<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; Ane Brun'den öğrencilere destek:&nbsp;Sahibi Abdülkadir Özkan'ın paylaşımları nedeniyle tepkilerin hedefi olan DBL Entertainment organizasyonuyla İstanbul'da konser verecek olan Ane Brun, hayranlarının sosyal medyadaki boykot uyarıları üzerine ilk önce "Hemen harekete geçeceğini ve öğrencilerin tarafında olduğunu" ifade etti ardından da konseri iptal ettiğini duyurdu.

Duende

İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun gözaltına alınmasıyla tetiklenen protestolar, hem CHP eliyle hem de protestocuların sosyal medyada yaydığı listeler yoluyla genişleyen boykot çağrılarına da sahne oluyor.Son günlerde bu çağrılar arasında en çok ses getirenlerden biri de Muse, Robbie Williams, Trevor Noah, Ane Brun gibi isimlerin İstanbul gösterilerini organize eden Dolmabahçe A.Ş. bünyesindeki DBL Entertainment şirketine yönelikti. Şirketin sahibi Abdülkadir Özkan'ın EspressoLab boykotuna yönelik “vatan hainliği” yorumu, kısa sürede tepkilerin büyümesine yol açtı. Türk hayranları tarafından olaydan haberdar edilen Ane Brun, "Farkında değildim. Öğrencileri destekliyorum" mesajının ardından İstanbul konserini iptal ederken şirketin bütün projelerinden çekildiğini açıklamasının ardından Muse da İstanbul konserinin 2026'ya ertelendiğini duyurdu. ⁠Müziğin bir eğlence aracı olmanın ötesine geçip kitleleri biraraya getirmesinin dünyada da pek çok örneği var. Baskı rejimlerine karşı direnişten ya da dayanışmanın gücünden yola çıkarak başlatılan festivaller bunun en önemli kanıtı. Bu festivallerin kimi bugüne kadar varlığını sürdürdü kimi ise kendisinden sonraki etkinliklere ilham oldu. Bu hafta biz de dünyanın dört bir yanında boykotlardan ve mücadeleden doğan festivalleri hatırlamak istedik.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Woodstock Festival</h2>Muhalif festivallerin atası Woodstock, gençliğin barış ve özgürlük arzusunun sahneye yansıdığı örnekler arasında ilk akla gelenlerden biri. 1969 yılında New York'un kuzeyinde küçük bir kasabada düzenlenen Woodstock, ABD’nin genç nüfusunun Vietnam Savaşı’nın karanlığında, devletin baskıcı politikalarına ve toplumsal eşitsizliklere karşı sesini yükselttiği, sivil haklar hareketinin yükselişte olduğu bir döneme denk gelmişti.&nbsp;Beklentilerin çok ötesinde bir ilgiyle karşılaşan Woodstock’a 400 binden fazla insan akmış; yollar tıkanmış; bilet sistemi çökmüştü ama bütün bunlar kimsenin umurunda değildi. Çünkü oraya gelenlerin derdi sadece müzik dinlemek değil, birlikte var olmak, savaş karşıtı duruşlarını paylaşmak, yeni bir dünyanın mümkün olduğuna inanmak ve bunu kutlamaktı.Binlerce katılımcı konserler sırasında savaşı kınadı ve barış çağrısında bulundu. Müziğin sevgi ile anılacağı bir alan yaratıldı. Festival 1994 ve 1999’da da tekrarlandı ancak 1960’ların ruhunu temsil eden ilk festival, günümüzde de müziğin toplumsal değişimi nasıl tetikleyebileceğinin en büyük örneklerinden biri olarak yankısını sürdürüyor.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Rock Against Racism (RAR)</h2>Rock Against Racism (RAR), 1976-1982 yılları arasında İngiltere’de ırkçılığa karşı müzik ve sanat yoluyla mücadele etmeyi amaçlayan bir hareket olarak doğdu. RAR adına birçok farklı etkinlik, konser ve festival düzenlendi.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2025/3/4/1743677916372.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">En büyük organizasyon ise 30 Nisan 1978’de Londra’daki Victoria Park’taydı. Özellikle 70’lerin sonunda İngiltere’de yükselen aşırı sağ ve neo-Nazi gruplara karşı sanatçılar, bu büyük konserde seslerini yükseltti. Birleştirici bir mesaj vermek ve farklı etnik kökenlerden insanları biraraya getirmek, en büyük amaçtı. RAR, daha sonra da ırkçılığa karşı müziğin gücünü vurgulayan birçok etkinliğe ilham oldu.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Exit Festival</h2>Sırbistan’ın Novi Sad kentinde düzenlenen Exit Festival, 2000 yılında bir öğrenci hareketinin parçası olarak ortaya çıktı. En önemlisi de festival, Sırbistan’ın eski Cumhurbaşkanı Slobodan Milošević’in iktidardan çekilmesinde önemli bir rol oynadı.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2025/3/4/1743677957644.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.52" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bir adım geriden:&nbsp;1998 yılında Kosova Savaşı devam ederken Sırbistan hükümeti de üniversitelerdeki muhalefeti bastırmayı amaçlayan Üniversiteler Yasası’nı çıkarmıştı. Rejim, savaş ve otoriterlik karşıtı üniversiteler, hükümet tarafından tehdit olarak görülüyordu. Aynı dönemde NATO da Sırbistan’a yönelik hava saldırılarına devam ediyordu. Bu ortamda Novi Sad Üniversitesi'nin öğrenci birliği, direnişte motivasyona ihtiyaç duyan gençler için bir protesto ve moral konseri düzenledi. 1999 yılındaki bu konserin yarattığı etkiyle bir yıl sonra Exit Festival resmen hayata geçti.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Festival, müzik ve eğlence aracılığıyla siyasi bir etki yaratmayı hedefliyordu. Yugoslavya genel seçimlerinin ardından etkinlik, 2001 yılında Petrovaradin Kalesi’ne taşındı.&nbsp;</li></ul>Festival yetkilileri, Sırbistan’da bu yıl gençler tarafından düzenlenen protestoların da yanında oldu:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“İfade özgürlüğümüzü engellemeyi amaçlayan baskılar ve tehditlerle karşı karşıya kaldık. Sonuç olarak şimdi ciddi şekilde Sırbistan’dan ayrılmayı&nbsp;düşünüyoruz. Ancak memleketimize ve dünya çapındaki sadık izleyicilerimize Petrovaradin Kalesi’nde son bir dans borçluyuz.”&nbsp;</blockquote>Live Aid organizatörlerinden ünlü İngiliz müzisyen Bob Geldof&nbsp;da Sırbistan’daki öğrenci protestolarına destek verdi ve “25. yılımızı kutlamak için 10 Temmuz’da kalan son bağımsız festivallerden Exit’te çalacağımız için gururluyuz. Adalet mücadelesinde yaptıklarından derinden etkilendik. Dolayısıyla elbette Sırbistan’daki öğrencileri destekliyoruz” dedi.&nbsp;Festivalin, başlangıcından bu yana Sırbistan’ın yerel ekonomisine yaklaşık 300 milyon dolar katkı sağladığı tahmin ediliyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">BarışaRock Festivali</h2>O dönemde düzenlenen Rock’n Coke festivalini boykot edenlere bir alternatif olarak ortaya çıkan BarışaRock, 2003-2008 yılları arasında Sarıyer Mehmet Âkif Ersoy Piknik Alanı’nda devam etti. Festivalde ABD’nin Irak’ı işgali ve İsrail’in Gazze’ye yönelik saldırıları da protesto ediliyordu.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2025/3/4/1743677986239.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.34" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ticari kaygılardan uzak, tamamen bağımsız ve kolektif bir ruhla düzenlenen BarışaRock, gönüllülük esasına dayanıyordu ve hiçbir kurumsal sponsorun desteğini kabul etmiyordu. Katılımcılardan yalnızca sembolik bir giriş ücreti alınıyor ya da tamamen ücretsiz giriş sağlanıyordu. Festivalin amacı da sadece müzik yapmak değil barış, özgürlük, adalet, eşitlik ve dayanışma mesajları vermekti. Festival boyunca birçok sendika kendi alanlarını oluşturup “Örgütlenme ve genel ahlak”, “Darbeye hayır”, “Müzik ve muhalefet”, “İsyanın müziği”, “Barış meclisi söyleşisi”, “Rengarenk mi, tek renk Türkiye mi?” başlıklı söyleşiler ve forumlar da düzenliyordu.Cem Karaca, Mor ve Ötesi, Bulutsuzluk Özlemi, Bülent Ortaçgil, Gevende, Rashit, Nekropsi, Replikas, Cem Adrian, Moğollar gibi yerli sahnenin önemli isimleri festivalde sahne aldı. Dünyadan ise Killing Joke, La Pipa de la Paz, Boom Pam, Stoned Jesus, The Exploited, Skindred gibi isimler hayranları ile buluştu. Hatta bir sene festival yetkilileri “Rock’n Coke bu sene yapılmadı ama biz yaptık. Biz mücadeleyi kazandık” dedi.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Festivalin sloganlarından biri de “Başka Bir Dünya Mümkün”dü. Bu slogan, alternatif bir yaşam tarzını ve ticarileşmeye karşı duruşu simgeliyordu.</li></ul>2008’de Türkiye’de siyasi atmosfer değişmeye ve etkinliklerin ticari kaygı olmaksızın yapılması neredeyse imkansız hâle gelmeye başladı. Organizasyon ekibi de finansal zorlukların üstesinden gelemedi. Ağırlaşan bürokratik engellerle birlikte festivale yeni bir mekan bulunamadı. Böylece toplumsal hareketler tarihimize yazılan BarışaRock da ne yazık ki sona erdi.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Beirut and Beyond International Music Festival</h2>Festivalin ilki 2013’te düzenlense de 2019’da yeni bir kimlik kazandı. 2019’da Lübnan’da ekonomik kriz ve yolsuzluk karşıtı protestolar sırasında müzisyenler, protesto şarkılarıyla öne çıkmaya başladı. 2020’de ise Beyrut limanındaki büyük patlamadan sonra festival, toplumsal değişimi destekleyen sanatçılar için bir platforma dönüştü.&nbsp;2020’de düzenlenen “Homegrown Edition” etkinliği, tamamen yerel sanatçıları ve toplulukları desteklemeye odaklandı. Festival, Beyrut’taki tüm zorluklara rağmen lokal düzeyde de olsa ayakta kalmaya çalışıyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Chile Desperto Festival&nbsp;</h2>2019 yılında Şili’de toplu taşıma ücretlerine yapılan zamlar, ülke genelinde geniş çaplı protestolara yol açtı. “Chile Despertó” (Şili Uyandı) ifadesi kitlesel protestolar sırasında halkın sosyal adalet ve eşitlik taleplerini ifade etmek için kullanılan bir slogan oldu.&nbsp;Protestolar sırasında sanatçılar, halkı desteklemek amacıyla sokak konserleri vermeye başladı. Sadece protestolar sırasında düzenlenen bu etkinliklere de Chile Desperto Festival adı verildi.

Dünyada müziğin bir eğlence aracı olmanın ötesine geçip kitleleri biraraya getirmesinin pek çok örneği var. Baskı rejimlerine karşı direnişten ya da dayanışmanın gücünden yola çıkarak başlatılan festivaller bunun en önemli kanıtı. Dünyanın dört bir yanından, boykotlardan ve mücadeleden doğan festivaller...

Woodstock'tan Exit'e: Protestodan doğan festivaller

<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; DBL Entertainment'a boykot çağrısı: Organizasyon firması Dolmabahçe A.Ş. bünyesindeki DBL Entertainment'ın sahibi Abdülkadir Özkan'ın protesto ve boykot eylemlerine yönelik sözlerii şirket için de boykot çağrısında bulunulmasına neden oldu.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ayrıntılar: Muse'un şirket tarafından organize edilen İstanbul konseri boykot çağrılarının hedefi olurken Trevor Noah'nın 23 Nisan'daki gösterisi boykot çağrılarının ardından iptal edildi. Ane Brun ise Türk hayranları tarafından haberdar edildikten sonra "Farkında değildim. Öğrencileri destekliyorum. Harekete geçiyorum" yanıtını verdi.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir adım sonrası: Şirketin sahibi Özkan, yazılı özür açıklamasında "Ülkemizde son dönemde yaşanan gelişmeler neticesinde 'boykot' protestolarını istenmeyen ve toplumun birçoğunun tasvip etmeyeceği düzeye ulaştıran kötü niyetli bir kaç provokatörü eleştirmek amacıyla dün bir sosyal medya paylaşımı gerçekleştirdim. Yapmış olduğum bu paylaşım, son derece iyi niyetli amacından saptırılarak, bir algı operasyonuyla en basit anayasal hak olan protestoyu eleştirdiğim şeklinde yansıtılmıştır"&nbsp;dedi.</li></ul>

Ane Brun ile ilgili hikayeler