<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp;&nbsp; Ticaret Bakanı Ömer Bolat, Türkiye İhracatçılar Meclisi (TİM) ve Türkiye Müteahhitler Birliği (TMB) heyetleriyle Irak'a 18-19 Kasım'da ziyarette bulunacak.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Dahası:&nbsp;Söz konusu programla, Türk iş insanları Iraklı iş insanları ile bir araya getirilerek, ikili ilişkilerin geliştirilmesi imkanları aranacak. Ayrıca, başkent Bağdat ve Basra'da müteahhitlik firmalarının katılımıyla "yuvarlak masa toplantıları" yapılacak.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Hatırlatma:&nbsp;Bu yılın Ocak-Ekim döneminde Türkiye'nin Irak'a ihracatı, geçen yılın aynı dönemine göre %5,3 artış göstererek 10,8 milyar dolara ulaştı. Irak'tan ithalat ise %41 azalarak 3,7 milyar dolar oldu.&nbsp;</li></ul>

Pareto

<img src="https://images.aposto.com/2023/9/4/1696530201997.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Yavuz Sultan Selim Köprüsü" ratio="2.23" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">• Türkiye'nin Birleşik Arap Emirlikleri (BAE) ile Yavuz Sultan Selim Köprüsü üzerinden geçecek demiryolu hattının yapımını görüştüğü öğrenildi.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Detaylar:&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.bloomberg.com/news/articles/2023-10-05/uae-s-adq-turkey-discusss-railway-on-istanbul-bosphorus-bridge" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bloomberg’de yer alan haberde</a>, Türkiye'nin tarihî İpek Yolu’nu canlandırmayı hedefleyen Çin’in önderliğindeki "Kuşak ve Yol Projesi"nin önemli bir parçası olmayı hedeflediği belirtildi.</li></ul>

Aposto Gündem

Yazı: Emine ŞahinBurcu Kurt’un “II. Meşrutiyet döneminde Basra vilayeti (1908-1914)” başlığı ile 2012 yılında Marmara Üniversitesi’nde hazırlamış olduğu doktora tezi birtakım değişiklikler ve eklemeler yapılarak 2015 yılında yayınlanmıştır. Osmanlı Basra’sının II. Meşrutiyet’in ilanı sonrasında geçirdiği dönüşümü inceleyen eser, yönetim, kurumlar ve uygulanan siyasete bakarak önceki dönemle bir karşılaştırma işini üstlenmekte olup devr-i sabık”tan tamamen farklı bir siyaset izleyen II. Meş rutiyet yönetimlerinin Basra vilayeti özelinde taşra politikalarındaki süreklilik ve kopuşun izlerini sürmüştür.II. Meşrutiyet’in ilanı ile başlayıp Kasım 1914 yılında Basra’nın İngilizler tarafından işgal edilmesine kadar olan sürecin ele alındığı kitapta, vilayetin idarî, sosyal, ekonomik ve siyasî açılardan devlet-toplum ilişkileri gözetilerek genel bir profili çıkarılmıştır. Çalışmanın ana kaynaklarını Osmanlı arşiv belgeleri ile İngiliz arşiv kayıtları oluşturmakta olup ayrıca Türkiye’deki Ortadoğu çalışmalarında nadiren rastladığımız şekilde Arapça literatüre de başvurulmuştur.Çalışmada, II. Meşrutiyet döneminde Basra vilayeti özelinde Osmanlı Devleti’nin tesis etmeye çalıştığı merkeziyetçiliğin boyutları çok yönlü olarak ele alınmaktadır. Buna binaen Osmanlı devlet aygıtının Basra’da nasıl işlediği, merkezi idarenin bu bölgede ne ölçüde ilerlediği ve eşraf ile aşiret reislerinin bu siyasete karşı nasıl tepki verdikleri gibi sorulara cevap aranmıştır. Ayrıca yeni rejimin merkezileşme anlayışı ile “devr-i sabık” olarak adlandırılan önceki dönemin merkezileşme siyaseti arasında bir kıyaslama yapılarak II. Abdülhamid’in Arap vilayetlerinde yerel elitler üzerinden tesis etmeye çalıştığı merkeziyetçiliğin 1908 sonrasında devlet eliyle atanan memurlar vasıtasıyla gerçekleştirilmeye çalışıldığı incelenmektedir.Eser bir önsöz ve giriş ile altı bölümden meydana gelmektedir. Basra vilayetine dair genel bir arka planın verildiği birinci bölümde vilayetin 1908 öncesindeki geçirdiği dönüşüm anlatılarak Basra’nın idari, siyasi ve sosyo-ekonomik bir genel profili çıkarılmıştır. İkinci bölümde bölgede devletin temsilcisi olan memurlar ve bu memurlar vasıtasıyla yürütülen yönetim tarzı ele alınarak vilayete idare noktasından bakılmıştır. Basra’daki memurlarla merkezin ve bu memurlarla halkın ilişkileri ve yine memurların kendi aralarında, halkla ve merkez ile olan sorunları irdelenmiş ve bu noktaların bir önceki döneme oranla farklılıkları veya benzerlikleri tespit edilmeye çalışılmıştır. Meşrutiyet döneminde merkeziyetçiliğin değişen doğasına binaen Basra vilayetinde devletin temsilcileri olan memurların güçlenmeleri ve buna karşı çıkan eşraf ile mücadeleleri bu bölümde ele alınan meseleler arasındadır.Basra vilayetinin yerel idaresinde söz sahibi olan ve “devr-i sabık” döneminde nüfuzlarını arttıran eşrafın II. Meşrutiyet dönemi merkeziyetçi politikalarına karşı verdiği tepkiler üçüncü bölümde ele alınmaktadır. Kitapta II. Abdülhamid döneminde edindikleri imtiyazları kaybeden eşrafın tepki olarak Arap milliyetçi hareketlerini destekledikleri ve katılım sağladıkları görülmektedir. Yazara göre, Basra’da İttihat ve Terakki Cemiyeti’nin merkeziyetçi politikalarına karşı başta Seyyid Talib olmak üzere eşrafın başını çektiği bu muhalefet hareketinin imparatorluğun diğer vilayetlerindeki proto Arap milliyetçi hareketleriyle kıyaslanınca amacı ve izlediği yön bakımından kendine has bir yapısı bulunmaktadır.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/2/1659450284766.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.61" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">19. yüzyılda Basra’dan bir fotoğraf<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Dördüncü ve beşinci bölümler yazarın “Basra vilayetinde birbirinden ayrı değerlendirilemeyeceğini” ifade ettiği aşiret sorunları ile toprak meselelerini ele almaktadır. Dördüncü bölümde, vilayetteki toprak mülkiyeti şeklinin bir sonucu olarak ortaya çıkan aşiret ayaklanmaları incelenmekte ve bölgede hakim olan iltizam usulünün aşiretler arasında hükümete karşı “asi” ve “muti” olarak nasıl bir ayrılma yarattığı gözler önüne serilmektedir. Her ne kadar isyanların altında yatan toprak sorunları çözülmeye çalışılmışsa da çeşitli iç ve dış faktörler nedeniyle sonuç elde edilememiş ve aşiretler bağlamında II. Meşrutiyet döneminde Basra vilayetinde istikrar sağlamada başarısız olunmuştur. Beşinci bölümde ise bir önceki bölümle bağlantılı bir şekilde Basra vilayetinde toprak mülkiyeti ilişkileri incelenmiştir. Kurt, bir yandan toprak aidiyeti ile siyasal güce sahip olma arasında doğrudan bir ilişki olduğunu ortaya koyarken diğer taraftan özellikle vilayetin kuzey kesiminde aşiret üyeleri ile liderleri arasındaki bağları kopararak aşiretleri Osmanlı sistemi içerisine entegre etmek üzere izlenen politikaya odaklanmaktadır. Kurt’a göre, İttihat ve Terakki’ye yakın hükümetler, bir yandan Basra vilayeti varidatını arttırmak öte yandan kırsal bölgede aşiretlerin yerleşik hayata geçişini sağlamak için “devr-i sabık”ın uyguladığı meşihat usulünün ilgasına çalışmış; bu şekilde aşiret mensuplarının devlete vergi veren ve sadakat duyan birer vatandaşa dönüştürmeye çalışmışsa da çeşitli nedenlerden dolayı istenen başarı sağlayamamıştır.Basra’daki siyasal hareketliliğin odak noktalarından bir diğeri de kuşkusuz bölgedeki İngiliz nüfuzudur. İngiltere’nin bölgede kendine bağlı müstakil şeyhlikler yaratma girişimleri ve bölge eşrafı üzerinde kurmaya çalıştığı nüfuz Osmanlı-İngiliz çekişmesi çerçevesinde altıncı bölümde ele alınmıştır. Kurt, Basra’da Meşrutiyet dönemi merkezi idaresinin, vilayette tesis etmeye çalıştığı merkeziyetçi politikalarını sınırlandırmaya yönelik girişimlerde bulunan İngilizlerle 1914’e kadar verdiği güç mücadelesine odaklanmıştır.Osmanlı vilayetlerine dair çalışmalar, giderek Osmanlı tarihi yazımında daha fazla yer almaya başlamaktadır. Burcu Kurt’un bu çalışması da devlet-toplum ilişkileri gözetilerek hazırlanan bu tarz çalışmalara örnek teşkil eden bir eser olmuştur. Türkiye’de bu alanda yapılan çalışmalara bakıldığında ağırlıklı olarak vilayeti idari ve siyasi anlamda merkezin gözünden anlatma eğilimi vardır. Kurt ise bir yandan merkezin gözünden periferinin ne olduğunu yansıtırken diğer yandan bölgede yaşayan meseleleri eşraf ve ahali merkezli olarak irdelediğinden çevrenin Osmanlı idari yönetimine karşı tavrını ve tepkisini de ortaya koymuştur.Son olarak bu çalışmadan evvel Basra vilayetinin söz konusu dönemdeki yapısı ile ilgili ayrıntılı bir çalışma yapılmadığının altını çizmek gerekmektedir. Bölgenin 1908-1914 yılları arasındaki sosyo-ekonomik ve politik durumuyla ilgili çeşitli çalışmalar bulunmakla beraber bunlar bölgenin genel bir profilini çıkarmaktan ziyade Arap milliyetçiliği hareketlerine odaklı olmuşlardır. Kurt’un eseri ise Basra’nın II. Meşrutiyet sonrası idari, siyasi ve sosyo-ekonomik yapısını anlatırken bütüncül bir bakış açısı sergilemiş ve meseleleri çok yönlü ele almasından ötürü vilayetin genel bir portresini çizmiştir. Eser, kendisinden sonra bu alanda yapılacak olan çalışmalara da kaynak teşkil edecektir.Emine Şahin - Düzce ÜniversitesiDİPNOT* Burcu Kurt, Osmanlı Basra’sında Devlet ve Toplum 1908-1914, İstanbul: Küre Yayınları, 2015.

Toplumsal Tarih

Burcu Kurt'un çalışmasında II. Meşrutiyet döneminde Basra Vilayeti özelinde Osmanlı Devleti'nin tesis etmeye çalıştığı merkeziyetçiliğin boyutları çok yönlü olarak ele alınmaktadır.

Osmanlı Basra’sında Devlet ve Toplum, 1908-1914

For those who follow the innovations in the food and beverage world, especially at the upper levels, foraging is one of the most popular trends of recent years. Its ability to combine the qualities of naturalness and locality in the same pot, which are essential to all sustainability formulas that are thought to be a cure-all for many of the environmental and health problems of our age, is perhaps one of the features that make foraging timeless. Likewise, the paleo diet is among the most talked about and controversial food topics of the recent period. It is also known as the stone age, caveman or hunter-gatherer diet. Those who follow this diet believe that they will lose weight and stay healthy by avoiding products that were not eaten in the "paleolithic period", including dairy products, pastries, legumes, refined oils, and sugars.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/5/1660905548147.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.31" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">René Redzepi, chef and owner of the world-famous Noma Restaurant, collects ingredients for his dishes on Dragor beach near Copenhagen.Photo: New YorkerGathering on the one hand, and the paleo diet on the other, are the biggest signs that history (the desire to return to the pure past?) and nature (the longing for a natural life?) are, at different levels and in different tones, the fundamental concepts that determine the current trends in today's food and beverage world. Here, too, the familiar, oft-repeated questions immediately come to mind, ranging from the most naive to the most political: Are we healthier today than in the past? Are we better nourished? What has civilization brought and taken away from human life? Does a long life necessarily mean a happy life? How did people come to live in crowded communities? What was the role of agriculture, the role of economy, the role of the state in this process? Why do states exist, are they really necessary? Do they really make our lives easier?<img src="https://images.aposto.com/2022/7/5/1660905577825.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">At the center of today's post is a book that has the potential to change the way we look at these and many other questions about our lives and the social institutions that regulate them: James Scott's latest book Against the Grain: A Deep History of the Earliest States (2017, Yale University Press). Much of the empirical material for this book comes from recent research on the history and archaeology (from 6500 BC to 1600 BC) of Mesopotamia (especially the part south of today's Basra), which is partly located in Turkey and whose fertile lands around the Tigris and Euphrates were home to the first human societies in world history. James Scott, previously known for his work at the intersection of political science and historical anthropology, continues the long-term historical and archaeological critique he began in his previous book, The Art of Not Being Governed: An Anarchist History of Upland Southeast Asia.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/5/1660905591713.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.66" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">This critique is centralized around the linear developmentalist historical narrative that focuses on agriculture and civilization. This grand narrative has been taught in schools all over the world for more than a century, and its assumptions underpin dominant discourses on the course of history and future of the world, both in politics and in everyday life.The grand narrative, which centers on the idea of linear development (progress) that Scott criticizes and finds wrong in many respects, is this: Human societies were first hunter-gatherers and nomadic. Over time they domesticated plants and animals and thus moved from nomadic to sedentary life. This also meant that agriculture (and the accompanying irrigation) emerged and became the main economic activity. This led to the division of labor, specialization, and stratification. Increasing material prosperity led to the formation of cities and migration to them. In this process of civilization, states emerged, and their decline or collapse often meant disorder, war, and loss of prosperity.In his book, Scott quite convincingly <a fr-original-style="" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Falsifiability" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">falsifies</a> all the defining elements of this grand narrative one by one: One, examples of sedentism begin to appear long before the domestication of plants and animals. In other words, hunting-gathering and settlement can co-exist. Two, agricultural villages emerge about 4,000 years after both domestication and settlement. Three, contrary to popular belief, towns and settled life do not emerge with the expansion of states and irrigation, but primarily around wetlands. Four, states (3100 BC) are established as small, walled, tax-collecting centers where political power is concentrated much later than the emergence of agriculture on fixed land (9000 BC). In other words, states do not emerge as a natural consequence of agriculture and settlement, as institutions that would most efficiently ensure political order. Five, moreover, states and the civilizations they spearhead are not, as one might think, centers of attraction for people because they offer better life opportunities. On the contrary, states usually create the population that will be subject to them by force, by capture. And even for the "barbarians" who refused to be civilized, who refused to be subordinated to states, life was probably much easier, freer and healthier (compared to those outside the state elite).This entire process of historical deconstruction, of course, led Scott to question the material and spiritual benefits of agriculture for humans. One of Scott's main arguments in the book is that, at least at the very beginning, sedentary cultivation and animal breeding activities were not a great step forward in human welfare, happiness and nutrition. According to Scott, perhaps for this reason, it was not easy for people to give up their nomadic, mobile way of life of hunting and gathering and to settle down under one roof on some land, and they often resisted this process. Permanently living in one place often meant being more susceptible to diseases and serving the state (drudgery, taxes, etc.). Therefore, the transition from land or sea gathering, shepherding, hunting, or even more mobile cultivation activities such as <a fr-original-style="" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Slash-and-burn" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">slash-and-burn agriculture,</a> to settled agriculture was a long, back-and-forth, and very challenging process. The Art of Not Being Governed, which he wrote before Against the Grain, focuses on a historical example of how this process is still not entirely in favor of the state, "civilization" and settled agriculture even today. He describes the centuries-long struggle of indigenous communities (i.e. "barbarians") in the high-altitude <a fr-original-style="" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Southeast_Asian_Massif#Zomia" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Zomia&nbsp;</a>region of Southeast Asia, which includes Vietnam, Cambodia, Laos, Thailand, Myanmar and some provinces of China, to avoid state control, which would mean conscription, taxation and drudgery. An important part of these struggles is the maintenance of mobile subsistence activities outside of settled agriculture.Against the Grain is a great title in both senses, pointing to the essence of the book. "Going against the grain" means questioning and rejecting what is considered normal and correct. Therefore, what we have discussed so far is related to the first motive behind this title. One of Scott's main arguments in his book is that grain agriculture developed together with the state.Historically, classical states can only exist with grain agriculture. Or the state likes plain lands rather than mountains, forests, wetlands and swamps. In communities where root crops or legumes are at the center of the economy, diet, and livelihood, the state as a central authority cannot gain power. For example, unlike wheat, maize or rice, potatoes, cassava or lentils are not easy for the state official to measure, easily tracked by the tax system, or easily stored after transportation. On the contrary, because they grow underground, because their harvest time cannot be tracked with temporal regularity, because they are "scattered", they can be more easily hidden (i.e. more easily evaded taxation) by the growers...Therefore, going "against the grain" also means opposing the "state" and the state's efforts to make people legible (legibility), appropriation, and control of their vital activities. A comprehensive discussion of the conceptual and empirical framework underpinning this argument can be found in James C. Scott's early work Seeing Like a State (1999, Yale University Press).<img src="https://images.aposto.com/2022/7/5/1660905606840.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.43" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">A photo of a natural forest with a state-owned forest.Source: Seeing Like a StateAgainst the Grain is not just a book about recent archaeology and historiography. Scott has also reviewed relevant studies in fields such as environment, geography, demography, biology, epidemiology and osteology, which have proliferated and diversified over the last few decades. Scott's reading of these studies gives us the following general picture: human societies with dynamic life practices, especially hunting-gathering, have not lived bad lives. They consumed different foods within the diversity provided to them by their environment, and managed to be energetic and healthy thanks to their mobile lifestyles. Because they lived in smaller communities, they were also able to avoid epidemics. Of course, the fact that they were not intertwined with animals before domestication also contributed to this process.With agriculture came more monotonous and less nutritious diets centered around grains and animal products. After animals took over more of the gathering (it is not wrong to say that chickens, sheep and cows took over the gathering for us!), people's lives became less active, and the frequency and spread of diseases increased with the increase in trade and the close relationship with animals. According to Scott, all this explains the gap of at least 4000 years between the domestication of plants and animals and the emergence of the first states. In other words, for a very long time before people had to transition to more crowded and settled lives under the discipline of centralized authority, they had been engaged in different kinds of living/productive activities (gathering, hunting, small-scale domestication, sowing and reaping, etc.).&nbsp;Yes, it is impossible not to see that after thousands of years, the ineptitude of human beings has grown exponentially. As such, the longing and interest for skills and handicrafts are increasing, as it has been in recent years. On the other hand, of course, there are the disasters that the Anthropocene era has unleashed on us all over the world. This is fueling the desire to return to nature today. Against the Grain opens a window through which we can approach issues such as naturalism and our renewed interest in crafts. It makes the activities of gathering and hunting visible, which have actually been widespread until today. In other words, it points out that we should see many cultural and political practices, from the herb gathering not only by<a fr-original-style="" href="https://www.washingtonpost.com/lifestyle/food/one-of-the-worlds-most-famous-chefs-wants-to-help-you-forage-for-your-food/2017/06/29/b59a1d34-5ceb-11e7-9fc6-c7ef4bc58d13_story.html" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;René Redzepi</a> but also by women to the opposition of the villagers in Ceylanpınar against the state's land ownership of their pastures, as a historical and enduring trajectory.Against the Grain should not be read as a proposal to start a new life of hunter-gathering on the edge of the forest. The complex, interdependent and crowded world we live in is not one that makes such returns possible for the masses. But on the other hand, this reading is essential to undermine the linear narrative of progress that states use to legitimize themselves and cover their violence, and to imagine lives that are perhaps more "barbaric" but much more fair and healthy.One last note: If you want to listen to a good talk by James C. Scott that is partly related to Against the Grain, you can click on the <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=QO__r8Q0bmU" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">link.</a>The title of the talk is quite revealing in itself: "How grains domesticated us." Scott gave this talk as the 2014 Honorary Lecturer of the Centre for Food Studies at the School of African and Oriental Studies, University of London. This program is one of the best food/meal studies centers in Europe.You can forward this publication to your circle, tell them to subscribe for free at <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/zappa-zamanlar" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">apos.to/n/zappa-times.</a> You can contact me at zappazamanlar@gmail.com, share your thoughts and reading, listening suggestions with me.Until next time.

Zappa Times

State or barbarism?

<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-28T13:28:58.321Z.jpeg" alt="Hürmüz Adası, İran"><figcaption>Gökkuşağı Vadisi, Hürmüz Adası</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-28T13:29:27.392Z.jpeg" alt="Hürmüz Adası, İran"></figure><figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-28T13:29:57.844Z.jpeg" alt="Hürmüz Adası, İran"></figure><figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-28T13:30:28.891Z.jpeg" alt="Hürmüz Adası, İran"><figcaption>Yeryüzündeki en büyük halı</figcaption></figure>Hürmüz adası, İran'ın güneyinde Basra Körfezinin girişinde Ortadoğu'dan dağıtılan petrolün kontrol edildiği bir ada. Kırmızı yamaçları, pembe renkli sahili, volkanik taş formları, tuzlu toprağı ile Dünyanın hiçbir yerinde eşine rastlanılmayan bir dokusu var. Hatta “Gökkuşağı Vadisi” isminde mavi, pembe, sarı, renk renk minerelin bir araya getirerek oluşturduğu bir vadisi var ki, keşfettikten sonra fotoğrafın gerçekliğine emin olmak için bir sürü farklı kaynaktan kontrol etmek zorunda hissettim kendimi. Gözlerime inanamadım! Yukarıdaki son fotoğrafta ise adadan toplanan taşlarla yeryüzünde oluşturulan en büyük halıyı görüyorsun.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-28T13:31:37.247Z.jpeg" alt="Hürmüz Adası, İran"><figcaption>Dr Ahmad Nadian Müzesi</figcaption></figure>Ada bir dönem Portekiz himayesi altında kalmış; o dönemden kalan Portekiz Kalesi ve adada Dr. Ahmad Nadalian tarafından kurulan müze de bir sanat eseri adeta!&nbsp;Bu fotoğraflar adayı ziyaret etmek için yeterli değilmiş gibi, bir de yakın zamanda “ZAV Mimarlık” adada renkli bir projeyi hayata geçirmiş. Yıllardır petrol ticaretine yön verdiği için, adada yaşayan halk hukuk dışı yöntemlerle petrol trafiği yapmak zorunda kalmış ve yoksulluk içindeymiş. ZAV Mimarlık da adanın kendi dokusundan ve renklerinden yola çıkarak, halka kalabilecekleri ve bir arada yaşayabilecekleri bir alan inşaa etmiş. Sanki toprak baloncuklar şeklinde şişerek, yerel halka kalacakları mağaralar yaratmış gibi.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-28T13:33:51.839Z.jpeg" alt="Zaz Mimarlık, İran"></figure>Bu adadan ve projeden haberin var mıydı? Sen de benim gibi ilk defa mı duydun? Şaşırdın mı? Instagram'da bu bu haberle ilgili bir paylaşım yaptım (<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTJiZGY1MzcxNTc2MDAwNjc2OGY1NCZ1c2VyPTVmZjMxN2NkOTA5NzBlMDAwNzMzZDhlYSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuaW5zdGFncmFtLmNvbSUyNTJGcCUyNTJGQ0tJdGlLbUxfdzUlMjUyRiUyNTNGdXRtX3NvdXJjZSUyNTNEaWdfd2ViX2NvcHlfbGluaw=="">link burada</a>), cevabını bana yorumlarda yazar mısın?

Good City Guides

Gözlerimi yuvarlarından çıkaran, içimi kıpır kıpır eden İran'ın “Hürmüz Adası” haberiyle başlıyoruz. Burayı keşfettikçe, şimdiye kadar nasıl haberim olmadığına mı üzülsem; 2019'da İran'a gittiğimde ziyaret etme şansını kaçırdığıma mı üzülsem bilemedim. 

Basra ile ilgili hikayeler