Atıf Yılmaz’ın 1978 tarihli Köşeyi Dönen Adam filminin son sahnesinde Kemal Sunal’ın canlandırdığı Adem karakteri kendine “Ne yapacağım ben şimdi?” sorusunu sorarak yürüyüş yapan kalabalığın arasına karışır ve kalabalıkla hep bir ağızdan “Bu böyle gitmez sömürü devam etmez, yurdumun mutlu günleri mutlak gelen gündedir” dizelerini söylemeye başlar. Bugün "1 Mayıs Marşı" olarak bildiğimiz, her yıl İşçi Bayramı’nda milyonlar tarafından söylenen, Cem Karaca’dan Selda Bağcan’a onlarca sanatçı tarafından seslendirilen, birçok sinema filminde kullanılan bu marşın hikayesi ise Ankara Sanat Tiyatrosu’na (AST) dayanıyor.1974'te AST’nin Genel Sanat Yönetmenliğini sürdürmekte olan Rutkay Aziz, Bertolt Brecht’in, Gorki’nin aynı isimli romanından uyarladığı Ana oyununu sahnelemek için kolları sıvamıştı. Oyundaki marşları bestelemesi için Sarper Özsan ekibe dahil oldu. Brecht, tüm marşların sözlerini belirtmiş ancak bir bölüme sadece “İşçiler marş söyleyerek sahneye girer” yazmıştı. İş başa düşmüş ve Sarper Özsan güftesiyle, ezgisiyle tamamen kendisine ait olan "1 Mayıs Marşı"nı bestelemişti. Henüz oyunun prömiyerinde tiyatronun sınırlarını aşan marş, halka mal oldu.Kıssadan hisse, kendini toplumcu ve öncü bir tiyatro olarak tanımlayan Ankara Sanat Tiyatrosu, hiçbir zaman yalnızca bir tiyatro olmadı. Kurulduğu günden bugüne toplumsal sorunları dert edindi; adalet ve özgürlük ekseninde sanat üretti; hakkı yenenlerin, ezilenlerin, emekçilerin ve göz ardı edilenlerin sesi oldu. 60 yıllık tarihi boyunca darbelere tanıklık etti, birçok kez mühürlendi, yasaklandı, kapatıldı; ama toplumun aynası oldukça halkın ilgisi ve sevgisi katlanarak arttı, halkın sevgisi arttıkça AST her zorluğa göğüs gerdi. <img src="https://images.aposto.com/2023/11/1/1702273706732.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Solfasol TV AST’ye yarım asrı aşkın yürüyüşü boyunca kimler eşlik etmedi ki? Genco Erkal, kendisiyle özdeşleşen Bir Delinin Hatıra Defteri’ni ilk kez Ankara Sanat Tiyatrosu’nun çatısı altında sahneledi. Yaman Okay, Şevket Altuğ, Altan Erkekli, Cezmi Baskın, Salih Kalyon, Rana Cabbar ve onlarcası gibi sonraları tiyatromuzda büyük iz bırakacak birçok oyuncu, ya sahne tozunu ilk kez burada yuttu ya da ilk kez bu sahnede devleşti. Uğur Mumcu’nun, Yaşar Kemal’in, Turgut Özakman’ın, Sabahattin Ali’nin, Orhan Kemal’in eserleri perdesini Ankara’da açtı. Oyunlara Sarper Özsan’dan Muammer Sun’a, Aşık Mahzuni’den Timur Selçuk’a Türk müziğinin muttasıf isimleri ezgi verdi. Osman Şengezer, Yücel Tanyeri gibi sahne tasarımcıları yine burada büyüdü.&nbsp; <img src="https://images.aposto.com/2023/11/1/1702273789177.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Bundan tam 60 yıl önce, ülkesinde varlığı henüz duyurulmamış bir tiyatro anlayışı düşleyen Asaf Çiyiltepe, kendine yönelttiği “Ne yapacağım ben şimdi?” sorusuyla Ankara Sanat Tiyatrosu’nu kurmaya karar verdi. O gün, yepyeni bir güneş doğdu dağların doruklarından. Ve o güneş, toplumcu çizgisinden ve merkezine insanı alan kuruluş poetikasından ödün vermeden sanat dünyasını aydınlatmaya devam ediyor.&nbsp;Nice 60 yıllara Ankara Sanat Tiyatrosu!

Asaf Çiyiltepe ile ilgili hikayeler