Farkındayım — son zamanlarda yazdığım her metin, bir şekilde Ayvalık’la kesişiyor; hatırladığım güzellikler bir şekilde Ayvalık’la ilişkileniyor; tüm düğümler bir şekilde Ayvalık’ta çözümleniyor. Başka Sinema Ayvalık Film Festivali’nde, Onbeş Ayvalık’ın bahçesindeki davetteyiz.&nbsp;Pizzalar da şarap da çok güzel. Hava da öyle. Biraz ötede Nisan’ı görüyorum, yanında Bir Nefes Daha ekibi var. Tanışıyoruz — ben filmi ne kadar sevdiğimi anlatıyor, biraz Keşif Sineması’ndan söz ediyorum.Nisan, henüz başladığımız bu keşif yolculuğu fikrini beğendiğini söylüyor, bir bölüme konuk olmayı kabul ediyor ve ekliyor: “Ben Moda’da oturuyorum, Moda sokaklarında bir yerlerde buluşuruz.”Bir adım geriden:&nbsp;Kasım 2014, bundan tam 7 yıl öncesi. Başka Sinema birinci yaşını kutluyor, gösterimdeki filmlerden biri Deniz Seviyesi. Hakkında hiçbir şey bilmeden, vaktim var diye giriyorum salona. Karakterler arasındaki gerilimler, yüzleşmeler, hesaplaşmalar oldum olası hoşuma gider, yine gidiyor. Bir de kış yüzünü yeni yeni göstermeye başlamışken Ayvalık’ın güneşini görmek hoşuma gidiyor perdede, içim ısınıyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/2/1636460508525.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Nisan ve Emre, Moda Sahnesi'nin hemen önünde, sohbetin derinliklerinde<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">İleri saralım:&nbsp;Kasım 2020, bundan tam bir yıl öncesi, pandemi koşullarının normalimiz hâline gelmeye başladığı ama karanlığını koruduğu günler. Aylardır Türkiye’ye dönememiş olmanın psikolojisiyle, erişebildiğim Türkiye yapımlarını izlemekten büyük zevk alıyorum.&nbsp;Tallinn Black Nights Film Festivali’nde En İyi Yönetmen ödülü kazanan Nisan Dağ’ın filmi Bir Nefes Daha’nın tanıtım bülteni gelince filmi izlemek için bir fırsatım oluyor. Önce Nisan Dağ’ın, yıllar önce izlediğim Deniz Seviyesi’nin yönetmenlerinden biri olduğunu fark ediyorum. Sonra filmin özgün rap şarkılarıyla, bilhassa o tanıdık cümlesiyle umut doluyor içim: “Olacak, olacak; her şey çok güzel olacak!”İlk buluşma:&nbsp;Ayvalık’ta verdiğimiz sözü tutuyor, gerçekten de Moda sokaklarında bir yerlerde buluşuyoruz. Ayvalık’tan hemen sonra Adana’dan ödüllerle dönen Bir Nefes Daha, geçtiğimiz haftalarda vizyonda çok daha fazla kişiyle buluştu.&nbsp;Nisan, festival festival gezmeye devam ediyor; birkaç güne önce Lecce’ye yarışmaya, sonra Tallinn’e jüriliğe gideceğini söylüyor. Belli, her şey güzel olmaya devam ediyor. New York’taki Columbia Üniversitesi'ndeki günlerinden, birkaç gün önce çekilen dişinin nasıl tüm planlarını altüst ettiğinden, Bir Nefes Daha'nın Fatih’teki çekimlerinden, yazma ritüellerinden ve yazarken oturmayı sevdiği kafelerden, sektörden konuşuyoruz.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/2/1636461254748.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Önünde soluklandığımız, "Müziği sokağa taşsın," dediğimiz mekânlar<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Moda’nın ara sokaklarındaki sıcak, samimi ve sakin mekânları, dükkânları çok iyi biliyor Nisan. Ara sokaklarda bir plak dükkânı, yol üstü olmayan bir sokakta rengârenk bir kafe, sevdiği bir mural, sık sık uğradığı (ama geçen gün geldiğinde damla sakızı reçeli almayı unuttuğu) bir mahalle dükkânı — âdeta bir hazine avı.Her şey çok güzel olsun.

Duende

Moda sokaklarında, Nisan'la hazine avı.

Her şey çok güzel olacak.

Nisan'ı keşfetmek:&nbsp;“İlk izlediğim filmi asla hatırlamıyorum; bu beni baya üzüyor. Hafıza olarak çok zayıf bir insanım, hafızasızlık bende kötü bir yara,” diyor Nisan Dağ. Sinemanın küçükken onun için sihirbazlık gibi olduğundan söz ediyor. Tim Burton’ın aynı anda korkunç ama duygusal olan karakterlerini, ya da örneğin Maya Deren’in <a fr-original-style="" href="https://www.imdb.com/title/tt0036154/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Meshes of the Afternoon</a> (1943) filmini izlediğini anımsıyor o zamanlarda.&nbsp;Fantastik olanı, içinde gerçeküstü öğeler olanı ya da bir şekilde sinemanın sihrini hissedebileceklerimizi sevmiş en çok küçükken: “İçinde bir yer, umarım o fantastik dünya hiç yok olmaz diyor. Belki o&nbsp;Bir Nefes Daha’daki animasyon sahneleri hâlâ benim içindeki, sinemanın sihrinin var oluşu.”Deniz kenarından, kenar mahallelere: İlk uzun metrajlı filmi <a fr-original-style="" href="https://www.imdb.com/title/tt3263718/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Deniz Seviyesi</a>’ni (2014) New York’taki Columbia Üniversitesi’nden sınıf arkadaşı Esra Saydam’la onun yazlığının bulunduğu Ayvalık’ta çekmiş. Sekiz yıl önce, eski sevgilisine hiçbir haber vermeden New York’a taşınan Damla, yıllar sonra eşiyle birlikte yazlığına döndüğünde bir yüzleşme bekliyor onu filmde. Sırlar açığa çıkıyor. Karakterlerini yüzleştirmeyi, birbirlerinin yüzlerine patır patır her şeyi söyletmeyi seviyor Nisan'ın sineması.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/2/1636463637633.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.70" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bir Nefes Daha<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Beş yıl sonra, tek başına çektiği ilk uzun metrajlı filmi Bir Nefes Daha’da bu kez İstanbul’un kurmaca mahallesi Karaçınar’da hem yetenekli bir rapçi hem de bir bonzai bağımlısı Fehmi’yi, ona kariyer ve bağımlılığından kurtulma maceralarında yardımcı olmak isteyen DJ Devin’le bir araya getirmiş. Önce bir araya, sonra karşı karşıya — iki filmdeki ilişki dinamiklerinin sınıfsal farklılıkları açısından benzerliğinden, yapılan planların ve hayattan beklentilerin hayal kırıklıklarına dönüşümünden konuşuyoruz.&nbsp;Nisan'la keşfetmek:&nbsp;New York’ta daha çok da Brooklyn'de geçen kendini keşfetme hikâyeleri anlatan Eliza Hittman’ın sinemasından konuşmayı öneriyor Nisan, “karakterlerine çok yaklaşmaktan çekinmemesi ve yarattığı güçlü atmosferden" etkilendiğini söylüyor onun filmlerinde: “Hem karaktere bu kadar yakın olup hem de sana seyirci olarak bir alan verebiliyor.”&nbsp;Eliza Hittman filmlerinin nasıl da sanki aynı gezegende geçtiğinden konuşuyoruz. “Sanki üç filmine baktığımda bir gezegene girdim ve üçü de aynı gezegenin içinde birlikte var olabilirler gibi hissediyorum. Üç film de aynı atmosferde, sanki&nbsp;It Felt Like Love’daki Lila’yla metroya binsek Coney Island’a giderken&nbsp;Beach Rats’teki Frankie’yi görebilir, oradan atlayıp Manhattan’a gidip&nbsp;Never Rarely Sometimes Always’deki Autumn’u bulabiliriz gibi bir his var.”&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/2/1636463687731.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Nisan'la Moda Sahnesi fuaye alanında, dışarı çıkmamız rica edilmeden hemen önce<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bir hikâye konstrüksiyonuna çok dalınmadığında, bunun karakterle beraber nefes alabilmek için bir alan açtığını söylüyor Nisan, kendisiyse hikâye odaklı olmayı tercih ettiği için karakterlerine Hittman kadar yaklaşamadığını: “Kamerayla karakterlerin yakınına girmek kameranın bir silahı gibi. Ama o silahı sürekli patlatırsan hikaye ağırlıklı bir işin etkisini düşürüyor olacak.”&nbsp;Keşif Sineması'nın bu bölümü, iki yönetmenin sinemasını karşılaştırmaktan, karşılıklı kurduğumuz ilişkilerden ve birbirimizi farkına vardırdığımız detaylardan büyük zevk aldım. Nisan kendi sinemasını inşa etmeye, Eliza Hittman gibi kendi gezegenini genişletmeye devam ediyor. Her seferinde bir film bir nefes daha.<img src="https://images.aposto.com/2021/10/2/1636463705531.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Nisan'la Moda'da, sakız reçeli alışverişinde<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Diyor ki:&nbsp;“Aslında belli bir duyguyu yakalamak, bir insanın hayatına girip onunla birlikte nefes alabilmenin de ne kadar sihirli olabildiğini görmek, sanırım biraz daha olgunlaştıkça bana dank etti ki hâlâ aslında olgunlaşmamın devam ettiğini düşünüyorum. Ergenlikten yeni çıkmış gibi hissediyorum kendimi sinemasal yolculuğumda.”Not:&nbsp;Keşif Sineması yeni formatına bürünmeden, hem yazılı hem de sözlü bir yayına dönüşmeden önce Eliza Hittman sinemasına bir bakış atmıştım. Fırtınalar koparsa kopsun: Eliza Hittman başlıklı yazıyı <a fr-original-style="" href="https://apos.to/s/5f85db2b1385f7000727c939" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> okuyabilirsiniz.

Deniz Seviyesi ile ilgili hikayeler