Little Men (2016, yön. Ira Sachs)Ira Sachs kamerasını hayatın içinden anlara çevirirken insanlık hâllerine ve duygulara titizlikle yaklaşan bir yönetmen. Bu duygulara zamanın içinde kalacak bir fotoğraf gibi yaklaşıyor.&nbsp;Little Men&nbsp;de o filmlerden biri. Yeni komşu olan iki ailenin hem içinden geçtikleri duruma hem de oğullarının birbirleriyle iletişimine odaklanan film, klasik aile anlatılarının yalancı “toz pembeliğinin” ötesinde bir gerçeklik sunuyor. Toplumdaki ikili cinsiyet kalıplarının dışında konumlanan bakış açısı cinsiyet ayrımcılığına ve insanlara yüklenen rollere karşı durarak karakterlerine yaklaşıyor. Bu hem filmin içindeki baba-oğul ilişkisine hem de ergenlik dönemindeki iki gencin hikâyesine heteronormatif yapının normlarla bezeli çerçevesinin dışından bakma imkânı sağlıyor.My Neighbor Totoro (1988, yön. Hayao Miyazaki)Hayao Miyazaki’nin tüm filmleri sinema tarihinde çoktan yerlerini aldılar. My Neighbor Totoro da onun artık klasik olmuş filmlerinin başında geliyor. Film boyunca bir taraftan gündelik hayatın bir taraftan da çocukluğa ait bir dünyanın ayrıntılarını izliyoruz. Bir masal kahramanı gibi ortaya çıkan Totoro da bizlere eşlik ediyor. Filmin birçok dikkate değer yanı var ve bunlardan biri de baba karakterini ele alış şekli. Toplumun yüklediği rollerle birlikte cinsiyet eşitsizliğiyle kol kola yürüyen bir toksik erkeklik yok bu filmde. Hâliyle bu roller içine hapsolmuş bir baba figürü de yok. Kızlarıyla sağlıklı iletişim kuran, evdeki iş bölümünü önemseyen, ayrımcı davranışlar göstermeyen bu baba figürü My Neighbor Totoro’nun önemli yanlarından biri.Toni Erdmann (2016, yön. Maren Ade)Diğer iki filme kıyasla Toni Erdmann’daki karakteri ayrı bir noktada değerlendirebilirim. Maren Ade’nin neredeyse tüm dünyada oldukç olumlu eleştirilerle karşılanan filminde bir baba-kız hikâyesi izliyoruz aslında. Ama bu hikâyede günümüz toplumu, Doğu Avrupa’nın sosyal ve siyasal yapısı da hikâyenin parçası. Tüm bunların arasında Toni Erdmann toplumun “normal” kabul ettiği davranışların dışında konumlanan bir karakter olarak karşımıza çıkıyor. Kendi dünyasında kendi dünyasının kurallarını her yeni gün baştan yazıyor. Bu aynı zamanda bir başkaldırış hâlini de getiriyor önümüze. Klasik anlatılardaki baba figüründen çok farklı bir kahraman var karşımızda.&nbsp;

müstehcen mecmua

Sezen Sayınalp, günlük hayattaki normlara ve toplumsal cinsiyet rollerine dayanan kurmacaya inat var olan erkeklikler ve bu erkeklikleri temsil eden filmleri öneriyor. 

kurmacaya inat erkeklikler 

Film:&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://film.iksv.org/tr/kirkikinci-istanbul-film-festivali-2023/pasajlar" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Passages / Pasajlar</a>Yönetmen:&nbsp;Ira SachsSüre:&nbsp;91 dakikaYapım yılı:&nbsp;2023Festival bölümü:&nbsp;Nerdesin Aşkım?ABD kuir bağımsız sinemasının önemli figürlerinden biri olan Ira Sachs’in kariyeri, yarı-otobiyografik filmi Keep the Lights On (2012) ile Berlinale’nin kuir ödülü Teddy’yi kucakladıktan sonra yükselişe geçmişti. Ardından Love Is Strange’de (2014) yaşını almış bir eşcinsel çifti New York’un soylulaştırma kaynaklı konut sorununun kurbanları seçmişti. Little Men (2016) ve Frankie’de (2019) sadece kuir filmler üreten bir yönetmen olmadığını ispatlamıştı. Frankie’yle Avrupa’ya taşıdığı kamerasını orada biraz daha tutmuş Sachs: Avrupa sinemasının yıldız oyuncularının rol aldığı yeni filmi Passages, Paris’te geçiyor. Prömiyeri Sundance Film Festivali’nde gerçekleşen film, geçtiğimiz aylarda Berlin Film Festivali’nin Panorama bölümünde gösterildi. Passages; iki erkek ve bir kadın arasındaki aşk üçgenini konu alırken merkezine yüksek egolu, bencil ve çevresindekilere zarar veren bir yönetmen olan Tomas’ı yerleştiriyor.İkili ilişkilerde ortak zevklere sahip olmak ve birbirine benzemek kurulacak bağı sağlamlaştırır. Öte yandan bilimin de kanıtladığı üzere zıt kutupların birbirini çekmesi kaçınılmazdır. Hatta kendi deneyimlerime dayanarak da söyleyebilirim ki uzun süreli bir ilişkinin temellerinin sağlam kurulabilmesi için farklılık ve zıtlık zaruridir. Partnerlerin uzun süre birbirini besleyebilmesi, birbirinden bir şeyler öğrenebilmesi, birbirine bir şeyler katabilmesi ve nihayetinde her ikisinin de bir ortalamalarına dönüşebilmesi için mümkün olduğunca farklı olmaları olumlu bir zıtlıktır. İlişki canlı kalır, orta yolu bulmakla sonuçlanacak çatışmalar ikisini yakınlaştırır. Öte yandan tüm bunların sağlıklı ve adil bir şekilde yaşanabilmesi için her iki tarafın da aynı durumda olması, karşısındakini yontulacak bir kaya olarak değil; bir birey olarak görmesi gerekir. Passages’ta tasvir edilen ilişkinin tarafları Tomas ve Martin arasındaki temel problem de burada yatıyor işte: Tomas’ın dünyanın kendi etrafında döndüğünü sanması ve Martin’i bir birey olarak görmemesi.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/3/1681298285226.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Passages | Kaynak: İKSV Auteur kuir yönetmen Tomas’la bir film setinde tanışıyoruz, adı Passages olan bir filmin setinde. Hatta Tomas’tan önce egosuyla tanışıyoruz. Setteki mükemmeliyetçiliği ve ekip arkadaşlarına davranış şekli, egosu hakkında ipuçları veriyor. Filmin çekimlerinin bitmesiyle düzenlenen partide set ekibinden Agathe ile yakınlaşıyor Tomas. Partneri Martin de partide ama o bir parti insanı değil. Tomas Agathe’ı Martin’in yanından alıp dans pistine sürüklüyor, gece yatakta bitiyor. Tomas’ın eve ertesi sabah dönüp de çok heyecan verici bir şey olduğunu, bir kadınla yattığını söylemesi değil; haber vermeyip onu merakta bırakmış olması sinirlendiriyor Martin’i.&nbsp;Tomas’ı tanıdıkça anlıyoruz: Düşüncesizlikleri, saygısızlıkları ve kabalıkları Martin’e özel değil, seksin cazibesi ve heyecanı alışkanlığa dönüştükçe Agathe’la da benzer sorunlar yaşamaya başlıyor. Sorunlar baş göstermeye başladıkça eski ilişkisine, o güvenli limana geri dönmeye çabalıyor Tomas. Sanki Martin’in kendine ait bir yaşamı yokmuş da onu beklemek zorundaymış gibi. Sadece kendine ait bir yaşamı değil, kendine ait bir odası bile olduğunu kabullenemediği eski partnerinin alanına zorla geri girmeyi kendine hak görüyor. Ve ne yazık ki Martin, dünyada ve ilişkilerde bu haksızlıkları görmezden gelip ikinci şanslara inanan insanların hâlâ var olduğunu hatırlatarak tekrar tekrar boyun eğiyor.&nbsp;Ira Sachs’in Passages ile yapmayı başardığı en önemli şey; heteroseksüel çiftler ve heteroseksüel ilişki dinamiklerine dair tekrar tekrar izlediğimiz o toksik, problematik hikâyeyi kuir bir çift üzerine giydirmiş olması. (Bu noktada aklıma önce François Ozon’un Fassbinder’in Petra von Kant’ını ödünç alarak kuirleştirdiği Peter von Kant, ardından Tomas karakterinin ilham kaynaklarından birinin bizzat Fassbinder olabileceği geliyor.) Sachs’in filmi; kuir sinemanın açılma, âşık olma, kendini kabullenme ve kabul ettirme gibi esas dertlerini konu alan filmlerin mutlu sonla bitenlerinin dahi “ve sonsuza dek mutlu yaşadılar” diye devam etmediğini gösteriyor. Artık 2020’li yılların Avrupa’sında açılmak, açık bir kuir (beyaz) birey olarak ayrımcılığa uğramadan çalışabilmek, özgürlüklerinin tadını çıkarmak mümkün. Tomas ve Martin’in de heteronormatif kalıplara sıkışmamış uzun bir ilişkileri, özgürce yaşadıkları bir cinsellikleri ve başarılı kariyerleri var. Yine de tüm bunların getirdiği rahat yaşamın yeterli olmadığını; her ilişkideki çatışma, kavga ve sorunların onlar için de geçerli olduğunu biliyor film: Ve sonsuza dek mutlu yaşamıyorlar.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/3/1681298267030.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Passages | Kaynak: İKSV, Fotoğraf: Guy Ferrandis Ira Sachs; farklı bir hikâyede pekâlâ ezilen, zorbalığa uğrayan ve fiziksel ya da psikolojik şiddetin mağduru olabilecek kuir bir bireyi alıp ikili (ve üçlü) bir ilişkideki ezen, zorba ve fail konumuna yerleştiriyor; kuir bir villain yaratıyor. Partnerinin flört ettiği kişiye önyargılı yaklaşan, onun kişisel alanına saygı duymayan, kendi suçlu olduğu durumlarda bile mağduru oynayabilen, son derece manipülatif, başkalarının ne hissettiğini önemsemeyen… Her villain gibi karikatürize ya da abartı bir yanı da var Tomas’ın; keza toksikliğin derecesi, kırmızı bayrakların sayısı bazen o denli artıyor, Tomas’ın kendinde hak gördüğü şeyler o kadar sınırları aşıyor ki sinirden gülerken buluyorum kendimi.&nbsp;Ben uzun bir ilişki, sancılı bir ayrılık ya da ilişkileri konusunda herhangi bir hayal kırıklığı yaşamış herkesin filmin üç karakterinde de kendinden bir şeyler bulacağına inanıyorum. Filmi izlerken kendini ve geçmişte sana yapılanları görüp üzülmen de eski partnerlerine davranış şekillerini görüp kendini suçlaman ve kendine kızman da çok mümkün. Üstelik bunun için kuir bir birey olmana gerek yok. Yıllarca romantik ilişkilere dair hikâyeleri heteroseksüel çiftler üzerinden okumuş, izlemiş kuir bireylerin bugünün koşullarında kendi hikâyelerini böylesi bir dille anlatabiliyor olması bazı duyguların ve sorunların evrenselliğini kanıtlıyor.&nbsp;Nerede izleyebilirsin? Passages, 15 ve 19 Nisan'daki festival gösterimlerinin ardından yakında Mubi kataloğuna eklenecek.Benzer işler:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Closer (2004, Mike Nichols)</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Blonde One / Un rubio (2019, Marco Berger)</li></ul>

Little Men ile ilgili hikayeler