🍿 Ne izliyoruz?&nbsp;Üç film, iki çocuk, bir evlilik ve bir kaybın ardından yeni ikilemlerle karşımıza gelen Bridget Jones: Mad About the Boy'u. Emre Eminoğlu, sinema ve müzik bültenimiz Duende için <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/bridget-jonesla-bir-yeniden-dogus-ve-olgunlasma-hikayesi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yazdı</a>.

Aposto Gündem

Siber saldırılardan Tayland sahillerine, Bridget Jones’un yeni aşkından MARVEL’ın yeni Kaptan’ına; bu hafta sinemalarda, evde ve şehirde izleyebileceğin birçok seçenek var.

Duende

<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Film:&nbsp;Bridget Jones: Mad About the Boy Yönetmen:&nbsp;Michael Morris Yapım yılı: 2025 Süre: 124 dakika</blockquote>1996 yılında Helen Fielding’in yazdığı Bridget Jones’s Diary&nbsp;(Bridget Jones’un Günlüğü) adlı roman, o yıllarda kadınlara yönelik yaşam stili ve güzellik standartlarına meydan okuyan karakteri Bridget Jones sayesinde geniş bir hayran kitlesine sahip olmuştu. Roman, 2001 yılında Sharon Maguire’ın yönetmenliğinde, aynı isimli filmle beyazperdeye taşınmış ve Renée Zellweger’ı kariyeri için dönüm noktası denilebilecek o rolle dünyaya tanıtmıştı. İlk filmi 2004 yılında vasat denilebilecek bir devam filmi, Bridget Jones: The Edge of Reason&nbsp;izlemişti. Yıllar sonra, 2016’daki üçüncü filmde Bridget Jones’s Baby’de Jones kalbini kime teslim edeceği konusunda değil de karnındaki bebeğin tek gecelik ilişkisinden mi yoksa eski aşkından mı olduğu konusunda bir ikilemin içinde bulmuştu kendini.<img src="https://images.aposto.com/2025/1/5/1739528508100.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.48" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bridget Jones: Mad About the Boy | Kaynak: UIP Türkiye Bridget Jones deyince benim de aklıma dev korseler, çirkin Noel kazakları, utanç verici sakarlıklar gibi görsel imgeler de geliyor elbette. Yine de onun aşka olan inancı, sevilemez olduğunu düşünmesine rağmen onu vazgeçirmeyen kararlılığı&nbsp;ve türlü krizleri fırsata dönüştürebilen sempatik doğası hepsinin önüne geçiyor. Bridget Jones’un duygularını iyi ifade edebilen bir yazar, başarılı bir kariyeri olan bir yapımcı ve her daim kendi olmayı başarabilen, güzel bir kadın olduğu gerçeği çoğu zaman göz ardı edilebiliyor. O, sadece kadınlar için değil, modern toplumun stres ve yükleri altında aşka inancını yitirmeyip aşkı arayan tüm bireyleri için bir umut ışığı aslında.Son filmden neredeyse on yıl sonra gelen Bridget Jones: Mad About the Boy,&nbsp;çok daha güçlü, iradeli ve yere sağlam basan bir Bridget Jones çıkarıyor karşımıza. Büyük aşkı ve iki çocuğunun babası Mark Darcy’nin bir insani yardım görevi sırasında öldürülmesinden yıllar sonra iki çocuklu bekar bir anne olarak buluyoruz Bridget Jones’u. Hem fiziksel hem de duygusal anlamda kendini bırakmış, çalışma hayatından uzaklaşıp kendini (pek de başa çıkamadığı) çocuklarına adamış Bridget, Mark’ı kaybettiği gün kapatıp bir daha açmadığı günlüğünü yeniden açtığında her şey yeniden başlıyor.<img src="https://images.aposto.com/2025/1/5/1739528529900.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bridget Jones: Mad About the Boy | Kaynak: UIP Türkiye Dev korseler ve utanç verici sakarlık anlarının izdüşümleri bu filmde de yok değil elbet. Yeni olan, bunları eskisi kadar dert edinmeyen, ne istediğini bilen ve her şeye rağmen kendini küçük düşürmemeyi öğrenmiş bir Bridget Jones. Geçen yıllarla beraber başkalaşan ilişki modelleri, romantik bağ kurma şekilleri ve tanışma biçimlerine kolayca adapte olan Bridget, bu filmde de ikilemlere düşüyor elbet. Yeni olan, doğru kararı verirken eskisi kadar zorlanmaması ve acı çekmemesi. Bunun sebebi belki onu hayata bağlayan iki sevimli çocuğu, belki Mark’ın daima ona huzur veren hayaleti; belki de basitçe Bridget Jones’un gerçekten olgunlaşmış olması.İki yıl önce Andrea Riseborough’ya sürpriz bir Oscar adaylığı getiren To Leslie&nbsp;ile başarılı bir çıkış yapan Michael Morris’in yönettiği filmin tatmin edici senaryosunda kadın karakter yazmakta başarılı Abi Morgan ve komedi yazmakta başarılı Dan Mazer’ın imzası var. Bridget Jones rolünde her zaman parlayan Renée Zellweger’ı seriden rol arkadaşları Colin Firth ve Hugh Grant de (Bridget Jones kadar Daniel Cleaver’ın da şaşırtıcı derece olgunlaştığını görmek beni mutlu etti.) bu yeni filmde yalnız bırakmazken, yeni romantik ilgi odakları Leo Woodall ve Chiwetel Ejiofor da görevlerini başarıyla tamamlıyorlar.Bridget Jones: Mad About the Boy, son dönemde sıkça örneklerini gördüğümüz o orta yaşlı kadın ile genç erkek ilişkisi temalı romantik komedilerden herhangi biri değil. Serinin nostaljisine ve mirasına saygısızlık etmeden seriden farklılaşan bir yeniden doğuş ve olgunlaşma hikayesi bu. Önceki filmlerde “o bile yapıyorsa ben de yaparım” ya da “o bile aşkı buluyorsa ben de bulurum” dediğim Bridget Jones’un örnek alınabilecek eylem ve kararları olduğunu düşünmemin başka bir açıklaması olamaz.&nbsp;Nerede izleyebilirsin?&nbsp;Bridget Jones: Mad About the Boy,&nbsp;bugün gösterime girdi.Benzer işler:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Something’s Gotta Give&nbsp;(2003, Nancy Meyers)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Idea of You (2024, Michael Showalter)</li></ul>

2000’lerin başında günlükleriyle kalbimizi fetheden Bridget Jones üç film, iki çocuk, bir evlilik ve bir kaybın ardından "Bridget Jones: Mad About the Boy"da yeni ikilemlerle karşımıza geliyor.

Bridget Jones’la bir yeniden doğuş ve olgunlaşma hikayesi

✳️ Bir inceleme: Literature Hub&nbsp;için kaleme alınan fikir yazısı, “Chaucer’ın Canterbury Tales’i bugün yayımlansaydı ne olurdu?” sorusunu <a fr-original-style="" href="https://lithub.com/what-if-chaucers-canterbury-tales-came-out-today/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; background-color: transparent; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">odağına alıyor</a>.✳️ Bir röportaj:&nbsp;Deneysel müzikleriyle bilinen sanatçı Claire Rousay, The Guardian’a verdiği röportajda yeni albümü ve cinsiyet kimlikleri hakkında <a fr-original-style="" href="https://www.theguardian.com/music/2024/apr/16/claire-rousay-album-sentiment-depression-jeff-tweedy" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; background-color: transparent; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">konuşuyor</a>.✳️ Bir makale:&nbsp;The New Yorker’da yayımlanan makale, insanlar ve robotlar arasında geçen aşk hikayelerine verilen tepkileri&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.newyorker.com/magazine/2024/04/22/annie-bot-sierra-greer-book-review-loneliness-and-company-charlee-dyroff" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; background-color: transparent; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">inceliyor</a>.

Sevdiğimiz isimlere “içinde yaşamak istedikleri film ya da diziyi” sormaya devam ediyoruz. 53. konuğumuz <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/gizemmerturkk" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Gizem Ertürk</a>, seçtiği filmse <a fr-original-style="" href="https://www.netflix.com/title/293391" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Gün Doğmadan /&nbsp;Before Sunrise</a> (1995).Sevgili Serkan “İçinde Yaşamak İstediğin Film”i yazar mısın dediğinde ne güzel bir konu başlığı bu diye düşünmüştüm. Sonra şöyle devam etti: “En sevdiğin film” değil, "atmosferinde yaşamak istediğin film"… Çok güzel ama çok da zor… Tabii yine ilk etapta sevdiğim filmleri düşündüm. İlk olarak Briget Jones geldi aklıma ama zaten o hayatın içinde yaşıyordum. Olmazdı… &nbsp;Vampir filmlerine bayılırım. Nicolas Cage’in Vampire's Kiss’ini defalarca sıkılmadan izlerim ama asla o filmin içinde yaşamak istemezdim. Tüm bunları düşünürken asla içinde olmak istemeyeceğim filmlere neden bu kadar âşık olduğumu da düşünmedim değil… Sonra yine sorunun ne kadar harika olduğunu ve sonsuza kadar içinde yaşamaktan beni mutlu edecek yani gönüllü hapis yatacağım ve bundan da büyük zevk alacağım filmi düşünmeye başladım. Ve çok geçmeden buldum. Before Trilogy'nin ilk filmi Before Sunrise’ın içinde yaşamak istediğime karar verdim. Çünkü o filmi ne zaman izlesem ilk gençliğin tatlı heyecanını, üniversite yıllarında “sanki yarın yokmuş gibi” yaşanan aşklar ve aklına esince çıkılan yolculuklar aklıma gelir. Yolculuk yapmayı çok severim. Özellikle son yıllarda –pandemi sonrası– yolculuk âdeta bir terapi gibi geliyor. Eskiden günler öncesinden girilen stresler, hazırlıklar, kocaman bavullar şimdi yerini küçük bir valiz ve sırt çantasına bırakınca ne kadar hafiflediğimi anlatamam. Üstelik yolculuklarda hiç olmadığım kadar üretken olduğumu da fark ettim. İstanbul’da bir haftada okuyup yazdığımdan daha kısa sürede işlerimi hallettiğimi, bir de kendime zaman ayırmayı, daha doğrusu kendimi dinlemeyi hatırladığımı… Filmlere tutkuyla bağlıyım. Bu mesleği seçme sebebim de yine filmler olmuştur. Dumbo’yu ilk izlediğim an aklımdan çıkmaz mesela. Bridget Jones’u ilk izlediğimde televizyoncu olmaya ve Mark Darcy’yi aramaya karar vermiştim ama karşıma hep Daniel Cleaver’lar çıktı. Şu an The Edge of Reason&nbsp;bölümünün içinde gibiyim ama kesinlikle içinde yaşamak istediğim atmosfer o değil, hatta şu an en son ihtiyacım olan şey.Before Sunrise’a geri dönecek olursak; o filmde de, Eternal Sunshine of the Spotless Mind’da da hayatımın aşkını hep bir trende bulacağımı hayal etmiştim. Ama TCDD’de kaderime hep konuşmayı çok seven yaşlı teyzeler ya da hiç susmayan ufaklıklar denk geldi. Bir trenden hiçbir sorumluluğunuz olmadan bir yabancıyla ilk durakta sanırım sadece o filmin içinde inebilirsiniz. Üçüncü sayfa haberlerinin arşa değdiği memlekette bunun hayalini kurmak bile anında kâbus olur, en sıkı David Lynch filmiyle boy ölçüşür hatta bakkala gönderir. Görüyorsunuz, içinde yaşamak istediğim filmi bile hayal ederken Türkiye’de bir kadın olmanın travmasından çıkamıyorum. Ama özetle bir an durup, düşünüp hayal ettiğimde kendimi ilk gençliğimde Julie Delpy’nin trendeki haliyle düşününce içimi büyük bir mutluluk kaplıyor. Birkaç durak sonra hayatımın aşkıyla karşılaşacağımı ama aşkın aslında hiç de bize anlatıldığı gibi olmadığını, değişip dönüştüğünü ve bir daha kalbimizin asla o yaşlardaki gibi çarpmayacağı gerçeğini tıpkı serinin diğer filmlerinde olduğu gibi yaşadığımızdan, daha yüksek sesle ilk filmin içinde kalmak istediğimi haykırıyorum. Çünkü alışmak sevmekten daha zor geliyor.

Bridget Jones ile ilgili hikayeler