Duende

Kreşendo'nun düzenlediği "Bu Festival Bizim" kapsamında İstanbul’da ilk kez 1 Kasım’da Volkswagen Arena’da konser verecek olan Marina Satti'yle müziğini, toplumun kadınlara dayattıklarını ve bunların üstesinden nasıl geldiğini konuştuk.

Marina Satti: Sanatın bir amacı olması, rahatsız etmesi gerek

Albüm: Gorillaz, Cracker IslandSüre: 37 dakikaPlak şirketi:&nbsp;Parlophone RecordsYayın tarihi: 24 Şubat 2023Kartonet:&nbsp;Damon Albarn ve çizgi karakterleri Gorillaz, 8 aya yayılan ve toplam 5 teklinin sıkıştığı uzun bir tanıtım periyodun ardından 8. stüdyo albümü Cracker Island’la geri döndü. Kataloğundaki albümler içinde değerlendirildiğinde, yalnızca 10 şarkısı ve 37. dakikada “iğneyi plaktan kaldıran” süresiyle albüm, Gorillaz’ın alışılageldik sesinin “paket” bir sunumu.&nbsp;2001 çıkışlı Gorillaz albümünden bu yana pop müziğinin sayısız janrlarla kesişim kümelerini oluşturan grup, bunu albümlerinde ağırladığı sayısız konuk müzisyenle gerçekleştirdii. Robert Smith’den Tony Allen’a, Mark E. Smith’den Grace Jones’a kadar birçok isim Gorillaz’ın eşsiz müzikal karışımında yer aldı; grubun pop’a getirdiği eklektik yaklaşımlarda rollerini bölüştü.&nbsp;Cracker Island, grubun reggaeton’dan hip-hop’a ve ötesine genişleyen janr akışkanlığında yine ve yeni birçok işbirliğinin buluşma noktası. Thundercat, The Pharcyde’dan Bootie Brown, Tame Impala, Bad Bunny, Beck ve diğerleri Gorillaz’ın ortaklıklarla büyüyen ses geleneğini yeni albümde de sürdürmesini sağladı.&nbsp;Diğer taraftan, Albarn ve ekibinin 20 yıldan daha uzun bir süredir yarattığı alternatif animasyon gerçekliğinin hiper pop ses manzaraları, Cracker Island’ta en jenerik formlarından bazılarına sıkıştı. Neticede ortaya kendisinin heyecansız bir taklidi olan ve Gorillaz’ın en vasat işlerinden biri çıktı.<img src="https://images.aposto.com/2023/2/3/1677679023577.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Gorillaz, Cracker IslandNeden dinleyelim?&nbsp;Gorillaz, diskografisindeki sekiz albüm ve onlarca şarkıyla 21.yüzyılın konvansiyonel pop sesinin dışında konumlanan bir geçmişe sahip. Grubun iki on yılı aşan geçmişi, arkasındaki öncü yaratıcı isim Damon Albarn’ın Batı müziğinin ya da ona dair sıradan olanın ötesini keşfetmeye olan merakının yansımalarıyla dolu.&nbsp;Albarn’ın Gorillaz dışında geliştirdiği, afro-beat’den geleneksel Kongo müziği ve dark cabaret’ye uzanan yan projeleri, Gorillaz’ın janrları pop ekseninde buluşturan bir çekim merkezi oluşuyla yakın bir ilişkiye sahip. Öyle ki Billie Eilish’e dahi “Gorillaz hayatımı değiştirdi” dedirten; diğer taraftan müzik tarihinin farklı kürsülerinden yükselen ikonlarıyla benzersiz bir müzikal kütüphane olan Gorillaz, esasında revaçta olan ile sanatsal arasında salınan bir Albarn tasarımı. Ve Cracker Island, “bu iki uç arasındalığı” 7 stüdyo albümü ve onlarca şarkıda defaatle onaylayan grubun ses mirasına yeni boyutlar eklemeden devam ettiren güvenli bir Gorillaz limanı yalnızca.Grubun artık kimlikleşmiş elektro-pop/synthpop sesinin albümün çekirdeğini oluşturması; öte taraftan Damon Albarn’ın farklı janr spektrumlarından seçerek işbirliği yaptığı müzisyenlerin bu çekirdeğin etrafında açtığı müzikal kanallar, Gorillaz’ı revaçta olanın direktliğinden sanatsal olanın girift doğasına kavuşturdu.&nbsp;Grup, funk’ın bas virtüözü Thundercat’ten hip-hop’un klasik MC’lerinden Bootie Brown’a ve raggeaton’un küresel yıldızı Bad Bunny’e genişleyen işbirlikçi ağından yeni zenginlikler devşirmeye devam etti. Synthpop ve elektronik/alternatif dans müziği altyapıların sacayaklarını oluşturduğu Gorillaz, kendi janr spektrumun ötesine (sık sık da Batılı kulaklar için “egzotik” olana) bakan ve oradan pop müziğinin çağdaş formlarına ulaşmak için esinler çıkaran anlayışını Cracker Island’da da sürdürdü.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/2/4/1677768371426.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Gorillaz | Kaynak: Apple MusicAncak bu, alışılagelmiş Gorillaz’ın ta kendisi ve Cracker Island’ı güvenli bir liman olarak tanımlamamın da temel nedeni. Zira, albümün griftleştiği anlar ve pop ses manzaralarının Albarn’ın özgünlüğüyle buluştuğu denemeler, dinleyeni yeni bir Gorillaz’la buluşturmadı. Bunun aksine, grubun müzikal mirasının jenerik formüllerine sığınan Albarn, albüm boyunca pseudo-Gorillaz’lığın garanticiliğinde vasat, endüstriyel bir pop standartı tutturdu.&nbsp;Gorillaz, konfor alanın dışında buluştuğu müzisyenler (ve müzikler) aracılığıyla kendisi ile işbirlikçilerine atfedilen janrları bükmeye devam ederken, direksiyonda synthesizer’ın olduğu pop müziğinin tekdüze uzamlarına sıkıştı Cracker Island’ta. Gorillaz’ın da öncülerinden olduğu, yakın geçmişimiz için yenilikçi ve sıra dışı olan pop’un akışkan hâlleri, Albarn’ı “popüler pop’la” bir araya getirdi.&nbsp;Bu durum, Damon Albarn’ın zihninin pencerelerini açarak içeri davet ettiği müzikleri ve müzisyenleri ayrı telden çalan, revaçta olanla sanatsal olanın evliliklerinin önüne geçen aktörlere dönüştürdü. Gorillaz, alternatif görsel dünyasının ve dün için geleceğe bakan müzikal mirasının kompozisyon imkânlarını kitle-dostu formüllere indirgerken, günümüze ait standart bir synthpop albümünden de fazlasını vadedemedi.&nbsp;Benzer işler:&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Klaus Johann Grobe - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4m5ZDLlZ4QvYVTxdS6Xc5C?si=vWGjeWYZQYyx6pOuQ-BKjQ" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Du bist so Symmetrisch</a></li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Tame Impala -&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/31qVWUdRrlb8thMvts0yYL?si=XBuejwozRCCbt3e8XqWo0A" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Slow Rush</a></li></ul>

Cracker Island’la kendisinin vasat bir versiyonunu sunan Gorillaz, günümüz synthpop’unun jenerik ses manzaralarıyla çevrili tekdüze bir "müzik animasyonuna” sıkıştı.


reggaeton ile ilgili hikayeler