/limecordiale/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Instagram</a> ve <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/limecordiale" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Twitter</a> hesaplarını takipte kalın.&nbsp;

Lime Cordiale bir Spotify listesinde mutlaka karşınıza çıkmıştır, peki kendileriyle gerçekten tanıştınız mı?

Enerjik listelerin vazgeçilmezi Lime Cordiale

İki senedir ertelenen, sabırla beklediğimiz, Avrupa’nın en iyisi desek abartı olmayacak festival Primavera Sound’daydık. Festivalin organizatörleri, önceki senelerdeki ertelemeleri telafi etmek üzere bu sene iki hafta sonu festival alanında ve aradaki hafta içi günlerde de şehrin farklı yerlerinde gerçekleşen konserler olacak şekilde bir format denediler. Her ne kadar böyle çok performansı bir arada izlemek harika olsa ve Primavera Sound en sevdiğimiz festival olmaya devam etse de maalesef şehir içindeki konserler ile ilgili planlama sorunları, alan yetmezliği, personel eksikliği gibi negatif yanları da vardı.İki birbirinden iyi lineup’tan biz ikincisini seçtik, posteri <a fr-original-style="" href="https://media.resources.festicket.com/www/admin/uploads/images/040621_DIAS_ALTA.jpg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> görebilirsiniz. Hafta içi Barselona’ya ulaştığımızda şehir festivalin etkisiyle inanılmaz kalabalıktı, konserler de öyle... Festivale katılmayanların da bilet satın alabildiği şehir içindeki mekanların kapasitesi iyi düşünülmemiş ve festival bileti olup da konserlere katılmak isteyenler için bir rezervasyon sistemi oluşturulmamış olduğu için konser mekanlarında inanılmaz uzunlukta bekleme sıraları vardı. Pazartesi ve salı günü bu mekanlarda şansımızı denemeye karar verip mekana yaklaşırken kilometrelerce uzunluktaki kalabalıkları görünce vazgeçtik.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">1. GÜN</h3>Festivalin ilk günü perşembeydi, önceki haftanın çok kalabalık olduğunu, su ve bira sıralarının çok uzun olduğunu duymuştuk o yüzden erkenden festival alanına vardık. Görünüşe göre ikinci hafta bütün sıkıntılar düzelmişti. Öncesinde başka bir festivalde (Rock im Park, birazdan aşağıda okuyacaksınız) benzer sorunlar yaşadığımız için bize mükemmel planlanmış gibi göründü hatta. İlk gün anasahnede yüksek enerjili Amyl and the Sniffers ve Khruangbin’i izleyerek başladık. Khruangbin’in performansı harika olsa da Salon’daki samimi konserlerinin etkisini yaratmadı. Hemen arkasından Slowdive’ı izlemek için sahnelerden bir diğerine geçtik. Tam havanın karardığı anlarda grubun en ikonik şarkılarıyla ilgili görsellerle birlikte Rachel Goswell’in performansı büyüleyiciydi. Konser biter bitmez Gorillaz izlemek üzere anasahneye koştuk. Açıkçası koşmasak da olurmuş. Damon Albarn’ın sahneye davet ettiği konuklara ve sahnedeki bir sürü müzisyene rağmen şu ana kadar izlediğim en heyecansız konserdi. Bunun en büyük sebebi aslında Dua Lipa’yı izlemeye gelmiş kalabalığın cansızlığı ve teknik sorunlardı sanırım. Dua Lipa’nın performansı hemen diğer sahnede başladığında Gorillaz'ın performansı boyunca duran kalabalık canlandı, çoğunluğu Future Nostalgia’dan olan ama Dua’nın ilk hit'lerini de içeren sete herkes eşlik etti. Dua’nın müzisyen olarak olgunlaştığını zaten Future Nostalgia ile görmüştük, bu konserle turne için performansını da geliştirmiş olduğundan emin olduk. Daha sonra festival alanının bir diğer ucundaki Charli XCX’e geçtik, geçtiğimiz senelerde var olan kısa yolu kapatıp yeni geçişi karmaşık ve kalabalık bir şekilde yürünmesi imkansız olan bir yere taşımışlar. İki konser arası 40 dakikadan fazla yürümüşüzdür ama Charli’nin performansı buna değdi. Bir önceki Primavera konserinden çok daha büyük bir sahnede, daha iyi bir zaman dilimindeydi. Geçen sefer ilk şarkıyı dinleyip alandan ayrılanlar olmuştu, bu kez sadece Charli hayranları oradaydı. Bütün izleyiciler arasında öyle bir iletişim ve bağ vardı ki bir anlığına şu an bir çeşit tarikat ayininde olabilir miyiz diye sorguladık. Charli’nin performansı bitmeden önce yol tekrar kalabalıklaşmadan Tyler, The Creator’ı izlemeye koştuk. Yol yine çok uzun zaman aldığı için performansın çoğunu kaçırdık. Gördüğümüz kadarıyla muhtemelen hayatımızın en iyi konseri olabilecek bir potansiyeli vardı, festivaldeki en büyük pişmanlığımız bu.&nbsp;<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">2. GÜN</h3>İlk günün yorgunluğundan dolayı ikinci güne biraz geç başladık. Anasahnede headlinerları beklerken Hurray For The Riff Raff ve Brittany Howard’ı izledik. Tam güneşin batmaya başladığı anda Lorde ve&nbsp;güneşi&nbsp;sahnedeydi. O sırada 5 yaşına girmek üzere olan Melodrama ağırlıklı olmak üzere bütün albümleri içeren dengeli bir set çaldı. Albümlerinin dışında Lorde bir de kendini yaz bebeği olarak tanıtıp&nbsp;Bananarama’nın Cruel Summer’ını da yorumladı. Konser mükemmel bir yaz akşamında gerçekleştiği ve Lorde’un yaz takıntısı olduğu için de bunun hakkında konuşması kaçınılmazdı. Mesela Louvre’u çalmadan hemen önce bu şarkıyı yazmasına sebep olan yaz aşkından bahsetti. Şüphesiz konserin en duygusal anı Liability’yi çalmadan hemen önce bazen bu şarkının kendisini üzgün hissettirdiğini ama bu deneyimi böyle kalabalıklarla paylaşınca her şeyin biraz daha kolaylaştığını söyleyişiydi. Şarkı boyunca ekranda izleyicilerin gösterildiği her an gözleri yaşlı birkaç kişi spot etmek mümkündü. Hemen arkasından The Strokes&nbsp;sahnedeydi. Julian Casablancas’ın festivalin ilk haftası “gruptan birinin” COVID olması sebebiyle festival tarafından yapılan üstü kapalı iptal duyurusuyla dalga geçmesiyle başladılar: “Kim COVID oldu acaba, galiba Nikolai’dı… Hayır, tabii ki bendim!!”. The Strokes’u asla canlı izleyeceğimi düşünmediğim için bana bu performans çok sürreal geldi. Casablancas, henüz COVID atlatmış biri için çok iyi bir performans gösterdi. Konser boyunca dinleyicilerle çok fazla iletişim kurması beklenmedik ama eğlenceliydi. Daha sonra The Smile’a gideceğinden bahsetti ve biz de geç kalmayalım diye konseri bitireceklerini söyledi. Ama tabii ki sahneye geri çıkıp iki şarkı daha çaldılar, Julian seyircilerin hala enerjisi olmasına şaşırdığını “Lineup’ı gördüm, ben bir günde o kadar performans izlesem hayatımın sonuna kadar bir daha konsere gitmem”, “Festival dayanıklılık ve iyi bir planlama becerisi gerektiren bir şey” gibi şeyler söyleyerek birkaç kez tekrar etti. Sonrasında biraz&nbsp;M.I.A. dinleyip anasahne alanından ayrıldık. M.I.A. için çok heyecanlıydık ama maalesef beklediğimiz gibi bir kitle yoktu. Önümüzde duran birçok insan Bad Girls’e kadar dans bile etmeden dikildi, sonunda çaldığında da video çekip ayrıldılar. Sonrasında geçtiğimiz The Smile’ın sahne aldığı alan maalesef yeterince büyük değildi ve biz oraya geçene kadar dolmuştu, uzaktan izleyebildik. Neredeyse seyirciyle hiç iletişimsiz ama yine de harika bir performanstı, hemen hemen bütün albümü çaldılar. Sonrasında bir iki performansa daha göz atıp alandan ayrıldık.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">3. GÜN</h3>Üçüncü gün çok sakin başladı, erken saatlerdeki performanslar için gelen büyük kalabalıklar yoktu, biz güne Sad Night Dynamite ile başladık. Son günde kaçırmak istemediğimiz bütün isimler anasahne alanındaydı o yüzden hemen oraya geçtik ve beklemeye koyulduk. Arada Sky Ferreira’ya gitmeyi planlamıştık ama zaten son anda iki saatlik bir gecikmeyle çıkacağının duyurusu yapıldıktan sonra bile 20 dakika daha geç çıktığının ve teknik sıkıntılar olduğunun haberini alınca vazgeçtik. Onun yerine tam da doğum gününde sahnede olan Jorja Smith’i izledik. Arkasından Yeah Yeah Yeahs sahnedeydi. Performansları festivalin en iyi anı ve festivale edilebilecek en güzel vedaydı. Dünyanın en cool insanı Karen O, yıllardır sahne aldıkları ilk festival olduğunu ve en sevdikleri festivallerden birinde olmanın çok güzel olduğunu söyledi. Eski albümlerden favorilerin yanı sıra Eylül sonu yayımlanacak olan albümlerinden hiç duymadığımız birkaç şarkı da çaldılar. Yeni şarkılar gerçekten çok iyiydi (o kadar iyiydi ki festival sonrası eve dönüş yolunda albümü ön sipariş etmek zorundaydım), albüm için şimdiden sabırsızlanmaya başlayabiliriz. Bir noktada Karen O, Julian Casablancas’ın bir önceki gece giydiği üzerinde Julian yazan eldiveni giyiyordu. Julian’ı sahneye davet edeceğini sanıp çok heyecanlandık ama öyle bir şey olmadı, zaten eski arkadaşlar -üstelik Julian Casablancas Karen O'nun solo projesinin anlaşmasının olduğu record label’ın sahibi- sadece izlemeye gelmesi beklenmedik bir şey değil. Kısa bir aradan sonra sahneye geri dönüp performanslarını Heads Will Roll ve Date with the Night ile bitirdiler. Festival boyunca&nbsp;Tame Impala için festivale geldiğini söyleyen birçok insanla karşılaştık, ama benim kişisel fikrim Tame Impala’yı açık havada bir festivalde izlemenin çok da iyi olmadığı yönünde. Her şey sona ermeden Tame Impala ve Phoenix performanslarını izlemiş olsak da YYYs sonrası festivali içimiz rahat, tatmin olmuş bir şekilde kapatmıştık.&nbsp;Bu sene festivaldeki en büyük değişiklik iki anasahneyi yan yana koymaları olmuş. Daha önce karşı karşıya olan sahnelerde eğer bir headliner için en öndeyseniz diğeri için en arkada olacağınız anlamına geliyordu. Şimdi doğru noktayı bulursanız hiç yerinizi değiştirmeden arka arkaya çıkan headlinerları iyi bir konumdan izleyebiliyorsunuz. Bir diğer gelişme de içecek, yiyecek standlarının ve her festivalin en kötü yanı iğrenç taşınabilir tuvaletler yerine normale daha yakın taşınabilir tuvaletlerin sayısını arttırmaları olmuş. Her sene iyileşen festivalin seneye de bu seneden dersler çıkarıp daha da iyi olacağına şüphemiz yok.Önümüzdeki sene yine iki hafta yapılacak festivalin ikinci haftası Madrid’de olacak. Aslında planları, Barselona lokallerinin şikayetleri sebebiyle festivali tamamen Madrid’e taşımaktı fakat şehrin ekonomisine katkısından ötürü (örneğin bu sene festivalin şehre getirisi 350 milyon euro olmuş) en az beş sene daha Barselona’da kalmak üzere anlaşma imzalandı. Festivalin 20. yılından sonra gideceği yön ne olursa olsun merakla izlemeye ve Avaz’da yazmaya devam edeceğiz.

Sabırla beklediğimiz Primavera Sound Festival'in yirmincisine iki sene gecikmeyle kavuştuk.

En sevdiğimiz festival 20 yaşında

"Tanışın"da size en yeni ve gelecek vadeden isimleri sunsak da bazen az çok bildiğimiz, zamanında çok popüler olmuş ama bir sebepten hala harika müzik yapmaya devam etse de radarımızın dışına çıkmış isimleri tekrar gündeme getirmek için de kullandığımız oluyor. İşte bu kez o isimlerden biri Maria Taylor.Dream pop severlerin, sıkı <a fr-original-style="" href="https://www.facebook.com/watch/?v=701005590531953" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bright Eyes hayranlarının</a>, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/162ynPDf2LeJ7sc7I8BQrl?si=df6a419291ff463a" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Siz Feet Under soundtrackini</a> sevenlerin ve zamanında <a fr-original-style="" href="https://time.com/3705388/taylor-swift-breakup-playlist/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Taylor Swift’in tumblrını takip etmiş olanların</a> bir noktada dinlemiş olacağı <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/artist/70UZ254VvtSUmrfqPOkUQZ?si=h3Q0ICO-T8yJLP9bizLUiQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Azure Ray</a> ikilisinin yarısı olan Maria Taylor çocukluğundan beri müzik yapıyor. 15 yaşında Orenda Fink&nbsp;ile birlikte kurduğu grubun birkaç yıl sonra, 2001'de, Azure Ray’e evrilmesi ile aktif oldukları onlarca yıl boyunca çeşitli şekillerde başarıyı yakalıyorlar. İkilinin grup olarak çalışmaya ara verip solo kariyerlerine odaklandığı zamanlarda da Maria Taylor yedi kayıt yayımlıyor. Fakat, belki Azure Ray dinleyicilerinin grubun o sıralardaki işlerine ilgisini kaybetmesinden ya da solo müziğinin başlarda çalıştığı kayıt şirketinin (Saddle Creek Records) alanıyla yüzde yüz örtüşmemesinden solo olarak başarıyı yakalaması biraz zaman alıyor.&nbsp;İlk dört albümü Taylor’ın güçlü yanları, yani söz yazarlığını ve fresh folky pop melodilerini öne çıkarmakta biraz eksik kalıyor. Dördüncü solo albümünü yayınlayıp Azure Ray olarak bir araya geldikten sonra, doğduğu şehir Birmingham, Alabama'ya geri taşınan Taylor şarkı yazmaya bir sene ara veriyor. Bu uzunca aradan sonra beşinci albümü <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/1HkhdAWnGBsgUdplwajBp7?si=4mzsahAUR2aaY21Az41JbA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Something About Knowing</a>'i ise Azure Ray ile turnede olduğu sırada iki hafta içinde yazıyor. Prodüktörlüğünü de üstlendiği bu albüm bence Maria Taylor’ın kariyerinin dönüm noktası. Bundan daha sonra gelen, şu ana kadarki en başarılı albümü <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/6EhtuIQhSFmqRYUw7SUW7S?si=F-gzMFtaT6eS2HxlhoSIvw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">In the Next Life</a>’tan, Conor Oberst destekli şarkı If Only’ye, NBC’nin en popüler dizilerinden biri This Is Us’ın önemli bir anında yer verilmesi de Maria Taylor’ın kariyerini ateşliyor.&nbsp;Üç yıl sonra, 2019 sonunda çıkan sanatçının ismini taşıyan son albümün de aynı şekilde ses getirmesini beklerken tabii ki pandemi etkisiyle normalde beklenecek geri dönüş olmuyor. Pandemi sırasında Phoebe Bridgers'a <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/2lVPHHSn8elKFEf1d6evFG?si=5b1a4b02477d4a7d" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">arka vokalleriyle katılan</a>, aynı zamanda <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4VdpJwpk6kZ9dog5oeAafH?si=duONY-GkQEmjfzfRnT9Gjw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Azure Ray olarak da aktif olan</a> sanatçının sonraki işlerini ve kariyerinin nereye gideceğini merakla takip ediyor olacağız. Siz de haberdar kalmak isterseniz Maria Taylor’ın <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/artist/6iKiDPed4LAQEcPZpvf00m?si=kwoRt-0eQMOTnGKlB65eVw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Spotify</a>, <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/mariataylor1111/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Instagram</a> ve <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/maria_taylor" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Twitter</a> hesaplarına linklerden ulaşabilirsiniz.

Azure Ray'in yarısı Maria Taylor ile tanışın.

Upuzun kariyeriyle Maria Taylor

SoundCloud müzisyeninden dünyaca ünlü popstar statüsüne ışık hızıyla geçiş yapan Billie Eilish, kendisine yedi Grammy kazandıran ilk albümü When We All Fall Asleep, Where Do We Go?'nun ardından iki yıl sonra, yeni albümü Happier Than Ever ile dönüşünü geçtiğimiz ayın sonunda yaptı. Böylesine bir başarının ve iki sene boyunca müzik dünyasının gündeminden düşmemenin ardından tabii ki herkesin bu albümü mutlaka dinleyeceği, hakkında konuşacağı ve bir fikir sahibi olacağı kesindi.Billie Eilish genç yaşına rağmen belki de internet çağının ortasında doğmanın verdiği ayrıcalıkla ya da etraftaki bir kalıba sokulmaya çalışılmış teen popstarların (e.g. Britney Spears, Miley Cyrus) varlığından ötürü başından beri yüksek farkındalığa sahip olmuş; kariyerini geçmişte gördüğümüz örneklerinin çevrelerinde bulunan insanlar ya da kayıt şirketleri tarafından düşürüldüğü can sıkıcı durumları deneyimlemeden ilerletmeye çalışmış ve çoğunlukla da başarmıştı. Nitekim albümden anladığımız kadarıyla endüstrinin ve ünlü olmanın getirdiği toksisiteden tamamen korunamamış.Bir önceki albümde karanlık, kabuslar, yatağın altında saklanan canavarlar gibi tekinsiz ve soyut temalar üzerine konuşurken Billie, Happier Than Ever ile çok keskin bir dönüş yaparak tamamen hayatının gerçeklerinden bahsetmeye başlıyor. Getting Older ile şöhretin getirdiği olumsuzluklar, tutkusunun artık bir işe dönüşmüş olması; OverHeated ile paparazilerin çektiği bir fotoğraf üzerine milyonlar tarafından bodyshaminge uğraması ve genel olarak bütün albüm boyunca akıl sağlığı, tanınıyor olmanın getirdiği zorluklar, stalkerlar, kalp kırıklığı, -öznesi çok büyük ihtimalle eski sevgilisi Q olmak üzere- şiddet görmek gibi çok kişisel ve gerçek konulara değiniyor.Albüm müzikal anlamda ise çok daha keskin bir dönüş ile birçok enstrüman tabanlı parçadan oluşuyor. Finneas ve Billie, daha önce şarkılara alışılmadık bir texture vermek için olabilecek en tuhaf, anti-ASMR denebilecek seslerin samplelarını kullanırken bu kez tamamen farklı bir alana yöneliyor. Mesela albüme ismini veren şarkının ilk yarısında tek düze ukulele tınıları ikinci yarısında neredeyse zamanında bir Avril Lavigne şarkısında olabilecek kadar ergen ve isyankar davullar duyuyoruz.Albümün bildiğimiz Billie Eilish sounduna yaklaştığı anlar da yok değil, Oxytocin, Lost Cause ya da NDA’i dinlerken birkaç anda WWFAWDWG? flashbackleri yaşamanız mümkün.&nbsp;Happier Than Ever’ın başarısı ile iki kardeş de rüşdünü ispatlıyor ve dinleyicileri olarak biz de net bir şekilde başarıyı zaten yakalamış oldukları yönde ilerlemek istemediklerini görmüş oluyoruz. Bu albümün en çok merak ettirdiği ve cevabını vermediği şey kardeşlerin birbiri dışındaki müzisyenlerle çalışınca çıkaracakları sonuçlar oldu ama eminim ki ikilinin çok uzun bir kariyeri olacak ve bunu da birkaç yıl içinde mutlaka göreceğiz.

Happier Than Ever ile Billie Eilish'ın hayal dünyasından çıkıp gerçek hayatına bir bakış atıyoruz.

Yeni bir Billie Eilish dönemi

Almanya’nın en köklü festivallerinden Rock im Park ve Rock am Ring her sene aynı hafta sonu hemen hemen aynı line up ile (tabii ki farklı günlerde) Nürnberg ve Nürburg’da gerçekleşiyor. 2019’da pandemi öncesi planlayıp aldığımız biletleri bu sene bir günlük bilet ile değiştirip festivalin ikinci gününe katıldık.İkinci günde sahne alan isimlerden en çok ilgimizi çekenler Weezer, Måneskin, The Offspring ve Green Day oldu. Bütün bu performanslar aynı sahnede gerçekleştiği için konser boyunca bu sahne alanından ayrılmamıza gerek kalmadı. İzlemek istediğimiz ilk performans Weezer aşırı sıcak bir günde 15:00’da başladı, sanırım hayatımda daha erken bir saatte konsere gitmemişimdir ama genel olarak Almanya’da konserler de festivaller de alışık olduğumuzdan biraz erken saatlerde gerçekleşiyor. Weezer’ın enerjisi çok yüksekti, Buddy Holly, Island In The Sun gibi klasikleri ve yeni hit’leri olan Africa coverlarını da çaldılar. Bir sonraki isim Måneskin 40 dakika gibi bir gecikmeyle sahneye çıktı, çıkar çıkmaz organizasyonla ilgili bir sorun olduğunu belirttiler. Almanya’da büyük bir kitlesi olan grubun İtalyanca şarkılarına bile herkes eşlik etti. Grubun gecikme dolayısıyla kısa kesilen performansından ve sahneden ayrılmalarının ardından alanda kalanların yaş ortalamasının artışı çok netti. Hemen arkasından The Offspring&nbsp;sahnedeydi. Konser boyunca her şarkı arasında Dexter Holland ve Noodles atışıp durdular, en popüler zamanlarından bu yana aldıkları yaşa rağmen performansları gayet iyiydi. Grubun arkasından The Broilers&nbsp;sahnedeydi, lokal olarak çok sevilen grubun şarkılarına eşlik eden büyük bir kitle vardı fakat biz o kitleye dahil değildik.Yaklaşık bir saatlik aradan sonra Green Day sahnedeydi.&nbsp;Billie Joe Armstrong’un enerjisi çok yüksekti. Böylesine mega ünlü grupların frontman'leri çok konuşkan olunca şaşırıyorum. Konuşkanlığının yanı sıra bazı şanslı seyircilerle bire bir iletişim bile kurdu. Mesela Know Your Enemy’yi çalarken sözleri bilen biri var mı diye sorup bir seyirciyi sahneye çıkardı. Benzer şekilde setlerinin sonuna doğru ekstra bir gitar getirip kim üç tane akor çalabilir diye sorarak seyircilerin arasından sahneye Julia isimli genç bir kadını davet etti, şarkının gitarlarını birkaç dakikalığına beraber çaldılar ve gitarı Julia’ya hediye etti. İnanılmaz enerji dolu, eski-yeni, popüler olan-olmayan dengeli bir set çalıp festivalin ikinci gününü kapattılar.Her ne kadar tekniksel anlamda ve performanslar açısından başarılı bir festival olsa da organizasyonda çok büyük sıkıntılar vardı. Büyük çoğunluğun gitmeyi tercih edeceği büyük sahnenin etrafına yiyecek, su ya da bira alınabilecek hiçbir yerin olmaması, uzak bir alanda sadece üç tane yemek standının olması gibi. Festivalde bu kez nakitsiz bir sisteme geçilmiş, girişte alınan bilekliğin üzerindeki karta para yükleyip bununla ödeme yapılması planlanmış fakat para yükleme makinası festival alanının uzağında parkın girişinde, online olarak da yüklemek mümkün tabii ama kalabalıktan ötürü insanların internetinin çekmiyor olması ihtimali düşünülmemiş. İlk gün de kamp alanındaki organizasyonun da çok kötü olduğunu duydum. Rock im Park’a ilk gelişimdi fakat önceki yıllarda düzenli olarak gidenlerden duyduğum kadarıyla organizasyon genelde pürüzlü oluyormuş. İçten içe pek inanmasam da seneye düzeleceğini ve buradan size haber veriyor olacağımı umuyorum.

Cemre Coşkun