Her hafta sinema ve müzik evreninden söyleşiler, incelemeler, öneriler, podcast’ler ve keşif notları e-posta kutunda.

Sinema ve müzik evreninden söyleşiler, incelemeler, öneriler, podcast’ler ve keşif notları.

Duende

Hayalleri fotoğraflamak veya fotoğraflamamak, işte bütün mesele bu!

Fotoğraf makinesinin gücü adına: Begüm Ars

"Işığı kovalamayı seviyorum. Bu da benim dansım sanırım."

Gözlerden uzak bir ışık kovalama hikâyesi: Özgür Elver

Pop'a satılan ruhlar, rock yıldızlarıyla buluşmalar

Sahneyle seyirci arasındaki basamak: Sude Bircan

Sahne: SecondSecond, festival sayesinde ilk defa buluştuklarımız arasındaydı. Eller katiyen inmiyor; punk rock’ın tüm gereklilikleri yerine getiriliyordu. Kalpte öten davul dinleyenlere işliyor, Aklımda Bir Kördüğüm örgüsü örülüyordu. Mikrofon pek çok kez bize uzatılırken kurduğumuz bu iletişimi güçlü işbirliği, şapkalı vokalleri sona yaklaştıkları için hüzünlü bir hoşça kala itti. Bize yöneltilen kalp işaretini kabul edip sahnelerarası yolculuğumuza devam ettik. Farkındaydık ki bu sadece bir başlangıçtı.Kulis: Futuro Pelo“Quentin, Quentin!” diye bağırıyor kulis odasında saksafon provası yapan arkadaşına Futuro Pelo (Benjamin). Sohbetimize başlamadan hemen önce kuliste konsere hazırlığın tatlı bir koşuşturması var. Sessizlik nihayet sağlanıyor ve Benjamin hemen yanımıza kuruluyor. Karşımızda oturan adam öyle göstermese de tarifsiz bir gençlik enerjisiyle, çocuksu bir neşelilikle çok kucaklayıcı.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1665412810582.jpeg" width="550" alt="Futuro Pelo | Fotoğraf: Deniz Sabuncu" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Futuro Pelo, Fotoğraf: Deniz SabuncuFuturo Pelo’yu dinleyenler sohbetimizin arasına karışan isimleri duyduğunda şaşırabilir. Festival boyunca röportaj yaptığımız tüm sanatçılar arasında en geniş zaman diliminden müzikal kahramanları seçen isim belki de Benjamin. "1930’lardan 2000’lere kadar o kadar çok insan dinliyorum ki…"&nbsp;Damon Albarn ve Nick Cave bu geceki dinleyicileri arasında olsa istermiş Futuro. Ona Nick Cave’in Bad Seeds’le Parkorman’da verdiği unutulmaz konseri hatırlatıyoruz. O gece orada olsaydı, hayatı boyunca onu dinlesin istediği tek kişi Nick Cave bile olabilirdi diye düşünüyoruz.Sahne: Gülinler&nbsp;Futuro Pelo ile hoşbeş ettiğimiz gibi Gülinler yağmurunda ıslanmaya gittik. Asla şemsiye açmak istemediğimiz, daha da yağması için dansın gücüne başvurduğumuz bir yağmurdu bu. Samimiyetleri damlalara, oradan da bizlere işledi.&nbsp;Gülinler’in çıldırmayacağım diyen çıldırışlarına karıştık az ve öz bir kalabalık olarak. Bir yandan “Üzülecek ihtimallerin bitmemesi ne kadar sinir bozucu değil mi?” diye soran Gülinler’in şıklığı gitarla flört ediyor; Büyük Ev Ablukada’nın %35’i ana sahneyi %100 dolduruyordu. Birlikte nice suları seller yapmak üzere buluşmak isteyeceğimiz bir performansa tanıklık etmiştik. Şimdi yeniden kulise.Kulis: Opus KinkMIX Festivali’nin sürpriz eklemelerinden, İngiltere gitar sahnesinin kıyısına konumlanmış 6 kişilik bir lad&nbsp;grubu röportajı için çok heyecanlıyız. Birbirinden şık giyimli bir grup çocuğun güçlü İngiliz aksanlarıyla “Ah bira evet, çok iyi olur.” dediklerini duyuyoruz. Ellerinde biralarla girdikleri ve şimdiden dumanaltı olan bu odada bir kanepeye üç kişi sıkışıyor, kalanlar da buldukları pufların üzerine kuruluyor. Biz de tam karşılarında bir koltuktayız.&nbsp;Konuşacak ortak çok şey var. Hızlı ve “hap” cevaplara açık sorularımızın birbirinden bu kadar farklı yerlere sıçrayabileceğine hiç ihtimal vermemiştik. Burası bir kulis mi yoksa Brighton, East Sussex’de bir pub&nbsp;mı ayırt etmek biraz güç. Grubun lead&nbsp;vokalisti Angus, bu gece onları dinleyecek kalabalık arasında kimi hayal ederdi sorumuza, “Leonard Cohen'in hayaleti ve Cengiz Han iyi bir ikili oluşturabilirdi, yanlarına Edith Piaf da olabilirdi.” diyerek bize en çılgın hayallerimizde bile yer veremeyeceğimiz bir insan seçkisi sunuyor.Angus, “Zıtlıklar birbirini çeker.” diye devam ederken grubun bas gitaristi Sam, “Napoleon'u da katabiliriz belki.” diye ekliyor. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1665412810600.jpeg" width="550" alt="Opus Kink | Fotoğraf: Deniz Sabuncu" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Opus Kink, Fotoğraf: Deniz SabuncuSohbetimiz sıradan bir soru-cevabın ötesinde, ortaklaştığımız seyir ve dinleme zevklerine hızlı hızlı genişliyor. Newcastle ve Arsenal futbol kulüpleri, Grace Jones ve New York'un geç '70'ler disko sahnesi, Ian Dury ve pub rock, The Birthday Party yeniden kurulsa ve grubun kendi MIX festivaline gelse hayalleri ve dahası, 15 dakikaya sıkışan sohbetimizde zıpladığımız isim ve hayallerden birkaçı yalnızca.&nbsp;Bristol'da bir ses mühendisinin Opus Kink sound'una “goth salsa” yakıştırmasını yaptığından bahsediliyor. Grup üyelerinin çoğu bundan memnun. Birazdan izleyeceğimiz konserin karanlığı kadar ayaklarımızı yerden kesen dans enerjisini düşündüğümüzde bu benzetme bize de çok uçuk kaçık gelmiyor. Hep beraber sıra dışı bir deneyime, goth salsa konserine doğru hareket ediyoruz.Kulis: Hedonutopia&nbsp;Placebo’nun ön grubu olarak ana sahnede yer almalarının ardından bu ikinci sahneleriydi. Bekleyenleri, Placebo’ya hazırlama görevini üstlendikleri zamankine göre daha “alışkın” hissediyorlardı.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Sigur Rós’la Jon Hopkins’i izlediğimiz sahnede olmak yine heyecan verici. Kutay Soyocak’a (Jakuzi) sorardım hep, ana sahnede olmak nasıl diye. O da “abi çok büyük.” derdi. &nbsp;</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1665412810819.jpeg" width="550" alt="Hedonutopia ikilisi Kerem ve Fırat | Fotoğraf: Deniz Sabuncu" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Hedonutopia ikilisi Kerem ve Fırat, Fotoğraf: Deniz SabuncuOnların çok sesli festivalini konuştuğumuz esnada, Assos Antik Kenti’nde, yazın en uzun gecesinde bir festivalin konuklarıydık. Hava karardığında başlayan, gökyüzü aydınlanınca sona eren. Bugünkü biz yerine, kendimizi özgür hissedeceğimiz bir zaman diliminde geçen bu hayalin line-up’ında ilk satırı Replikas’a verdiler. Londra’dan zorla getirebilirlerse Yerçekimi’ni ve Beach House’la The Cure’ü de eklediler. Bu çok sesli festivale Nekropsi de dâhil oldu ama bir şartla: Derinlik’i çalacaklar.&nbsp;“Bu rüya ikimizin” diyen Fırat, Kerem’den ayrı bir festival düşünemeyeceğini paylaşırken ona dönüp sordu: “Ryuichi Sakamoto aramızdan ayrılmadan önce bir kez de bizimle olsa güzel olurdu, değil mi Kerem?”Sahne: Opus Kink%100 Studio The Ringo Jets'in sıcaklığını üzerinden atamamışken, Brighton, Birleşik Krallık'tan Opus Kink sahnedeki müzisyen sayısını iki katladı. Klavye, davullar, saksafon, trumpet, iki gitar ve basla 7 enstrüman ve 6 tane müzisyen küçük ama çok tutkulu bir kalabalığa seslendi. &nbsp;2019’dan beri tekliler yayımlayan, son olarak da 'Till the Stream Run Dry kısaçalarlarıyla kariyelerinde yeni bir eşik atlayan grup, müzik kataloglarını neredeyse baştan sona sahneye taşıdı. Sahneye ceketleri ve süveterleriyle gelen Opus Kink, ilk şarkıdan itibaren bangırdayan performanslarının yüksekten atan nabızlarına teslim oldu, ceketler ve süveterler atletlere kadar çıktı.&nbsp;Angus (Rogers), elindeki mikrofonu alıp sahneden aşağı indiğinde, mikrofon kablosunun kısalığı seyircilerin derinlerine karışmasına engel olsa da onu kalabalıklardan ayıran şeridin diğer tarafında, bir hayranıyla uzun uzun sarıldı.&nbsp;Opus Kink ve goth salsası; tutkulu, sıcak ve dip dibe bir konser deneyimin soundtrack'i oldu ve geriye tarifsiz hatıralar bırakarak İstanbul'a veda etti.Sahne: CezaNe yıllar eskitmiş ne de büyüsü kaybolmuş bir rap kralı, MIX’in kepenklerini indirecek son performansla karşımızdaydı.&nbsp;Panaroma Harem'in sahneye nostalji bulaştırmasının ardından, üstüme iyilik sağlık dendiği an yine, yeniden hepimiz bir MC&nbsp;olma hayali kurduk ama bir kez daha rüyalarda bile sahneyi bu işin bilirkişisine, Ceza’ya bıraktık. Çünkü; “Kimse bilmez ancak Ceza nefret'ten de eskidir.”&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1665412811854.png" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ceza MIX'e veda ederken, Fotoğraf: Cem Gültepe“Bu gece tarihe yazılacak bir gece.” dediği esnada zamanı tersine döndürdü ve Hasat Zamanı bizi son bir kez daha 2004’e çağırdı. En son bu akşama dönüp baktığımızda Ceza, Türkçe rap’in yoklamasını almış ve kendisini işaret edenleri saygıyla selamlamıştı. Ne diyelim ki; o Ceza’ydı ve biz ona çok hayrandık.

MIX Festivali'nin ikinci ve son gününde, yolculuğumuzun Futuro Pelo'dan nostaljik hatırlayışların konseri Ceza'ya uzanan duraklarındayız.

Veda

Portre’nin bu haftaki konuğu: N. Orkan Yılan. Namıdiğer <a fr-original-style="" href="https://bit.ly/3ODQ9gA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">BunnyKingX</a>. Tam olarak hayal alemimize yakışan ve sinematik bir evrenin harikulade elamanları olmaya aday tasarımlarıyla tanıdığımız Bunny King, takma adına selam verir bir şekilde Alice’in evrenindeki tavşanın peşinden gidenlerden; hem farklı bir aleme hem de mesleğine doğru. Orkan’ın tene dokundurduğu tasarımlar ise pek de masal diyarlarına ait değil; oldukça karanlık, gölgeler ve ansızın kendini gösteren kırmızılarla bezeli bir diyardan çıkmalar. Kendisini yakından tanığımız sohbetimize davetlisin.&nbsp;1. Karanlık dedik, gölgeler dedik, ansızın kırmızalar dedik…İyi anlatabildik mi bilemedik ama elbette tasarımlarını senden dinlemek isteriz.&nbsp;Tasarımları ortaya çıkarırken dövme yaptığım kişilerle beyin fırtınası yaparak onların hikâyelerini kendi üslubumla yorumlamaya çalışıyorum temelde. Hepsinin temelinde de biraz korku, biraz başkaldırı, bazen de diğer benliklerimiz yer alıyor diyebilirim. Öfkeli figürler, vurucu sözler ve kontrastlar, ben de buradayım der gibi durmalarını sağlıyor dövmelerin ve dövmeyi yaptıran kişilerin belki de.&nbsp;2. Senin için en ideal, birlikte en çalışmayı en sevdiğin müşteriler kimler? Yıllar geçtikçe birlikte çalıştığın kişilerin dövmeye olan yaklaşımlarında ne gibi değişimler gözlemledin?&nbsp;Benim için en ideal dövme yaptıran kişi tipi ne istediğini bilen kişidir. Eğer ki bana gelmişse ortaya çıkacak sonucu biraz olsun tahmin edebilmelidir. Onun dışında, tasarımı hazırlarken beni özgür bırakmaları ve hatta sadece birkaç ayrıntı vererek sonrasında sen ne istersen yap demeleri en sevdiğim durum diyebilirim.&nbsp;Yıllar geçtikçe daha çok güvendiklerini gözlemledim çünkü bu süreçte hem ben kendimi geliştirdim hem de onlar beni daha çok tanımaya başladılar ve bu sayede güzel kemik bir kitle oluştu. Hepsine saygılar, sevgiler demek isterim buradan da.&nbsp;<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/6/6/1656788876427.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">BunnyKingX evreni Fotoğraf: Deniz Sabuncu<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">3. İstanbul’un birer sakini olarak konuklarımızın bu şehirle ilişkilerini merak ediyoruz. Senin İstanbul’la aran nasıl? İşine yansıdığını fark ettiğin ayrı bir bağın var mı?&nbsp;İstanbul’u çok severdim ve aslında hâlâ seviyorum fakat zamanla buradaki hareket alanımızın kısıtlanması beni de kendi güvenli alanıma daha çok itti diyebilirim.&nbsp;İstanbul’un benim gençliğimdeki sesini ve rengini kaybettiğini düşünüyorum. Şu anda mutsuz bir şehir gibi geliyor bana. Bu durumun yansımalarını da belki çizimlerimde önümüzdeki sonbaharda kendimce gösterebilirim.

İstanbul'dan seçilmiş etkinlikler, kültür sanat ajandası, şehir gündemi, tematik rehberler ve şehrin sınırlarından taşmaya değecek davetler her hafta e-posta kutunda.

İstanbul'un sokağa çağıran ve kalabalıkların arasına karışan etkinlik rehberi. 

Aposto İstanbul

İstanbul'un dövme sanatçılarıyla şimdilik son sohbetimiz. Gelecek hafta yeni isimlerle görüşmek üzere.

 🕳️ 🐇 N. Orkan Yılan

Portre’nin bu haftaki konuğu: <a fr-original-style="" href="https://bit.ly/3OibgEz" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ahmet Atalay</a>. Çarpıcı renkler, çarpıcı çizgiler ve old school bir dokunuşla tenin üstüne yerleşen gösterişli tasarımlar desek bizce Atalay’ı kısaca tanıtabilmiş oluruz. Büyük tasarımlara bulaşan katmanlı siyahlar, kırmızılar, sarılar, maviler ve yeşiller onun imzasını taşıyan dövmelerin baş kahramanları. Uzun yıllardır büyük heyecanları ten üstüne taşıyan İstanbul’un old school dövme elçilerinden Ahmet Atalay’la sohbetimize hoş geldin.&nbsp;1. Biz söze girdik ve sana dair bir şeyler paylaşmaya çalıştık ama elbette tasarımlarındaki bakış açını senden dinlemek isteriz.&nbsp;Çalıştığım tarza traditional&nbsp;veya old school&nbsp;deniyor. Keskin çizgiler, canlı bir renk paleti ve solid gölgelerle çalışmayı seviyorum. 1900 ve 1950'ler arasında Amerikalı askerlerin, denizcilerin ve sirk çalışanlarının yaptırdığı tasarımlar traditional&nbsp;tarzın temelini oluşturuyor. Uzak Doğu'ya yaptıkları seferlerden aldıkları ürünler, etkilendikleri resimler, sirk afişleri ve o dönem yapılan grafik tasarım işleri dövmecilere ilham kaynağı olmuş. Ben de tasarımlarımda genellikle bu dili kullanmayı seviyorum.&nbsp;Geleneksel dövme benim için senden çok önce gelen bir geleneği besleyerek senden sonra da devam etmesini sağlamak. Bir yandan eski bir kültürün sürdürülebilmesi için çaba gösterirken bir yandan da bu tarzı güncel tutabilmek için eski ve yeniyi aynı anda takip ederek bir araya getirmeye çalışıyorum.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/5/6/1656161585560.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ahmet iş üzerinde Fotoğraf: Deniz Sabuncu<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">2. İstanbul’da bir dövme tasarımcısı olmak nasıl gidiyor? Bu şehrin sana ve işine kattığı motivasyonlar var mı?&nbsp;İstanbul'da dövmeci olmak havalı bir meslek. Şehir güçlü dinamik ve yeniliklere aç. Burada yaşadığım ve doğduğum için mutlu ve şanslı hissediyorum. Hatta İstanbul ile ilgili bir dövmem bile var.&nbsp;Şehir her zaman aktif; her daim insanları besleyen, buluşturan bir şehir. Kalabalık olması çeşitliliği beraberinde getiriyor. Bir sergide, bir gece kulübünde, hatta kahvaltı yaptığınız bir mekânda bile yeni birileriyle tanışıp çok farklı karakterlerle karşılaşabilirsiniz. Dövme yaptığım insanlar çoğunlukla İstanbul’da yaşıyorlar ve gerçekten her meslek grubundan insanla tanışma şansım oluyor. Potansiyelin ve çeşitliğin bol olması beni motive ediyor.3. Bizce yıllar içerisinde insanların dövme sanatına karşı — ücretlerden verilen emeğe yaklaşımlarına kadar bakış açılarında bizce bir değişiklik söz konusu oldu, sence de öyle mi?Mesleğimin ilk yıllarında dövme şimdiye göre çok daha underground bir kitleye hitap ediyordu. Yeni medyanın da etkisiyle Türkiye’de dövme sektörü son 10 senede çok hızlı ve iyi yol katetti. Toplumun neredeyse her kesmine ulaştı. Bu genişleme vasat işlerin üretilmesine sebep olurken aynı zamanda rekabetin artmasına, kaliteli işlerin çoğalmasına ve kalite işlerin fark edilmesine de yol açtı.&nbsp;Dövme stüdyoları arttı. Eskiden dövmeli insanlar işe bile zor alınıyorken şimdi daha risksiz denilebilecek kurumsal işlerden ayrılıp bu mesleği yapmak isteyen insanlar dâhi var.&nbsp;Ekipman teknolojisinin gelişmesi de işin hızlanmasında büyük rol oynadı. Kısacası arz ve talep arttı diyebilirim. Arz ve talep arterken görünürlüğü de arttı. Gittiğiniz doktorda, ensafta, her kesimden insanda dövme görebilirsiniz. Dövme eskisine göre artık daha görünür hâlde. İnsanlar dövmeye karşı daha tutkulu daha bilinçli. Bu gelişim ve değişim dövmeye verilen ücrete ve emeğe olan değeri artırdı.

İstanbul'un dövme sanatçılarıyla buluşmaya devam ediyoruz.

⚓ 🔴 Ahmet Atalay

Portre’nin bu haftaki konuğu:&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://bit.ly/39EcQlh" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dilara Güngör</a>. Dövme sanatıyla yolu 16 yaşında kesişen Dilara’yı daha çok siyah ağırlıklı yaptığı çizgisel dövmeleriyle tanıyor olabilirsin. Kişilerle bağ kurmanın ve iz bırakmanın verdiği heyecanla dövme sanatına olan tutkusunu daima diri tutan sanatçı, ilk dövmesini yaptırmasıyla başlayan bu ilgiyi kendi mesleğine dönüştüren bir hikâyenin baş kahramanı. Bu hikâyeyle bir tanışıklık istersen kendisini Kadıköy’deki stüdyosunda ziyaret edebilir veya hemen bu satırların devamında sohbetimize ortak olabilirsin. Merhaba Dilara!&nbsp;<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/5/0/1655628092433.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Dilara Güngör, Fotoğraf: Deniz Sabuncu<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">1. Biz bir şeyler anlattık ama tabii ki bu hikâyenin başlangıcını ve bugünlere varan sürecini asıl senden dinlemek isteriz.&nbsp;Dövmeyle tanıştığımdan beri insanı estetik gösterdiğine inanıyorum. İnsanların bilinçaltının dışavurumu ve hayatta attığım adımların her geçişinde kendinde bıraktıkları izler olarak görüp tamamen ona yoğunlaşmak, yaptırmaktan ziyade bir şeyler yaratıp kendimde taşıdığım izler gibi insanlara da iz bırakmak, onlarla bu yolda bağ kurmak istedim. O zamandan beri de hayatımın en büyük yerini kapsadı.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/5/6/1655577415318.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Dilara, iş üzerinde Fotoğraf: Deniz Sabuncu<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">2. Sonu cilt üzerinde biten, seni en heyecanlandıran tasarımlar neler oluyor? Bir de sormadan duramayacağız: Seni, bunun için neden beni seçti ki diye düşündürten tasarım istekleriyle karşılaşıyor musun?&nbsp;Özellikle hayvan dövmelerinin hepsini çok seviyorum. Esprili figürler, çizgi film karakterleri, line art işlerimi çok seviyorum. Tarzıma yakın hissedenlerin işçiliğime, yorumuma güvendiği için beni tercih ettigini düşünüyorum ve bu beni her seferinde heyecanlandırıyor, motive ediyor.3. Dilara’nın İstanbul’da bir günü nasıl geçiyor? Senin için bu şehir işine yansıdığını fark ettiğin güzellikler barındırıyor mu?Bu aralar günlerim yaz ayı için biriken randevularımı alarak, spor yaparak okuyarak, kişisel gelişimime odaklanarak ve sosyalleşerek geciyor.&nbsp;Bu şehrin bana yansıyan tarihi, yapısı, havası, atmosferi...birçok şeyden ilham almamı sağlıyor ve besliyor.

➖〰️ Dilara Güngör

Portre’nin bu haftaki konuğu: Merve Akdoğan. Namıdiğer<a fr-original-style="" href="https://bit.ly/3MGByQz" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;i_do_poke</a>. Akıp giden çizgilerle dans eden renkleri analog bir dövme bir pratiği olan handpoke'le buluşturan Merve, aynı zamanda mimar, öğretim görevlisi ve sanat, teknoloji ve bilim yoluyla yeni çok-duyulu ifade biçimleri arayışında olan interdisipliner bir sanatçı. Bizi oldukça meraklandıran biriyle — Merve’yle olan sohbetimize hoş geldin.&nbsp;1. Beden, mekân, teknoloji ve ekolojik düşünce gibi bir çerçevede, hesaplamalara dayalı bir tasarım yaklaşımın var. İlgilerin ve ortaya koyduğun çok yönlü işler seni dövme sanatıyla buluşturdu diyebilir miyiz?&nbsp;Ben her zaman kafası çok karışık bir insandım, üretirken bir onu yapayım biraz da bunu yapayım bakalım neler olacak diye düşünüp fikirlerimi hep farklı disiplin ve medyalarla harmanlayarak ilerledim. Aslında mesleğim mimarlık, bunun yanında sanat ve tasarım alanlarında da interdisipliner işlerim ve ortaklıklarım mevcut. Bu işlerin tamamına baktığımızda da ister istemez bazı benzer yaklaşımlar görüyoruz çünkü her zaman ürettiğim işe kendimden bir parça koymayı önemsedim şu ana kadar. Süreç içinde birbirinden farklı disiplinlerin bir noktada birleşebileceğini ve kavramsal olarak bütün olabileceğini düşünemezdim ama zaman geçtikçe kafamda bazı şeyler daha da netleşmeye başladı.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/5/5/1654856226068.png" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Merve Akdoğan Fotoğraf: Deniz Sabuncu<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Dövme sanatını konvensiyonel açıdan incelemenin yanında bir de insanların vücutlarına modifikasyonlar yapma sebeplerini, sahip oldukları kalıcı/geçici mekânlar üzerinden incelemeyi ve bunları sosyolojik, psikolojik, performatif ve interaktif açılardan incelemeyi seviyorum. Yaptığım tasarımlara bakacak olursak daha çok vücut üzerinde akan, anatomiyle bütünleşen, bir şekilde günlük hayatta performatif bir sanat eseri rolü oynayabilecek işler ortaya koymaya çalışıyorum.&nbsp;Ayrıca tasarımları üretirken 3D modelleme/kodlama/bazı fotoğraf manipülasyon teknikleri de kullanıyorum. Yani handpoke&nbsp;dediğimiz “analog” tekniği kullanmanın yanı sıra işin içine garip garip başka teknikler de ilave ediyorum. İşimde galiba ilginç ve heyecanlı olan durum bu çünkü analog ve dijital yöntemlerin harmanlanması için iyi bir yöntem olduğunu düşünüyorum.&nbsp;2. Neden yalnızca handpoke? Bize biraz dövme pratiğinden bahseder misin?&nbsp;Çünkü handpoke&nbsp;deneyim olarak çok özel ve her iki taraf için de iyileştirici bir pratik. Dövme sanatına başlama yolculuğumla ilişkili biraz, biraz da sonuç ürün kadar sürece odaklandığımdan olabilir. Bir de tabii süreç içinde tanıştığım insanlar; bu insanların işimi hep taktir etmesi, destek olması ve yüreklendirmesi. Handpoke tekniği biraz ilginç bir noktada bizim toplumda, ciddiye almayanlar da var çok saygı duyanlar da.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/5/1654856609907.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.66" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Merve, iş üzerinde Fotoğraf: Deniz Sabuncu<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Benim bu işe ilgim biraz Japonya’da Kyoto’da staj yaparken&nbsp;“tebori”&nbsp;dediğimiz geleneksel handpoke tekniğiyle tanışmamla başladı. Randevu almak ve bu teknikle dövme yaptırmak çok istedim ama fakir bir öğrenciydim karşılayamadım ve içimde kaldı. Sonra Türkiye’ye dönünce araştırmaya başladım zaten çizim pratiğim vardı, yavaş yavaş ilerlemeye ve bu işi çok sevmeye başladım. Hiçbir zaman bu işi bir anlık heyecan olarak görmedim, hep profesyonel yaklaştım. Dövme pratiği benim için hiçbir zaman tek ve esas meslek olmadı. Belki bu durum bazı insanlar tarafından dezavantaj olarak görülebilir ama hep üzerinde çalıştığım diğer işler ve disiplinlerle birleştirmeye çalıştım bu yüzden anlaşılmak benim için çok önemliydi.&nbsp;Tanıştığım ve işimi taşımak isteyen her kişi kendine has ve özel, sürecin makineye göre yavaş ilerlemesi, süreç içinde ettiğimiz sohbetler ve karşılıklı iyileşme durumu benim için spiritüel açıdan da heyecan verici. Ayrıca romantizmi bir tarafa bırakıp biraz da teknikten bahsedersek yaptığım tasarımların&nbsp;handpoke ile daha iyi ve sağlıklı uygulandığını düşünüyorum. Özellikle soyut ve doku çalışmalarda, renk geçişlerinde ve daha birçok şeyde görsel açıdan sonuç beni tatmin ediyor. İyileşme süreci de çok daha hızlı ve pek yara dokusu oluşturmuyor. Bu da bir avantaj.&nbsp;3. Burada biz bizeyiz, flash tasarımların arasından mı yoksa kişiye özel tasarımlar yapmak mı seni daha mutlu ediyor?&nbsp;Aslında&nbsp;flash tasarımlarım üzerinden çalışmayı daha çok seviyorum ama bazen öyle iyi fikirler geliyor ki bazı kişiye özel tasarımlara zaafım oluşuyor ister istemez. Tasarım dilim oluşurken kişiye özel tasarımlar yaparken müşterilerimden ilham aldığım zamanlar çok oldu. Çünkü genellikle müşteri profilim işimi öncelikle anlamaya çalışan, araştıran, ve orijinal fikirleri olan insanlar. Bir süre sonra zaten Pinterest'ten model atıp “Ya bunu kaça yaparsın?” diye soran insanlar kalmadı pek.&nbsp;Bu süreci biraz daha sanatçı ve müşteri pratiğindense kolektif ve iş birlikçi bir süreç olarak ele almayı seviyorum. Hepimizin birbirimizden öğreneceğimiz şeyler var. Kendi pratiğimi geliştirmek ve sanat disiplinimde bir bütünsellik sağlamak açısından flash tasarımlarım üstünden çalışmak biraz daha faydalı diyebilirim ama birini diğerine tercih edemem.&nbsp;

🧬🪡 Merve Akdoğan

Portre’nin bu haftaki konuğu: <a fr-original-style="" href="https://bit.ly/3GMSB18" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Zeynep Mar</a>. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Fakültesi’nde aldığı resim eğitimini pek çok farklı koldan değerlendiren, uzun bir süredir de yaptığı dövmelerle bizi etkileyen Zeynep, İstanbul merkezli L.0.o.o.0.L Collective’in renkli ruhlarından biri. Saykedelik evreninin tende buluştuğu renkli tasarımlarını henüz görmediysen, kendisiyle Büyük Ev Ablukada ve Ezhel’in teklisi Ne Deve Ne Kush’un kapağında da rastlamış olabilirsin. Merhaba Zeynep!&nbsp;<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/5/6/1654345026662.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ne Deve Ne Kush, 2019 Tasarım: Zeynep Mar<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">1. Öncelikle hâl hatır sormak isteriz. Nasıl gidiyor dövmeyle aran? Seni heyecanlandıran farklı işler yakınlarda bizi bekliyor mu?Meyaba! İdare eder sanırım çünkü bir süredir tam olarak yapmak istediklerimi yapamıyorum :’). Uzunca bir liste birikti kafamda; bunların başında resim ve heykel var. Kendimi bunlarla akıtıp besleyebilirsem eğer yaptığım dövmeler daha çok haz veriyor ve bana bir şeyler yaptığımı hissettiriyor. Bayadır tıkanık olduğum için bu durum dövme üretimime de yansıdı maalesef ama arada çok iyi custom işler de çıkabiliyor. Kafama uyan bir fikir ve beni serbest bırakan bir müşteri olunca coşabiliyorum. İradeli olmayı başarabilirsem, içimdekileri kusabildiğimde göreceksiniz :’)&nbsp;2. Biz renkli saykedelik bir evren diye bahsettik ama kendi tasarımlarını, ilhamını elbette senden dinlemek isteriz. Nedir bu canlı evreni besleyenler?Miv, bu şekilde yansıtabildiğime sevindim. Beni besleyen şeyler: doğa, hayvanlar okültizm, çizgi film, anime, rüyalarım, triplerim ve çocukluğum. Şu yaşamda da en sevdiğim şey doğa ve hayvanlar (: bir de janberd&nbsp;:). Dövmeye ilk başladığımda da bunları kullandım; avare hayvanlar, alakasız eşleşmeler ama süper dostlar ve hepsi bir yerlere gidiyorlar. Gittikleri yere sen anlam koyabilirsin.&nbsp;Çizdiğim basit ve minnak çizimleri bir süredir pek yapmak istemiyorum. Aynı durumla kişisel resimlerimi yapmaya başladığımda da karşılaşmıştım. Başta daha sevimli şeyler çizerken zamanla içimdekilere daha fazla yoğunlaşmam sebebiyle çizimlerim olması gereken hâllerine geldiler. Sadece kawaii şeyler bir noktada baydı. Şu an ise mükemmel bir senkronizasyonla istediğim dengeyi yakaladığını düşünüyorum. Biraz kawaii biraz da düdüüt!3. Randevulaşmak için sırada bekliyoruz ama hep İstanbul’da mısın emin olamıyoruz. Senin tasarımlarını vücutlarında taşımak isteyenler sana nereden ulaşmalı, seni nerede yakalamalı?Hiçbir zaman uzun sıralarım olmadı benim, olsun da istemem, zaten yapamam da. Kendimi tekrara düşürmemeye çalışıyorum bu yüzden de az ve öz iş çıkıyor diyebilirim. Bazı çizimleri evirip çevirdiğim oluyor ama genel olarak farklı kurgular peşindeyim. Kendimi işe zihinsel olarak hazırlama gereksinimi duyuyorum. Bazen bu süre biraz uzayabiliyor, bazen anında oluyor, bazen de uzun bi süre bekletebiliyorum müşteriyi. Nadiren de olsa iptal ettiğim de oluyor. O zamanki ruh hâlimde o iş beni heyacanlandırmayan ve içime sineceğini düşünmediğim bir işe dönüşürse üzülerek iptal ediyorum.&nbsp;Bana DM'den yazın, anlaşırsak gerisi bu anlattıklarıma bakıyor. Mail alışkanlığım yok, o yüzden sadece DM :D Yazları genelde İstanbul'da olmuyorum. Git gelli ruh hâllerimi de IG hesabımdan duyuruyorum.&nbsp;Beni yaz sıcakları doruklara ulaşmadan Kadıköy'de yakalayabilirsiniz. Uçuk fikirleri ve serbest beyinleri bekliyore.

Portre'de haziran ayı boyunca İstanbul'un dövme sanatçılarına yer verecek ve onların kendine has evrenleriyle tanışacağız.

🔮 🖍️ Zeynep Mar

Portre’nin bu haftaki konuğu: Zilberman Gallery. 2008 yılında İstiklâl Caddesi’nde, Art Nouveau mimarisinin en akılda kalıcı örneklerinden biri olan Mısır Apartmanı’nda kapılarını açan Zilberman Gallery, dünyayı anlamlandıran serüvenine 2016’da Berlin’i de dâhil ederek devam ediyor. Sanatçı sohbetleri, konferanslar, kitap tanıtımları ve daha nice etkinlikle sanatseverleri buluşturan galeri, pek çok uluslararası sanat fuarında yer aldığı gibi bu yıl CI Bloom’da da izleyicileriyle bir araya geldi. Biz de bu satırlarda Zilberman Gallery’nin program yöneticisi Naz Kocadere ile buluştuk.&nbsp;1. Baharı sanatla Haliç kıyısında karşıladık. CI Bloom sizin için nasıl geçti?&nbsp;CI Bloom, Zilberman’ın hareketli sergi programına dolu dolu bir tempo kattı. Ziyaretçileri, yeni üretimlerin yanı sıra sergileme biçimleriyle farklılaşan bir sunumla karşıladık. Sergi alanımızda Omar Barquet, Alpin Arda Bağcık, Azade Köker, Fatoş İrwen, Burçak Bingöl, Antonio Cosentino, Memed Erdener, Zeynep Kayan, Isaac Chong Wai ve Sim Chi Yin’in yapıtlarından oluşan bir seçkiyle katıldık. Detaylandırmak gerekirse, Barquet'in kolaj ve tuval yapıtları, Bağcık'ın yağlı boya resimleri, Köker'in yeni heykel ve kolaj eserleri, İrwen'in kağıt işlerinin yanı sıra kurgu-fotoğraf yapıtları, Bingöl'ün yeni seramik yapıtı, Cosentino'nun edebiyattan esinle ürettiği eserler, Memed'in yeni dokuzlu resmi, Kayan'ın fotoğrafı ve yerleştirmesi, Isaac Chong Wai’nin İstanbul’da ilk kez sergilenecek çizimleri ve Sim Chi Yin’in çok katmanlı, şiirsel fotoğrafları gösterildi.&nbsp;2. Ay boyunca tüm konuklarımıza sormayı planlıyoruz: CI Bloom'a katılan galeri ve sanatçılardan kalbinizi çalan eserler hangileri oldu?&nbsp;CI Bloom’a katılan galerilerden, Zilberman ekibinde iz bırakan sunumlar arasında; Art Sümer booth’undaki Cansu Çakar, Deniz Aktaş ve Gözde İlkin’in yapıtları, Anna Laudel Galeri booth’undaki Ekin Su Koç’un resimleri, Galerist booth’undaki Ayça Telgeren, Yusuf Sevinçli ve Merve İşeri, PiArtworks booth’undaki Nancy Atakan ve İz Öztat işleri, ÖktemAykut booth’undaki Toygun Özdemir ve Gökçen Cabadan’ın resimleri, Dirimart booth’unda Nuri Bilge Ceylan, Komet ve İnci Eviner’in yapıtları, Sanatorium booth’unda Gülşah Mursaloğlu’nun yerleştirmesi yer alıyor.&nbsp;3. Zilberman Gallery’de bizi bekleyen yeni heyecanlar, yeni gelişmeler var mı?&nbsp;Geçtiğimiz haftalarda açılan kişisel serginin yanı sıra bir grup sergisi galerimizin iki ayrı mekânında ziyarete açık. Piyalepaşa’da yer alan yeni mekânımız Zilberman Selected’de Isaac Chong Wai’nin If we keep crying, we will go blind (Ağlamaya devam edersek, kör olacağız) sergisi bir performans eşliğinde ziyarete açıldı. Serginin katalog lansmanıyla eş zamanlı olarak sanatçının katılımıyla bir kapanış performansı düzenlenecek.&nbsp;Küratörlüğünü üstlendiğim Uçuruma Yerleşmek grup sergisinde, Isaac Chong Wai, Sandra del Pilar, Memed Erdener, Erkan Özgen, Yaşam Şaşmazer, Neriman Polat, Cengiz Tekin, ve İsmail Yılmaz’ın yapıtları Mısır Apartmanı'ndaki ana galeri mekânında izlenebiliyor.&nbsp;Ayrıca, bu sene 11. edisyonunu düzenlediğimiz ve açık çağrı sonucunda düzenlenen Genç Yeni Farklı sergisini 6 Temmuz–13 Ağustos tarihleri arasında Mısır Apartmanı'nda gerçekleştireceğiz.&nbsp;Zilberman’ın sanatçıları ve farklı disiplinlerden konukları buluşturduğu podcast serisi Podium’un ikinci sezonunun sonuna yaklaşıyoruz. Önümüzdeki sezonda YouTube kanalı üzerinden geliştirdiğimiz sürpriz içeriklerle yer alacağız.

Naz Eraslan