<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Discover with Kerimcan who spends his life on the road and takes photos instead of notes.</h3><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">A desert night in MoroccoIt's late afternoon, we are on the winding roads of Morocco that are long enough for us to lose track of time. The North African sun is nearing the end of its shift. We are entering a town of two-story buildings with brown and yellow tones. It is as if suddenly the hustle and bustle that dominates Morocco disappear as calmness descends upon us.The city of Merzouga has a gate that looks like a filter. We have nothing to do in the city - we are heading to the Sahara, the largest desert in the world. We continue on from the city center and after a short journey, we reach the area in the desert where we will camp. We leave our stuff in the tents and head out. We are late for the most important appointment of the day, we realize that we have overstayed our last break. With quick steps that become 2-3 times more tiring than usual, we climb a sand dune and watch an exquisite sunset. We are surrounded by the perfection of nothingness.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#000000FF" color="#FFFFFFFF" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#000000FF !important;color:#fafbfc !important" href="https://apos.to/i/a-desert-night-in-morocco" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(0, 0, 0) !important; color: rgb(250, 251, 252) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Read more</a><p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#000000FF" color="#FFFFFFFF" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#000000FF !important;color:#fafbfc !important" href="https://apos.to/n/ruta-12b" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(0, 0, 0) !important; color: rgb(250, 251, 252) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Subscribe</a>

Aposto Playground

Ruta

Akşamüstü saatleri, saat kavramının kaybedecek kadar uzun süren, bol virajlı Fas yollarındayız. Kuzey Afrika güneşi artık mesaisinin sonlarına yaklaşıyor. Kahverengi ve sarı tonların hâkim olduğu, iki katlı binalardan oluşan kasabadan hâllice bir şehre giriş yapıyoruz. Sanki bir anda Fas’a hâkim olan o harala gürele ortadan kalkıyor ve üstümüze bir sakinlik çöküyor.&nbsp;Merzouga kenti, sanki filtre taşıyan bir kapıya sahip. Şehirde işimiz yok — istikamet dünyanın en büyük boşluğu, Sahra Çölü. Kent merkezinden devam edip kısa bir yolculukla çölde kamp yapacağımız alana varıyoruz. Çadırlara eşyaları âdeta fırlatıp dışarı çıkıyoruz. Günün en önemli randevusuna geç kalmış hâldeyiz; yolda o son molayı fazla uzattığımızı fark ediyoruz. Normalden 2-3 kat daha yorucu hâle gelen hızlı adımlarla bir kumula çıkıyoruz ve enfes bir gün batımı izliyoruz. Hiçliğin kusursuzluğu tarafından sarılmış durumdayız.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/3/2/1650373174737.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.80" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Hiçliğin kusursuzluğu<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Havanın bir anda soğuması ve yorgunla beraber çadırlara çekiliyoruz. Turistik numaraların sergilendiği vasat bir akşam yemeği sonrası çöl kaşifleri ekibi tek eksikle göreve hazır — Sinan, yorgunluk nedeniyle görevden affını istiyor; Cihan ve Burak'la kamp yakınlarındaki bir kumula doğru yürüyoruz. Artık tepemizde dev bir karanlık var ve o karanlığın ortaya çıkarttığı sayılamayacak kadar çok yıldız. Yıldızlarla kumlar arasında bir yerde büyülenip kalıyoruz.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Çöl muhabbeti</h2>Biz bu kadar ileri gözlem gücü ve uzay bilimiyle bile yıldızlara baktıkça derinden etkilenirken eski insanlar acaba neler hissediyordu? Mesela çölü günlerce geçmeye çalışan bir kervandakiler acaba gece yıldızlara bakıp ne düşünüyordu? Varlığımızın evrende üzerinde durdukları çöldeki bir kum tanesi kadar bile yer tutmadığını anlamışlar mıydı? Kadim toplumların çölle olan o kuvvetli ilişkisini konuşuyoruz. Bir noktadan sonra sonsuz uzay gibi dipsiz bir konuya girdiğimizi fark ediyoruz.&nbsp;Limitsiz mekânlar sonu gelmeyen konular açmaya neden oluyor. “Hayatın anlamı çölde bir kum tanesini aramak kadar zor mu? Yoksa tüm kum tanelerinden keyif almak mı hayat?” gibi felsefi soruları arkamızda bırakıyoruz. Çöldeki geceyi cevabını bulamayacağımız sorularla geçirmeyecek kadar yaşlıyız. Konu yemekte karşılaştığımız ve haftalardır tek başına çöldeki bu uyduruk kampta kaldığını anlatan orta yaşlı kadına geliyor. Kendisinin gizli servis ajanı olduğuna dair senaryolar üretip eğleniyoruz. Boyutunu anlatmaya asla yeterli olmayacak yıldız fotoğrafları çekiyoruz. Çevredeki kum tepelerine yürüyüp, çevrede buldukları otları kemirmeye çalışan çöl emekçileri develeri izliyoruz. Bir noktada insan karanlıkta görmeye alışıyor — tıpkı gece bastıran çöl soğuğuna alıştığı gibi.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/3/2/1650373334946.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.80" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Karanlık çöktükten sonra<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Antoine de Saint Exupéry’nin Küçük Prens’e söylettiği cümle aklıma geliyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(0, 145, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(0, 145, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">&nbsp;"Acaba," diye söze başladı. "Günün birinde hepimiz kendi yıldızımızı bulalım diye mi hepsi böyle birbirinden uzak?"</blockquote>Yıldızlara bakıyorum — çok uzak görünüyorlar. O nedenle "Hepimiz birer kumul seçip oraya çökebiliriz," diye plan yapıyorum kafamdan. Üstelik her gün değişen manzara da var.&nbsp;Seyahatlerin bitmek bilmez ikilemi yine ortaya çıkıyor:&nbsp;Tüm günün yorgunluğuyla ortaya çıkan uyku ihtiyacı ve kısıtlı vaktin getirdiği hiçbir şey kaçırmamalıyım hissi çatışmaya başlıyor. Çölde gecenin tadını biraz daha çıkarttıktan sonra çadırlara dönüyoruz.Birkaç saat sonra acı acı çalan alarmla uyanıyorum. Buz gibi çadır sıcak battaniyenin altında hiç cazip görünmüyor. Ancak hep kullandığım kişisel motivasyon cümlemle ayağa kalkıyorum: “Bir daha ne zaman çölde gün doğumu izleyeceksin?”&nbsp;Yanımdaki en kalın kıyafetleri giyiyorum. Kamp yakınlarındaki bir kumula tırmanıyorum. Ekip yavaştan toplanıyor. Yanımıza deve gezdiren bir kamp çalışanı geliyor. Beraber tepenin arkasında yükselmek için nazlanan güneşi bekliyoruz. Tüm gece yıldız fotoğrafı çekmek ve muhabbet etmek için sıfır derece sıcaklıkta çölde dolanınca insan yeni doğan güneşi ve onun ısısına kavuşmayı her şeyden fazla istiyor. Sabah ayazı bir ara içimi o kadar ürpertiyor ki yanımızda oturup geviş getiren deveye sarılıp ısınmayı bile düşünüyorum. Bu bekleme sürecinde Berberi gence vakit geçirmek için sorular soruyorum:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(0, 145, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(0, 145, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">— Devenin adı ne? — Deve</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2022/3/2/1650373410187.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.80" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Çölde bir yolculuk<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bu netlik karşısında muhabbet çok da uzamıyor. Güneş sonunda kum tepelerinin arkasından yükseliyor. Bizim iliğimiz kemiğimiz ısınıyor. Çölde yaşayan insanların güneşle olan ilişkisini bir kez daha anlıyorum. Bedevi eleman, deveyi otlatmaya götürüyor. Biz de kahvaltıya gidiyoruz. Kısa süre sonra hava, şortla gezilecek hâle geliyor.Merzouga arkamızda kalırken geceden çıkarttığım cümleyi yazıyorum not defterime:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(0, 145, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(0, 145, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Çöl asla silinmeyen bir his bırakır zihine. Hiçliğini tekrar hatırlar kişi. İnsansızlığın verdiği huzur, çölün engin ufkuyla birleşince aslında üstüne bastığı kumlardan farkı olmadığını fark eder insan.</blockquote>

Merzouga ile ilgili hikayeler