Bertrand Russell, meşhur Aylaklığa Övgü’sünü Napoli’de dolaşan gezginin öyküsüyle açar: “Yattıkları yerde güneşlenen 12 dilenci gören gezgin, bunlardan en tembel olduğunu kanıtlayana 1 lira vereceğini söyler. Dilencilerden 11’i yerlerinden fırlayıp paranın kendi hakları olduğunu iddia eder. Bunun üzerine gezgin, parayı yerinden kıpırdamayan dilenciye verir."Modern dünyada çalışmanın en büyük erdem sayıldığına şüphe yok. Bir İngiliz atasözü, şeytanın aylaklara yaptıracak bir kötülüğü mutlaka ve daima bulacağını söyler örneğin. Protestanlıkta çalışmak bir tür ibadet sayılır. Max Weber’e göre kapitalizm Protestanlığa çok şey borçludur: Durmadan çalışmak, hazdan ve harcamadan uzak durmak, Batı'nın böylesi zenginleşmesine zemin hazırlamıştır. Çalışmanın bazı bakımlardan övülmeyi hak etmediğini söyleyemeyiz. Yine de kendimizi unutacak ölçüde çalışmak, faydadan çok kayıp demek. Ekonomi profesörü John Pencavel’a göre haftada 50 saatten fazla çalışmak verimlilikte dramatik bir <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmODZmMzNlMTM4NWY3MDAwNzI4YTczMCZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWY1MjFiNmI3NzhjN2UwMDA4NDc2MmMxJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5jbmJjLmNvbSUyNTJGMjAxOSUyNTJGMDMlMjUyRjIwJTI1MkZzdGFuZm9yZC1zdHVkeS1sb25nZXItaG91cnMtZG9lc250LW1ha2UteW91LW1vcmUtcHJvZHVjdGl2ZS1oZXJlcy1ob3ctdG8tZ2V0LW1vcmUtZG9uZS1ieS1kb2luZy1sZXNzLmh0bWwlMjUyMyUyNTNBJTdFJTI1M0F0ZXh0JTI1M0RJbiUyNTI1MjBoaXMlMjUyNTIwcmVzZWFyY2glMjUyNTJDJTI1MjUyMGVjb25vbWljcyUyNTI1MjBwcm9mZXNzb3IlMjUyQ21vcmUlMjUyNTIwaG91cnMlMjUyNTIwd291bGQlMjUyNTIwYmUlMjUyNTIwcG9pbnRsZXNzLg=="">düşüşe</a> sebep oluyor.Protestan âdetleri peşimizi bırakmıyor: 19. yüzyıl Britanya’sında uzun çalışma saatlerine itiraz edenlere Protestanlar, “çalışmanın erkekleri içkiden ve zinadan; çocukları ise yaramazlıktan” alıkoyduğu cevabını verirmiş. Yazar Karl Ove Gnausgaard dahi bir <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmODZmMzNlMTM4NWY3MDAwNzI4YTczMCZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWY1MjFiNmI3NzhjN2UwMDA4NDc2MmMxJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmVnb2lzdG9rdXIuY29tJTI1MkZrYXJsLW92ZS1rbmF1c2dhYXJkLWljLXNlc2ltLW9rdW1hbmluLXRlbWJlbGxlcmUtZ29yZS1iaXItc2V5LW9sZHVndW51LXNveWx1eW9yJTI1MkY="">röportajında</a> “Okumanın tembellere göre olduğunu söyleyen Protestan bir iç sesim var.” demiş. Günün sonunda verimliliğe takıntılı toplumlar, aylaklıkla geçen zamanın potansiyelini fark edemedi. Bazen en iyi iç görülerin hareket etmekten vazgeçtiğimiz anda bizi bulduğu unutuldu.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-10-16T11:47:15.696Z.jpeg" alt="Idustry And Idleness The Industrious Prentice Alderman Of London The Idle One Impeached Before Him By His Accomplice From The Works Of Hogarth Published London 1833"><figcaption>Industry And Idleness, London 1833</figcaption></figure>Tembellik aslında nedir? Keşiflere açık bir biçimde yürümek, pencereden dışarıyı seyretmek; aylaklık bir tür kurtarılmış bölge. Burada Plato’nun zihin için önerdiği metaforu hatırlayalım: Fikirlerimiz, beyin kafeslerimizde kanat çırpan kuşlar gibidir. Kuşların sakinleşmesi için amaçsızca geçirilen sakin zamanlara ihtiyaç duyduğu söylenir. Amaçsız geçirdiğimiz zamanlar bize işte bu fırsatı sunar: Hayatın devam ettiğini görür, hafifleriz.&nbsp;Aylaklık neye yarar? Boş zaman, T.S. Eliot’a göre “kültürün temelini” oluşturur. Aylaklık ve tembellik beraberinde keşiflere açık olmayı getirir. Bir başka deyişle yeni lüks; bir yere, bir şeye yetişmenizin gerekmemesi olabilir. Yine bir doz Bertrand Russell “Kendi hesabıma eylemin en üstününü, eylemin ve insan kaderinin derinliğini algılanmasından doğan eylem olarak görürüm.”Picasso vs. Duchamp: 50 bin eseri olan Picasso’nun işlerinin bolluğuna karşın Duchamp’ın “büyük tembelliği”nin sanat dünyası üzerindeki etkisini daha radikal ve kalıcı bulanlar, “aylaklığa övgü”nün savunucularından diyebiliriz.&nbsp;Ne kadar çalışmalı, tembelliğin sınırı var mı? Herkesin çalışma ve aylaklık süresi kendine, işine özgü. Kimi uzun saatler hayal kurmanın kimi kısa molaların peşinde. Yine bir doz veri, biraz gerçek hikâye zihinleri açabilir: Haftada 50 saatten fazla çalışmak dengeyi, kontrolü kaybetmeye sebep <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmODZmMzNlMTM4NWY3MDAwNzI4YTczMCZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWY1MjFiNmI3NzhjN2UwMDA4NDc2MmMxJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy50aGVhdGxhbnRpYy5jb20lMjUyRmhlYWx0aCUyNTJGYXJjaGl2ZSUyNTJGMjAxOSUyNTJGMDUlMjUyRndvcmstbGlmZS1iYWxhbmNlJTI1MkY1OTA2NjIlMjUyRg=="">oluyor</a>, unutmamalı.&nbsp;Okuma önerileri: Paul Lefergue - Temellik Hakkı, Bertnard Russell - Aylaklığa Övgü

Aylaklığa Övgü ile ilgili hikayeler