14 yıldır düzenlenen Suç ve Ceza Film Festivali, ne yazık ki İstanbul’daki diğer film festivallerinin gölgesinde kalıyor. Oysa diğer festivallerden aşağı kalır yanı olmayan, hatta birçoğunun seçkisinden daha iyi, az ama öz, tematik bir seçki sunuyorlar. Açıkçası ben de festivali birkaç yıl önce, anca 1-2 filme vakit ayırarak takip etmeye başladım. Son üç yıldır seçkiyi daha detaylı inceleyebiliyor, haftamın büyük kısmını festivale ve gösterimlerine ayırıyorum. Kurak Günler’i İstanbul’da ilk kez Suç ve Ceza Film Festivali’nde izleme, Oscar adayı İrlanda filmi The Quiet Girl’ü ve Oscar ödüllü 20 Days in Mariupol&nbsp;belgeselini festivalde izleme fırsatı buldum; geçen yılın en iyi filmlerinden olduğunu düşündüğüm Le Paradis&nbsp;ile Suç ve Ceza Film Festivali’nde tanıştım. Bu yıl da festivalde 7 uzun, 5 kısa metrajlı film izledim.Gürcistan’ın Oscar adayı The Antique / Antikvariati&nbsp;(yön. Russudan Glurjidze)&nbsp;Putin karşıtlığı ve karakter yaratımıyla, Birleşik Krallık’ın Oscar adayı seçtiği Hindistan filmi Santosh&nbsp;(yön. Sandhya Suri) ise çarpıcı konusu ve yardımcı oyuncularından Sunita Rajwar’ın performansıyla dikkatimi çekti. Senaristleri arasında Cafer Penahi’nin yer aldığı The Witness / Shahed&nbsp;(yön. Nader Saeivar) ise didaktikliği ve düşük temposuyla benim için büyük bir hayalkırıklığıydı. Kısa filmler arasında ise Cansu Baydar’ın kısa süre önce Antalya ve İzmir’deki festivallerde En İyi Film seçilen filmi Neredeyse Kesinlikle Yanlış&nbsp;öne çıkıyordu.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/10/5/1732873043871.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.34" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">My Stolen Planet | Kaynak: Suç ve Ceza Film Festivali<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Festivalden öneriler</h3>My Stolen Planet&nbsp;(yön. Ferahnaz Şerifi)Festivalin Altın Terazi Uzun Metraj Film Yarışması’nda En İyi Film seçilen My Stolen Planet,&nbsp;İran İslam devrimiyle aynı yılda doğan yönetmeni Ferahnaz Şerifi’nin kişisel deneyimlerinden yola çıkarak İran’da kadınların örtünme zorunluluğunun kısa bir tarihini anlatıyor. 2022’de Mahsa Amini’nin katledilmesinin ardından alevlenen protestolar güncelliğini korurken, film kadınların zorunlu örtünmeye karşı mücadelesini ve bu zorunluluğun yaşamlarındaki etkilerini&nbsp;arşivin, hafızanın ve tanıklığın gücünü kullanarak aktarıyor. Doğumundan beri dışarıda ve evde farklı bir gezegendeymişçesine yaşadığını ifade eden yönetmen, kendi gezegeninin ve bu gezegendeki kişisel tarihi fotoğraf ve videolarla kayıt altına alarak bu filmi mümkün kılmış. Şerifi ödülünü “Bu ödülün sadece benim çalışmalarımı değil, aynı zamanda özgürlük ve adalet için mücadele eden herkesi, özellikle de tüm kadınları ve tabii ki İranlı kadınları onurlandırdığını belirtmeliyim.” sözleriyle kabul etti.<img src="https://images.aposto.com/2024/10/5/1732873083423.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Black Box Diaries | Kaynak: Suç ve Ceza Film Festivali Black Box Diaries&nbsp;(yön. Shiori Itō)Festivalin 4. Kuvvet Direniyor bölümünde gösterilen belgesel, Shiori Itō’nun hem haberci hem bir tecavüz kurbanı olarak beş yıllık mücadelesinin güncesini tutuyor. #MeToo hareketinin Japonya’daki öncüsü Itō, dönemin başbakanı Abe’ye yakınlığıyla dikkat çeken ve politikacının biyografisini kaleme alan gazeteci Yamaguchi tarafından tecavüze uğradıktan sonra yaklaşık 6 yıl süren mücadelesinin her adımını, akıllı telefonu ve kayıt cihazında biriktirdikleri aracılığıyla aktarıyor. Belgesel, ifşanın ve travmayı dillendirmenin ne kadar zor olduğunu, dahası insanları söylediklerine inandırmanın zorluğunu her dakikasında hissettiriyor. Itō, kendi travmasına ve davasına bir gazeteci olarak yaklaşmış olmanın onu güçlendirdiğini söylüyor. Çoğu zaman yaşadıklarına ve hak mücadelesine bir gazeteci gözüyle yaklaşmaya çalışan Itō’nun bunda zorlandığı anlara tanık olmaksa filmin etkisini de, düzene olan öfkeyi de katbekat artırıyor.<img src="https://images.aposto.com/2024/10/5/1732873099705.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.34" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Wild Diamond | Kaynak: Suç ve Ceza Film FestivaliWild Diamond&nbsp;/ Diamant brut&nbsp;(yön. Agathe Riedinger)Festivalin Adalet Terazisi bölümünde, bu ilk uzun metrajlı filmiyle Cannes’da yarışma bölümüne seçilen Agathe Riedinger’in Wild Diamond filmi de vardı. Yönetmen, yoksul ile zengin arasındaki uçurumun arttığı, insan bedeninin ve sosyal medya ününün bir yatırıma dönüştüğü günümüzde yoksul bir genç kadının hissedebileceklerini çok iyi kavramış ve beyazperdeye taşımış. Film, sosyal medyada daha çok takipçi elde edebilmek ve nihayetinde bir reality&nbsp;yarışma&nbsp;programına seçilebilmek için kendini bilinçli olarak bir arzu nesnesine dönüştürmeye çalışan Liane’ın çırpınışlarını konu alıyor. Yeni keşif, genç oyuncularının performanslarının etkisi bir yana, sosyal medya çağını en iyi şekilde tanımlayan filmlerden olduğunu düşündüm.<img src="https://images.aposto.com/2024/10/5/1732873128552.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.56" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Souleymane’s Story | Kaynak: Suç ve Ceza Film FestivaliSouleymane’s Story /&nbsp;L’histoire de Souleymane (yön. Boris Lojkine)Festivalin Altın Terazi Uzun Metraj Film Yarışması’nda Jüri Özel Ödülü’ne layık görülen Souleymane’s Story,&nbsp;iltica talebi kabul edilene kadar kaçak yollardan kuryelik yapan Afrikalı göçmenlerin hikayesini Gineli Souleymane üzerinden işliyor. Göçmen olduğu için emeği kolayca sömürülen Souleymane, kendi hikayesinin yetersiz bulunacağına emin olduğu için mülakatında yalan söylemek zorunda kalıyor. Onun Paris sokaklarında soluk soluğa pedal çevirerek, metrodan metroya koşturarak geçirdiği iki günü, birçoklarının kabusunu yansıtıyor. Cannes Film Festivali’nin Belirli Bir Bakış bölümünde En İyi Erkek Oyuncu ödülüne layık görülen Abou Sangare, olağanüstü bir performansla filmi tek başına sırtlıyor. Avrupa Film Ödülleri’nde En İyi Ses ödülüne layık görülmesi de boşa değil; müzik kullanmayı tercih etmeyen film, metropolün seslerini çaresizliğe büyütmek için kullanan ses tasarımı oldukça etkileyici. Festivalin filmin açıklamasına düştüğü not ise yürek burkuyor: “Kendisi de bir göçmen olan ve Amiens’de tamircilik yapan [başrol oyuncusu] Sangare’nin oturum izni talebi festivalden hemen önce reddedildi.”<img src="https://images.aposto.com/2024/10/5/1732875088963.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ghost Trail | Kaynak: Suç ve Ceza Film Festivali<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Festivalin ödülleri</h3>14. Suç ve Ceza Film Festivali dün geceki ödül töreniyle sona erdi:Altın Terazi Uzun Metraj Film Yarışması En İyi Film:&nbsp;My Stolen Planet (yön. Ferahnaz Şerifi) Jüri Özel Ödülü:&nbsp;The Story of Souleymane (yön. Boris Lojkin) Mansiyon: Ceviz Yaprakları Sarardığında (yön. Mehmet Ali Konar) SİYAD Ödülü:&nbsp;Ghost Trail (yön. Jonathan Millet) Öğrenci Jürisi Ödülü: Ghost Trail Seyirci Ödülü:&nbsp;Ceviz Yaprakları SarardığındaAltın Terazi Kısa Metraj Film Yarışması En İyi Film:&nbsp;Amarela (yön. André Hayato Saito)

Duende

14. Suç ve Ceza Film Festivali’nden, Altın Terazi ödülünü kazanan “My Stolen Planet” dahil 4 film önerisi.

Suç ve Ceza Film Festivali’nden 4 film önerisi

🎬 ABD’de Eleştirmenlerin Seçimi Belgesel Ödülleri’nin adayları açıklandı.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Öne çıkanlar:&nbsp;Besteci Jon Batiste’in yaşamına odaklanan American Symphony, En İyi Belgesel Film dâhil 6 adaylık elde ederken onu 5’er adaylıkla 20 Days in Mariupol, Kokomo City ve Still: A Michael J. Fox Movie izledi.</li></ul>

Days In Mariupol ile ilgili hikayeler