Son dönemlerde yalnızlıktan toplumsal bir kriz olarak <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/profgalloway/status/1131631499193835520?lang=en" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bahsediliyor</a>. Giderek daha izole olduğumuz, yakın ve sahici bağlar kurmanın daha zor olduğu ve günümüz hız kültürüne uygun şekilde sosyal ilişkilerin de tüketim biçimleri etrafında geçici bir niteliğe büründüğü bir dönemden geçiyoruz. İnsanlığın tarihte en çok iletişim aracına sahip olduğu bu dönemde ironik şekilde yalnızlık bir sosyal kriz hâline geldi. Bu zor ve hızlı zamanların sosyal ilişkileri nasıl dönüştürdüğüne yakından bakmamız gerekiyor.&nbsp;Yalnızlık 19. Yüzyıla kadar bir duygudan ziyade bir çeşit eylem biçimini ifade eden bir kelimeydi. Belirli bir sınırın geçilmesi ya da şehrin dışına doğru yolculuk gibi daha çok seyyahlara has bir tek başınalık söz konusuydu. Dini ya da mahalli olarak da bir çeşit aforoza denk geliyordu. Çeşitli eylemler sonucu belirli bir topluluğun kural ve ahlak sınırlarını aşan kişilerin bir şekilde uzaklaştırıldığı ve tanrının inayetinden mahrum kaldığı bir durumu ifade ediyordu daha çok.&nbsp;Dönüşen anlamlarAncak 19. yüzyılla birlikte her şey dönüştü. Modernite yalnızlığın dini ve mahalli biçimlerini aldı ve onu daha dünyevi bir yabancılaşma hissi ile buluşturdu. Endüstri devrimi ve kentleşmeyle birlikte yalnızlık, mahalli ilişkilerin zoraki bağlarından kopuk ve birbirine yabancı kalabalıklar arasında dolaşmaya başladı. Bu yabancılaşma felsefe ve edebiyat başta olmak üzere birçok alana kaynak oldu.&nbsp;Örneğin varoluşçuluk dönüşen dünyayla birlikte bireyin mutlak yalnızlığına odaklanıp, ya onu kutsuyor ya da bunu telafi edilecek yolları arıyordu. Romanlar kalabalıklar arasında yalnız başına gezen bu kişinin dünyasına iniyor, ondan yine yalnız bırakılmış insanlığa daha yakından bakmak istiyordu.&nbsp;Yine de hızlıca bahsetmek gerekirse yalnızlık 20. yüzyılda gündelik hayatın yaygın bir parçası değildi. Her ne kadar büyük savaşlar ve krizlerin patlak verdiği bu aşırılıklar çağı zorlu olsa da insanlar yeni ortaya çıkan dünyaya dair kolektif beklentiler etrafında harekete geçiyor, çağın ruhunu toplumsal bir zeminde yaşıyorlardı. Bu dönem, günümüzdeki bireycilik merkezli kültürün ilk izlerine sahip olsa da kamusal imkânlar da sonuna kadar zorlanıyordu. Ancak atomize bireyciliğin hakim olduğu günümüzde karşılaşma ve birliktelik imkânlarının giderek daha zorlaştığını görüyoruz.Epidemik aşamaSosyal izolasyon ve çeşitli sebeplerden kaynaklanan yalnızlık halleri giderek bir epidemiye dönüşüyor. Örneğin, son yapılan bir araştırmaya göre ABD’de 1990 yılından bu yana üçten az yakın arkadaşı olduğunu bildiren Amerikalıların oranı iki katına çıkarak %16’dan %32’e yükselmiş. Hiç yakın arkadaşı olmadığını bildirenlerin oranı ise &nbsp;%3'ten %12'ye <a fr-original-style="" href="https://www.profgalloway.com/friends/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">çıkmış.</a> Bu verilerin yanında çeşitli ülkelerde sosyal izolasyona karşı yeni politikalar geliştiriliyor ve bu durum yavaş yavaş hükümetlerin problem skalasında üst sıralara çıkmaya başladı.&nbsp;Uzun süredir öznellik, sınırsız rekabet ortamında tek başına mücadele vermesi gereken ve uçurumun kenarında çabalayan bir varlık olarak tahayyül ediliyor. Bir başınalık yüceltiliyor ve bu doğal bir varoluş koşulu gibi sunuluyor. Yazar Johan Hari’nin dediği gibi bu kopuş günümüzde saf bir gerçeklik olarak <a fr-original-style="" href="https://www.metiskitap.com/catalog/book/36607" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">algılanıyor.</a> Gerçekçi bağların yerini, fırsatlar dünyasındaki mücadeleci benlik aldığı için de yalnızlık bu mücadelenin ideal bir stratejisi olarak değerlendiriliyor.&nbsp;Biricik benliğin etrafındaAyrıca kültürel ürünlerde de kimi zaman estetize edilen yalnızlığın okşadığı “biricik benlik” gerçek dünyanın sahici karşılaşmalarını kırılganlaştırıp, sığ bir “ben ve diğerleri” anlatısını besliyor. Fakat bu anlatı biçiminin gizlediği birçok şeyin yanında yol açtığı birçok olumsuz çıktı mevcut. Yalnızlığın idealleştirildiği, insanın da bu mücadele biçiminin içine hapsedildiği koşullarda, bu durum olumsuz koşulları çok daha şiddetli bir şekilde yaşamaya sebep olabiliyor. Mücadele eksenli bir yaşamın içinde sekteye uğrayan serüven, çaresizliği derinleştirip her türlü toparlanma ihtimalini daha da zorlaştırıyor.20. Yüzyılın her türden buluşma alanı olan kamusal alan konsepti de tüm bu süreçlerin sonunda daha fazla silikleşiyor. Kendi küçük alanlarımıza sıkışırken, başkasına bakmak ve dinlemek de zorlaşıyor. Nitekim empati yoksunluğunun açabileceği sosyal krizlerin mahiyetinden bahsetmeye gerek bile yok.&nbsp;İnternet ortamında iletişim kurma yetisi körelmiş, yalnızlaşmış ve bunun sonucunda kriz dönemlerindeki doğal öfkesini toplumsal olarak zararlı sonuçları olabilecek kanallara ileten birçok örnekle karşılaşıyoruz.Hikâyenin bir başka cephesi de var. Süren enflasyon ortamında, giderek temel ihtiyaçlara sahip olma çabası etrafında şekillenen gündelik hayat, yeni karşılaşma imkânlarını daha fazla engelliyor. Basit sosyal ilişki formları nadir gerçekleşen biçimlere bürünüyorlar ve hatta bir yük olarak hissedilebiliyor. Örneğin Birleşik Krallık’ta&nbsp;Co-op Vakfı’nın 2000 kişi ile gerçekleştirdiği ankete göre yaşları 10-25 arasında değişen insanların büyük çoğunluğu yalnız hissediyor. Bu çoğunluğun yarısından fazlası ise parasızlığı gerekçe <a fr-original-style="" href="https://tribunemag.co.uk/2022/11/loneliness-is-a-political-problem" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">gösteriyor.&nbsp;</a>Bağları yeniden hatırlamakBu durumun Türkiye’de bir epidemiye dönüştüğünü söyleyebileceğimiz verilere henüz sahip değiliz. Ancak bize sürekli kendimize dönmemiz, kendimize bakmamız yönünde telkinler veren anlatıların giderek popülerleştiği ve psikolojinin sahasını ele geçirdiği bir düzlemde, sahici ortaklık ve bağlara hiç olmadığımız kadar ihtiyacımızın olduğunu hatırlamamız gerekiyor.Özellikle mental sorunların da kolektif bir şekilde yayıldığı günümüzde, sosyal izolasyonun yıkıcı ve bir şekilde çaresizliğe sevk eden tarafını hiç olmadığı kadar ciddiye almak gerekiyor. Dolayısıyla kuvvetli bağlar kurabilmenin sınırlarını yeniden gözetmek, iyi bir başlangıç olabilir.&nbsp;Kusurlarıyla birlikte ortaklık hissedebileceğimiz, kendi küçük dünyamızın sınırlarını zorlayan ve küçük beklentilerin ötesinde beraberlik duygusunu çağın bireycilik ile donatılmış baskın değerlerine rağmen sürdürmekte ısrar eden bağları korumanın gücünü yeniden keşfetmek lazım.&nbsp;

Aposto Gündem

Yalnızlık giderek bir krize mi dönüşüyor?

Yalnızlık enflasyonu

Doktorun önerdiği ‘evde istirahat’ımın ikinci gününde ben zaten varoluşsallık vortex'imde bir gezintiye çıkmıştım. Daha önceki yazılarımdan da bilirsiniz, (bkz. <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/6167a9020a23b40006f3686d" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Kapitalizm fırtınasının ortasında nezle olmak</a>) ben hastalanıp evde durmam gerektiğinde düşüncelere dalıyorum — hepimiz gibi. Eğer Hannah Arendt’in tanımı ile İnsanlık Durumu, vita activa yani ‘aktif hayat’ın tüm getirileri ise — doğum, öğrenme, duygu, arzu, ahlak, çatışma, ölüm — &nbsp;20’lik Durumu da benim tanımımla duramamak, her şeyi sorgulamak, durmadan yol değiştirmek ve ‘ben n’apıyorum ya?’ diye sormak oluyor (kendimi 20. Yüzyılın en önemli siyaset bilimcilerinden biriyle bir tutmuyorum tabii ki, altını çizelim :)) Neyse.. Ne diyorduk? 20’lik Durumu.Yüksek lisansımı mayısta bitirirken ‘ay dinlenebileceğim bir ay istiyorum sadece, çok yoruldum, yaz yaz, araştır araştır, çalış çalış’ diye yakınıyordum. Şimdi de ‘EVDEN ÇIKARIN BENI’ diye Eric Andre’nin, Eric Andre Show’da metal çitlere vurması edasında bir şey yaşıyorum (<a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=soDG0276JEs" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">burada</a>.)<img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1686231766461.gif" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Eric Andre Show'dan bir klip. "Let me in," diye bağıran Eric Andre.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bu ne şimdi?&nbsp;Bir kendimize gelelim, değil mi? Çok şükür sağlıklıyız (neredeyse), evimizi seviyoruz, işlerimizi evden yapabiliyoruz, değil mi Yasmin hanım? Nedir bu? Yoğun bir dönemin ardından dinlenmek, iyileşmek, durmak da bizim hakkımız değil mi? Bir de üstüne hastasın yani — tamam kendime kızmayı durdurup sadede geliyorum!Bu ne biliyor musunuz?&nbsp;Klasik bir ‘durana kadar düşünmeme’ vakası. Yani o yoğunluğu yaşarken düşünmeden hızlıca hayata devam edip, sadece nefeslenirken tüm bastırdığın düşüncelerin, soruların, korkuların, mutlulukların ortaya çıkması. Zaten varoluşçuluk bir felsefe olarak, temelleri 19. yüzyılda Søren Kierkegaard tarafından atılsa da, İkinci Dünya Savaşı döneminde, özellikle Jean-Paul Sartre, Simone de Beauvoir ve Albert Camus sayesinde popülerleşiyor. Neden? Çünkü dünya savaşı, Naziler, Hiroshima’daki atom bombası derken Patrick Baert’ın varoluşçuluk üzerine yazdığı kitapta da bahsettiği gibi, ‘varoluşsal bir an’ yaşıyorlar. Bu sırada da İnsanlık Durumu gibi birçok farklı düşünce ile karşı karşıya geliyorlar. Standford Üniversitesi’nin Felsefe Ansiklopesi'nde <a fr-original-style="" href="https://plato.stanford.edu/entries/existentialism/#:~:text=As%20an%20intellectual%20movement%20that,all%20of%20which%20created%20the" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yayımlanan</a> bir makale, bu dönemde ölüm, özgürlük, anlamsızlık gibi konseptler üzerine çok kafa yorulduğunun altını çiziyor.Varoluşsal krizler, büyük değişimler ve travmaların ardından gelir. Tabii, varoluşsal düşüncelere kapılmak için dünya savaşını deneyimlememiz ya da başka büyük travmalar geçirmemiz gerekmiyor. Bu düşünceler yoğun süreçlerin, kapanışların, bitişlerin ardından bizi bulabiliyor.Mesela ben tezi bitireceğim, istifa edeceğim, seçimlerde çalışacağım, seçimleri atlatacağım, mezun olacağım derken birçok şeyi beynimde kilitli bir kutuya koyup evde oturana kadar açmamışım. 3 Mayıs günü tezimi teslim ettiğim saniye rahatlayacağımı sanmıştım. Hiç rahatlamadım. Aynı programdaki başka arkadaşlarıma sordum. Eee, onlar da rahatlamamış. Tamam notları almadık ama insan bir ohh çekmez mi? Şimdi geriye baktığımda tüm bu şeyleri beynimde işleme şu ana kadar almadığımı fark ediyorum. Hazmedememişiz ki. Biri bize papatya çayı getirsin… İki senelik yüksek lisans programıma daha yeni başlamamış mıydım ya? Ne mezuniyeti? Şimdi n’apıcam? Bu nasıl bu kadar çabuk geldi ki şimdi?&nbsp;Sanki bir çocuk gelmiş, bizim dünyamızı, kırtasiyelerde satılan lamba dünya küreleri gibi hızlıca çeviriyor da çeviriyor — ya bir dur! Bu arada kaç kere mezun olduk, bazı şeylere alışacağını umuyor insan…&nbsp;Tabii şu ana kadar düşünmem gerekmeyen her şey bir anda üstüme yığıldığında da biraz tutuşuyor insan. Ne yapacağını şaşırıyor. Böyle durumlarda da kendime şu kelimeyi hatırlatıyorum: peyderpey.Her şey yerine oturur. Yavaş, yavaş. &nbsp;Kapanışlar bazen güzeldir, yeni şeylere yer açar. Zaman çabuk geçiyor, evet, ama o hızın içinde küçük duraksamalar yakalamak mümkün. Onlara tutunmak lazım. Tutunmak, durmak, düşünmek lazım. Kendimize bu zamanı tanıyabilmek lazım.

20'lik

Enfeksiyon, mezuniyet ve n'apıyorum-culuk

Varoluşsallık Vortexinde bir Gezinti

Tencerede duvar gibi sıra sıra dizilmiş sıcacık et sarmaları ve üstündeki küçük salça damlalarını görünce duramayan ben, bir baktım tencerenin yanına, elimde küçük bir tatlı çatalıyla oturmuş, leblebi gibi etli sarma yiyorum. Daldım gittim, düşünüyorum. Etli yerine zeytinyağlı sarma tercih edenlerden, ülke içindeki kutuplaşmaya kadar giden bir düşünce yolculuğundan dönüp dünyaya geri ayak bastığımda bir baktım, ilk sıra bitmiş.&nbsp;Sarma yerken neden duramıyorum? Aslında sanırım buradaki daha önemli soru beynim sarma yerken nasıl bir anda bu ülkenin durumu ne olacak, ‘ben ne yapıyorum ya?’ gibi sorulara sarıyor. Cevabı bu bültende; 20’lerimdeyim. Hayat benim için açılmamış kapılar, cevaplanmayan sorular, çok fazla potansiyel ama bir o kadar da bilinmeyenler ile dolu. Diyebilirsiniz ki, ‘e Yasmin bu sadece 20’li yaşların problemi değil, herkes böyle.’&nbsp;Tamam belki de haklısınız ama şimdi şöyle bir düşünürsek; 30’luk rakı var mı? Yok. 60’lık var mı? O da yok. Benim kesinlikle doğru (!) ve karşı gelinemez teorime göre rakı boyları ile insanların varoluşsal krize girdikleri yaşları tutuyor.&nbsp;20’lik — Evlenip çocuk sahibi olmanın da normal, aile evinde işsiz bir şekilde oturmanın da normal olduğu, tuhaf bir geçiş dönemi 20’li yaşlar. Üniversiteden ayrılınca, ‘şimdi ne yapacağım?’ sorusunun kafamızı kurcalaya kurcalaya bozduğu enteresan ve varoluşçuluğun yapı taşlarının oluştuğu bir yaştayız. Belki bu yüzden Nietzsche, Sartre, Kierkegaard ve Kafka gibi varoluşçuluk ile damgalanan düşünür ve yazarlar 30-40’lı yaşlarında en ünlü varoluşçuluk eserlerini çıkarıyorlar.&nbsp;35’lik — ‘yaş 35 yolun yarısı’ diyen Cahit Sıtkı Tarancı orta yaş bunalımındaydı belki de. Eskiden 35 olduğu düşünülen orta yaş günümüzde 45-60 yaşa kadar çıktı. Belki rakı boyları dönemimizde belirlenseydi 35’lik dediğimiz 45’lik olacaktı kim bilir?&nbsp;50’lik — Hayatta neleri yapıp yapamadığının bilançosunun çıkarıldığı ama umudun da olasılıkların da tükenmediği bir dönem.&nbsp;75’lik —Artık camın yanında belirlenmiş rahat bir koltuktan keyif alınan ve yapılanlar ile yapılamayanlar ile uzlaşmanın önemli olduğu bir dönem.&nbsp;100’lük — 100’lük rakıyı varoluşsal bir boy olmaktansa bir kutlama boyu olarak görüyorum — tabii <a fr-original-style="" href="https://link.aposto.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTMyODM1MzcxNTc2MDAwNjc2Zjc5MCZ1c2VyPTYwMTE4ZDljMzcxNTc2MDAwNjcyMzRlYyZhdXRob3I9bnVsbCZzb3VyY2U9d2ViJnN1YnNjcmliZXI9dW5kZWZpbmVkJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy55b3V0dWJlLmNvbSUyNTJGd2F0Y2glMjUzRnYlMjUzRGU3cUxXUWR4djRRJTI1MjZhbXAlMjUzQnV0bV9z" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Kenan Doğulu</a>’nun (ya da <a fr-original-style="" href="https://link.aposto.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTMyODM1MzcxNTc2MDAwNjc2Zjc5MCZ1c2VyPTYwMTE4ZDljMzcxNTc2MDAwNjcyMzRlYyZhdXRob3I9bnVsbCZzb3VyY2U9d2ViJnN1YnNjcmliZXI9dW5kZWZpbmVkJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy55b3V0dWJlLmNvbSUyNTJGd2F0Y2glMjUzRnYlMjUzRHRaQTh1enhiVlA4" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ajda Pekkan</a>’ın) da dediği gibi her yaşın bir güzelliği var ve hepsinin değerini bilerek kutlamamız lazım. Ama 100 yaşına geldiysen bırak kederi, sorgulamayı, &nbsp;aç o rakıyı kutlamak için. Dök dublelerce, buzlu buzsuz ve hayata iç!&nbsp;Bu yazı 20'liğin ilk bülteni <a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/etli-sarma-asi-savaslari-ve-absurt-uyum" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">etli sarma, aşı savaşları ve absürt uyum</a> adlı bültende yayımlandı.&nbsp;

Sarma yerken neden duramıyorum? Aslında sanırım buradaki daha önemli soru beynim sarma yerken nasıl bir anda bu ülkenin durumu ne olacak, ‘ben ne yapıyorum ya?’ gibi sorulara sarıyor.

Sara sara sarmaya sarmak

<img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-27T06:23:41.424Z_sm.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Böyle filmler izlediğim zaman film, günün geri kalanında aklımın içinde oynamaya devam ediyor. Bu yapımı en kolay bu şekilde kategorilendirebilirim. Gelelim filmin sizi etki altına alacak taraflarına. Kuzey mizahı, vicdan felsefesi, varoluşçuluk, prensip kavramı, absürdizm, masalsılık, Brugge şehri ve Colin Farrell&nbsp;(Evet, biraz şaşırtıcı). Bu suç filminin içerisinde bir tane bile klişe kötü adam yok. Aslında bir tane bile klişe karakter yok. Yan rollerin de akışa olan muhteşem katkısı ile şaha kalkan bir olay örgüsü var. Zayıf yönünü yakalamaya çalışarak izlemeyin yani. Konusu da şöyle: Londra’da işledikleri biraz kompleks sayılabilecek bir suçtan dolayı başlarındaki adam tarafından Belçika’nın Brugge şehrine kamufle olmaları için yollanan biri çaylak iki tetikçinin hikayesi. Artık Brugge şehrine mi âşık olursunuz, filmin müziklerine mi bilemem. <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/films/in-bruges" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Film MUBI’de.&nbsp;</a>Sevgiler.

Bu Hafta Ne İzlesem?

Tencerede duvar gibi sıra sıra dizilmiş sıcacık et sarmaları ve üstündeki küçük salça damlalarını görünce duramayan ben, bir baktım tencerenin yanına, elimde küçük bir tatlı çatalıyla oturmuş, leblebi gibi etli sarma yiyorum. Daldım gittim, düşünüyorum. Etli yerine zeytinyağlı sarma tercih edenlerden, ülke içindeki kutuplaşmaya kadar giden bir düşünce yolculuğundan dönüp dünyaya geri ayak bastığımda bir baktım, ilk sıra bitmiş.&nbsp;Sarma yerken neden duramıyorum? Aslında sanırım buradaki daha önemli soru beynim sarma yerken nasıl bir anda bu ülkenin durumu ne olacak, ‘ben ne yapıyorum ya?’ gibi sorulara sarıyor. Cevabı bu bültende; 20’lerimdeyim. Hayat benim için açılmamış kapılar, cevaplanmayan sorular, çok fazla potansiyel ama bir o kadar da bilinmeyenler ile dolu. Diyebilirsiniz ki, ‘e Yasmin bu sadece 20’li yaşların problemi değil, herkes böyle.’&nbsp;Tamam belki de haklısınız ama şimdi şöyle bir düşünürsek; 30’luk rakı var mı? Yok. 60’lık var mı? O da yok. Benim kesinlikle doğru (!) ve karşı gelinemez teorime göre rakı boyları ile insanların varoluşsal krize girdikleri yaşları tutuyor.&nbsp;20’lik — Evlenip çocuk sahibi olmanın da normal, aile evinde işsiz bir şekilde oturmanın da normal olduğu, tuhaf bir geçiş dönemi 20’li yaşlar. Üniversiteden ayrılınca, ‘şimdi ne yapacağım?’ sorusunun kafamızı kurcalaya kurcalaya bozduğu enteresan ve varoluşçuluğun yapı taşlarının oluştuğu bir yaştayız. Belki bu yüzden Nietzsche, Sartre, Kierkegaard ve Kafka gibi varoluşçuluk ile damgalanan düşünür ve yazarlar 30-40’lı yaşlarında en ünlü varoluşçuluk eserlerini çıkarıyorlar.&nbsp;35’lik — ‘yaş 35 yolun yarısı’ diyen Cahit Sıtkı Tarancı orta yaş bunalımındaydı belki de. Eskiden 35 olduğu düşünülen orta yaş günümüzde 45-60 yaşa kadar çıktı. Belki rakı boyları dönemimizde belirlenseydi 35’lik dediğimiz 45’lik olacaktı kim bilir?&nbsp;50’lik — Hayatta neleri yapıp yapamadığının bilançosunun çıkarıldığı ama umudun da olasılıkların da tükenmediği bir dönem.&nbsp;75’lik —Artık camın yanında belirlenmiş rahat bir koltuktan keyif alınan ve yapılanlar ile yapılamayanlar ile uzlaşmanın önemli olduğu bir dönem.&nbsp;100’lük — 100’lük rakıyı varoluşsal bir boy olmaktansa bir kutlama boyu olarak görüyorum —&nbsp;tabii <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTMyODM1MzcxNTc2MDAwNjc2Zjc5MCZ1c2VyPTYwMTE4ZDljMzcxNTc2MDAwNjcyMzRlYyZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cueW91dHViZS5jb20lMjUyRndhdGNoJTI1M0Z2JTI1M0RlN3FMV1FkeHY0USUyNTI2YW1wJTI1M0J1dG1fcw=="">Kenan Doğulu</a>’nun (ya da <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTMyODM1MzcxNTc2MDAwNjc2Zjc5MCZ1c2VyPTYwMTE4ZDljMzcxNTc2MDAwNjcyMzRlYyZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cueW91dHViZS5jb20lMjUyRndhdGNoJTI1M0Z2JTI1M0R0WkE4dXp4YlZQOA=="">Ajda Pekkan</a>’ın) da dediği gibi her yaşın bir güzelliği var ve hepsinin değerini bilerek kutlamamız lazım. Ama 100 yaşına geldiysen bırak kederi, sorgulamayı,&nbsp; aç o rakıyı kutlamak için. Dök dublelerce, buzlu buzsuz ve hayata iç!&nbsp;Neyse biz kendi yaşımıza dönelim… 20’lik deyip geçmeyin, alın işte bu haftanın örneği Amanda Gorman. 46. ABD Başkanı Joe Biden'nın yemin töreninde <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTMyODM1MzcxNTc2MDAwNjc2Zjc5MCZ1c2VyPTYwMTE4ZDljMzcxNTc2MDAwNjcyMzRlYyZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cudGhlZ3VhcmRpYW4uY29tJTI1MkZnbG9iYWwlMjUyRnZpZGVvJTI1MkYyMDIxJTI1MkZqYW4lMjUyRjIwJTI1MkZ5b3V0aC1wb2V0LWxhdXJlYXRlLWFtYW5kYS1nb3JtYW4tcmVjaXRhbC1hdC1iaWRlbi1pbmF1Z3VyYXRpb24tdmlkZW8lMjUzRnV0bV8="">şiir okuyan</a> ve en genç şair olarak tarihe geçen Gorman. 23 yaşında olduğunu duyduktan sonra ‘neyse benim de bunun kadar havalı ve başarılı bir şey yapmak için 1 senem var diye düşündüğüm’ ama sonra 98’ doğumlu olduğunu gördüğüm, harika, yetenekli şair. Amerika’yı bırakın, tüm dünyayı sarstı ve herkese ilham verdi. Şimdi ise IMG Models ile bir modellik kontratı var. Ne mutlu ona, bize, hepimize!&nbsp;

<h1><a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNjQ3NDhhY2Y0NjhhMDAwNzIxZGI5MCZ1c2VyPTVlMzlkMTZjZGRkZjgxNDc5Zjg0ZDU5YiZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cudGhlc2Nob29sb2ZsaWZlLmNvbSUyNTJGaXN0YW5idWwlMjUyRnRha3ZpbSUyNTJG"">The School of Life Istanbul’da yeni sezon</a> &nbsp;</h1>Yazar ve düşünür Alain de Botton tarafından 2008'de Londra'da hayata geçirilen ve sonra küresel bir topluluğa dönüşen kültürel girişim The School of Life’ın İstanbul ayağı, etkinliklerini 2014'ten bu yana şehrin farklı noktalarında ve şimdi çevrimiçi olarak sürdürüyor. Felsefe, edebiyat, psikanaliz ve görsel sanatların sunduğu yaklaşımları rehber edinen The School of Life Istanbul (TSOL Istanbul), bu noktalardan hareketle topluluğunun üyelerini akıllı ve iyi yaşama alternatiflerini keşfetmeye davet ediyor. Bakış açıları ve etkileşimli öğrenme yöntemiyle katılımcılarına daha doyumlu bir hayat yolculuğunda eşlik etmek için çalışan The School of Life Istanbul, yeni sezonu çevrimiçi etkinlik serileriyle karşılıyor.• The School of Life Istanbul: Türkiye’de farklı disiplinlerin alanında önde gelen isimlerinden oluşan <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNjQ3NDhhY2Y0NjhhMDAwNzIxZGI5MCZ1c2VyPTVlMzlkMTZjZGRkZjgxNDc5Zjg0ZDU5YiZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cudGhlc2Nob29sb2ZsaWZlLmNvbSUyNTJGaXN0YW5idWwlMjUyRmhha2ttemRhJTI1MkZha2FkZW1pay1rYWRybyUyNTJG"">akademik kadrosuyla</a> The School of Life Istanbul; servis ve ürünlerini atölyeler, etkinlikler, blog yazıları, videolar ve tasarım ürünleri olarak sunuyor. Düzenli bir takvimde hem bireyler hem de <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNjQ3NDhhY2Y0NjhhMDAwNzIxZGI5MCZ1c2VyPTVlMzlkMTZjZGRkZjgxNDc5Zjg0ZDU5YiZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cudGhlc2Nob29sb2ZsaWZlLmNvbSUyNTJGaXN0YW5idWwlMjUyRmt1cnVtc2FsJTI1MkY="">kurumlar için</a> etkinlikler ve atölyeler düzenleyen The School of Life Istanbul, hem küresel hem de yerel içeriklerden oluşan müfredatıyla tasarladığı eğitimlerine pandemi sürecinin en başından bu yana çevrimiçi olarak devam ediyor. Bu süreçte 10 farklı ülkeden ve 25 ayrı şehirden katılımcıya ulaşmayı başaran organizasyon, dönemin ihtiyaçlarına uygun içeriklerle tasarladığı yeni sezonunu da çevrimiçi ortamda karşılıyor.• <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNjQ3NDhhY2Y0NjhhMDAwNzIxZGI5MCZ1c2VyPTVlMzlkMTZjZGRkZjgxNDc5Zjg0ZDU5YiZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cudGhlc2Nob29sb2ZsaWZlLmNvbSUyNTJGaXN0YW5idWwlMjUyRnRha3ZpbSUyNTJG"">Yeni sezon:</a> The School of Life Istanbul’un “Hayatı Seç” mottosuyla başlayan yeni sezonunda, organizasyonun bel kemiği olan <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNjQ3NDhhY2Y0NjhhMDAwNzIxZGI5MCZ1c2VyPTVlMzlkMTZjZGRkZjgxNDc5Zjg0ZDU5YiZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cudGhlc2Nob29sb2ZsaWZlLmNvbSUyNTJGaXN0YW5idWwlMjUyRnByb2dyYW0lMjUyRnllbmktbXVmcmVkYXQlMjUyRg=="">Ana Müfredat</a> derslerinin ve iş dünyası için duygusal beceriler odaklı içeriklerin yanı sıra yepyeni serilere de yer veriliyor.<ul><li>TSOL 101: Yeni sezonda pazar akşamı için planlanan TSOL 101 serisinde aşk, varoluşçuluk, kurumsal hayat gibi hayatın içinden kavramlara sıfır noktasından, acemi ve heyecanlı bir zihinle bakmak hedefleniyor. &nbsp;</li><li>Ayşe Birsel’le interaktif bir üçleme: Yeni düzende ev kavramının, yaşamın, gerçek ihtiyaçların gözden geçirileceği ve "Hangi yaratıcı araç ve uygulamaları kendi hayatımıza uygulayabiliriz?" sorusuna bir tasarımcının kılavuzluğunda yanıt aranacağı bu seri, gazeteci yazar Ece Temelkuran’ın katılacağı Hayalindeki Evi Tasarla, Lobofem’in kurucusu Fem Güçlütürk’ün katılacağı İkinci Hayatı Tasarla ve Prof. Dr. Taner Damcı’nın katılacağı Sağlıklı Yaşamı Tasarla etkinliklerini içeriyor. &nbsp;</li><li>Özel etkinlikler: Yeni sezon için tasarlanan özel etkinliklerde ise hayata sinemadan felsefeye, ebeveyn yaşamından gastronomiye uzanan pek çok farklı kültürel alanın merceğinden bakan ve faydalı araçlar sunarak perspektifi genişletmeyi hedefleyen içeriklere yer veriliyor.&nbsp; &nbsp;</li></ul>Keşif yolculuğunuzda The School of Life Istanbul’la kesişmek isterseniz <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNjQ3NDhhY2Y0NjhhMDAwNzIxZGI5MCZ1c2VyPTVlMzlkMTZjZGRkZjgxNDc5Zjg0ZDU5YiZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cudGhlc2Nob29sb2ZsaWZlLmNvbSUyNTJGaXN0YW5idWwlMjUyRnRha3ZpbSUyNTJG"">bu bağlantıyı</a> ziyaret edebilirsiniz.

varoluşçuluk ile ilgili hikayeler