Önce eseri görelim:<img src="https://images.aposto.com/2023/2/6/1678521778418.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.67" width="550" alt="Akşam Yemeği Partisi" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İlk defa 1979 yılında San Francisco Museum of Modern Art’ta sergilenen bu harikulade yerleştirme, eşkenar üçgen şeklinde kocaman bir eserdir.Üçgenin 14,6 metre uzunluğundaki her bir kenarında on üç yemek takımı vardır ve bu &nbsp;Da Vinci’nin meşhur Son Akşam Yemeği’ndeki servis takımını yansıtır. Mısır Kraliçesi Hatşepsut’tan Virginia Woolf’a kadar tarihteki otuz dokuz önemli kadının hatırasına, toplam otuz dokuz yemek takımı tek tek tasarlanmıştır. Virginia Woolf için tasarlanan yemek takımını görelim:<img src="https://images.aposto.com/2023/2/6/1678521804463.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.06" width="550" alt="Virginia Woolf İçin Tasarlanan Yemek Takımı" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Akşam Yemeği Partisi tarihte kadınların çoğu zaman unutulan rolünü hatırlatır ve kadınların yaratıcılığını ve sanatsal geleneklerini över.

Yıldızlı Bir Hikâye

Judy Chicago’dan bahsetmişken en ünlü yerleştirmelerinden biri olan Akşam Yemeği Partisi’nden söz etmezsek olmaz.

Judy Chicago – Akşam Yemeği Partisi

Fakat ilk çizildiği yıllardan itibaren ses getiren bu çalışma öyle bir bilinçsizlikle karşı karşıya kaldı ki, içim acıyor..Da Vinci’nin “Son Akşam Yemeği” adlı çalışması Milano’da Santa Maria Delle Grazie Kilisesi’nde. Şimdi tabloyu bir görelim.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/6/1661005332950.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.93" width="550" alt="The Last Supper" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Dikkatini çeken herhangi bir şey? Yok mu? İsa’nın önündeki düzlüğü görüyor musun? Masanın altındaki düzlükten bahsediyorum. Lüzumsuzluk, iş bilmezlik abidesi.. Zamanında, resmin hemen altına mutfak ve salon arasına bir kapı açılıyor. Kapı açılırken de İsa’nın ayakları dahil olmak üzere resmin bir kısmı tahrip edilip yıkılıyor. Sonradan tekrar örülüyor fakat iş işten çoktan geçmiş.Bir de bu açıdan bakalım..<img src="https://images.aposto.com/2022/7/6/1661005371264.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.34" width="550" alt="The Last Supper 2" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Üzülmemek elde değil. Bir de ülkemizdeki restorasyonlar.. Neyse, hiç girmiyorum o konuya.

“Sanat sepet” işleriyle biraz ilgili olan birinin rahatlıkla “Aa, Da Vinci’nin eseri değil mi ya, hehe!” diyebileceği bir tablo. Yani demem o ki baya baya popüler kültürün kölesi bir çalışma haline geldi. 

Son Akşam Yemeği ile ilgili hikayeler