Onu izledim ben.&nbsp;ile her sayıda bir konuk yazar ağırlamaya, sözü film izlemeyi de filmler hakkında konuşmayı da en az benim kadar sevenlere bırakmaya devam ediyorum. Bu sayıdaki konuğum, Berk Gürakar.Nisan 2022. İstanbul Film Festivali'nde hem yoğun bir tempoda çalışıp hem de bir yandan listemdeki tüm filmleri izlemeye çalıştığım (ve tabii başaramadığım) zamanlar. Yağmurlu bir pazar günü, festivalin en iyisi olmasa da kuşkusuz en ilginç ve tuhaf filminden (Filipinler'den Leonor Will Never Die), üstelik en eğlenceli q&amp;a'lerinden birinden çıkmışken Sinematek fuayesinde gördüğüm&nbsp;stylish&nbsp;kişiyi bir yerden gözüm ısırıyor ama kim olduğunu anca Rıhtım'a varınca anlıyorum. Berk'le tam olarak ne zaman takipleşmeye başladık bilmiyorum ama kendisi Twitter'da hem sinema hem de müzik konusunda yeni ve farklı şeyler söyleyebildiğini fark ettiklerimden, zevkine güvendiklerimdendi en başından beri. Festival bitiyor; hem ben rahat bir nefes alıyorum hem de sonunda yüz yüze tanışıyoruz. Berk'in Letterboxd'ının hayatınızda hiç duymadığınız filmlerle dolu bir evrenin kapılarını açacağına, özellikle Uzakdoğu sineması konusunda ufkunuzu genişleteceğine eminim. Belki de bu yüzden bir süredir yolunu gözlediğim konuklardandı - üstelik ufak bir yanlış anlama sonucunda, bir değil, tam dört film yazdı! Berk'i&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://twitter.com/dberkg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Twitter</a>&nbsp;ve&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://letterboxd.com/tarifa/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Letterboxd</a>'da takip edebilirsiniz.Şimdi sözü Berk'e bırakıyorum.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Berk'in favorileri:<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1664436118455.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.43" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Berk ne izlemiş?</h2>Moral, 1982 (yön. Marilou Diaz-Abbaya)<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1664436206282.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.84" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Moral | Kaynak: TMDBHer saniyesine aşık olduğum bu filmde usta yönetmen Marilou Diaz-Abaya üniversiteden arkadaş Filipinli kadınların iç içe geçmiş 4 hikâyesini yaratıcı bir şekilde işliyor. Zamanlarının çağdaş kadınlarının her yönünü temsil eden bu dört kadın ve hikâyeleri hem günümüzde hem de çağlar boyunca devrim niteliğinde anlatıya ve gerçekçiliğe sahip bir filmle sonuçlanıyor. Filmin kuralcı olmayan yapısı ve akıcı anlatımı en güçlü özellikleri; bu akıcı anlatıyla, onların hâlâ büyümeye devam eden üniversite öğrencilerinden çalışan yetişkinlere kadar büyümelerine tanık oluyoruz ve nispeten uzun bir film olmasına rağmen hiç yorulmuyoruz. Oyuncuların harika bir iş çıkarmasının yanı sıra birbirleriyle olan kimyalarının inkâr edilemez derecedeki çekiciliği de beni benden aldı. Özellikle dördünün bir arada olduğu sahnelerde bu çekicilik had safhada kendini gösteriyor.Genç kadınların hayatlarına süper ilerici ve feminist bir bakış açısıyla yaklaşmış olması ve bunun 1980'lerde yapılmış/kurgulanmış olmasına rağmen, hiç de eski hissettirmemesi bir yandan iyi hissettiriyor, bir yandan da hâlâ bu kavgaların veriliyor olmasını hatırlatması sebebiyle üzüyor. Çünkü bu hikâyeler bugün hâlâ büyük ölçüde anlamlı olmaya devam ediyor. Film kürtaj, cinsel özgürlük, cinsiyet rolleri, eşcinsellik, kadın hakları, cinsel istismar, çok eşlilik, kimlik aktivizmi, sömürü ve daha pek çok konuyu gündeme getirip konu etse de bunu hiç vaaz vermeden yapıyor ve hatta gündeme getirilen ciddi konulara rağmen aralara mizah serpmeyi bile başarıyor.Hâlihazırda zamanın çok ötesinde olmayı başaran bu Filipinler sineması klasiği şaheserin gün yüzüne çıkarılmasına azıcık da olsa faydam olursa ne mutlu bana.&nbsp;- BG★★★★½<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Mary is Happy, Mary is Happy, 2013 (yön. Nawapol Thamrongrattanarit)<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1664436330306.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Mary Is Happy, Mary Is Happy | Kaynak: Variety Bir Twitter kullanıcısının 410 tane tweetinin senaryolaştırılması ile yaratılan bu film, Tayland sinemasının genç isimlerinden Nawapol Thamrongrattanarit’in ikinci uzun metraj filmi. Tamamen tutarsız ve deneysel yapısına rağmen yine de beni (ve bence tüm izleyenleri) hayatımda deneyimlediğim birçok duyguyu sorgulamaya ve karakterler ile bağ kurmaya itti. Kamera kullanımındaki bilinçli dağınıklık, komedi unsurlarının oldukça ani ve genel geçerin dışında oluşu ve kusursuz ses/müzik kullanımı filmin deneysel ve sıra dışı yapısına çok iyi uyum sağlıyor. Doğrusu bu filmde bu işleyişin dışında başka bir şekilde hayal edebileceğimi sanmıyorum. Her şeyin birbiriyle çok uyumsuz şekilde uyumlu olduğu enfes bir film.&nbsp;Nawapolcuğum zaten yaptığı her filmle daha da büyüyen ve çok hızlı şekilde ustalaşan bir isim. Tayland sinemasına olan yoğun ilgimin de etkisiyle “acaba yeni ne yapacak?” diye merakla beklediğim sayılı, kötü işi olmayan yönetmenlerden. Kendisinin Die Tomorrow&nbsp;filminin en sevdiğim filmler sorulduğunda aklıma gelen birkaç filmden birisi olduğunu da ekleyeyim.&nbsp;- BG★★★★<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Hold Me Tight / Serre moi fort, 2021 (yön. Mathieu Amalric)<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1664436448940.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.90" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Serre moi fort | Kaynak: IndiewireFransa'da bir kadının ailesiyle birlikte yaşadığı evde uyuyan kocasını ve çocuklarını gözlemesi, çocuklarına kahvaltı hazırlaması, eşine alışveriş listesi hazırlaması, giyinmesi ve sonra çantasını hazırlayıp evi terk etmesi ile çarpıcı ama bir yandan da tanıdık bir şekilde Francis Ford Coppola’nın 1969 yapımı yol filmi The Rain People’dan esinlenilmiş bir sahne ile başlayan ve sonrasında zaman zaman gerçeklik algımızla oynayan, bir kadının yapısöküme uğramış ve organik hikâyesini anlatan ilgi çekici bir film.Filmin ikili hikâye anlatısından hangisinin gerçek, hangisinin hayali olabileceği zamanla daha az önemli hâle geliyor. Hem ana karakter hem de ailesi, diğerinin hâlâ orada olduğu bir gerçeklik versiyonuna tutunup o kadar uzağa uzanıyorlar ki, birbirlerini neredeyse kendi hikâyelerine çekmeyi başarıyorlar ve bu da filmin başarılı bir eser olduğunun en pürüzsüz kanıtı niteliğinde.Özetle, eski aktör yeni yönetmen Mathieu Amalric’in sessiz ve emin adımlarla Fransız sinemasının iyi isimlerinden biri hâline geldiğini kanıtlayan son filmi Hold Me Tight / Serre moi fort, günümüzün en iyi oyuncularından Vicky Krieps’ın resmen oyunculuk masterclassı vererek kendisine olan aşkımızı göklere çıkaran, oldukça başarılı bir film. - BG★★★½<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Vodka Lemon, 2003 (yönç Hiner Saleem)<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1664436559503.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Vodka Lemon | Kaynak: IMDbSinemada çok nadir görülen bir anlatı olan, bir ülkenin ve kültürünün keşfedildiği fakir bir Ermeni köyünde geçen Vodka Lemon, bu konuda çok iyi iş çıkarıyor. Ezidi Kürt yönetmen Hiner Saleem’in üçüncü uzun metrajı olan bu film, cazibesinin davetkârlığı ile kolayca içine çekiyor. Hayatın içinden bir kesit, dram, komedi ve kara komedi karışımı olması, bu çeşitli tonların zaman zaman çatışmasına rağmen çoğu zaman filme kendi benzersiz kişiliğini kazandıran en güçlü yanı. Büyüleyici ama kasvetli, umutlu ama umutsuzlukla dolu, komik, ilginç ve çok iyi çekilmiş…&nbsp;Şimdiye kadar izlediğim en iyi açılış sekanslarından birine sahip olan bu film, herkese kolayca tavsiye edilebilecek türden bir eser. - BG★★★½

Moral | Mary Is Happy, Mary Is Happy | Hold Me Tight | Vodka Lemon

Berk Gürakar'dan 4 Film Birden

Berk GürakarPost-Industrial ve Post-Club müzik, genellikle kompulsif olarak etiketlenmiş yeni türler arasında son zamanlarda kendine yer buluyor ama bu türler tam olarak nedir, nasıl çıkmıştır ve günümüz müzik dünyasını nasıl bu kadar etkisi altına almıştır sorularına cevap vermek için biraz yapısına ve doğuşuna bakmak gerekiyor.Post-Club müzik artık çok çeşitli biçimlerde var olmaya başladı ve bazılarını diğerlerinden ayırt edip kategorize etmek daha zor. Tekno gibi bazı türler kolayca tanımlanabilir ve iyi yapısallaşmış geçmişlere sahip olsa da, önceden var olan belirli dans müziği türlerine atıfta bulunan, ancak bunlara uymayan önemli miktarda kulüp müziği alt türleri var. Bu müzik, sanatçıların farklı stillerin bir karışımını yapması ve yeniden inşa etmesinin bir sonucu olarak ortaya çıkıyor ve aynı zamanda hem tanıdık hem de yabancı görünen bir genre-bending ile sonuçlanıyor. Özünde, bu genre-bending, yeni türlerin ve alt türlerin yaratılmasında anahtar oluyor diyebiliriz. Modern evrensel kulüp sahnesinde, çok sayıda müzisyen bu tür uyumsuz seslere yöneliyor gibi görünüyor, çünkü Deconstructed Club ve Bubblegum Bass gibi alt türler son yıllarda popülaritesinde önemli bir artış görülen ve birçok yeni sanatçıyı da müzik yapmaya teşvik eden türler diyebiliriz. Bu hareketlenme aslında belirli bir türü değil, standart kulüp müziği türlerinin estetik sınırlamalarını reddeden avangart kulüp müziğinin kapsayıcı bir tarzını tanımlamaktadır. Post-Club, EDM’in tüm varyasyonlarında da var olan katı kodlardan ve engellerden kurtulan ve onları istediği gibi yeniden tanımlamasına, otomatik bir 4/4 ritminden kurtulmasına, perküsyon darbeleriyle onunla ilişkilendirmek isteyebileceği hemen hemen her şeyle birleşmesine izin veriyor. Deconstructed Club ve Bubblegum Bass gibi diğer benzer türler de bunu yapan ve sanatçıların çok çeşitli ses kullanımı her zamankinden daha kolay keşfetmelerini sağlayan internet üzerinden hızlı müzik paylaşımının bir ürünü olarak mevcut olan çağdaş estetik çıkarların bir yansımasıdır. Buna ek olarak, müzik yapma teknolojisi artık daha güçlü hâle geldi ve bu da sanatçılara ses ile geçmişte elde edilmesi çok daha zor ya da sadece imkansız olan yollarla deneysel çalışma fırsatı verdi. Bu faktörler de şüphesiz kulüp müziğinin hem sanatsal hem de kültürel düzeyde ilerlemesini hızlandırdı.Daha da süslü anlatmak gerekirse; endüstriyel bir mirastan yararlanan ama daha agresif, kayıtsız veya düpedüz öforik tonlarla sonucunu nüanslandıran güçlü bir teorik kavram veya hatta politik temalar taşıyan ve ballroom gibi konseptlerin abartılı bir şekilde güçlendirilmesi demek diyebiliriz. 2010’ların başında, onu şekillendiren neslin farklı kişilik özelliklerini ve ırkçılık, sosyal medya ve insan ilişkileri üzerindeki etkisi, Queer hareketlenmenin aksatılması, cinsiyetçi ve transfobik söylemlerin artması gibi endişelerini sonsuz bir şekilde bir araya getirerek yapılandırması da aslında hem müziğin hem de var olan sorunlara ses çıkarabilmenin entelektüel ve yaratıcı bir sonucu demek yanlış olmaz. PC Music, NUXXE, Numbers, ObjectsLimited gibi müzik oluşumlarının/şirketlerinin ve Brooklyn’de Fade to Mind, Berlin’de Janus Club ve Night Slugs, Paris’teki Java gibi geçmişte ve günümüzde adını çokça duyduğumuz kulüp müzik sahnelerinin bu türleri büyütmeye ve daha çok insana ulaştırmaya çabalaması ile de bu türler artık sadece internet ortamında değil aynı zamanda müzik store'larda ve gece hayatında da yerini sağlamlaştırdı.Bu türlerin en büyük temsilcileri diyebileceğimiz SOPHIE, Andy Stott, Amnesia Scanner, M.E.S.H., Yves Tumor, Arca, Holly Herndon, Charli XCX, A. G. Cook, Hannah Diamond, Sega Bodega ve Shygirl&nbsp;aslında müzikle azıcık bile haşır neşir olan herkesin dinlemese bile duyduğu isimler. Bu isimlerin hem kendi müziklerini yapması hem de Björk, Kanye West, Carly Rae Jepsen, Vince Staples, Rina Sawayama ve Caroline Polachek gibi isimlerin albümlerinin prodüksiyonunda yer alması da aslında müziğin birçok noktasına Post-Club nüvelerini iliştirdiklerini gösteriyor.Deconstructed Club ve Bubblegum Bass türlerinin en iyi örneklerini soracak olursanız da ilk başta -çok büyük bir&nbsp;SOPHIE&nbsp;fanı olarak-&nbsp;Oil Of Every Pearl’s Un-insides,&nbsp;Andy Stott’un&nbsp;Faith in Strangers,&nbsp;Arca’nın Mutant&nbsp;ve bu senenin en iyilerinden olan&nbsp;KiCk İ&nbsp;albümleri,&nbsp;Sega Bodega’nın&nbsp;Ess B EP’si, geçtiğimiz hafta yeni albümü&nbsp;My Agenda’yı yayınlamış&nbsp;Dorian&nbsp;Electra’nın ilk albümü olan&nbsp;Flamboyant, bu sene 2 albüm yayınlamış olan PC Music’in kurucusu&nbsp;A. G. Cook’un&nbsp;7G&nbsp;albümü ve yine bu senenin en iyi albümlerinden birisi olan ve bu türlerin en yeni sanatçılarından&nbsp;Desire Marea’nın&nbsp;Desire&nbsp;albümü aklıma gelen ilk çalışmalar. Hatta Türkiye sınırları içerisinde de bu türlerde müzik yapan bireyler var ve&nbsp;Çiçek Çocuk’un bu sene yayınlamış&nbsp;Ç001&nbsp;albümünü de oldukça başarılı bir çalışma.Son olarak, bu türleri merak edenler için daha yumuşak bir başlangıç olabilecek <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/4AXxOdYhMe4xjt0TQvmKJ7" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">çalma listesi</a> de hazırladım. Keyifli dinlemeler!

Post-Industrial ve Post-Club türlerinin günümüz müzik dünyasını nasıl bu kadar etkisi altına aldığını anlamak için biraz yapısına ve doğuşuna bakmak gerekiyor.

Berk Gürakar ile ilgili hikayeler