Albüm:&nbsp;Harry Styles, Harry’s HouseSüre:&nbsp;42 dakikaPlak şirketi:&nbsp;Columbia Records &amp; Erskine RecordsKartonet:&nbsp;Solo kariyerinin üçüncü albümü Harry Styles’ın kendini tamamıyla kabul ettirdiği iş olabilir. Albümde beraber çaldığı Kid Harpoon ve Tyler Johnson’la prodüktörlüğü paylaşması işitsel olarak da fark ediliyor. Ortak kararlarla ilerlenmiş olsa da birbirinden farklı perspektiflere sahip müzik insanlarıyla çalışmak Harry’s House’un önceki iki albüme göre farklı bir yer edinmesini sağlıyor. Elbette sadece prodüksiyon aşamasıyla değerlendirilmesi doğru olmaz.&nbsp;Bu farkın en bariz örneği, albümün çok sayıda melodiye sahip olması. Fine Line’da da melodiler yer yer dikkat çekmişti. Ancak bu albümün içindeki şarkıların, birkaç istisna haricinde, farklı motifleri ayrı ayrı entegre edebilmesi yoğun bir emeğin takdir edilesi başarısı. Örnek olarak Grapejuice’a bakmanızı öneriyorum.Albümün ismi, en az içindekiler kadar ilgi uyandırıcı bir çalışmanın sonucu: Harry Styles’ın üretim aşamasında esinlendiği insanlara direkt referans vermesiyle ortaya çıkıyor. Apple’a verdiği bir röportajda albümün isminin Haruomi Hosono’nun 1973 tarihli Hosono’s House albümünden geldiğini söyleyen Harry, cümlesini şöyle tamamlıyor:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Haruomi’nin albümünü dinlediğimde, buna bayıldım. Harry’s House isminde bir albüm kaydetmek gerçekten eğlenceli olacağını biliyordum.</blockquote>Styles’ın referansları bununla sınırlı değil. Joni Mitchell’ın 1975 tarihli The Hissing of Summer Lawns albümünde Harry’s House / Centerpiece&nbsp;isimli bir şarkısı var. Hâliyle albümün ismi açıklandıktan sonra Mitchell’ın vereceği tepki merak konusu oldu. Harry Styles’ın, Joni Mitchell’le iletişimine dair bir bilgimiz yok. Elimizde sadece Mitchell’ın attığı sade ve şık tweet'i var.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/5/1653645872994.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.74" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Joni Mitchell'ın Harry'nin albümü için attığı, "Albümün ismini sevdim," yazan tweet<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden dinleyelim?: Harry Styles, hem şarkı yazarlığı hem de canlı performans kabiliyeti sayesinde solo kariyeriyle onu müzik sahnesine kazandıran grubu geride bıraktı. Bunu da sadece üç albümlük bir süre zarfında gerçekleştirdi.&nbsp;Kariyer çizgisine bakıldığında 1990’ların ilk yarısına damga vuran Take That grubundan ayrılıp solo kariyeriyle eşsiz bir başarıya ulaşan Robbie Williams’la olan benzerlikleri Harry’s House’u dinlerken iyice fark edilecek noktaya ulaşıyor. İlk iki albümünde Adore You&nbsp;ve Watermelon Sugar haricinde dünya çapında bir hit bulmakta yer yer zorlandığını dile getirebilirim. Bu aslında olumsuz bir yorum değil. Keza Robbie Williams’ın en çok eleştirilen noktası hitleri haricinde diskografisinin ortalama altı şarkılarla dolu olması.&nbsp;Harry Styles’ın her şarkısı belli bir seviyenin üstünde. Ancak Harry’s House’un çıkış parçası As It Was, Robbie Williams’ın Angels’ı gibi bir hit olmaya çok yakın. Belki de oldu bile.&nbsp;Albüm öncesi verdiği son büyük konser olan Coachella’da dinleyicilerden gelen reaksiyon da bunu destekleyen bir argüman.&nbsp;Harry Styles’ın önceki albümlerini ele aldığımızda Harry’s House’un bir nebze daha dingin olduğunu söylemek mümkün. Bunun en net göstergesi Little Freak’le başlayan albümün ikinci yarısında akustik gitarın öne çıkması. Bu sayede şarkıların dinleyiciye dokunması için gerekli alan sağlanmış. Bu tutumdan ayrışan tek şarkı Cinema. Onun gitarlarında da John Mayer var. Gitarlar haricinde Jamiroquai’ı andıran baslar ve synth'lerle dans etmemek mümkün değil. Şarkının iniş çıkışlarında süzülmek için ikinci verse’i oldukça ideal. Hadi koşup sarılın albüme.Benzer işler: Robbie Williams, Life Thru A Lens&nbsp;&amp; Halsey, Manic.

Haruomi Hosono ile ilgili hikayeler