<img src="https://images.aposto.com/2025/0/5/1737117147701.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Göktürk yazısıyla kazınmış 12 satırlık metin, “Kutlug Kağan Türk… Tanrı oğlu…” gibi ifadeler içeriyor&nbsp;| Türk Akademisi ve Moğolistan Bilimler Akademisi Arkeoloji Enstitüsü <span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; İlteriş Kağan anıtı: Türk Akademisi ve Moğolistan Bilimler Akademisi Arkeoloji Enstitüsü’nün 2019 yılından bu yana yürüttüğü ortak çalışmalar sonucunda, Moğolistan’da keşfedilen 7. yüzyıla ait bir anıtın İlteriş Kutlug Kağan adına yapıldığı ve yazıtta "Türk" ifadesinin geçtiği doğrulandı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Geniş açı: Moğolistan’ın Arhangay bölgesindeki Nomgon Vadisi’nde bulunan Nomgon-2 Anıt Külliyesi, Göktürk dönemine ait olduğu doğrulanan ve İkinci Türk Kağanlığı’nın kurucusu İlteriş Kutlug Kağan’a (682-692) ithaf edilen önemli bir yapı olarak öne çıkıyor.</li></ul>

Aposto Gündem

Kemerburgaz’a ilk kez ailemle birlikte 2005 yılında taşınmıştım. O sıralarda Kemerburgaz ve Göktürk’ü şehre bağlayan Hasdal yolunun yapımı yeni bitmişti. Ondan öncesinde burası tek şeritli toprak bir yoldu ve ulaşım zorluğu açısından buraya ‘‘şehir dışı’’ gözüyle bakılıyordu. Kemerburgaz ve Göktürk’ün tam ortasında kalan Kemer Country’nin yapılmasının ardından burada da bir hareketlilik başladı. İmar izni olan arsa sahipleri arsalarını sitelere açtı. “Siteleşme” yaygınlaştı. Köy, koca bir semte dönüştü.&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.hurriyet.com.tr/kemerburgaz-dan-terkos-a-istanbul-koyleri-5955267" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Aslında Kemerburgaz çok eski bir yerleşim yeri.</a> Geçmişi Bizans’a kadar uzanıyor. Hatta o dönemdeki adı Pirgos. Osmanlı döneminde de daha çok Rumların yaşadığı bir köye dönüşüyor. Sonrasında 93 Harbiyle birlikte göç almaya başlıyor. 1924 mübadelesiyle birlikte buradaki Rumlar Yunanistan’a gönderiliyor, Selanik taraflarından gelen Türkler de buraya yerleştiriliyor. Sonrasında tabii başka başka göçler de alıyor, geleni gideni çok oluyor. Ben de son 20 yıldır hem gelenlerden hem de gidenlerden biri olarak bu dönüşüme tanıklık ediyorum.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/4/5/1716554298951.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Başlangıç noktası: Kemerburgaz ve çevresi dönüşüyor&nbsp;</h2>Son 10-15 yıl baş döndürücü bir değişimle geldi. Özellikle çocuklu ailelerin daha fazla buralara yerleşmeye başlamasıyla Kemerburgaz da ilgi çekmeye başladı. Evler şehir merkezindekilere göre bahçeli ve daha geniş olduğu için burası, özellikle her çocuklu ailenin rüyası gibi. Şehir dışındaki Zekeriyaköy, Demirciköy gibi yerlere kıyasla Göktürk ve Kemerburgaz şehrin merkezlerine harita üzerinde daha yakın. Şehrin yoğunluğundan kaçanlar için de oldukça pratik. Durum böyle olunca çok süratli bir şekilde yapılaşma başladı, sitelerin sayısı arttı.Bildiğimiz anlamda “şehirleşme”, Kemerburgaz’a göre Göktürk’ü daha fazla ele geçirdi. Vaktiyle iki-üç mağazası, kahvecisi olan, “belde” olarak geçen, karakolu bile olmayan bu mahallede şimdilerde en klasik deyimle “yok yok”. Bir AVM’yi doldurabilecek kadar çok marka ve mağaza ana cadde üzerinde sıra sıra. Son yıllarda yeni yeme içme yerleri de açıldı. Artık trafik bile sıkışıyor Göktürk’te. Eh, İstanbul Havalimanı’yla birlikte metro da geldi. 2005 yılındaki halini bilen biri için hâlâ şaşırtıcı.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/4/5/1716554318719.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kemerburgaz ise eskisine göre biraz daha kalabalıklaşmış ve betonlaşmış olsa da meydanındaki turşucuları, kahveleri ve yerlisiyle olduğu gibi duruyor. Site akımı başlamadan önce bir köy olarak geçiyordu burası.. O zamanlarını bildiğim için bana hâlâ aynı köy hissini veriyor; Belgrad Ormanları’na açılan yolun girişine konumlanmış bir köy… Buradaki arsalarda uzun süre imar izni yoktu, bundan ötürü de yapılaşmada yavaş kaldı. Diğer yandan bu durumun, yerlisinin yoğunluklu olarak yaşadığı, bilenin geldiği bir yer olmasıyla da ilgisi var. Böyle olunca Göktürk son sürat ilerlerken Kemerburgaz’ın merkezi daha sessiz sakin, kendi halinde bir köy gibi kaldı.Son yıllarda hem şehirden kaçmak hem de şehre yakın olmak isteyenlere ek olarak İstanbul Havalimanı’nda ya da havayollarında görevli olan ve yakınlığından ötürü Kemerburgaz’ı tercih edenlerin de buraya yerleşmeye başlamasıyla özellikle sitelerin nüfusu arttı. Şimdi eskisi ile &nbsp;yenisi bir arada yaşayan bir yer oldu. Fakat özellikle müstakil evlerin olduğu, güvenlikli, “gated community” diye tanımlayabileceğimiz sitelerde o bölgeye dair herhangi bir aidiyet hissi yok. Kemer Country gibi büyük siteler marketleri, yeme içme yerleri, sosyal aktivite alanlarıyla kendi içlerinde birer mahalle gibi. Hatta tanım ve ölçek olarak “mahalle” küçük bile kalabilir. Her site bu kadar büyük olmasa da onlarda da hayatlar dışarıya kapalı. Ortak bir kültür yok çünkü çok fazla bir ortaklık kurulmuyor. Yerleşenler de bunu tercih ediyor gibi görünüyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/4/5/1716554330424.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Fitili ateşleyenler&nbsp;</h2>Birkaç yıl önce buraya yeniden yerleşenlerden biri olarak benim buradaki hikayeme gelecek olursak… Ailemle Kemerburgaz’a taşındığımız yıllarda henüz bir lise öğrencisiydim ve açıkçası burası bana biraz “sıkıcı” geliyordu. O yaşlardaki birine uygun pek seçenek daha doğrusu çeşitlilik yoktu. Civarda yaşayan bir arkadaşımla buluştuğumuzda yaptığımız tek aktivite kahve içmek ve süper markete girip raflarına bakmaktı. Bir de uzak olduğu ve o sıralarda ulaşım çok zor olduğu için şehir merkezinde de geç saatlere kadar vakit geçiremiyordum; arkadaşlarım okul çıkışı Beyoğlu’nda gezip tozarken ben kös kös eve dönüyordum.10 yıl boyunca yaşadım burada. Ulaşım hâlâ bir dert olduğu için araba kullanmayı öğrenmek zorunda kaldım. Sonrasında şehir merkezinde yaşamaya başladım. Uzunca bir süre şehir merkezinde yaşadıktan sonra 2022’nin sonunda, o sıralarda yaşadığım evden çıkmam gerekti ve özel hayatımdaki değişikliklerden ötürü buraya geri döndüm.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/4/5/1716554350352.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Merkezde yeni bir ev bulmadan önce, ilk durak olarak buraya geldim. Burada ailemin boş duran bir dairesi vardı, kira vermeden burada yaşayabilecektim ve o aşamada kira vermemek öncelikli bir durumdu benim için. İşim gereği sürekli şehir merkezinde olmam gerektiğinden burada çok fazla kalmam diyordum ki meğersem üstüne bir de kiraların çılgınca arttığı o döneme denk gelmişim. İçi hiç iyi durumda olmayan evler için bile çok uçuk kiralar isteniyordu. Durum böyle olunca hem kira vermem hem de yaşayacağım evin içine ciddi bir masraf yapmam gerekiyordu.&nbsp;Sonrasında maalesef 2023 Şubat’ında, Güneydoğu Anadolu depremleri oldu. İhmal edilen pek çok konuyu acı bir şekilde hatırlattı bize. İstanbul depremini de. Ev arayışı sırasında baktığım evlerin çoğu depreme dayanıklılık konusunda şüphe vericiydi. Bu süreçte taşınacağım binanın dönüşüme girip girmeyeceği, tekrar ev aramam gerekip gerekmeyeceği gibi sorular da oluştu kafamda. Ve kiralar bir tur daha arttı, takip bile edemedim.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/4/5/1716554370029.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Kendi işini yapan biriyim ve hem ekibimizin hem de şirketimiz Dadanizm’in ekonomik varlığını sabit tutmaya çalışırken bu kiralara eve çıkmam çok gerçekçi durmuyor. Ayrıca yaşadığım yer yeni yapılmış, kontrolleri gerçekleştirilmiş ve alçak katlı bir bina. İstanbul depremi beni çok endişelendiriyor ama en azından yaşadığım yer açısından kendimi güvende hissediyorum. Tüm bu nedenlerle Kemerburgaz’da yaşamaya devam ediyorum. Diğer yandan yarı zamanlı olarak bir de Londra maceram başladı. Gitgelli bir şekilde yılın bir bölümünü de orada geçiriyorum. Nerede kök salacağıma tamamen karar verene kadar tüm dinginliğiyle Kemerburgaz benim şu anki evim.Gitmeli-gelmeli, neredeyse 20 yılı devirmiş biri olarak, “yaşlanınca” demeyeyim de yaş alınca, Kemerburgaz’a da bakışım değişti. Yaşım daha küçükken merkezin hareketliliği ve çeşitliliği burada yoktu tabii. 20’li yaşlarında kanı kaynayan biri için buradaki o yavaşlık ve dinginlik bana çok ters geliyordu. Artık ormanın dibinde yaşamak daha iyi hissettiriyor. Evimin baktığı ormanda baharları bülbüller ötmeye başlıyor. Bazen gece her şeyi kapatıp onların &nbsp;sesini dinliyorum. O çok haz etmediğim yavaşlık ve dinginlik şimdilerde iyi geliyor. Arada bir merkeze inip turşu almak ve turşucunun ikramı turşu suyunu içmek de…<img src="https://images.aposto.com/2024/4/5/1716554388180.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yeni bir merkez ve barınma hakkı&nbsp;</h2>Ulaşım imkanlarının olmaması sebebiyle 10-15 yıl önce Kemerburgaz kesinlikle daha uzaktı şehir merkezine. Tabii ulaşım hâlâ problem, burayı şehrin merkezlerine bağlayacak yeni ulaşım formülleri gerekli ama zamanla eklenen yeni otobüs hatları ve metronun etkisi görülüyor. Artık daha yakın hissettiriyor Kemerburgaz’ın şehir merkezine olan mesafesi. İstanbul Havalimanı’yla birlikte daha çok geleni gideni olduğu için algısal olarak da galiba herkesin zihninde Kemerburgaz artık biraz daha yakın. Dolayısıyla artık mesafe olarak uzak olsa da ‘‘dışarıda’’ kalan bir yer değil.İstanbul’da barınma hakkına ulaşmak bir kriz. Şu ara artan kiralardan, yaşadığı evden, ev sahibinden bahsetmeyen kaldı mı bilmiyorum. Alım gücümüz hızla azalırken artan kiralar bizi büyük bir çaresizliğin orta yerine bırakıveriyor. Ki söylemeye bile gerek yok, barınma hayatımızın en öncelikli hakkı. Üstelik bir de bu kiraların istendiği evlerin çoğu deprem kontrolü yapılmamış binalarda, oldukça bakımsız ve ek masraf gerektiriyor. Diğer yandan burası, epey kuzeyde kalıyor ve deprem açısından riskli görülmeyen bölgede yer alıyor. Bir de burada yapılaşma oldukça yeni olduğu için binaların büyük bir çoğunluğu da yeni, 1999 sonrasında inşa edilmiş. Hatta son beş-altı yıl içerisinde… Yeni olması şu açıdan da önemli: Merkezdeki evler, eğer dönüşümden geçmediyse, çok eski ve buna rağmen de yüksek kiralı. Buradaki binaların içi yeni olduğu için artı bir yenileme masrafı gerektirmiyor. Ulaşımın gelmesine ek olarak Kemerburgaz ve Göktürk’e talebin artmasında deprem gerçekliğinin ve emlak krizinin de payı var. Benim burada kalma tercihimde de tüm bunlar belirleyici oldu fakat bu koşullar buraya son yıllarda yerleşen herkes için geçerli.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/4/5/1716554403400.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Önümüzdeki 15-20 yılda konut krizi sonuçlarından biri olarak İstanbul’da merkez ne kadar genişleyebilir? İstanbul banliyöleri, Karadeniz kıyısındaki mahalle ve köyler kendi içlerinde nasıl merkezlere dönüşebilir? Bu gibi soruların cevapları belki şehir plancılar tarafından masaya yatırılmalı fakat Göktürk’ün şimdiden bir merkez olduğunu söyleyebilirim. Göktürk-Kemerburgaz hattında neredeyse boş kalan her araziye yeni bir site yapılıyor. 2005’te ilk geldiğimizde de yapılaşma yoğundu ama hem pandemi hem de İstanbul Havalimanı buraya olan ilgiyi artırdı. Artık hafriyat kamyonları her yerde. Zaten bence Kemerburgaz = Hafriyat kamyonu. Göktürk üçüncü köprüye de çok yakın, bundan sonrası çok hızlı ilerleyecek. Kuzey ormanlarının haliyse beni çok üzüyor. Sığmıyoruz, taşıyoruz, taşınıyoruz, yıkıyoruz; yeni bir merkez için vazgeçilenlerin yükünün farkında değiliz.&nbsp;Burası Belgrad Ormanları’nın ve Kağıthane Deresi’nin hemen yanında (Hamidiye sularının merkezi burada hatta), kemerlerle çevrilmiş bir yer olsa da hayatın zorlu koşuşturması ve betonlaşmayla birlikte diyebilirim ki buradakilerin artık öyle doğrudan doğayla bir ilişkisi yok. Burası evlerin giderek birbirine yaklaştığı, bahçelerin azaldığı, betonla iç içe ama ormanla da çevrili garip bir yer. Haftasonları hava güzelse yapılan orman çıkartmalarının dışında burada doğanın günlük hayat içerisindeki alışkanlıklar açısından çok bir etkisi yok maalesef.Kemerburgaz’da İstanbul’a sıfır, ekolojik ve kolektif bir kültür sanat köyü kurabilir miyiz deseler önce hemen üzerine bir bina dikilmeden, betonlaşmadan o köyü kuracağımız yeşillik bir alan bulalım derdim. Şaka maka, galiba bir gün Kemerburgaz’dan bahsederken buralar hep dutluktu diyen o insan olacağım.Editörün notu: Bu yazı, Seden Mestan ve Elif Bayram arasında geçen röportaj üzerinden düzenlenmiştir.

Soli

Kültür sanat endüstrisinde üreten, şehrin merkezleri arasında her gün mekik dokuyan birinin Kemerburgazlı olma hikayesi. Eşlikçi: Kemerburgaz’da hafriyat kamyonları ve dönüşümün ayak izleri.

Buralar hep dutluktu, şimdi ne olacak?

Göktürk’e ben çocukken taşındık. Hatırladığım kadarıyla o zamanlar bomboştu. Sessiz, sakin ve yeşil. Bugün yerleşim artmasına rağmen Göktürk insanı şehrin betonlarından ve kalabalığından uzak tutuyor. Hâlâ İstanbul’da sadece Göktürk’te yaşayan bilir: günün sonunda sessizliğin ne olduğunu. Göktürk’te gün sessiz ve sakin geçer fakat renk katmak her zaman mümkün.&nbsp;Mahalle doğayla iç içe olmak; kaymak ve koşu gibi sporlar için benzersiz noktalar sunuyor. Ormanın içinde kayarken mükemmel manzaralarla karşılaşabiliyorum. Her bir manzara sanata dönüşüyor, bana kendimle baş başa kalabilme gücü de veriyor. Etrafımın ormanla kaplı olması güvende hissettiriyor. Her şeyden kaçıp nefes alma fırsatının olması bu çağda büyük bir lüks.&nbsp;Kendimi evden çıkıp beş dakikada sessiz sakin bir ormanın ortasında bulabiliyorum.<img src="https://images.aposto.com/2022/0/6/1643418865186.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ege, komşusu ormanla<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kurtarılmış mahalle ve mahalleli</h2>Mahalleli olduğumu daha evden çıkmadan rotamı hayal edebildiğimde hissediyorum. Göktürk’te yürüyerek ulaşım sağlamak çok kolay ve keyifli. Kısa mesafeler için her daim otomobillerine atlayanlar bunun pek farkında olmasa gerek. Binalar yüksek değil, insan ölçeğinde. Göz alabildiğine orman. Şehrin “merkezi”ne inmeye gerek duymadan vaktimi geçirebildiğim bir hayatım ve düzenim var burada. Mahalle, bana yetiyor. İstediğim zaman ormanlara gidip doğayla baş başa kalabiliyorum. Göktürk beni kucaklıyor. İnsan yaşadığı yerden daha ne ister?Göktürklü olunca şehir sanki bir eğlence parkına dönüyor. Şehrin problemlerini, kaosunu ve gürültüsünü pek ciddiye almıyorum.&nbsp;Çünkü oradan istediğim zaman kaçabileceğimi biliyorum. Bir yerlere giderken stres olmuyorum. Çünkü orada keyfî nedenlerle bulunduğumu biliyorum. Çok sıkılırsam da Göktürk’e dönüp şehrin kaosunu uzaktan olanı biteni bir seyirci gibi izliyorum. İnsan İstanbul’da yaşarken daha ne ister?<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Mahalle içinde mahalle: Site hayatı ve komşuluk</h2>Göktürk’te siteler çok yaygın ve sınırları net bir şekilde belli. Âdeta her site bir mahalle. Sadece sokaklarımız ortak diyebiliriz. Bu hem yabancılık çekmemize sebep oluyor hem de sınırları hissetmemize. Belki bu sebepten, Göktürk’te insanlar genelde kendi sitesinde ya da evinde oluyor. Kahve, yemek ve iş için dışarı çıkılıyor. İş çıkışı evlerine dönüp şehirden uzaklaştıklarını hissetmek için burada yaşıyor ve mahalleye geri döndüklerinde onları kucaklayan özel bir alanda hissediyorlar: evde, sitede, mahallede.<img src="https://images.aposto.com/2022/0/6/1643477501381.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İllüstrasyon: Ege Özyuvacı<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Göktürk, mahalle kültürünün üzerine lüks siteler yapılmaya başlanan bir yer. Bu nedenle burada yaşayanlar arasında bir çeşitlilik hâkim — fakat şimdilerde çoğunlukla insanlar sitelerde kendi dairelerinde daha soyutlanmış şekilde yaşıyorlar. Bu çeşitliliğin genelde pek içinde değiller.&nbsp;Komşuluk ilişkileri de pek gelişmiş sayılmaz. Mesela iletişim kurabildiğim, Göktürk’te&nbsp;“Komşum,”&nbsp;diye bahsettiklerim zaten küçükken sitede tanıştığım ve bugün en yakın arkadaşlarım olanlar. Şimdi hepimiz kendi evlerimize taşındık ve yine komşuyuz.&nbsp;Burada sokaktan arkadaş edinmenin kolay olacağını düşünmüyorum — yine de gördüğüm kadarıyla tüm sitelerin ortak alanları hâlâ eskisi gibi çocuklarla dolu. Bu beni oldukça mutlu ediyor. Belki Göktürk’te sonradan komşuluk kolay gelişmiyor ama çocuk yaşlarda başlayan arkadaşlıklarla kök salıyor.&nbsp;Esnaf, ister istemez özel bir yere sahip — 20 yıllık geçmişe sahip yerler hâlâ açık ve aynı yerde. Sürekli bir dönüşüm olmadığından aynı çocukluktan tanıdığımız arkadaşlarımız gibi oradalar.&nbsp;Yeni açılan restoran ve kafeler dışında.Öyle tüm mahallelinin birbirini tanıdığı bir komşuluk ilişkisi olmasa da Göktürklüler herkesten uzakta olduğunu biliyor. Bu durum yeri geldiğinde dayanışma bile yaratabiliyor. Göktürklüler olarak başka mahallelere gitmediğimizden bulunduğumuz yer bize özel — bu da bize aidiyet duygusu veriyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Şehrin içinde doğa, doğanın içinde şehir</h2>Sabah sokağa çıkıp bir sürü insanla selamlaşmıyoruz belki ama sokağın daimi sakinleri köpeklerimiz; komşularımız var selamlaştığımız. İstanbul’un en çok sokak köpeğine ev sahipliği yapan mahallesi burası.&nbsp;Her köpek çetesinin kendine ait bir sokağı var — burada komşuluk eski dostunla, ormanla, ağaçla, köpekle, kediyle.<img src="https://images.aposto.com/2022/0/6/1643477534079.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.75" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yeşilliklerin arasında<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">20 yıl önce taşındığımızdan beri sınırları genişlemese de kendi içinde nüfus yoğunluğu artan bir yer Göktürk. Çocukken oynadığımız çayırlarda artık siteler var. Sokaklar dışında boş alan bulmak artık çok zor. Çoğu insan ulaşımını araçlarıyla sağlıyor — bu da trafiğe ve gürültüye yol açabiliyor. Sessiz bir yer olduğu için trafiğin sesi insanları rahatsız etmeye yetiyor.&nbsp;Doğanın içinde yaşamalarına rağmen bazı insanların hep acelesi var burada. Şehirden kaçıp şehirdeymiş gibi yaşamak bana saçma geliyor. Yine de her yer site olsa bile binalar hep insan ölçeğinde ve alçak. Orman hep orada. Şehirin boğuculuğu burada pek yok. Daha çok yeşili hissetmeye, fırsatları varken sokakta bir nefes daha almaya ve temiz yolların değerini bilenlere tabii.

Mahalle: Göktürk. Mahalleli & Yazı: Ege Özyuvacı. Fotoğraflar: Deniz Sabuncu.

“Burada komşuluk eski dostunla, ormanla, ağaçla, köpekle, kediyle.”

<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Göktürk’te kendini kaymak için sokaklara attıktan sonra kaykaycılarla karşılaşıp arkadaş olmanın; arkadaşlarınla da hep yeni maceralara karışmanın,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Burada evde değil mahalle dışarıda geçirdiğimiz her gecenin noktalandığı; Onur Abi ve Selim Abi’yle ilginç sohbetlere dalmak üzere uğradığımız Rookies Pub’ın,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Mahallede çizim yapıp bütün günü geçirmelik <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/hartfordbarista/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hartford Barista</a>’nın ve kahvelerinin,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Sörf antrenmanları ve kaymak için Panayır Çayırı Caddesi’nin,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yollar boşken bir tur kaymak için İstanbul Caddesi’nin,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Tüm yolların kesiştiği bir meydana açılan ve türlü türlü komik insanlarla karşılaşabileceğiniz Göktürk Caddesi’nin,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Arkadaşlarımla vakit geçirmek için ya da yalnız kalıp müzik dinlemek için gittiğim Göktürk Barajı’nın,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yürüyüş yaptığım ve temiz havayı içime çektiğim Özgecan Aslan Parkı’nın,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Sessiz ve sakin Göktürk sokaklarının,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">İstanbul’un başka hiçbir yerinde olmayan Göktürk göletlerinin ve&nbsp;ormanlarının.</li></ul>

Buraların nesi meşhur?

Göktürk'te Müdavimiyim

Haftaya Göktürk'teyiz. Merak ettiğin mahalleleri, soruları, önerileri yaz bize: <a fr-original-style="" href="https://link.aposto.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0by5jb20vY2xpY2s/c291cmNlPXdlYiZwdWJsaXNoZXI9NjBhMjlkNTg0NjgxZTEwMDA2NmE1ZTFjJm5ld3NsZXR0ZXI9NjBhMmE1OTA2Mzg4NzEwMDA2ZWZkMmU2Jmlzc3VlPTYxZTczODMyNGJiYWRhMDAwNjRhY2E0YSZzdWJzY3JpYmVyPXVuZGVmaW5lZCZzdG9yeT02MWU4NzAxYWQ3MDE0OTAwMDY0YzlmMDImYXV0aG9yPW51bGwmdXJsPW1haWx0byUyNTNBc29saSUyNTQwYXBvc3RvLmNvbQ==" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">soli@aposto.com</a>

Bu hafta yüksek gelirli şehir sakinlerine farklı bir kasaba hayatı sunan Kemerburgaz’la ilgili iki gelişme dikkat çekti: Biri açılan ormanın içindeki buz pisti, diğeri de geçici hayvan barınağının kapasitesini gösteren <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZDMzOTE2MDk1MmFiMDAwODZjZjc1NSZ1c2VyPTVlNWJlYTE3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4YyZhdXRob3I9NWVjMGRmOWYwMTU3NTkxNmExYzdlMDMzJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbnN0YWdyYW0uY29tJTI1MkZwJTI1MkZDSWtZVl9pbjh2MyUyNTJG"""">video</a>.&nbsp;<ul><li>Alternatif yaşam: Şehrin merkezindeki gürültü, tempo ve pahalı yaşam koşulları, yüksek gelirli kesimi uzunca bir süredir Eyüp Belediyesi’ne bağlı Kemerburgaz’a yönlendiriyor. Gün geçtikçe popülerleşen Göktürk haricinde Pirinççi, Yayla, Akpınar, İhsaniye, Kısırmandıra, Odayeri, Ağaçlı ve Çiftalan mahalleleri de 1984’te Eyüp Belediyesi’ne katılan bucak merkezine bağlı. Belediye sınırları içindeki yerleşim alanı, tarihî yapılarıyla öne çıkarken eğlence ve konut ihtiyacını gidermek için var olan yeşil alanını yavaş yavaş kaybediyor. Fakat veriler yine de ilçenin hâlâ İstanbul ortalamasının üzerinde olduğunu <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZDMzOTE2MDk1MmFiMDAwODZjZjc1NSZ1c2VyPTVlNWJlYTE3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4YyZhdXRob3I9NWVjMGRmOWYwMTU3NTkxNmExYzdlMDMzJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5rZW50c2Vsc3RyYXRlamkuY29tJTI1MkZ3cC1jb250ZW50JTI1MkZ1cGxvYWRzJTI1MkYzOV9rZW50XzIwMTZfd2ViLnBkZg=="""">gösteriyor</a>. Yeşil alan faaliyetleriyle öne çıkan ve özellikle hafta sonları birçok turistin ziyaret ettiği yerleşim yeri için yeşil alan faaliyetlerini çeşitlendirmek isteyen belediye ise kent ormanının içine bir buz pist açtı. 450 metrekarelik alanda, özellikle çocuklu ailelerin ilçeye gelmeleri amaçlanıyor.&nbsp; &nbsp;</li><li>Hayvan haklarına yönelik: 25 Ekim tarihli bültende SemtPati uygulamasının pilot bölgesinin Göktürk olduğunu <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZDMzOTE2MDk1MmFiMDAwODZjZjc1NSZ1c2VyPTVlNWJlYTE3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4YyZhdXRob3I9NWVjMGRmOWYwMTU3NTkxNmExYzdlMDMzJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmFwb3MudG8lMjUyRmklMjUyRmlzdGFuYnVsLTI1MTA="""">yazmıştık</a>. Bununla paralel olarak 2001’de açılan Hasdal Sahipsiz Hayvan Geçici Bakımevi ise yenilenerek Kemerburgaz Sahipsiz Hayvan Geçici Bakımevi ismiyle 4 Ekim Hayvanları Koruma Günü’nde tekrar açıldı. Tanıtımında toplam 76 köpek ve 82 kedinin tedavi edildiği veya barındığı belirtiliyor. Ayrıca buraya gelen ziyaretçilerin hayvanları sahiplenmesi de amaçlanıyor. 7/24 açık olan merkezde, tekli ve çoklu kafesler haricinde röntgen ve yoğun bakım üniteleri de bulunuyor.</li></ul>

Göktürk ile ilgili hikayeler