<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">ID</h3>Your nickname: Ken. People called me that in high school because Americans can’t pronounce Kenan right.I have attended “this” concert in Istanbul recently: Second at Zorlu PSM.I have explored “this” local musician in Istanbul recently: Min TakaI live in: KurtuluşI feel like I am from: Ayvalık<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">SHOOT THE BREEZE</h3>Istanbul is a melting pot of musical influences. In fact, you are part of this melting pot in that you, together with Paul Osterlund and Parham A.G., formed a band called AŞK. How do you evaluate the current array of music coming from Istanbul?Istanbul has an incredibly vibrant music scene. When politics get me depressed, I try to maintain my optimism by thinking about the immense creativity coming out of the city. There are a lot of world-class musicians putting out unique music in a wide variety of genres. It’s exciting for me to see how some of these groups are also getting global recognition. For example, the darkwave band She Past Away is able to tour all over North America. They’re also very popular in Mexico and I’ve heard stories about fans there singing along to their songs at concerts in Turkish!The fact that bands doing this have been able to gain some global recognition is inspiring to me. It’s difficult for bands from a country like Turkey to break into the global market because people expect you to do something locally inspired rather than just playing straight ahead synth-pop or darkwave or surf rock, or whatever. The fact that there are so many world-class bands despite this pressure is a testament to how talented and determined musicians are here.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/6/1661630957005.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kenan posing beside a graffiti artPhoto: Deniz Sabuncu<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Could you please briefly talk about your upcoming book project titled Rockers and Radicals in Anatolia: Turkish Psychedelic Rock and the World 1960s? I am sure the book will shed light on many musicians as well as bands that we have not much heard about when we think of Anatolian rock!I think we’re living in an ideal moment for research on Anatolian Rock. The genre began in the 1960s when musicians in Turkey began combining rock music with local folk music traditions and instruments like the bağlama. But interestingly, this genre is today experiencing a revival.At heart, my book explores what relationship this musical explosion of Turkey’s 1960s and 1970s had with the protest movements that also shaped this period, both in Turkey and across the world. My book follows the development of Anatolian Rock through the music of trailblazer Tülay German, the trippy ensemble Moğollar, the musically experimental and politically ambiguous Erkin Koray and Barış Manço, and the militant Selda Bağcan and Cem Karaca. I show that Anatolian Rock musicians had strong ties to 60s left-wing movements from the genre’s very first days, when jazz singer Tülay German collaborated with prominent socialists like Ruhi Su and Erdem Buri to kick off a craze of adapting Turkish folk songs to Western popular music. While radicals and rockers were sometimes engaged in different pursuits, I argue that they must still be thought of as two sections of the same movement of the 60s.And lastly, we'd love to read/hear your selections of Anatolian rock tunes that you became aware of during your research for the book project. Maybe we could do a playlist on our Spotify account, curated by you!Of course! I’ve created a playlist for your readers. It combines some of the most iconic Anatolian Rock songs with some lesser known bangers, B-sides, and other rarities.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Give a listen to Anatolian Rock playlist below, curated by Kenan Sharpe for Aposto Istanbul.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/3g3RkG1qAH8tn41hFi2w3r?si=c464c143f4e64bee" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/7/2022-08-26T14:54:49.141Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.58" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Aposto Istanbul

Meet Kenan Behzat Sharpe; academic, musician, and a passionate researcher of Turkey's past and present music.

Kenan Behzat Sharpe

<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kimlik Bilgileri</h3>Takma adım:&nbsp;Ken. Birleşik Amerikalılar Kenan'ı doğru telaffuz edemekleri için insanlar bana lisede böyle seslenirdi.İstanbul’da en son şu konsere gittim: Zorlu PSM'de Second.&nbsp;İstanbul’da en son şu yerel müzisyeni keşfettim: Min Taka&nbsp;İstanbul’da nerede yaşıyorsun?&nbsp;KurtuluşKalbinde nereli hissediyorsun? Ayvalık<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">HOŞBEŞ</h3>İstanbul çeşitli müzik esinlerinin bir araya geldiği bir pota. Esasında, sen de bu potanın içindesin. Paul Osterlund ve Parham A.G.'yle AŞK adında bir grubunuz var. Günümüzde İstanbul'dan gelen müzikleri nasıl değerlendiriyorsun?&nbsp;İstanbul inanılmaz canlılıkta bir müzik sahnesine sahip. Ne zaman siyasetin gündemi moralimi bozsa, şehirden çıkan engin yaratıcılığı düşünerek iyimserliğimi korumaya çalışıyorum. Geniş bir janr çizgisinde eşsiz müzik üreten dünya standartlarında birçok müzisyen var. Yerel bazı grupların küresel bir ilgi görmesi benim için çok heyecan verici bir şey. Örneğin, darkwave&nbsp;grubu She Past Away Kuzey Amerika boyunca turneye çıkabiliyor. Grup Meksika'da da çok popüler, hatta orada bazı hayranların şarkılara Türkçe eşlik ettiğiyle ilgili birtakım hikâyeler bile duydum! &nbsp;Eşsiz müzikler üreten yerel grupların evrensel bir bilinirlik kazanması ilham verici benim için. Bu tür grupların Türkiye gibi bir ülkeden küresel pazarla açılması zor. Zira insanlar doğrudan synth-pop, darwave, surf rock vb. esinli üretimler yerine yerelin izinde müzikler yapmanızı bekliyor. Bu baskıya rağmen dünya standartlarında bu kadar grup olması, Türkiyeli müzisyenlerin ne kadar yetenekli ve kararlı olduğunun bir göstergesi.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/6/1661630817170.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kenan bir sokak sanatının yanındaFotoğraf: Deniz Sabuncu<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Yakında yayımlanacak kitabın Rockers and Radicals in Anatolia: Turkish Psychedelic Rock and the World 1960s kitabından bahsedebilir misin biraz? Kitap eminim ki Anadolu rock denince aklımıza gelmeyecek birçok müzisyen ve müzik grubunu aydınlığa çıkaracak! &nbsp;Bence Anadolu rock üstüne araştırma yapmak için ideal bir zaman diliminde yaşıyoruz. Anadolu rock, 1960’lı yıllarda Türkiye’deki müzisyenlerin rock müziğini yerel folk müziği ve bağlama gibi çalgılarla bir araya getirmesiyle başladı. Ama gariptir ki Anadolu rock günümüzde bir yeniden canlanış yaşıyor.&nbsp;Kitap özü itibariyle, Türkiye’de 60’lı ve 70’li yıllarda yaşanan müzik patlamasının hem Türkiye’de hem de dünyada bu iki on yılı biçimlendiren protesto hareketleriyle ilişkisini keşfediyor. Kitabım; Anadolu rock'ın gelişimini öncü Tülay German, Cem Karaca, trippy&nbsp;topluluk Moğollar, militanist Selda Bağcan ve müziklerinde deneysel, siyasi duruşlarında belirsiz Erkin Koray ve Barış Manço aracılığıyla takip ediyor.&nbsp;Türkçe folk şarkılarını Batı popüler müziğine yorumlama çılgınlığını başlatan caz vokalisti Tülay German’la sosyalist Ruhi Su ve Erdem Buri’nin yaptığı işbirliğine işaret ediyor, böylelikle de Anadolu rock müzisyenlerinin janrın doğuşundan itibaren 60’lı yılların solcu hareketleriyle sıkı bağları olduğunun altını çiziyorum. 60’ların radikallerinin ve rock müzisyenlerinin farklı amaçlar uğrunda gerçekleşen mücadelelerine rağmen, bu insanların zamanın aynı hareketinin farklı iki kolu olarak değerlendirilmesi gerektiğini tartışmaya açıyorum.Kenan Sharpe'ın Aposto İstanbul için hazırladığı Anadolu rock çalma listesine aşağıdan kulak verebilirsin.&nbsp;<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/3g3RkG1qAH8tn41hFi2w3r?si=c464c143f4e64bee&nd=1" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/7/2022-08-27T22:09:48.377Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.58" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Aposto İstanbul

Kenan Behzat Sharpe'la tanışın; akademisyen, müzisyen ve dünden bugüne Türkiye müziğinin tutkulu bir araştırmacısı.

<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kimlik Bilgileri</h3>Takma adım:&nbsp;Aslında bir takma adım yok ama Starbucks ismim Poyraz ve bazı arkadaşlarım artık bana öyle sesleniyor.Yakın zamanda ziyaret ettim:&nbsp;Silivri! Epey uzak ama teknik olarak hâlâ İstanbul!&nbsp;Yakın zamanda keşfettim:&nbsp;Geçen hafta İstanbul'u ziyaret eden bir grup öğrenciyi şehirdeki favori mekânlarımdan Yedikule ve Samatya civarında bir yürüyüşe çıkardım.İstanbul’da nerede yaşıyorsun?&nbsp;Kurtuluş&nbsp;&nbsp;<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">HOŞBEŞ</h3><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"> </h3>Merhaba Paul. Geçenlerde okuduğum bir alıntı tivitini hatırlıyorum. Tivit özetle, “Doğduğun ve büyüdüğün yerden çok uzakta bir yerde yaşıyorsan deli olmalısın.” diyordu. Sen de cevaben “6848 mil uzaktayım, bir hilkat garibesiyim o zaman.” yazmıştın. ABD'den Türkiye'ye mesafe çok uzun, doğru. Ancak bunun seni bir hilkat garibesi yaptığından emin değilim. Bize Paul Osterlund'un yolu İstanbul'a nasıl düştü anlatır mısın?İstanbul'a ilk defa 2007 yılında, üniversite ikinci sınıfta ve 19 yaşındayken bir öğrenci gezisiyle gelmiştim. Boğaziçi Üniversitesi'nde bir derse katılmıştık. Çok net bir şekilde hatırlıyorum, ilk kez güney kampüse inen yolun tepesindeyken gördüğüm boğaz manzarası beni büyülemişti. Tamamen karalarla çevrili Albuquerque, New Mexico'da büyümüş biri olarak, en hafif tabirle nutkum tutulmuştu. O an İstanbul'da yaşayabileceğimi anladım. 2008 yılında buraya geri döndüm ve değişim öğrencisi olarak bir yıl Boğaziçi'nde okudum. Kısa bir süre tekrar ABD'de yaşadıktan sonra 2011'de Sabancı Üniversitesi'nde yüksek lisans yapmak üzere İstanbul'a taşındım, o zamandan beri de buradayım.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/7/6/1659814895780.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Paul, favori yerel saat tamirci dükkânının önünde<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Hâlihazırda 10 yıldan daha uzun bir süredir İstanbul'da yaşıyorsun. Akıcı bir Türkçen var ve muhtemelen İstanbul'u yerellerin çoğundan daha iyi biliyorsun. Sabancı Üniversitesi'nden Türkiye Çalışmaları yüksek lisans diploman bile var! Bence senin İstanbulla özel olarak, ancak Türkiye'nin geneliyle kurduğun ilişki günümüzde bu şehirde yaşayan yabancılar arasında istisnai bir yere sahip. İstanbulla yaşadığın aşk üzerine neler söylersin, senin için şehri bu kadar büyüleyici kılan nedir?Bir “24 saat” şehri olmasına bayılıyorum. Mahalleme geri dönüp sabahın dördünde tavuklu pilav yiyebilmeyi, herhangi bir saatte çeşitli dükkânlardan bira alabilmeyi seviyorum. İstanbul'un hızına ve enerjisine alıştıktan sonra, her şeyin akşam 10'da kapandığı diğer kentlere gitmek keyif kaçırıp günlük ritminizi alt üst ediyor. Şehrin aşırı büyümesinin yıkıcılığına ve “arsız” inşaatlara rağmen, İstanbulda hâlâ her zaman güzellikler bulmayı başarabiliyorum. Mahallemin içinde ya da kıyılarında yer alan ve yanından defalarca geçtiğim yerlerde bile daha önce fark etmediğim bir şeyle karşılaşabiliyorum. Bu bazen bir göz alıcı Art-Deco binası, bazen kalp ve lale desenli paslanmış bir demir kapı, bazen de elle boyanmış süslü bir apartman levhası olabiliyor. Burada yaşamak detaylara gösterdiğim dikkati ve mimariye olan ilgimi keskinleştirdi.İstanbul aynı zamanda gazeteci olmamın temel sebebi. Şehrin sonsuz bir ilham kaynağı ve anlatılmayı bekleyen sayısız hikâyeleri var. Gezi Parkı olayları başladığı sırada yüksek lisans tezimi bitirmek üzereydim ve tezimde hasbelkader Gezi Parkı hakkında bir bölüm de vardı. O noktada yoluma akademide devam etmek istemediğimi, İstanbul hakkında yazmaya devam etmek istediğimi kavradım ve gazeteciliğe başladım. Şanslıyım ki aynı sene Boğaziçi'nde gelişmiş bir Türkçe dil programına burslu kabul aldım. Sonrasında da kendimde Türkçe röportajlar yapabilecek özgüveni buldum.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/6/1659814915709.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Paul, Kurtuluş'tan bir saat tamircisiyle birlikte<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">İstanbul'u bir saniyeliğine bir kenara bırakmak ve seninle “müzisyen Paul” hakkında ve İstanbul'dayken müzik üretmeye nasıl devam ettiğiyle ilgili konuşmak istiyorum. Öncesinde “Foton Kuşağı” adlı bir gruptaydın. Şimdi de Kenan Sharpe ve Parham A.G'yle beraber "AŞK" adında yeni bir grubunuz var. Bize İstanbul'daki kişisel müzik üretim yolculuğundan bahsedebilir misin biraz, ABD'yle nasıl kıyaslarsın örneğin?Türkiye'deki ilk arkadaşım Onur Güzel, 2007 yılında benimle Myspace üzerinden iletişime geçmiş ve eski gruplarımdan birinin kayıtlarını dinlediğini ve sevdiğini söylemişti. Onur'un mesajı da İstanbul'a yapacağım ilk ziyaretin yalnızca birkaç hafta öncesine denk geldi. Nihayetinde onunla şehirde birkaç kez buluşup bir arkadaşlık başlattık. 2008-2009 civarında, yani İstanbul'daki ilk yıllarımda, Onur ve ben Taratarama&nbsp;adında bir grup kurduk. 2011'de ABD'ye geri döndükten sonra Foton Kuşağı doğdu, 2017'ye kadar da aktif kaldı. 2013 yılında İstanbul, Ankara, İzmir, Eskişehir gibi yurt içi yerlerde; Hollanda, Almanya ve Fransa gibi yurt dışı yerlerde de sahne aldık. 15 yaşımdan beri müzik gruplarındayım, nerede olursam olayım yapmak zorunda olduğum bir şey bu.Bu bir kenara, 2022'in başında Kenan ve Parham'la AŞK projesini başlatmadan önce birkaç yıllığına müziğe ara verdim. AŞK gürültülü olduğu kadar da hoş, ahenkli bir punk/indie rock üçlüsü. Çok yakında yayımlanacak biri Türkçe diğeri de İngilizce iki parçalık bir de tekli kaydettik. İstanbul'da müzik yapmak ABD'de yaşadığım şehirlere kıyasla çok daha zor. İstanbul gibi büyük bir şehir için kısıtlı sayıda müzik sahnesi var, prova stüdyolarında grupça pratik yapabilmeniz için saatlik ödemeler yapmanız gerekiyor ve ekipmanları oradan oraya taşımak bir kâbusa dönüşebiliyor.&nbsp;ABD'deyken birkaç “punk” evinde yaşamıştım. Örneğin hepsi müzisyen 4 arkadaşla paylaştığım bir evin prova yapabileceğimiz, kayıt alabileceğimiz, konserler ve partiler düzenleyebileceğimiz devasa bir bodrum katı vardı. 60-70 kadar insanı sığdırdığımız bu kattan gelen gürültüye komşularımız aldırış etmezler, polisi de asla çağırmazlardı. Böyle bir düzeni İstanbul'da kurmak tabii ki imkansız. Öte taraftan, şehirde çeşitli janrlarda heyecan verici müzik yapan birçok müzisyen ve grup var. Müzisyenlerin ve konser katılımcılarının uğraşması gereken ekonomik ve lojistik sorunlara rağmen, İstanbulun müzik sahnesini iştahla takip etmek için çokça sebep mevcut.&nbsp;

Paul Osterlund'la tanışın; gazeteci, müzisyen, şehir seyyahı ve İstanbul'da yaşayan en tutkulu yabancılardan.

Paul Benjamin Osterlund

Kurtuluş'ta hayat sonu olmayan günlerden ibaret. Mahalle; şehir düşkünü gezginlere eşsiz, büyüleyici ve hatıralarda korunacak engin bir çeşitlilikte keşifler vaat ediyor. &nbsp;&nbsp;Kurtuluş'taki hayatı Paul Osterlund'tan daha iyi deneyimleyen biri var mı emin değiliz. Paul, mahallesinin tanıdık sınırlarının ötesine geçmekten ve çeperlerde bekleyen hikâyeleri ve tarihleri ortaya çıkarmaktan vazgeçmeyen biri. Biz de Paul'a Kurtuluş'un dokusuna işlemiş gizli yemek duraklarını sormadan edemedik.İstanbullu, Paul'un mahallesinden derlediği ve leziz olduğu kadar otantik de olan mutfak seçkisine hoşgeldin.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/6/1659815078051.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Paul, Kurtuluş'taki favori barı Pikap'ta<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Pikap:&nbsp;Kurtuluş'ta son zamanlarda türeyen tüm kafe ve barlardan önce Kurtuluşlu olan eski usul bir bar. Mahallede bir şeyler içmek istediğimde uğradığım ilk durak, mekânın çalışanları da barın başlangıcından beri orada olan harikulade insanlar. Müşteri kitlesi de çok renkli ve idareciler de herkesin rahat hissetmesi için çok titiz davranıyor.&nbsp;</li></ul>Paul'un favori sipariş(ler)i:&nbsp;Tavuk kanat ve kebap.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Astek:&nbsp;Favori meyhanem. Baş garson Mehmet Bey muhtemelen İstanbul'daki en iyi garson. Buranın 6 yıldır müşterisiyim ve hem Türkiye'den hem de yurt dışından getirdiğim hiçbir dostumun memnuniyetsiz ayrıldığını görmedim.</li></ul>Paul'un favori sipariş(ler)i:&nbsp;Buradaki her yemek harikulade, köpoğlu ve paçanga böreği de muhakkak sipariş edilmesi gerekenlerden.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Efsane Dürümcü Baba:&nbsp;Efsane Dürümcü Baba, bir diğer adıyla 70'li yaşlarında Yıldırım usta, ızgaracıya evriltilmiş küçük ve beyaz bir kamyonette inanılmaz Adana ve çöp şiş dürüm yapıyor. Kurtuluş son durağın tam ortasındaki mekân gecenin ilerleyen dakikalarına kadar da açık.</li></ul>Paul'un favori sipariş(ler)i:&nbsp;Çöp şiş dürüm.

Kurtuluş'un yerel lezzetlerinin tadına bakın, Paul Benjamin Osterlund seçkisiyle.

Kurtuluş'un lezzetlerinin peşinde

<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">ID</h2>Your nickname:&nbsp;I don't really have one but my name at Starbucks is Poyraz and some friends call me that now.&nbsp;I have visited in Istanbul recently:&nbsp;Silivri! Far away but technically still Istanbul!&nbsp;I have explored recently (in the city):&nbsp;Last week I took a group of visiting students on a walking tour of Yedikule and Samatya, one of my favorite areas of the city.&nbsp;I live in:&nbsp;Kurtuluş&nbsp;&nbsp;I am from:&nbsp;Albuquerque, New Mexico<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">SHOOT THE BREEZE</h2>Hello Paul! I remember reading a quote recently from you which answered a tweet that in summary said, "If you live far, far away from where you were born and grew up, you are a nut job." And you replied, "6486 miles away, must be a weirdo." It sure is a long way from the United States to Istanbul, but I am not sure if it makes you a weirdo. Can you please tell us how Paul Osterlund ended up in Istanbul?I came to Istanbul for the first time on a student trip in 2007, when I was 19 and in my second year of university. We attended a lecture at Boğaziçi University and I clearly remember being floored when I first saw the view of the Bosphorus from the hill leading down toward south campus. As a kid who grew up in a small town near landlocked Albuquerque, New Mexico, to say the least I was awestruck. At that point I realized that I could live in Istanbul. I came back in 2008 and spent a year studying at Boğaziçi University as an exchange student. After living in the US for a couple years, I returned in 2011 to do my MA at Sabancı University and have been here ever since.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/5/1659715737689.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Paul is in front of his local watch repairerPhoto: Deniz Sabuncu<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">You have been living in Istanbul for more than a decade now. You speak fluent Turkish and most probably know Istanbul better than most of the locals. You even have a Turkish Studies MA from Sabancı University! I believe that your relationship with Istanbul in particular, but Turkey in general is unique amongst the expats living today in the city. Can you please dwell on your love affair with Istanbul, what is so fascinating about the city for you?I love that it is a 24-hour city. I like coming back to the neighborhood and having tavuklu pilav&nbsp;on the street at 4 AM, or being able to order beer from numerous shops at any hour. After getting used to the pace and energy of Istanbul, going to other cities where everything shuts down at 10 PM or midnight is depressing and disorienting. In spite of the catastrophic over development and obscene construction, I still manage to find beauty in the city all the time. Even in places in my neighborhood or nearby that I've passed by hundreds of times, for the first time I'll notice a neglected but charming Art-Deco building, an old wraught-iron door with heart and tulip patterns, or an ornately hand-painted golden apartment sign. Living here has accelerated my attention for details and interest in architecture.Istanbul is also completely responsible for me becoming a journalist. The city is an endless source of inspiration and there is an infinite number of stories to be told. I was finishing my MA thesis in 2013 right when the Gezi Park protests broke out, and coincidentally my thesis had a chapter about Gezi Park. By that point I knew I didn't want to continue in academia but did want to keep writing about Istanbul, so I decided to get in to journalism. That same summer I was fortunate to get a scholarship to attend an intensive advanced Turkish language program at Boğaziçi, and afterwards I realized that I felt confident conducting interviews in Turkish.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/5/1659715825728.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Paul is together with his beloved watch repairmanPhoto: Deniz Sabuncu<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">I would like to sideline Istanbul for a second and ask you about the "musician Paul" and how he continues to produce music throughout his time in Istanbul. You were in a band called "Foton Kuşağı" earlier, which was set to open for New Order in 2013's One Love Festival. Now you, together with Kenan Sharpe and Parham A.G, are in a band called "AŞK". Could you tell us about your music-making journey in Istanbul, and how it compares to music-making in the US?My first friend in Turkey, Onur Güzel, got in touch with me via Myspace in 2007 because he heard one of my old band's recordings and told us he liked it. I happened to be going on my first trip to Istanbul a few weeks later and ended up meeting up with him several times and becoming friends. When I first lived in Istanbul in 2008-09, Onur and I started a group called Taratarama. After moving back in 2011, I started Foton Kuşağı, which was active until 2017. We played in Istanbul, Ankara, İzmir and Eskişehir as well as 12 shows across Holland, Germany and France in 2013. I've been playing in bands since I was 15 so it's something I have to do wherever I am.Having said that, I did take a hiatus for a few years before starting AŞK at the beginning of this year with Parham and Kenan. It's a loud yet tuneful punk/indie rock trio. We recorded a two-song single that will be released soon, one song is in Turkish and the other is in English. Making music here is considerably more difficult compared to the cities I lived in in the US. There are a limited number of venues for a city of this size, you have to pay by the hour to rehearse in practice spaces and transporting gear can be a nightmare.In the US, I lived in a couple punk houses, one of which I shared with four friends who were all musicians and we had a huge basement where we could rehearse, record, and throw shows and parties, we could cram 60-70 people in there and our neighbors were cool with it despite the noise and would never call the cops. Such a setup is obviously impossible in Istanbul. However, there are lots of people and bands across numerous genres that are making exciting music in the city, and there are plenty of reasons to be enthusiastic about the music scene here despite the financial and logistical difficulties that musicians and concertgoers alike have to deal with.

This is Paul Osterlund; journalist, musician, city cruiser, and one of the most enthusiastic expat Istanbulites.

Life at Kurtuluş is full of vividness. The neighborhood offers city-curious wanderers a wide scope of explorations that are unique, spellbinding, and worth remembering.&nbsp;No one appreciates life at Kurtuluş better than Paul Osterlund, a local of the area, who is never tired of going beyond the borders of the district and unearthing the stories and histories that lie on its fringes. We couldn't help but to ask Paul about the secret food attractions which are embedded in the fabric of Kurtuluş.Istanbulite, welcome to Paul's selection of delicious yet authentic cuisine stops from his mahalle.&nbsp;We are all ears for him now.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/5/1659714715406.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Paul at his favorite bar Pikap in KurtuluşPhoto: Deniz Sabuncu<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Pikap:&nbsp;My favorite bar. An old-school pub that has been around long before all of the coffee shops and bars that have popped up in Kurtuluş in recent years. It's my go-to place to get a drink in the neighborhood, and the guys who run it are fantastic and have been there forever. The clientele is quite eclectic and the proprietors make sure that everyone feels comfortable.&nbsp;</li></ul>Paul's Favorite Order(s): Chicken wings and kebab&nbsp;<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Astek:&nbsp;My favorite meyhane. The head waiter Mehmet Bey is probably the best waiter in Istanbul. I've been going there for six years and have brought many friends from here and abroad along and no one has left unsatisfied.&nbsp;</li></ul>Paul's Favorite Order(s): Everything is excellent, but definitely make sure to order köpoğlu and paçanga böreği.&nbsp;<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Efsane Dürümcü Baba:&nbsp;Efsane Dürümcü Baba AKA Yıldırım usta, a 70-something gentleman who makes incredible Adana and çöp şiş dürüm from a small, white van converted to a grill that is located right in the center of Kurtuluş Son Durak and is open well into the night.</li></ul>Paul's Favorite Order(s):&nbsp;Çöp şiş dürüm&nbsp;

Paul Osterlund ile ilgili hikayeler