📚 Ne okuduk?&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/vpn-gunlerinde-iletisim-yaren-adem-amcaya-kavustu-peki-biz-bize" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; background-color: transparent; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">VPN günlerinde iletişim: Yaren, Adem Amca’ya kavuştu; peki biz, bize nasıl kavuşacağız?</a> | Ümit Alan, Aposto Gündem

apéro

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Mutlaka göz atın:</h3>🗞 Quando İçgörü: <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/ucan-taksiler-hayal-mi-gercek-mi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Uçan taksiler: Hayal mi, gerçek mi?</a> | Doğa Yurduneri&nbsp;🗞 Aposto Gündem: <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/vpn-gunlerinde-iletisim-yaren-adem-amcaya-kavustu-peki-biz-bize" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">VPN günlerinde iletişim: Yaren, Adem Amca’ya kavuştu; peki biz, bize nasıl kavuşacağız?</a> | Ümit Alan🗞 Angst: <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/kurk-tartismasi-yillarin-tabusu-geri-mi-donuyor" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Kürk tartışması: Yılların tabusu geri mi dönüyor?</a> | Deniz Aytekin<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bir önceki sayı:</h3>🧑‍⚖️ <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/i/dijital-hizmetler-yasasi-eve-donus" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dijital hizmetler yasası, eve dönüş</a>📱 Son olarak: Aposto'nun <a fr-original-style="" href="https://www.linkedin.com/company/apostoinc/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">LinkedIn</a> ve <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/@apostonews" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">YouTube</a> hesabını takip etmeyi unutmayın!

Quando

Nicedir ülkedeki herkesi birleştiren hikayelere rastlamak zor. Her konuda, en iyi ihtimalle iki parçaya bölünüyoruz. Siyaset ve futbol gibi taraf olunması gereken konularda bu hiç şaşırtıcı değil. Menemen soğanlı mı yoksa soğansız mı olur gibi kişisel zevk ve alışkanlıklara bağlı tartışmalar da doğal.&nbsp;Sosyal medya algoritmaları&nbsp;zaten bunun için, yani dikkati böylece gasp etmek için tasarlanıyor. Tek bir kamusal alanda herkesin buluşması yerine, herkesin kendi mikro kamusal alanlarına dağıldığı enfokrasi toplumundayız nihayetinde. Bu ön kabullere rağmen, bölündüğümüz konuların çeşitliliği artık diyaloğu imkansız kılacak seviyede. Bu yüzden hepimizin üzerinde birleştiği hikayeleri özlüyoruz.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">En son ne zaman hep birlikte sevinmiştik?</h2>Eski bir yazımda, bu ülkenin en son hep birlikte sevinebildiği an olarak, 2002 Dünya Kupası’nda İlhan Mansız’ın çeyrek finalde Senegal filelerine gol attığı ânı hatırlıyorum demiştim. Oysa toplumları toplum yapan şey, hamasi anlatılardan ziyade aslen birlikte sevinip birlikte üzülecek şeylerinin varlığıydı.&nbsp;O zamandan beri, buna en yaklaştığımız anlar, yıldan yıla yinelenen Yaren ve Adem Amca’nın kavuşma anları&nbsp;bana kalırsa. Özellikle bu yıl, sadece bir-iki haftalığına da olsa, kamusal alanın neredeyse tüm odaları üzerinde birleşebilmişti.&nbsp;Öyle ya, böylesi hikayeler, çocukken büyüklerimizin anlattığı bir uyku öncesi masalları gibi sıcacık sarıyordu insanı.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yaren leyleği neden severiz?&nbsp;</h2>Eyüphan Erkul, Birikim dergisinin web sayfaları için geçen hafta yazdığı <a fr-original-style="" href="https://birikimdergisi.com/guncel/11997/yaren-leylegi-neden-severiz-bir-haberin-dramatik-yapi-ve-mitoloji-acisindan-analizi" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yazıda</a> “Yaren leyleği neden severiz?” sorusuna odaklanmış. Olayı dramatik yapı ve mitoloji açısından detaylı bir şekilde analiz etmiş. Bu yazıda diyor ki:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Aristoteles, Poetika’da iyi bir eserin izleyicide katharsis/arınma yaratması gerektiğini belirtir. Yaren’in öyküsü de benzer duygular uyandırarak izleyicide/okuyucuda, takipçide bir arınma yaratır. Her kışın sonunda Yaren’in sağ salim dönmesi, bekleyen herkeste büyük bir rahatlama ve sevinç patlamasına yol açar.”&nbsp;</blockquote>Tam da öyle olmuştu. Kara kış bitmek üzereydi. Onca kötü haberin ve kaybın ardından Yaren yine gelip o kayığa konmuştu. Böylece neredeyse hep birlikte, ayrısız, gayrısız bir arınma yaşamıştık. Uzun sürmedi.&nbsp;Yazarı arkadaşım olduğu için ben bu yazıyı henüz yayımlanmadan önce, yani İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu ve çalışma arkadaşlarının gözaltına alınması gündeminden önce okumuştum. Yazı yayına girdiğindeyse ortalık toz dumandı. Artık kimsenin leylek filan konuşacak hâli kalmamıştı. Bölgeye turistik turlar bile düzenlenmesine neden olan Yaren ve Adem Amca, temsil ettikleri umutla birlikte, hızla sosyal medya gündeminden düştü.&nbsp;Zaten gözaltılarla eşzamanlı olarak sosyal medya platformlarına&nbsp;bant daraltma uygulaması geldi. Sonrası işte sadece VPN kullananların deneyebildiği bir biz bizelik hâli.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bant daraltma, sembolik demokrasilere benziyor</h2>Bant daraltma ilginç bir sansür biçimi. Teknik olarak siteye erişim engellenmiyor. Bunun yerine, o sitenin bant genişliği kasıtlı olarak düşürülüyor. Dört şeritli bir yolun üç şeridinin bakım çalışması için kapatıldığını düşünün. Yolun bir şeridi açık olduğu için yol kapatıldı diyemeyiz ama tüm araçlar oraya yığıldığı için kolay kolay geçemeyiz. Bunun gibi bir şey.&nbsp;Aslında demokrasinin kağıt üzerinde olup, uygulamada olmaması gerçeğine de çok benziyor: Var ama yok. Normal şartlarda kutuplaştırma, dikkat dağınıklığı, algoritmaları ve bağımlılık yaratma gibi çeşitli sebeplerle eleştirdiğimiz sosyal medya platformlarının, belki de tek ihtiyaç duyduğumuz anlarda erişilebilir olmaması (Kahramanmaraş depremi sonrasında da bant daraltma uygulanmamıştı), demokrasinin de ona en çok ihtiyaç duyulan anlarda askıya alınmasına benziyor.&nbsp;Üstelik demokrasi yerine ikame edilecek bir VPN uygulaması da henüz yok.&nbsp;İnternetin ilk yıllarında, bütün fikirler özgürleştiği için demokrasilerin görülmemiş seviyeye ulaşacağı beklentisi vardı. Özellikle sosyal medyanın da icadıyla herkes kendi fikrini söyler hâle gelmişti. Özgürleşmiştik ya da özgürleşecektik. Sosyal medya platformlarının aslında internetin icat ediliş ideallerinin tersine ağı merkezileştirdiği kısa sürede anlaşılacaktı. Algoritmalarsa bizi buluşturuyormuş gibi yaparken aslında biraz daha keskinleştirip ayırıyordu.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sosyal medyaya yazma ve paylaşma isteksizliği&nbsp;</h2>Sürecin böyle işlediğini anladığımdan beri, yani çok uzun zamandır sosyal medyayı kanaat ve duygu bildirme aracı olarak kullanamıyorum. Çıplak fikirlerimin ya da duygularımın kimseyi ilgilendirmediğini düşünüyorum. Bu, kendi fikirlerimi önemsememekten ziyade insanların artık buna doymuş olmasından. Eğer gerçekten söylemek istediğim yeni bir şeyler varsa onu bir yazıya ya da bir podcast bölümüne saklıyorum.&nbsp;Herkes yazar veya yayıncı olmadığı için bunu başkalarından bekleyemem elbette. Gözaltı kararları sonrası, sosyal medyaya sadece VPN ile girilebildiği günlerde girdiğimde, bu isteksizliğim arşa vardı. Tanıdığım herkes öfkeliydi ve bir şeyler söylüyordu. Benim de eğer sosyal medya hesabım varsa ve yazar diye biliniyorsam bir şeyler yazmam gerekiyordu. Oysa içimden hiçbir şey yazmak ya da paylaşmak gelmiyordu. Paradoksal biçimde, kendimle çelişerek yine de şunları yazdım:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Bir şey yazmış olmak için bir şey yazmak istemiyorum.&nbsp;Böyle günlerde VPN ile girip sosyal medyaya bakmayı akıl edecek herkes, zaten yazılacak olanları biliyor.Geride kalanlara anlatmaksa, biraz emek ve çokça sabır istiyor. Onun yerine burada coşmak nicedir kötü hissettiriyor.”</blockquote>Bunları yazdıktan sonra, bu duyguda hiç de yalnız olmadığımı&nbsp;anladım. Oysa, bu elektrikli anlarda, bunları yazmayı şımarıklık gibi görüp, tereddüt etmiş, hatta telefonumun notlar kısmına yazıp birkaç saat bekletmiştim. Bu paylaşıma karşılık tek bir olumsuz yorum almamak şaşırtıcıydı. “İnsan yine de yalnız olmadığını bilmek istiyor”&nbsp;şeklinde açıklayıcı birkaç cevap vardı. Onlara da hak verdim. Yine de VPN şartlarında iletişim pek iletişime benzemiyordu.&nbsp;İşini sosyal medyadan yürütenler için elbette bu aynı zamanda iş kaybı demekti. Ortalıkta sadece benim gibi düşünenler ve benim gibilerin algısını eğip bükmek isteyen troller cirit atıyordu. Gerçekten iletişim kurup dramatik çatışma yaşayacağımız muhataplar ise yoktu. Onlar normal zamanda da çok yoklardı ama VPN şartıyla birlikte iyice yoklardı. Ortam, Metin Altıok’un, o güzelim "Evde Yoklar" şiirinde söylediği gibiydi adeta:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Bana karşı ben vardım / Çaldığım kapıların ardında / Ben açtım, ben girdim / selamlaştık ilk defa.”</blockquote><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ritüellerin yok oluşuna dair</h2>Bant daraltmasıyla açığa çıkan şey, kendimizin yüzlerce kopyasıyla yüzleşmekti. Oysa bu toplumsallık değildi. Ritüeller örneğin, böyle işlemiyordu. Böylece bizi birleştiren şeyin, sadece ve sadece ortak hikayeler ya da ritüeller olduğunu bir kez daha düşündüm.&nbsp;Byung-Chul Han, Ritüellerin Yok Oluşuna Dair adlı kitabında (İnka Yayınları, Aralık 2022) ritüellerin dijitalleşme ve neoliberal kapitalist küreselleşmeyle birlikte bir bir hayatımızdan çekilmesine değinmiş. Chul Han’a göre ritüellerin bir işlevi var. Onlar, aynılıkları, yinelenmeleri vasıtasıyla yaşamı istikrarlı ve dayanıklı kılıyorlar. Dijitalleşmeye de burada ayrı bir rol atfetmiş.&nbsp;Ona göre, dijital iletişim giderek topluluktan yoksun iletişime&nbsp;dönüşüyor. Çünkü günümüzde her yerde saplantılı olarak kendimizi yeniden üretiyoruz. Selfie'ler, tweet'ler, postlar, videolar ve nicesi… Bunu herkesten farklı olarak otantik bir şekilde yapmaya çabalıyoruz. Böylece de yavaş yavaş birbirimizden kopuyoruz.&nbsp;Byung-Chul Han’a göre geçmişin toplumlarında daha fazla yeri olan ritüeller tam da bunu önlemek için oradaydılar. Çünkü topluluktan yoksun olan iletişim giderek hızlanıyor ve hızlandıkça da insanı yoruyor. Buna karşılık ritüeller, o hızlanmaya izin vermeyen anlatısal süreçler olarak öne çıkıyor. &nbsp;&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bizi birleştiren şeyler</h2>Sosyal medyadaki bant daraltma uygulaması ve VPN ile zorunda kalmak, bu durumun benim açımdan netleşmesini sağladı. Bizi toplumsallaştıran şey sosyal medya değil, ortak hikayeler ve onları paylaşma ihtiyacıydı. Bazen bir yankı odasında, örneğin VPN ile girmek zorunda kaldığınız bir sosyal medya ortamında, on binlerce kişiye aynı anda ulaştıracağınız ileti, metroda yanınızda oturan birine söyleceğiniz bir cümleden daha az etkiye sahip olabilir.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">“Yaren gelmiş” dersiniz mesela, başka şeyler de söylemek için bir kapı açılır. Çünkü bizi birleştiren şeyler, artık ritüel hâline gelmiş ortak hikayeler, başka bir deyişle ritüeller.&nbsp;</li></ul>Yaren ve Adem Amca’nın hikayesi de aslında tam buraya düşüyor. 14 yıldır aynı şekilde tekrarlanıyor. İşte böyle hepimizin tekrar tekrar üzerinde birleşebileceği hikayelere ihtiyacımız var. İletişebilmek için de onlar en büyük birleştirici.&nbsp;Yoksa giderek kopuyoruz. Topluluktan yoksun kaldığımızdaysa, sadece kendimizi üretiyoruz. Belli ki bu yetmiyor. Yetseydi, böyle olmazdı. Bir şeylerin yanlış gittiğini herkese anlatmak, bu kadar zor olmazdı.&nbsp;Evet, bant daraltma bir sansür ve büyük sorun ama tek sorun değil. Bir de topluluktan yoksun kalarak&nbsp;daralttığımız hayat ve iletişim eksikliği&nbsp;var. Bunun panzehiri de birlikte sevinip, birlikte üzüleceğimiz hikayeleri çoğaltmakta. Bizim bize kavuşmamızın tek yolu bu.

Aposto Gündem

Evet, bant daraltma bir sansür ve büyük sorun ama tek sorun değil. Bir de topluluktan yoksun kalarak daralttığımız hayat ve iletişim eksikliği var. Bunun panzehiri de birlikte sevinip, birlikte üzüleceğimiz hikayeleri çoğaltmakta. Bizim bize kavuşmamızın tek yolu bu.

VPN günlerinde iletişim: Yaren, Adem Amca’ya kavuştu; peki biz, bize nasıl kavuşacağız?

Dünyahali

Bu sene nasıl geçti? 

Güle Güle 2024

🛶 Yaren Leylek, 12. kez Balıkçı Adem Amca'ya kavuştu:<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://youtu.be/NU2Sy9BJbFg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2023/2/2023-03-19T18:54:09.148Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.77" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/sima_ozkan/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sima Özkan</a>Bu hafta, 39. Uluslararası İstanbul Kitap Fuarı’nda tanışma fırsatı &nbsp;yakaladığım ve yeni kitabı&nbsp;Mevsim Kuşları’yla ilk defa karşılaştığım Alper Tüydeş’leyiz. Doğa fotoğrafçısı Alper Tüydeş’i “Adem Amca ve Yaren Leylek” fotoğraflarından esinle, 2019’da belgesel yapımcısı&nbsp;Burak Doğansosyal&nbsp;tarafından Karacabey Belediyesi’nin desteğiyle beyaz perdeye yansıyan, leylek ve balıkçının dostluğunu konu alarak dünya çapında ödüller alan Yaren belgesel filmiyle tanıyoruz.&nbsp;Son on yıldır fotoğrafçılık tutkusunu doğa ve yaban hayatı üzerine yoğunlaştıran; çocuklar için yazdığı ve sayfalarını bezeyen fotoğraflarıyla çok kıymetli bulduğum kitaplara imza atan <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/alpertuydes/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Tüydeş</a>, kuş meraklılarını, özellikle de yaşadığı Bursa’nın doğası, yaşam çeşitliliği konusunda bilgilendirmeye devam ediyor. Tüydeş’le Karavan Çocuk ve Vakıfbank Kültür Yayınları’ndan çıkan kitaplarını, yaşadığı coğrafyadaki iklim krizi kaynaklı değişimleri konuştuk. Türkçeye kazandırdığı bu alandaki üç çocuk kitabını ve hayatında kuşların anlamını ondan dinlemek için, sizleri keyifli röportajımızı okumaya davet ediyorum.&nbsp;Çocuklar için yazdığınız ilk kitap “Kurumuş Ağaçlar”, sayısız canlıya hayat kaynağı, yuva olan kurumuş ve orman zeminine devrilmiş ağaçlar hakkında. Karbon döngüsündeki önemleri ve orman ekosistemdeki yerleriyle çocuklara bu konuda kurgu dışı bir kitap yazmak ilk nasıl aklınıza geldi? Çocuklar için yazmaya nasıl karar verdiniz? Sadece Kurumuş Ağaçlar&nbsp;değil, doğa hikâyelerini çocuklarla buluşturmak uzun zamandır kafamda olan bir projeydi. Yıllardır edindiğim tecrübenin karşılığında hem doğa için bir şeyler yapmak hem de daha çok insana ulaşmak! Bunu hep istiyordum. Sosyal medya ile bunu yapmaya başladım aslında. Ama daha kalıcı ve somut bir şey için kitap hep aklımda yer etmeye devam etti. Sonrasında Kurumuş Ağaçlar’ın hikâyesini ilk olarak bir tweet dizisi olarak &nbsp;paylaşınca Sait Köşk Hoca’mızın dikkatini çekti. Son yıllarda nereden nasıl başlarım diye düşündüğüm bir konuda bana yardımcı oldu, cesaretimi topladım ve sayesinde ilk kitap serüvenim Karavan Çocuk ile ortaya çıktı.Dünyahali’nde kişisel farkındalık ile “Bilmek korumaktır!” kavramının önemine dikkat çekiyoruz. Mevsim Kuşları’nın önsözünde, “Bizim doğaya ne kadar ihtiyacımız varsa, doğanın da bizim sevgimize o kadar ihtiyacı var. Onu tanımadan sevemeyiz. Doğayı tanıdıkça sevecek, sevdikçe koruyacağız,” ifadeniz ve Türkiye’nin Göçmen Kuşları: Fotokitap’ın önsözünde ise, “Korumak için sevmek, sevmek için de önce tanımak gerekiyor,” diyorsunuz. Kuş fotoğrafçılığında, “Korumak için sevmek” ne demek?” Bunu biraz açabilir misiniz? Farkına varmak, sevmek, korumak. Bunlar birbirinden ayrılmaz şeyler bence. Ülkemizde son yıllarda şöyle bir düşünce gelişti: Güzel bir yer varsa saklayın kimse görmesin! Bakın mesela ben buna katılmıyorum. Bu yanlış. Bu, orayı kötü niyetle işgal etmek isteyenlerin ekmeğine yağ sürer. Kimse talan edeceği yeri sosyal medya paylaşımından bulmaz. Emin olun böyle keşfedilmediğini sandığınız o yeri bilen başkaları muhakkak var. Eğer siz orayı saklarsanız bir gün ansızın yıkım gerçekleşir ve bakakalırsınız. Duyurmaya kalktığınızda insanların haberi olmadığı ve dolayısıyla fikri olmadığı bir yer için tepkimeye hızlıca sokamazsınız. Karadeniz yaylaları, Uzungöl ve hatta Salda Gölü bunların yakın zamanda en somut örnekleri. Velhasıl&nbsp;korumak tanımaktan, tanımak farkına varmaktan ve sevmekten geçiyor. Diğer yandan da kuşları fark edince sevmeme ihtimaliniz yok. Çok sevimliler, her yerdeler ve dikkat çekici renk ve karakterlerle yaşamlarını sürdürüyorlar. Onları fark ettikçe tanıyacak, tanıdıkça daha çok sevecek ve sonrasında bu sevgi sizi onların yaşam alanlarına da saygılı ve dikkatli olmaya sevk edecek. &nbsp;Bu yüzden çektiğim fotoğraflarda kuşların en güzel, eğlenceli ve dikkat çekici yanlarını da fotoğrafa sığdırmaya ayrıca özen gösteriyorum. Ve onların bize uzak olmadığını da fotoğrafta oluşturduğum kompozisyonlarda işlemeye çalışıyorum. Şehir siluetinde, ışıklarıyla veya direkt tabela gibi insan yapımı nesnelerle onları nerelerde görebileceğimizin ipuçlarını da işliyorum fotoğraflarımda.<img src="https://images.aposto.com/2023/0/4/1672950156082.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yine Mevsim Kuşları’nın önsözünde, mevsimleri kuşlardan öğrenebildiğimize; kuşların mevsim geçişlerine ve doğa olaylarına tepkilerine dikkat çekiyorsunuz. Doğanın dilini kuşlardan okuyabileceğimizi ifade ediyorsunuz. Yirmi yıldır fotoğraflarınızla kayda geçtiğiniz kişisel doğa gezilerinizde, değişen iklime ve iklim krizine dair gözlemleriniz nelerdir? Şöyle örnek vereyim: Son iki yılda iki çok nadir tür İstanbul’un en yeşil kıyılarından biri olan Riva’da görüldü. Birisi&nbsp;Küçük Çöl Toygarı ki ülkemizde fotoğraflı ilk kaydı Riva oldu. Diğeri ise&nbsp;Çöl Kuyrukkakanı. Adında çöl olan bu iki türün İstanbul’da görülmesi belki de bize bir mesajdır. Elbette kuşlar bazen yollarını şaşırıp alakasız iklimlerde de görülebiliyorlar nadiren. Ama son yirmi yılı baz alırsak özellikle güneyde, çöl iklimine ait pek çok yeni kuş türleri görülmeye başlandı. Akdeniz kıyılarında ise sıcak deniz canlılarına her gün bir yenisi ekleniyor. Bunlar iklim değişikliğinin en somut örnekleri bence.Doğayı korumak, iklim krizine karşı eyleme geçmek adına kendi evinizde, ailecek aldığınız bireysel sorumluluklardan, kararlardan bahsedebilir misiniz? Ben bu yönde en çok küçük kardeşime özen gösterdim. Onu doğa konusunda bilinçli hale getirmek için tüm tecrübelerimi yaşayarak ona aktardım. Mesela kardeşim çok küçükken yaralı gelen kuşları hep kafeste bakmak ve sürekli onunla ilgilenmek istiyordu. Onların yerinin doğa olduğunu ve kafesin yabani hayvanlar için iyi bir şey olmadığını anlattım hep. İyileştirdiğimiz kuşların pek çoğunu onunla doğaya geri saldık. Zamanla o da bu hayvanların özgürlüğünü esaret altında tutmaktan daha değerli olduğunu anladı. Ailecek yıllardır sahipsiz hayvanları sahipleniyoruz. Bu zamana dek beş sokak köpeği sahiplendik. Kız kardeşimin fobisini sokaktan alıp öğrenci evine götürdüğümüz bir kırma köpek ile yendik. Hepsini kısırlaştırıp ölene dek evimizde bahçemizde baktık. Yine çevre kirliliğinden tutun, pek çok alanda hassas davranıyoruz.Yaren ve Adem Amca’nın arasındaki bağı, objektifinizden yıllardır takip ediyoruz. Türkiye’nin Göçmen Kuşları: Fotokitap’ta da leyleklere ayrılan bir bölüm var. Sergilerinizde de muhakkak yer alan bir tür. Leyleklerin hayatınızdaki öneminden bahsetmek ister misiniz? Aslında özel bir türüm yok. Hepsi birbirinden özeller. Ama leylekler yaşam alanı olarak insanlara yakın olmayı tercih ettikleri için daha çok göz önündeler. Çocukken leylek görmenin şans getirdiğini, baharı müjdelediği neredeyse tüm çocuklar için ortak kanıydı. Onları görmek ayrıcalık gibiydi. Sanırım bu etkiyle büyüdüğümüz için onları diğerlerinden biraz daha fazla seviyor olabiliriz. Hem de göç gibi zorlu bir sürecin de çevremizdeki göstergeleri aslında onlar. Aynı zaman da çevremizin birer göstergesi gibiler.&nbsp;Bir yerde leyleklerin sayısı giderek azalıyorsa o bölgede ciddi bir çevre sorunu olduğunu düşünmemiz gerekir.&nbsp;Tam tersi sayıları artıyorsa da orada bir şeyler yolunda gidiyor demektir. Kültürümüze işlemiş bir kuş. Bir de Adem ve Yaren hikâyemiz var. Doğal olarak daha gündemler hep.&nbsp;

Adem Amca ile ilgili hikayeler