<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bunları da okuyabilirsiniz</h3><ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Aposto Gündem | <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/2-kommagene-bienali-iyilesme-gayreti" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">2. Kommagene Bienali: İyileşme gayretinin hızlandırılmış neticeleri</a> | Uğur Ugan</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Aposto İstanbul | <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/tarihle-konusmak-bergama-tiyatro-festivali" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Antik dünyanın şifa merkezinde tarihle konuşmak: Bergama Tiyatro Festivali</a> | Sinem Uğurdağ</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Aposto Kitap | <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/12-yazarin-kaleminden-oyuk-ve-kirik-dokuk-bir-dunya-hali" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">12 yazarın kaleminden Oyuk ve Kırık Dökük: Bir Dünya Hâli</a> | Uğur Ugan</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Aposto Kitap | <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/tuvalden-sayfaya-cagdas-sanatin-kitaplari" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Tuvalden sayfaya: Çağdaş sanatın kitapları</a> | Uğur Ugan</li></ul>

Aposto Sanat

Rivayet odur ki Kommagene Kralı Antiochos 2.000 bin yıl önce şöyle bir vasiyette bulunmuş: "Ben öldükten sonra her ağustosta sanatçılar buraya gelsin ve bu kutsal alanda kutlamalar yapılsın." Arsemia Antik Kenti'nin duvarlarından birine işlenen bu vasiyeti kendine şiar edinen Kommagene Bienali ikinci kez Ağustos ayında Adıyaman'da sanatçılar, yazarlar ve sanatseverleri buluşturuyor.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Açık hava yerleştirmeleri ile coğrafyayı başrole oturtan organizasyon, 24 Ağustos-8 Kasım tarihleri arasında düzenleniyor.</li></ul>Farklı kültürleri evrensel bir tema etrafında buluşturan bienaller, kentlerin kültürel ve ekonomik dinamizmine katkıda bulunarak sanatsal diyaloğu ve alışverişi de hareketlendiriyor. Dünyanın irili ufaklı pek çok kentinde düzenlenen bienaller, Türkiye'de de her geçen yıl yerele yayılarak artıyor. Bu da çağdaş sanatı İstanbul merkezli bir olgu olmaktan çıkarması adına değerli elbette.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Fakat "İstanbul’un dışına çıkarılan ve başka bir kentle özdeşleşen her çağdaş sanat organizasyonuna bienal denilmeli mi?"&nbsp;sorusu da üzerine düşünmeye değer.</li></ul>Zaman zaman bu tip organizasyonların bir bienal çeşitliliği taşımaktan uzaklaşarak hızlandırılmış bir panoramik görsel imajlar yığınına dönüştüğüne de şahitlik edebiliyoruz. Bu durum nitelik, zenginlik ve kentle özdeşleşme sorunları doğurarak ortaya konan organizasyonun bienal hüviyeti kazanıp kazanmadığı sorusunu doğurabiliyor.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yerel bienallerden beklentiler</h2>Bir kültür-sanat takipçisi ve aynı zamanda sanat editörü olarak sanat organizasyonlarından temel beklentim, içerikle organizasyon altyapısının örtüşmesi ve katılımcılara kapsamlı bir program sunulması. Türkiye'deki bienalleri ölçüt alacak olursak kentin hem atmosferik hem de tarihî unsurlarıyla bütünleşmiş bir yapı içerisinde bienal programının dinamikleştirilmesi öyle sanıyorum ki herkesin genel isteği.&nbsp;Yıl boyu kapalı mekanlara sıkışan sanat izleyicilerine nefes aldıracak açık hava yerleştirmeleri, bienallerin kentin sakinleri tarafından da daha çok sahiplenilmesine kapı açabilir. Güncel sanatı İstanbul dukalığının dışına çıkaran her oluşuma sempatiyle bakarken, merkezin dışında yeni seslere kapı açmayı iyi niyetli bir temenninin ötesine taşıyarak organizasyonların parçası hâline getirmek de önemli görünüyor. Ağustos sıcağında basın ekibiyle gittiğimiz Adıyaman'daki Kommagene Bienali'ne bu sorularla birlikte bakılması gerektiğini düşündüm.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İyileşmek üzerine</h2>Organizasyonun 2022 yılındaki "Hayali Bir Uygarlık" temalı ilk edisyonunu da yerinde izlemiş ve gayet olumlu izlenimlerle dönmüştüm. LAM Derneği koordinasyonunda, Adıyaman Valiliği ev sahipliğinde ve SANKO Holding ana sponsorluğunda düzenlenen bienalin bu seneki teması ise depremden sonraki sürece işaret eden "İyileşmek" teması olarak belirlenmiş. Kommagene Bienali, sanatçıların iyileşme ve yeniden doğuş temalarını ele alan eserleriyle, sanat aracılığıyla toplumsal ve bireysel iyileşmenin nasıl mümkün olabileceğini sorguluyor.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ayrıca bu sene Türkiye-Macaristan Dostluk Yılı'na vurguyla Macaristan’dan Prof. Eros Istvan bienalin küratörlüğünü üstleniyor. Bienale 20 farklı ülkeden 53 sanatçı katılıyor.</li></ul>Bölgeyi sarsan zorlu bir dönemin ardından, iyileşmenin gücünü ve sanatın bu süreçteki rolünü farklı perspektiflerden irdeleyen programa daha yakından bakarsak en çok akılda kalanlardan biri, Adıyamanlı şair Lukianos'a ithaf edilen gündoğumu okumalarının, şairleri Nemrut Dağı'nın zirvesinde buluşturması oldu.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Türkiye'den Abdullah Ezik, İnanç Avadit, Selahattin Yolgiden, Yağmur Sunar ve Mehmet Sümer, Irak'tan Ali Al-Shalah, Yunanistan'dan Christos Koukis, Lüksemburg'dan Çağla Meknuze, Hindistan'dan Hemant Divate, Kuzey Makedonya'dan Julijana Velichkovska ve Belçika'dan Philip Meersman, kendi dillerinden şiirleri katılımcılarla paylaştı.&nbsp;</li></ul>Burada özellikle Çağla Meknuze'nin dizeleri, Nemrut'un ruhunu, tarih, coğrafya ve zamana katıyordu:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Buradayım Ayın her halini doğurdum Sütüme yılanlar süründü Burada mezarını kazdıran kral Başı düşmüş ilahlar Tanrılar ve atalar şahidim Ayaktayım Güneş’i taşıyorum"</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2024/8/0/1725785460726.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Dilek TaşıNemrut dağından inince sizi Güney Afrikalı sanatçı Chrisél Attewell’in "Dilek Taşı"&nbsp;yerleştirmesi karşılıyor. Bu enstalasyonda katılımcılar, yerden aldıkları taşları hayalî bir ağaca bağlayarak dileklerini yazabiliyorlar. Katılımcıları interaktif oyun alanının içine çeken çalışma, bienalin en ilgi çekici işlerinden.&nbsp;Bienalin ikinci mekanı olan Kahta Kalesi ise en çok eserin sergilendiği yer olarak göze çarpıyor. Tarihi MÖ 2. yüzyıla dayanan ve Roma döneminde son şekli verilerek bugün hâlâ görkemini koruyan kale, labirentleriyle iç içe geçerek bir sunum alanı oluşturuyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/8/0/1725785698481.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fakat genel olarak depremin açtığı yaraları, "iyileşme" temasıyla ele alan eserlerin çoğu, göze aşina gelen benzer imajlardan kurulu. Çağdaş sanat izleyicilerinin sıklıkla karşılaştığı pencere, kapı vs. gibi materyallerden oluşturulan işler burada ne yazık ki bir sürpriz yaratmıyor.&nbsp;Bienalin daha önceki edisyonunda da ilgi çeken mekanlarından olan Karakuş Tümülüsü'nde Romanyalı sanatçılar Kinga Kovacs ve Erno Endre Gergely'nin "Temel" başlıklı işi dikkat çekiyor. Her bir sütunun tabanına taşların yerleştirildiği yapı göğe yükselen merdivenler aracılığıyla manevi bağ kuruyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/8/0/1725785976268.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kommagene Kintsugi'nin önünde Belören çocuklarıBir diğer akılda kalan iş, Belören Köyü'ndeki çocukların işbirliğiyle yapılan Kommagene Kintsugi başlığını taşıyan mekana özgü yerleştirme. Japoncada kırılanı onarmak ve değişimi kabul etmek anlamına gelen kintsugi'den ilhamla yaratılan çalışma Hollandalı sanatçı Karin van der Molen'e ait. Eser; deprem sonrası hasar, kayıp ve yas temasını ele alırken toplumun ve doğanın dayanıklılığına da değiniyor.Bienal mekanları arasında antik kaynaklarda Kommagene Krallığı'nın beş büyük şehrinden biri olduğu söylenen Perre Antik Kenti&nbsp;de bulunuyor. Bienal kapsamında bu yıl, üç Adıyamanlı sanatçının yer aldığı paralel bir sergi de düzenleniyor. Bu sergide ise yerel sanatçıların gözünden iyileşme teması işlenerek bölgenin kültürel mirası ve yaratıcı potansiyeli ön plana çıkarılmak isteniyor.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bir şehrin ayağa kalkma gayreti</h2>Sonuç itibarıyla bu yılki Kommagene Bienali'ni, depremle yok olmuş bir şehirde ayağa kalkma gayreti olarak okumak mümkün. Ayrıca açık hava yerleştirmeleri de doğa ile arkeolojiyi yakınlaştırıyor. Öte yandan ikinci yaşına giren bienalin gelecek yıllarda olgunlaşma aşamasına girerek evrensel standartlarda bir organizasyona dönüşmesi ve Çanakkale, Mardin, Sinop, Mersin ve İzmir gibi kentlerdekiler de sayıldığında bir bienal bolluğu yaşanan ülkemizde kendi karakteriyle öne çıkması da temennimiz.&nbsp;Adıyaman, bulunduğu bölgeyi sanatla ilişkilendirerek bu misyonu üstlenmesi açısından gelecek yıllarda çok özel bir kent olarak öne çıkacak gibi görünüyor.

Aposto Gündem

Bu yıl 24 Ağustos-8 Kasım tarihleri arasında düzenlenen ve "iyileşme" temasını merkezine alan Adıyaman’daki 2. Kommagene Bienali, 20 farklı ülkeden 53 sanatçıyı biraraya getiriyor.

2. Kommagene Bienali: İyileşme gayretinin hızlandırılmış neticeleri

Dağ yolunda ardına keskin virajları dönüyoruz. Son 15 dakikadır bir araba yolculuğundan ziyade sürekli yukarı tırmanılan bir eğlence parkı treninde gibiyiz. Gecenin karanlığında Kommagene Kralı I. Antiochus’un mezarına gidebilmek için ilerliyoruz.&nbsp;Araba yolunun bittiği yerden yürümeye başlıyoruz. Çantalarımızda termoslar, yaz ortası olmasına rağmen kışlık ceketler ve bazı atıştırmalıklar var. Yaklaşık yarım saat sürecek olan yürüyüş için kafa lambamı açtığımda taşlarla döşenmiş 2.000 yıllık antik bir patika karşımda beliriyor. Bu yoldan gecenin karanlığında yürümek insanı adeta bir zaman tüneline sokuyor. Dağı saran karanlıkta bir Kommageneli, bir Romalı veya bir Persli olabilirim. Beni onlardan ayıran tek şey üstümdeki kıyafetler ve kullandığım teknolojik aletler. Ancak muhtemelen bu muazzam anıt mezara gelirken 2.000 yıl önce onlar da en az benim kadar heyecanlı ve meraklılardı diye düşünüyorum. Kahta ve köylerinin ışıkları uzaktan gecenin karanlığında parlıyor.&nbsp;<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/2/2/1646737521938.png" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.80" alt="Nemrut" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bir süre sonra patika sonra eriyor ve dağın üstünde bir terasa varıyorum. Sağımda dağlara ve arkasındaki uçsuz bucaksız Mezopotamya topraklarına bakan, eskiden bir tapınağın yer aldığı sahneye benzer bir düz alan var. Soluma döndüğümde ise Nemrut’un alacakaranlıkta beliren dev heykelleri karşısında bir süre donup kalıyorum. Dağı koruyan bir aslan, iki kartal, Kommagene Kralı Antiochus, bereket tanrısı Kommagene, tanrıların tanrısı Zeus, Zeus’un oğlu bilgelik tanrısı Apollon ve Zeus’un başka bir oğlu Herakles beni karşılıyorlar. Depremler ve doğal nedenlerle gövdelerden ayrılmış heykellerin kafaları bile ortalama bir insan boyutundalar. Gövdelerinin ardında ise yaklaşık 50 metrelik yüksekliğinde, kırma taştan oluşturulmuş Tümülüs yükseliyor. Bu tümülüsün içinde ise Kommagene Kralı I. Antiochus’un mezar odası olduğu biliniyor. Ancak bugüne kadar bu mezar odasına ulaşılabilmiş değil. Eskiden yapılan tüm çalışmalar tümülüse ve heykellere zarar verme riski taşıdığı için durdurulmuş.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/2/2/1646737565785.jpeg" width="550" alt="Nemrut" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.75" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Heykellerin etkileyiciliğinden ve alacakaranlığın mistik ortamından sıyrılmam için 2.150 metrede esen sert rüzgâr oldukça yardımcı oluyor. Toros dağ silsilesinin artık sonundayız. Bundan sonra Mezopotamya’nın bereketli toprakları başlıyor. Buz gibi havada güneşin doğumunu beklerken Kommagene Krallığını düşünüyorum. Dönemin iki süper gücü olan Persler ve Romalılar arasına sıkışmış ufak bir krallık nasıl böyle görkemli bir eser bırakabiliyor sorusunun cevabını arıyorum. Aslında sorumun cevabı çok basit: denge. Kommagene dengeler üstüne kurulu bir krallık. Bu iki süper güç tarafından yutulmamak için ikisinin de kültürel ve ticari olarak ortağı oluyor. Oluşturduğu tarafsızlık politikasıyla hem doğunun hem de batının kavşak noktasına dönüşüyor ve ticaretle zenginleşiyor. Zaten Nemrut’daki heykelleri ilk gören uzmanların yaşadığı en büyük kafa karışıklığı Pers kıyafetli Yunan tanrılarıyla karşılaşmak.&nbsp;Öte yandan iktidarını sarsılmaz hâle getirmek için de tanrı-kral imajını kuvvetlendirmek istiyor. Ülkenin dört bir yanına tanrılarla el sıkışan kabartmalarını yollatıp kendine bir kutsiyet yüklüyor. Her iktidar sahibi gibi ölümsüzlüğü isteyen I. Antiochus milattan önce 34 yılında hayatını kaybettiğinde ise belki de bu kutsiyetten dolayı birleştirmeye çalıştığı hatta akrabaları olarak gördüğü Yunan ve Zerdüşt tanrılarının yanına gömülüyor. Tabii bir tanrı krala yakışır şekilde. Öncelikle tanrıları birleştirdiği tapınağın yer aldığı dağda kendisine bir mezar odası yapılıyor. Bir &nbsp;teoriye göre yakılıyor ve külleri bu odaya yerleştiriliyor. Daha sonra 150m çağında, 50 metre yüksekliğinde 30.000 metreküp kırık taşla bu mezar odasının üstü kapatılıyor ve dağa yeni bir zirve yapılıyor. Üstelik bu taşların dağdan değil başka bir yerden elde edildiği tahmin ediliyor. Bu kadar taşın günümüzden yaklaşık 2.000 yıl önce 2.150 metre yükseklikteki dağa nasıl çıkartıldığı ve nasıl bir insan gücü kullanıldığı ise tam bir gizem. Mezarı koruma görevi ise tümülüsün doğu ve batısına yerleştirilmiş dev tanrı heykellerine veriliyor. Böylece I. Antiochus doğu ile batıyı ölümüyle birleştirmeye devam ediyor. Her gün doğan güneş önce doğu terasındaki heykelleri selamlıyor sonra da batarken batı terasındaki heykellerle vedalaşıyor.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/2/2/1646737625653.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.88" alt="Nemrut" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Gecenin en soğuk vaktindeyiz, tek istediğimiz bir an önce güneşin ısıtıcı ışıklarına kavuşmak. Ancak doğu terasında, sırtımızı dev heykellere dönerek izlediğimiz manzara o kadar büyüleyici ki bir yandan da güneşin doğuşunu yavaşlatarak anın keyfini uzatmak istiyoruz. Arada arkama bakıyorum, ışık arttıkça Tümülüs ve heykellerin görkemi daha da ortaya çıkıyor. Ufuk giderek kızıldan sarıya dönüyor ve sonunda gece sona eriyor.&nbsp;İlk ışıkları dağın zirvesine vuruyor ve hızla aşağı iniyor. Güneş sanki acelesi varmış gibi davranarak dağların arasından adeta fırlıyor. Hepimizin içinde bulunduğu ikilem gün doğumunu mu yoksa ışıkların dağa vuruşunu izlemek mi. Nereye dönüp izleyeceğimizi bilemeden fotoğraflar çekiyoruz. Güneş yükseldikçe zehir gibi soğuktan kurtuluyoruz. Adeta yeniden hayata dönüyoruz. Aslında tanrılar ve I. Antiochus dışında biri daha daimi olarak dağda bulunuyor. Onlarla kavuşabilmemizi sağlayan Amerikalı arkeolog Theresa Goell ise hayata gözlerini yumduğunda külleri bölgedeki köylüler tarafından dağın zirvesinden havaya serpiliyor. I. Antiochus’un ebedî istirahatgahında yeni bir komşusu daha oluyor.&nbsp;Yavaş adımlarla tümülüsün çevresinden yürüyerek batı terasına geçiyoruz. Buradaki heykellerin vücutları daha tahrip olmuş durumda. Ancak I. Antiochus’un kendini tanrılarla el sıkışırken resmettirdiği kabartmaların bazıları burada sergileniyor. Şansımıza batı terası da bomboş. Bazı gün batımlarında yüzlerce kişiyi ağırlayan alan sanki bize özel ayrılmış durumda. İleride bir gün, gün batımında bu defa batı terasında tanrılarla ve Kommagene Kralı I. Antiochus’la buluşmak üzere sözleşip aşağı inmeye başlıyoruz. Grubun en arkasında giderken arkaya bakıyorum. Dev Tümülüsün gölgesindeyim. İnsanın binlerce yıldır peşinden koştuğu ölümsüzlüğü belki de I. Antiochus böyle bulmuştur diye geçiriyorum aklımdan.

Kommagene ile ilgili hikayeler