<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-07T11:33:04.663Z.png" alt="Morphine @Karga Kadıköy Burak Beceren"><figcaption>Morphine @Karga Kadıköy <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZjZmM2IzYTMzOTQ1MDAwN2E4NGIzMyZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuaW5zdGFncmFtLmNvbSUyNTJGYnVyYi53b3JrcyUyNTJG"""">Burak Beceren</a></figcaption></figure>Morphine kulaklarımdan bünyeme ilk nüfuz ettiğinde, sanırım 19 yaşımı yeni bitiriyordum.&nbsp;Bir dizi bilmediğim şarkı arasından The Other Side’ı yakaladığımı ve merakla tekrar tekrar dinlediğimi hatırlıyorum. O dönemler, içinde gitar barındırmayan gruplarla pek ilgilenmediğimden, bu gruba bu kadar düşmem, pek kendimden de bekleyeceğim bir şey değildi.&nbsp;Mark Sandman’in iki telli, kendisine özel hâle getirdiği slide basları ve Dana Colley’nin grubun karakteristik atmosferini oluşturan saksafonlarının gücü adına, tam bir bağımlıya dönüşmem pek de uzun sürmemişti. Onları canlı izleme şansına erişme hayallerim, Mark’ın 1999’da aramızdan ayrıldığını öğrenmemle son bulduktan sonra, bu posteri tasarlayana kadar geçen sürede bu hayale asla geri dönmemiştim.&nbsp;Mekân hakkında ise çok fazla düşünmeme gerek kalmadı, zira gözlerimi kapattığımda hafif sarhoş, elimde bira eşliğinde sallanarak, kendimi canlı müziğin insafına bıraktığım tek yer Karga’ydı. Zaten Morphine’i başka bir yerde hayal etmem de mümkün değildi. Onları büyük kalabalıklarla ya da saygısız seyircilerle paylaşamazdım sonuçta değil mi?Burak Beceren

Mark Sandman ile ilgili hikayeler