<img src="https://images.aposto.com/2025/1/2/1739884706025.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">'Bir Ruhun Hikâyesi' oyunu üzerine: 'Ben artık uyumak istemiyorum'</h1>İstanbul Devlet Tiyatrosunun "Bir Ruhun Hikâyesi" yapımı, kadınların hayatta varoluş hesaplaşmalarına ve iç seslerine yer veren bir oyun. Dahası bu oyun, &nbsp;“yeryüzünün en güçlü sesi olan kadınların” umuduna umut katan bir oyun.Yazı: Suha Çalkıvikİstanbul Devlet Tiyatrosu yapımı Bir Ruhun Hikâyesi (Une histoire d’âme) oyunu 3. sezonuna girdi. Yönetmenliğini Serap Eyüboğlu’nun yaptığı tek kişilik oyunda sahnede Zeynep Erkekli’yi seyrediyoruz. Bir Ruhun Hikâyesi'nin asıl yazarı, İsveçli dahi sanatçı Ingmar Bergman. Bu eserin uyarlaması ise Bénédicte Acolas’ya, Türkçe çevirisi İpek Özgüven’e ait.Oyunun asıl metni, Ingmar Bergman'ın 11 Ağustos 1972 tarihli Fårö adlı (yapım başvurusu reddedilen) bir film senaryosu. Senaryo, 1980'lerde geliştirilmiş ancak Bergman tarafından hiçbir zaman bir filme dönüştürülmemiş. Bir kadın karakteri için tasarlanmış ve sadece yakın çekimlerden oluşuyor.Yıllar sonra 1988 sonbaharında aynı metin radyoda monodrama olarak planlandı, ancak İsveç Radyosu'ndaki drama bölümünün sorumlusu Per Lysander, repertuvarı popülerleştirmeye yönelik olarak alınan idari kararları protesto için istifa ettiğinde, Bergman dayanışma gereği prodüksiyonunu geri çekti. Oyun iki yıl sonra 1990'da&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.ingmarbergman.se/en/production/matter-soul" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">En själslig angelägenhet</a> (Ruh Meselesi) adıyla İsveç'te ilk kez yayımlandı. Bu radyo oyununda,&nbsp;Viktoria rolünde Jane Friedmann oynadı. Oyun metni ayrıca 2000 yılında Föreställningar (Gösteriler) adlı kitapta, Bergman’ın toplu yazıları içinde kısa öykü olarak da yayımlandı. Oyun metninin operaya uyarlanması için (2008) İtalyan besteci Luca Francesconi, Ingmar Bergman Vakfı’ndan senaryo hakları için izin aldı.İstanbul Devlet Tiyatrosu yapımı Bir Ruhun Hikâyesi&nbsp;ise Ingmar Bergman’ın 1972’de yazdığı senaryodan Bénédicte Acolas tarafından uyarlanan metin. Oyun yalnızlığın pençesinde kıvranan orta yaşlı bir kadın olan Viktoria'nın monoloğundan oluşuyor. Viktoria, sevgisiz bir ilişki içinde kocasının sadakatsizliğinden şüpheleniyor; sevinçlerini, üzüntülerini, çocukluğunu, ailesiyle ve onu reddeden kocasıyla ilişkisini; yaşamının tüm yansımalarını tekrar tekrar, samimiyetle ve acı çekerek anlatıyor. Ruhunu sorgulaması, onun yaşamaya devam etmesi için bir ihtiyaç adeta. Kocası aniden ölünce, sessiz, gizemli küçük bir kızla tanıştığı bir akıl hastanesine sığınıyor. Burada geçmiş ile şimdiki zaman iç içe geçiyor. Fantezi ile gerçeklik yer değiştiriyor. <p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#347d79" color="#ffffff" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#347d79 !important;color:#fafbfc !important" href="https://aposto.com/s/bir-ruhun-hikyesi-oyunu-uzerine-ben-artik-uyumak-istemiyorum?a=customButton" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(52, 125, 121) !important; color: rgb(250, 251, 252) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">YAZININ DEVAMI</a>

Aposto İstanbul

İstanbul Devlet Tiyatrosunun "Bir Ruhun Hikâyesi" yapımı, kadınların hayatta varoluş hesaplaşmalarına ve iç seslerine yer veren bir oyun. Dahası bu oyun,  “yeryüzünün en güçlü sesi olan kadınların” umuduna umut katan bir oyun.

'Bir Ruhun Hikâyesi' oyunu üzerine: 'Ben artık uyumak istemiyorum'

Toplumsal Tarih

Bursa Devlet Tiyatrosu sadece bulunduğu şehre değil, bölgesine hizmetle ve mayıs-haziran aylarında Anadolu turnesiyle mükellefti. 1970 ve 1980'li yıllarda iki yılda bir Anadolu turnesine çıkılır, şehir şehir yol alınırdı.

Ahmet Vefik Paşa Bursa Devlet  Tiyatrosu

<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nedir? Müzikal. Dünyanın kuraklıkla boğuştuğu ve ev tuvaletlerinin yasaklandığı bir dönemde, tuvalete girmek için parası olmayanlar Sidikli Kasabası’na doğru yol alıyor ve bir daha dönemiyor. Bu tuhaf “sistem” ise bir aşkın kıvılcımıyla alt üst olacak gibi duruyor. Devamı için seninle müzikalde buluşalım.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nerede? Zorlu PSM Turkcell Platinum Sahnesi </li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne zaman?&nbsp;6 Haziran Salı ve 10 Haziran Cumartesi 20.30</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden gitmeli? Tony Ödüllü bir müzikale davetlisin.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not almalı:&nbsp;Sidikli Kasabası'na giden yol <a fr-original-style="" href="https://tiyatrolar.com.tr/tiyatro/sidikli-kasabasi-muzikali-1" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> geçiyor. Hatırlarsan 2023'ü karşılamaya pek yakın olduğumuz günlerde müzikalin Türkiye’deki son uyarlamasının yönetmeni Kayhan Berkin’le ilhamlar, müzikalin atmosferi, uyarlama farklılıkları ve oyundaki yenilikler üzerine konuşmuştuk: Urinetown fikri Greg Kotis’in aklına yıllar önce yaptığı ve dar bütçesiyle paralı tuvaletlere bir nevi mahkûm kaldığı bir Paris seyahatinde gelmiş. Sizin için de sahne dışında böyle “ilham verici” durumlar/olaylar söz konusu oldu mu? Yazdığım ve bir türlü çekemediğim filmler var. Belki tembellikten belki de tiyatro ile aşırı meşgul olduğumdan. Orada bir sürü örnek var bu soruya ilişkin ama fikirlerin hiçbiri de henüz çekilemediğinden burada anlatmak yersiz olur. Çalıştığım oyunlarla ilgili ilham meselesi bende ters işliyor galiba. Prova odasında o kadar çok vakit geçiriyorum ki prova alanındaki bir konuşma, yazarın bir sözü ya da oyuncunun bir sözü ifade etme tarzı sahne dışındaki özel hayatıma ilham olup hayatı daha farklı algılamamı, yaşamamı sağlıyor. Oyunun İstanbul Devlet Tiyatrosu sahnelemesiyle MON uyarlaması arasında ne gibi temel farklılıklar var? Tamamıyla farklı diyebilirim. İstanbul Devlet Tiyatrosu versiyonunu hem o yıllarda tiyatroda hem de sonrasında kayıttan izledim. Farkları iyi niyetli bir çabayla tek tek saysam bile somut gerçeklerle kişisel görüşlerimi birbirine karıştırıp hiç istemediğim hâlde iki oyunu kıyaslamış olma ihtimalim var. Soutra Gilmour, Urinetown’ın sahne dekorunda steampunk estetiğinden, grafik roman ve çizgi romanlardan faydalanmış. Siz sahne dekorunun metnin mesajı ve yarattığı atmosferle uyumunu sağlamak için bu uyarlamada nasıl detaylara yer verdiniz? Oyun metni benim için hayati bir öneme sahip. Metni iyice anlayıp, derinlerine inip seyirci ile buluştururken aradan çekilmeye çalıştık hem yönetmen hem de tasarım ekibi olarak. Dekorda içeriği en aza indirgeyen sade ve soyut bir anlatımı ön planda tutan, minimalizm etkileri barındıran bir tasarım yaptık diyebiliriz. Oyun metninin izin verdiği ölçüde görünenin ötesinde bir gerçeklik ifade etmeyi amaçladık. Seyirciden nasıl geri dönüşler aldınız? Seyirci reaksiyonuyla oyun üstünde değişiklikler, güncellemeler yaptınız mı? Seyirciyi dinlerim, anlamaya çalışırım ama seyircinin tepkilerine göre oyunu değiştirmek gibi bir durum söz konusu olamaz. Oyun sahnelenmeye başladıktan sonra güvendiğim birkaç kişiyi oyuna çağırıp yorumlarını dinlerim. Bu yorumlar aklıma yatıyorsa ve düzeltilebilecek gibi şeylerse prova yapıp düzeltirim, düzeltilemeyecek gibi şeylerse de dersimi alıp sonraki oyunlarda bu tuzaklara düşmemeye çalışırım. Oyun başladıktan sonra müdahale ettiğimiz şeyler oldu ama rejiyle ya da oyunculukla değil, daha çok teknikle ilgili şeylerdi.</li></ul>

İstanbul Tiyatro Rehberi

Tony ödüllü Urinetown: The Musical'ın başarılı uyarlaması bu ay da sahneleri şenlendiriyor.

Sidikli Kasabası Müzikali

Greg Kotis ve Mark Hollmann’ın kaleme aldığı Tony ödüllü Urinetown: The Musical, İstanbul Devlet Tiyatrosu prodüksiyonundan seneler sonra MON yorumuyla yeniden sahnede.Yönetmenliğini Kayhan Berkin’in üstlendiği, oyuncu kadrosunda Settar Tanrıöğen ve Füsun Demirel’i izleme fırsatı yakaladığımız Sidikli Kasabası Müzikali; Türkiye izleyicisinin dört başı mamur müzikal hasretini gidermek için kolları sıvıyor.Dünyanın kuraklıkla boğuştuğu ve ev tuvaletlerinin yasaklandığı, tüm tuvaletlerin umumi ve ücretli olduğu, bu sistemin özel bir şirket tarafından denetlendiği bir distopyayı ve bu sistemin bir aşk kıvılcımıyla mücadelesini izlediğimiz müzikal sezon boyunca Zorlu PSM’de sahnelenecek.Müzikalin Türkiye’deki son uyarlamasının yönetmeni Kayhan Berkin’le ilhamlar, müzikalin atmosferi, uyarlama farklılıkları ve oyundaki yenilikler üzerine konuştuk.<img src="https://images.aposto.com/2022/11/2/1672125751647.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Kayhan Berkin | Fotoğraf: Ayşegül Karacan" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kayhan Berkin | Fotoğraf: Ayşegül Karacan Urinetown fikri Greg Kotis’in aklına yıllar önce yaptığı ve dar bütçesiyle paralı tuvaletlere bir nevi mahkûm kaldığı bir Paris seyahatinde gelmiş. Sizin için de sahne dışında böyle “ilham verici” durumlar/olaylar söz konusu oldu mu?Yazdığım ve bir türlü çekemediğim filmler var. Belki tembellikten belki de tiyatro ile aşırı meşgul olduğumdan. Orada bir sürü örnek var bu soruya ilişkin ama fikirlerin hiçbiri de henüz çekilemediğinden burada anlatmak yersiz olur.Çalıştığım oyunlarla ilgili ilham meselesi bende ters işliyor galiba. Prova odasında o kadar çok vakit geçiriyorum ki prova alanındaki bir konuşma, yazarın bir sözü ya da oyuncunun bir sözü ifade etme tarzı sahne dışındaki özel hayatıma ilham olup hayatı daha farklı algılamamı, yaşamamı sağlıyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/11/2/1672126040763.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Kaynak: Zorlu PSM" ratio="2.15" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Zorlu PSMOyunun İstanbul Devlet Tiyatrosu sahnelemesiyle MON uyarlaması arasında ne gibi temel farklılıklar var?Tamamıyla farklı diyebilirim. İstanbul Devlet Tiyatrosu versiyonunu hem o yıllarda tiyatroda hem de sonrasında kayıttan izledim. Farkları iyi niyetli bir çabayla tek tek saysam bile somut gerçeklerle kişisel görüşlerimi birbirine karıştırıp hiç istemediğim hâlde iki oyunu kıyaslamış olma ihtimalim var.<img src="https://images.aposto.com/2022/11/2/1672126059208.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Kaynak: Dadanizm" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: DadanizmSoutra Gilmour, Urinetown’ın sahne dekorunda steampunk estetiğinden, grafik roman ve çizgi romanlardan faydalanmış. Siz sahne dekorunun metnin mesajı ve yarattığı atmosferle uyumunu sağlamak için bu uyarlamada nasıl detaylara yer verdiniz?Oyun metni benim için hayati bir öneme sahip. Metni iyice anlayıp, derinlerine inip seyirci ile buluştururken aradan çekilmeye çalıştık hem yönetmen hem de tasarım ekibi olarak. Dekorda içeriği en aza indirgeyen sade ve soyut bir anlatımı ön planda tutan, minimalizm etkileri barındıran bir tasarım yaptık diyebiliriz. Oyun metninin izin verdiği ölçüde görünenin ötesinde bir gerçeklik ifade etmeyi amaçladık.<img src="https://images.aposto.com/2022/11/2/1672126082292.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Kaynak: Dadanizm" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: DadanizmSeyirciden nasıl geri dönüşler aldınız? Seyirci reaksiyonuyla oyun üstünde değişiklikler, güncellemeler yaptınız mı?Seyirciyi dinlerim, anlamaya çalışırım ama seyircinin tepkilerine göre oyunu değiştirmek gibi bir durum söz konusu olamaz. Oyun sahnelenmeye başladıktan sonra güvendiğim birkaç kişiyi oyuna çağırıp yorumlarını dinlerim. Bu yorumlar aklıma yatıyorsa ve düzeltilebilecek gibi şeylerse prova yapıp düzeltirim, düzeltilemeyecek gibi şeylerse de dersimi alıp sonraki oyunlarda bu tuzaklara düşmemeye çalışırım. Oyun başladıktan sonra müdahale ettiğimiz şeyler oldu ama rejiyle ya da oyunculukla değil, daha çok teknikle ilgili şeylerdi.

"Oyun metninin izin verdiği ölçüde görünenin ötesinde bir gerçeklik ifade etmeyi amaçladık."

11 yıl sonra yeniden: Sidikli Kasabası Müzikali

İstanbul Devlet Tiyatrosu

İstanbul Devlet Tiyatrosu ile ilgili hikayeler